สงครามรักพิชิตหัวใจ

อ๋องมู่เฉินก้าวเท้าออกมาจากลำแสงสีขาววงใหญ่       ทันทีที่ออกมาสายตาก็พลันสะดุดเข้ากับร่างบอบบางที่นอนตะแคงหลับตาอยู่บนเตียงหลังใหญ่ แล้วก็ต้องเผยรอยยิ้มละมัยอันแสนปีติเมื่อร่างที่เห็นนั้น  คือนางจิ้งจอกที่เขาลงทุนตามมานั่นเอง จากนั้นก็ค่อยๆสำรวจไปรอบๆห้องพบว่าขนาดห้องกว้างใหญ่โอ่อา หากกล่าวตามจริงคงต้องบอกว่า    ขนาดของห้องนอนดูกว้างใหญ่และโอ่อาซะยิ่งกว่าใน   ตำหนักอ๋องของเขาซะอีก      ทั้งที่ดูแล้วน่าจะเป็นห้องนอนส่วนตัวของนางเพียงคนเดียว ขนาดว่าห้องนี้คือห้องนอนยังดูโอ่อ่าขนาดแล้วห้องอื่นๆล่ะจะขนาดไหนกัน?    การตกแต่งของห้องดูแตกต่างแปลกไปจากห้องของเขาโดยสิ้นเชิง  ให้ความรู้สึกแปลกใหม่ให้แก่เขาเป็นอย่างมาก วัสดุของผนังที่ใช้ตกแต่งก็ไม่เหมือนกันของเขาเป็นไม้      แต่ผนังห้องของนางดูจะแข็งแกร่งกว่าวัสดุจากไม้  อุณหภูมิภายในห้องช่างเย็นสบายยิ่งนัก
อ๋องมู่เฉินสาวเท้าเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาวที่กำลังนอนหลับสบาย  มีผ้าห่มผืนใหญ่คลุมร่างอยู่   อ๋องหนุ่มนั่งลงบนเตียงทอดสายตามองดูใบหน้าของหญิงสาวที่เขาเฝ้าคนึงหา เขาค่อยๆเลิกผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นแล้วก็ต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอ    เมื่อร่างของอารดาอยู่ในชุดนอนสุดเซ็กซี่ผ้าแพรบางเบาแบบชุดคลุมตัวเดียวที่แสนสั้นคอกว้าง เผยใหเห็นขนาดหน้าอกล้นทะลักโผล่ออกมาด้วยชุดนอนบางเบาทำให้แนบไปกับลำตัวแบบสลิป    จึงเผยให้เห็นสัดส่วนน่ามองแม้จะมีผ้าปกปิดอยู่และด้วยท่านอนตะแคง ชุดคลุมที่แสนสั้นล่นขึ้นมาจนเผยให้เห็นต้นขาเรียวขาว  'ดูเอาเถอะ นางจิ้งจอกของข้าแม้ยามหลับ เจ้าก็ยังเป็นนางมารยั่วสวาทที่แสนเย้ายวนที่ทำให้ข้าใจสั่น แบบนี้แล้วข้าจะปล่อยเจ้าไปได้อย่างไรล่ะเจ้ากำลังหลับสบายข้าคงไม่กล้าปลุกเจ้าจากนิทราอันแสนสุข'อ๋องมู่เฉินก้มลงไปประทับจุมพิตที่หน้าผากมนของหญิงสาว                          "เตียงของเจ้าแสนกว้างใหญ่ข้าขอนอนด้วยคนนะ"           อ๋องหนุ่มกระซิบแผ่วเบาล้มตัวลงนอนเคียงข้างหญิงสาว             พร้อมกับดึงผ้าห่มผืนใหญ่คลุมทับร่างของเขาและนางเอาไว้ และหลับตาเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างเปี่ยมสุข
เช้าวันรุ่งขึ้นเสียงเคาะประตูดังขึ้น ก๊อกๆๆ  อารดาลุกขึ้นงัวเงียลุกขึ้นอย่างคนพึ่งตื่นนอนจึงไม่ทันสังเกตุ   ว่ามีชายหนุ่มที่นอนเคียงข้างเธอ  ก๊อกๆๆ   "ยัยหนูดาลูก นี่พ่อกับแม่เองจ้า"
หืม? "คุณพ่อคุณแม่! เย้ดีใจจังเลย  วันนี้พ่อกับแม่มาหาเราได้ด้วย!"  อารดารีบลุกขึ้นไปเปิดประตูทันที "คุณพ่อ คุณแม่ มาหาหนูได้เหรอคะ?       คิดถึงที่สุดเลย!"     "ยัยหนูดาของแม่ พ่อกับแม่ก็คิดถึงลูกจ่ะ    แม่รู้ว่าลูกเหงาแต่ก็จำเป็น    ยิ่งธุรกิจที่เราทำอยู่มีอยู่หลากหลายพ่อกับแม่ยิ่งต้องคอยหมั่นไปดูบ่อยๆ พวกเราเข้าไปคุยข้างในกันดีกว่านะลูก"           พอเข้ามาในห้องผู้เป็นมารดาก็เหลือบไปเห็นร่างของผู้ชาย       นอนอยู่บนเตียงของลูกสาวเข้าพอดี        "ตายแล้ว!!  ยัยหนูดาลูกแม่  ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันจ๊ะ?    บอกแม่มาเดี๋ยวนี้นะ?!"  อารดามีสีหน้างงงันแล้วหันไปตามนิ้วมือของมารดา   แล้วก็ต้องตกใจแทบสิ้นสติเมื่อพบว่ามีร่างของชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียงของเธอและเขาคนนั้นคือ       "อ..อ๋องมู่เฉิน!!"