สงครามรักพิชิตหัวใจ
เขียนโดย nightshadow
วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 08.06 น.
แก้ไขเมื่อ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.19 น. โดย เจ้าของนิยาย
21) ป่วน!อ๋องมู่เฉินสู่ยุคปัจจุบัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความอ๋องมู่เฉินก้าวเท้าออกมาจากลำแสงสีขาววงใหญ่ ทันทีที่ออกมาสายตาก็พลันสะดุดเข้ากับร่างบอบบางที่นอนตะแคงหลับตาอยู่บนเตียงหลังใหญ่ แล้วก็ต้องเผยรอยยิ้มละมัยอันแสนปีติเมื่อร่างที่เห็นนั้น คือนางจิ้งจอกที่เขาลงทุนตามมานั่นเอง จากนั้นก็ค่อยๆสำรวจไปรอบๆห้องพบว่าขนาดห้องกว้างใหญ่โอ่อา หากกล่าวตามจริงคงต้องบอกว่า ขนาดของห้องนอนดูกว้างใหญ่และโอ่อาซะยิ่งกว่าใน ตำหนักอ๋องของเขาซะอีก ทั้งที่ดูแล้วน่าจะเป็นห้องนอนส่วนตัวของนางเพียงคนเดียว ขนาดว่าห้องนี้คือห้องนอนยังดูโอ่อ่าขนาดแล้วห้องอื่นๆล่ะจะขนาดไหนกัน? การตกแต่งของห้องดูแตกต่างแปลกไปจากห้องของเขาโดยสิ้นเชิง ให้ความรู้สึกแปลกใหม่ให้แก่เขาเป็นอย่างมาก วัสดุของผนังที่ใช้ตกแต่งก็ไม่เหมือนกันของเขาเป็นไม้ แต่ผนังห้องของนางดูจะแข็งแกร่งกว่าวัสดุจากไม้ อุณหภูมิภายในห้องช่างเย็นสบายยิ่งนัก
อ๋องมู่เฉินสาวเท้าเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาวที่กำลังนอนหลับสบาย มีผ้าห่มผืนใหญ่คลุมร่างอยู่ อ๋องหนุ่มนั่งลงบนเตียงทอดสายตามองดูใบหน้าของหญิงสาวที่เขาเฝ้าคนึงหา เขาค่อยๆเลิกผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นแล้วก็ต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อร่างของอารดาอยู่ในชุดนอนสุดเซ็กซี่ผ้าแพรบางเบาแบบชุดคลุมตัวเดียวที่แสนสั้นคอกว้าง เผยใหเห็นขนาดหน้าอกล้นทะลักโผล่ออกมาด้วยชุดนอนบางเบาทำให้แนบไปกับลำตัวแบบสลิป จึงเผยให้เห็นสัดส่วนน่ามองแม้จะมีผ้าปกปิดอยู่และด้วยท่านอนตะแคง ชุดคลุมที่แสนสั้นล่นขึ้นมาจนเผยให้เห็นต้นขาเรียวขาว 'ดูเอาเถอะ นางจิ้งจอกของข้าแม้ยามหลับ เจ้าก็ยังเป็นนางมารยั่วสวาทที่แสนเย้ายวนที่ทำให้ข้าใจสั่น แบบนี้แล้วข้าจะปล่อยเจ้าไปได้อย่างไรล่ะเจ้ากำลังหลับสบายข้าคงไม่กล้าปลุกเจ้าจากนิทราอันแสนสุข'อ๋องมู่เฉินก้มลงไปประทับจุมพิตที่หน้าผากมนของหญิงสาว "เตียงของเจ้าแสนกว้างใหญ่ข้าขอนอนด้วยคนนะ" อ๋องหนุ่มกระซิบแผ่วเบาล้มตัวลงนอนเคียงข้างหญิงสาว พร้อมกับดึงผ้าห่มผืนใหญ่คลุมทับร่างของเขาและนางเอาไว้ และหลับตาเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างเปี่ยมสุข
เช้าวันรุ่งขึ้นเสียงเคาะประตูดังขึ้น ก๊อกๆๆ อารดาลุกขึ้นงัวเงียลุกขึ้นอย่างคนพึ่งตื่นนอนจึงไม่ทันสังเกตุ ว่ามีชายหนุ่มที่นอนเคียงข้างเธอ ก๊อกๆๆ "ยัยหนูดาลูก นี่พ่อกับแม่เองจ้า"
หืม? "คุณพ่อคุณแม่! เย้ดีใจจังเลย วันนี้พ่อกับแม่มาหาเราได้ด้วย!" อารดารีบลุกขึ้นไปเปิดประตูทันที "คุณพ่อ คุณแม่ มาหาหนูได้เหรอคะ? คิดถึงที่สุดเลย!" "ยัยหนูดาของแม่ พ่อกับแม่ก็คิดถึงลูกจ่ะ แม่รู้ว่าลูกเหงาแต่ก็จำเป็น ยิ่งธุรกิจที่เราทำอยู่มีอยู่หลากหลายพ่อกับแม่ยิ่งต้องคอยหมั่นไปดูบ่อยๆ พวกเราเข้าไปคุยข้างในกันดีกว่านะลูก" พอเข้ามาในห้องผู้เป็นมารดาก็เหลือบไปเห็นร่างของผู้ชาย นอนอยู่บนเตียงของลูกสาวเข้าพอดี "ตายแล้ว!! ยัยหนูดาลูกแม่ ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันจ๊ะ? บอกแม่มาเดี๋ยวนี้นะ?!" อารดามีสีหน้างงงันแล้วหันไปตามนิ้วมือของมารดา แล้วก็ต้องตกใจแทบสิ้นสติเมื่อพบว่ามีร่างของชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียงของเธอและเขาคนนั้นคือ "อ..อ๋องมู่เฉิน!!"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ