สงครามรักพิชิตหัวใจ

อารดาวิ่งออกมาจากห้องของอ๋องมู่เฉินทั้งที่ยังอยู่ในสภาพเปลือยโดยไม่ทันได้คิดอะไรอื่นนอกจากการหนีไปให้พ้นจากอ๋องหื่นกาม แต่พอออกมาได้สักพักก็เริ่มคิดขึ้นได้ว่าตนเองกำลังอยู่ในสภาพเปลือย ก็ต้องนึกด่าตัวเองในใจเพราะทุกคนในหอต่างรู้ดีว่าเธอกำลังได้รับมอบหมายให้ทำการร่ายรำให้กับเขาอยู่ ขืนเธอออกไปในสภาพนี้เธอคงต้องอับอายและถูกครหาจากคนในหอนี้ว่าไปทำอย่างอื่นที่ไม่ใช่การร่ายรำกับอ๋องมู่เฉินแน่ เมื่อคิดขึ้นได้จึงตัดสินใจกลับเข้าไปในห้องใหม่ทั้งที่ไม่อยากจะกลับไปเจอหน้าอีตาอ๋องหื่นกามนั่น แต่ก็ไม่มีทางเลือก แล้วเธอก็มั่นใจว่าตนเองไม่ได้เป็นคนผิดจึงไม่มีความจำเป็นที่ต้องเลี่ยงหลบอีกฝ่ายแต่อย่างใด    อารดากลับเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าแววตาเรียบเฉยเธอพยายามทำเป็นไม่สนใจกับบุคคลภายในห้องที่ตอนนี้นั่งอยู่บนโต๊ะและส่งสายตากรุ้มกริ่มและรอยยิ้มล้อเลียนอันกวนประสาทมาให้ เนื่องจากอีกฝ่ายคงรู้อยู่แล้วว่าเธอจะต้องกลับมา    เธอเหลือบมองไปที่โต๊ะที่ชายหนุ่มนั่งอยู่โดยมีอาภรณ์ของเธออยู่บนนั้นเธอเดินมาหยิบมัน แต่ก่อนที่มือจะถึงอ๋องมู่เฉินก็แย่งหยิบขึ้นมาซะก่อน
"เอาเสื้อผ้าคืนข้ามานะ!" อารดาเอ่ยเสียงเย็น ในขณะที่ชายหนุ่มกลับยิ้มยั่วพร้อมกล่าวว่า "อยากได้คืน...ก็มาเอาไปสิแต่ว่าเจ้าต้องหาวิธีทวงคืนที่น่าสนใจหน่อยนะ"     'สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายขอจงช่วยมอบความใจเย็นที่มากพอให้กับฉันด้วยเถอะ' อารดาอธิฐานในใจด้วยตอนนี้กำลังอยู่ในโหมดอยากฆ่าคนขึ้นมา แต่ก็รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เธอเสียเปรียบจึงเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่ยิ้มมุมปากรอคอย เธอเดินไปนั่งลงบนตักของอีกฝ่ายใช้แขนโอบรอบคอของชายหนุ่มพร้อมกระซิบด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างอย่างไม่เต็มใจว่า
"ท่านอ๋องที่รัก...ช่วยคืนเสื้อผ้าให้ข้าด้วย!" ในขณะที่อ๋องมู่เฉินกลับยิ้มไม่รู้สึกรู้สา เขารู้สึกชอบใจในท่วงท่าที่แสนเย้ายวนที่ช่างขัดแย้งกับอารมณ์ของนางมาก ชายหนุ่มไม่รอช้าที่จะฉวยโอกาสหากำไรจากอีกฝ่ายใช้แขนขวาโอบรัดร่างบางเข้าหาพร้อมกับกดจมูกฝังบริเวณลำคอของหญิงสาวสูดกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์จากกายของอีกฝ่ายในขณะที่ทางฝ่ายอารดาสะดุ้งเกร็งตัวแข็งพยายามอดทนต่อการจาบจ้วงนั้นเพราะอยากได้เสื้อผ้าคืนและรู้ดีว่าตนเองในตอนนี้กำลังเสียเปรียบ
"หอมจัง...ข้าชอบกลิ่นหอมแปลกในกายเจ้านัก มันเป็นกลิ่นหอมที่ปลุกอารมณ์ทางกามรมณ์ได้อย่างร้ายกาจนัก...อ่ะ รับไปสิ" ชายหนุ่มส่งเสื้อผ้าคืนให้พร้อมรอยยิ้มสมใจ  อารดารีบดึงมาจากมือของอีกฝ่ายแล้วลุกขึ้นสวมใส่มัน    โดยพยายามหันหลังให้อ๋องหนุ่มที่แิิอบยิ้มมองดูอยู่ และเพราะว่าอารดากำลังหันหลังจึงไม่รู้ตัวว่าชายหนุ่มเดินมาสวมกอดตนเองทางด้านหลังพร้อมเอ่ยกระซิบ      "ไม่ว่าเจ้าจะรังเกียจข้ายังไง แต่ข้ากลับหลงเสน่ห์นางจิ้งจอกอย่างเจ้าเข้าให้แล้วล่ะ และข้าก็จะไม่ปล่อยให้สิ่งที่ข้าหมายตาลอดพ้นเงื้อมือข้าไปได้แน่ ข้าจะทำให้เจ้ารักข้าให้ได้"
อารดาผลักไสอีกฝ่ายพร้อมกับดึงตัวเองออกมาหันกลับมาโต้ตอบอย่างไม่ยอมแพ้ "มั่นใจเหลือเกินนะ! อยากให้ข้ารักก็ต้องดูว่าท่านมีคุณสมบัติตามเกณท์ที่ข้าตั้งไว้หรือไม่ ผู้ชายของข้าต้องเป็นของข้าคนเดียวเท่านั้น เพราะข้าไม่ชอบที่จะใช้ผู้ชายสาธารณะร่วมกับใคร"  อารดากล่าวทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงเรียบและเดินออกจากห้องไป  อ๋องมู่เฉินยิ้มพราว     "หึ นางจิ้งจอกของข้า เจ้าไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก   เพราะตั้งแต่เจอเจ้ามนต์เสน่ห์ของเจ้าก็ทำให้ข้าคิดถึงแต่เพียงเจ้า จนไม่รู้สึกสนใจหญิงใดได้อีก     ช่วงเวลาหกเดือนที่เจ้าหายไป ข้าเหมือนอยู่เพียงกายที่มีลมหายใจแต่ไร้หัวใจและวิญญาณ และตอนนี้ข้าอยากได้เจ้าที่เป็นเหมือนหัวใจและวิญญาณของข้าเอามาครอบครองให้ได้"
---------------------------------------------------------------------------------------------
กลิ่นน้ำหอมที่อารดาใช้ คือน้ำหอมจากฝรั่งเศล ฟีลโรโมน gooddaylady ในยุคปัจจุบัน    ซึ่งเป็นกลิ่นหอมสำหรับผู้หญิงมีสารสกัดทางวิทยาศาสตร์ที่ปลุกอารมณ์ทางเพศ