สงครามรักพิชิตหัวใจ

อารดากำลังรู้สึกกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ คนที่แสร้งทำเป็นแน่นิ่งก็ฉวยโอกาสอันรวดเร็วโดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว คว้ามือแล้วกระตุกพลิกให้หญิงสาวลงมาอยู่ด้านล่างของตน จนอีกฝ่ายตกใจ "อ๋องมู่เฉิน นี่ท่านหลอกข้าหรือ?ปล่อยข้านะ!"      อ๋องมู่เฉินกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ร่างหนากดทับคนใต้ร่างไว้จนขยับไม่ได้พร้อมกับเลื่อนผ้าปิดตาออกพร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงยียวน "เจ้าหลอกข้าก่อนนี่ ข้าก็แค่หลอกเจ้าเอาคืนไง เจ้าเป็นคนชวนข้าเล่นเกมเองนะ เมื่อครู่ข้าให้โอกาสเจ้ารุกข้าก่อนแล้วนะ    มันก็ปลุกอารมณ์ให้แก่ข้าได้ดีทีเดียวล่ะ เพียงแต่มันยังไม่สุดเท่านั้น คราวนี้ข้าจะเปลี่ยนเป็นฝ่ายรุกเจ้าบ้างตอบแทนเจ้ากลับไปไง"         "หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะอ๋องบ้ากาม! ท่านไม่มีสิทธิ์มาเอาคืนอะไรข้าทั้งนั้นแหละ คราวก่อนเป็นท่านนะที่ฉวยโอกาสทำลุ่มล่ามกับข้าก่อนน่ะ ข้าก็แค่ตอบโต้ชายเจ้าชู้เช่นท่านกลับไปบ้าง         ท่านก็ใช่ว่าจะขาดแคลนหญิงสาวเสียเมื่อไหร่ ทำไมต้องมาวุ่นวายกับข้าด้วย ท่านอาจจะมีรูปสมบติและฐานันดรศักดิ์สูงส่งเป็นที่หมายปองของหญิงสาวหลายๆคน แต่สำหรับข้าแม้แต่องค์จักรพรรดิ์ที่ข้าไม่ได้รู้สึกรักใคร่ชอบพอแล้ว ข้ายังปฏิเสธแล้วท่านน่ะแค่อ๋องเจ้าชู้คนหนึ่งทำไมข้าจะปฏิเสธไม่ได้ล่ะ"
"อ๋องมู่เฉินผู้สูงศักดิ์คงไม่สิ้นไร้ไม้ตอก           ถึงขนาดต้องมาข่มเหงหญิงสาวที่ไม่ได้เต็มใจหรอกมั้ง?"        "หึ ตอนนี้ข้ากำลังอยู่ในระหว่างคิดบัญชีเอาคืนเจ้าอยู่ในเมื่อเจ้าแกล้งปลุกอารมณ์  ให้ข้าคลั่งแล้วทำให้ข้าค้างถึงสองหน คราวนี้ข้าขอทำคืนเจ้าบ้าง"        ว่าแล้วอ๋องหนุ่มจับปลายคางหญิงสาวประกบริมฝีปากมอบจุมพิตอันร้อนแรงหยอกเย้า   ในขณะที่หญิงสาวพยายามดิ้นรนขัดขืนแต่เนื่องจากถูกกดทับจึงทำได้ไม่ถนัด แล้วก็ต้องชะงักเพราะรู้สึกรัญจวนกับรสจุมพิตของอีกฝ่าย  ลิ้นซอกซอนชิมความหวานล้ำอย่างกระหาย ยั่วเย้าเชิญชวนเพื่อชักจุงปลุกเร้าอารมณ์หวาบไหวของหญิงสาวให้เตลิด จนฝ่ายหญิงสาว   เคลิบเคล้มมัวเมา อ๋ิองหนุ่มครางในลำคออย่างพอใจแล้วถอนริมฝีปากออก เลื่อนใบหน้ามาซุกซอกคอขาวเนียนพร้อมสูดกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์จากหญิงสาว ขบเม้มเบาๆ จนเรียกเสียงครางจากคนใต้ล่างเบาๆ  อ๋องหนุ่มยิ้มพอใจ ปลดเปลื้องอาภรของอีกฝ่ายออกอย่างช่ำชองเผยให้เห็นเรือนร่างงดงามขาวเนียน จนอ๋องหนุ่มหลงใหลชื่นชมเมื่อร่างบางงามไปทุกสัดส่วนปลุกอารมณ์กระสันให้แก่ชายหนุ่ม มือเคล้าคลึงไปที่ทรวงอกอวบที่แสนเย้ายวนขยี้ปลายถันจนมันแข็งลุกชันและเปลี่ยนจากมือเป็นครอบครองด้วยปากแทนลิ้นร้อนตวัดดูดดึงขบเม้นจนทำให้ร่างบางเครียดเกร็ง ส่งเสียงครางอย่างระงับไม่อยู่ แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นแค่หญิงสาวที่ส่งเสียงคราง ชายหนุ่มเองก็ครางอยู่ในลำคอด้วยความรัญจวนใจเช่นกัน เขารู้สึกหลงใหลไปกับร่างเนียนนุ่มอันแสนเย้ายวนตักตวงอย่างเพลิดเพลิน อารดาเห็นท่าไม่ดีจึงใช้สติที่ยังเหลืออยู่น้อยนิดพยายามควบคุมสติให้กลับมาอย่างเต็มที่ เพื่อไม่ให้ตนเองเป็นฝ่ายพลาดท่า ตัดสินใจใช้กำลังทั้งหมดที่มีผลักตัวชายหนุ่มออกสุดแรงจนชายหนุ่มออกห่างไปเล็กน้อยเธอรีบลุกลงจากเตียง ฉวยโอกาสที่ชายหนุ่มไม่ทันตั้งตัวใช้เท้ายันไปที่ท้องของอีกฝ่ายสุดแรงและตามด้วยการใช้วิชายูโดจับชายหนุ่มทุ่มจนลงไปจุกนอนกองอยู่กับพื้น
"อ๋องหื่นกาม! ที่นี่คือหอนางรำนะ ไม่ใช่หอนางโลม อยากปลดปล่อยความใคร่ก็ไปที่หอนางโลมโน่นเลย"  แล้วอารดาก็วิ่งออกจากห้องไปทิ้งให้อ๋องหนุ่มนอนกองอยู่กับพื้น  แต่อ๋องมู่เฉินกลับไม่ได้รู้สึกโกรธเคียงแต่อย่างใด เขารู้สึกพึงพอใจด้วยซ้ำความจริงเขาไม่ได้รู้สึกแค้นเคียงอะไรนางเลยแม้แต่น้อยเขาแค่คิดถึงใบหน้าของนาง คิดถึงเรือนร่างที่แสนเย้ายวนน่าหลงใหลและคิดถึงสัมผัสของนางที่ปลุกเร้าอารมณ์ของเขา ได้อย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน แม้เขาจะเคยผ่านหญิงสาวมาแล้วมากมายแต่ก็ไม่เคยมีใครทำให้เขาติดใจหลงใหลขนาดนี้มาก่อน เขาก็แค่หาข้ออ้างทำตามใจตัวเองเท่านั้นและได้แค่นี้ก็สมใจของเขามากแล้ว  แต่ยังหรอกเขาอยากจะทำให้นางเป็นของเขาทั้งใจทั้งกาย  "หึ นางบอกว่านางคือ คุณหนูอารดางั้นเหรอ? ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใครมาจากไหนในเมื่อเจ้าร่ายมนต์เสน่ห์จนทำให้ข้าแทบคลั่งแบบนี้ข้าไม่มีวันปล่อยเจ้าไปแน่นอน"