SecretBellรักสุดใจนายตัวแสบ

   ฉันเล่าทุกอย่างให้ฮารุกะฟังหมดแล้ว มันทำให้ฉันรู้สึกโล่ง ที่ฮารุกะรับได้ทุกอย่างและไม่กลัวฉันอีกต่อไป
เช้าวันต่อมา
"ตื่นได้แล้ว คุณนายยย!!"พี่เฮนามาปลุกฉันถึงห้อง
"ขออีก10นาทีนะ"ฉันพูด
"ไม่ได้ ถ้าไม่ตื่น จะไม่ทันเลย์นะ"พี่เฮนาพูด
"พี่พูดอะไรน่ะ"ฉันถามด้วยความสงสัย
"ก็วันนี้นัดกับเลย์จะไปสวนสนุกไม่ใช่หรอ"พี่เฮนาพูด
"ก็ใช่ แล้วพี่รุ้ได้ยังไง"ฉันถาม
"เอาเป็นว่ารู้น่า รีบตื่นไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว เดี๋ยวเลย์ก็มาแล้วนะ แต่งตัวให้สวยๆล่ะ"พี่เฮนาพูด
"แล้วทำไมฉันจะต้องแต่งตัวให้สวยด้วย แค่ไปสวนสนุก"ฉันพูด
"ที่พี่จะให้แต่งตัวสวยๆก็เพราะว่า เผื่อเลย์เค้าจะชอบเธอไง"พี่สาวฉันพูด
"ไม่จำเป็นหรอก ฉันไม่ได้ชอบหมอนั่นสักหน่อย"ฉันพูด
"เซรา พี่ว่าเธอน่าจะเปิดใจให้ใครสักคนบ้างนะ นี่ก็ผ่านมานาน ไคเค้าจะรุ้สึกยังไงนะ ที่คนที่เค้ารัก ไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างมีความสุข"พี่เฮนาเดินมานั่งที่เตียงของฉันแล้วพูดขึ้น
"แต่เซรารักใครไม่ได้ พี่ก็รุ้ว่าทำไม"ฉันพูด
"เรื่องซาบะพี่จะจัดการเอง ขอแค่เธอ มีความสุขอีกสักครั้งเถอะนะ"พี่เฮนาพูด หน้าตาที่ดูจริงจังแบบนั้น 
"ไม่ค่ะ ฉันไม่อยากให้มันเป็นเหมือนเดิมอีก"ฉันพูดก่อนจะลุกจากที่นอนเพื่อไปอาบน้ำ
หลังจากทำทุกอย่างเสร็จฉันก็เดินมายืนรออยู่หน้าบ้าน แล้วสักพักเลย์ก็ขับรถมาจอดตรงหน้าฉันก่อนจะเปิดประตูลงมาหาฉัน ว้าว วันนี้เค้าหล่อแหะ
"รอนานหรือยัง"เลย์ถามฉัน 
"ก็สักพัก"ฉันพูด
"ทำไมแต่งตัวแบบนี้ นึกว่าเธอจะใสกระโปรงสวยๆซะอีก"เลย์พูด
"ถ้าไม่อยากเดินกับคนใสกางเกงยีนกับเสื้อยืด งั้นฉันไม่ไปก็ได้นะ"ฉันพูด
"นี่เธอ แต่งขนาดนี้แล้วก็ไปซะเหอะ ไม่ว่าเธอจะแต่งตัวยังไงก็น่ารักทั้งนั้นแหล่ะ"เลย์พูดแล้วยิ้มให้ฉัน ฉันได้แต่มองหน้าเค้าแล้วก็เดินขึ้นรถไป
ระหว่างที่เรานั่งรถ เราก็คุยกันไปเรื่อย ส่วนมากจะกัดกันมากกว่า เพราะฉันคงไม่อยากจะคุยดีๆกับเค้าก็อะนะ จนเรามาถึงสวนสนุก
"คนเยอะจัง นายไม่กลัวแฟนคลับจะวิ่งเข้ามารุมตอมนายหรือไง ฉันไม่อยากเป็นข่าวกับนายนะ จะบอกให้"ฉันพูด
"แต่ฉันอยากเป็นข่าวกับเธอนี่"เลย์พูด
"นายเลิกกวนประสาทฉันสักทีได้มั้ย"ฉันพูด
"ไปกันเถอะ"เลย์พูดก่อนจะเอามือมาจับมือฉันแล้วลากฉันเข้าไปในงาน
"ปล่อยมือฉันนะ ใครให้นายแตะต้อง"ฉันพูด
"อย่าหวงไปเลยน่ะ ก็แค่จับนิดจับหน่อย"เลย์พูด
"โรคจิต"ฉันพูด
"โรคจิตคนนี้ รักเธอมากนะ รุ้มั้ย"เลย์พูด
"อย่ารักฉันนะ แล้วห้ามทำให้ฉันชอบนายด้วย"ฉันพูด
"ทำไมล่ะ ฉันจะทำให้เธอ รักฉันให้ได้ ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม"เลย์พูด สายตาเค้าดูจริงจังมากเลย ไม่ได้นะ ฉันจะไม่มีวันชอบนายเด็ดขาด
"เชิญนายเพ้อไปคนเดียวเถอะ"ฉันพูดเสร็จก็เดินเข้างานทันที โดยไม่รอเลย์เลย
ฉันเดินเข้ามาสักพักก็เหลือบไปเห็น ชิงช้าสวรรค์ ที่ฉํนกับไคเคยมานั่งด้วยกัน ฉันหยุดยืนมองมันอยู่สักพักใหญ่
"อยากเล่นหรอ"เลย์เดินมาถามฉัน
"อืม อยากสิ ฉันไม่ได้เล่นมาตั้งห้าสิบปีแล้วนะ"ฉันพูด
"ห้าสิบปีหรอ"เลย์ถาม
"อ่อ หมายถึงห้าปีน่ะห้าปี ตอนนั้นฉันเคยมาครั้งหนึ่งกับพี่เฮนาน่ะ"ฉันพูด
"อืม งั้นหรอ ไปมั้ย ฉันพาเธอขึ้นไปเอง"เลย์พูด
"ไม่ต้องหรอก ฉํนไม่อยากเล่นน่ะ"ฉันพูดก่อนจะเดินหนี แต่เลย์ก็ดึงแขนฉันไว้
"ไปกันเหอะ"เลย์ดึงแขนฉันลากขึ้นไปนั่งบนชิงช้า
"นายจะทำอะไรน่ะ"ฉันถาม
"ฉันรู้ว่าเธออยากเล่น ทำไมต้องบอกว่าไม่ด้วย"เลย์พูด
"ฉันก็แค่ไม่อยากเล่นแล้ว"ฉันพูด ฉํนแค่ไม่อยากขึ่้นไปนั่ง เพราะถ้าฉันยิ่งอยู่ใกล้มัน ฉันก็จะยิ่งมองเห็นไค ฉันไม่อยากคิดถึงเรื่องเดิมๆ เพราะมันทำให้ฉันเจ็บปวดทำให้ฉันคิดถึงเค้ามากขึ้น
"ดูตรงโน้นสิ เห็นบ้านเธอด้วย"เลย์พูดแล้วก็ยิ้มออกมา พอเลย์พูดประโยคนี้แค่นั้น ฉันถึงกับต้องนิ่งจ้องหน้าเค้า เพราะเหมือนตอนที่ขึ้นมากับไค ไคก็พูดประโยคเดียวกันนี้เปี๊ยบเลย
"เซรา เซรา"เลย์เรียกชื่อฉัน
"ห๊ะ อะไรหรอ"ฉันพูด
"ฉันหล่อมากเลยหรอ จ้องฉันเหมือนอยากจะกินฉันเลย"เลย์พูด
"นายบ้าหรอ หลงตัวเอง"ฉันพูด ก่อนจะหันหน้าไปมองข้างล่าง สวยจังเลย เห็นบ้านฉันจริงๆด้วย
"เธอ มีแฟนอยู่แล้วหรอ"เลย์ถามฉัน
"ถามทำไม"ฉันพูด
"ก็ดูเธอไม่ค่อยสนใจผู้ชายเลย"เลย์ถามฉัน
"นายนี่เหมือนฮารุกะเลยนะ แค่ฉํนไม่สนใจผู้ชาย ก็ไม่ได้แปลว่าฉันจะมีแฟนแล้วนี่ ฉันแค่ ไม่อยากรักใครอีกแค่นั้นเอง"ฉันพูด
"รักใครอีกงั้นหรอ งั้นแสดงว่าเธอ เคยมีคนรักใช่มั้ย"เลย์ถามฉัน
"แล้วมันเรื่องอะไรของนายมิทราบ"ฉันพูด
"ก็ป่าว แค่อยากรู้ว่าผู้ชายที่โชคร้ายคนนั้นคือใคร"เลย์พูด
"ถ้านายคิดว่าผู้ชายคนนั้นโชคร้ายแล้วทำไมนายจะต้องมาชอบฉันด้วยล่ะ"ฉันพูด แล้วเลย์ก็ผละตัวเองเข้ามาหาฉัน หน้าเค้าเข้ามาใกล้ฉันมาก จนฉันต้องผละตัวเองไปข้างหลัง
"น...นาย ...นายจะทำอะไรน่ะ"ฉันถาม เราใกล้กันมาก เลย์มองหน้าฉันไม่ห่าง ฉันก็มองหน้าเค้า ยิ่งมองใกล้ๆเค้ายิ่งหล่อมากเลยแฮะ 
"ฉันก็ไม่รู้ว่าเธอมีดีอะไรนักหนา ทำไมฉันถึงได้ชอบเธอมาก ทั้งๆที่คนอย่างฉัน ก็ไม่เคยง้อผู้หญิงคนไหนเลย แต่กับเธอ ทำไมนะ ทำไม ฉันก็สงสัยเหมือนกัน"เลย์พูด หน้าเราก็ยังอยู่ใกล้กัน เค้ามองหน้าฉันไม่ละสายตาเลย ก่อนที่ฉันจะผลักเค้าออกจากฉัน
"นายอย่าจ้องฉันนักสิ ฉันอึดอัด"ฉันพูด แล้วก็หมดรอบพอดี ฉันจึงรีบวิ่งลงจากชิงช้าทันที
ฉันรีบวิ่งมาที่ใต้ต้นไม้ หัวใจเต้นแรง รู้สึกแปลกๆ ไม่นะ ไม่ได้นะ ฉันกำหมัด ทุบหน้าอกตัวเองเบาๆหลายครั้ง เกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย ให้ตายสิ ไม่ได้นะเซรา เธอต้องไม่ชอบเค้านะ
"พี่สาวครับ ช่วยผมด้วย ลูกโป่งผมติดกับต้นไม้ ผมเอื้อมไม่ถึง"เด็กผู้ชายคนหนึ่งมาดึงเสื้อฉันแล้วก็พูด พร้อมกับร้องไห้ไปด้วย ฉันจึงเงยขึ้นไปมองลูกโป่งที่อยู่บนต้นไม้ 
"เดี่ยวพี่เอาให้นะ"พอฉันพูดเสร็จ ฉันก็พยายามเอื้อมขึ้นไปเอาแต่ก็ไม่ถึง อีกแค่นิดเดียวเท่านั้นเองนะ ทำไมขาฉันมันถึงสั้นขนาดนี้นะ ฉันพยายามเอื้อมเท่าไหร่ก็ไม่ถึงสักทีฉันจึงตัดสินใจ กระโดดขึ้นไปเอา แต่พอฉันกระโดด ข้อท้าวฉันก็พริก จนฉันล้มลง แล้วมือเจ้ากรรม ก็เผลอไปโดนก้อนหินอย่างแรง เลือดฉันไหลออกมา ฉันจึงมองมันอยู่สักพัก แล้วเลย์ก็มา จับมือฉัน
"เป็นอะไรหรือเปล่า"เลย์รีบวิ่งเข้ามาหาฉันเมื่อเค้าเห็นแล้วก็ดึงมือฉันไปดูทันที แต่ทว่า แผลเจ้ากรรม ก็ค่อยๆจางหายเอง จนเลย์ตาค้างเลยทีเดียว ฉันจึงรีบดึงมือฉันกลับมา
"ฉันไม่เป็นอะไร นายเอาลูกโป่งให้น้องเค้าด้วยนะ"พอฉันพูดเสร็จฉันก็รีบวิ่งหนีเค้ามา ทำไงดีทำไงดี เลย์เห็นแล้ว ให้ตายสิ นี่จะรู้กันสักกี่คนนะเนี่ย ถึงจะพอ
"เซรา เซรา"เลย์ตะโกนเรียกฉันจากข้างหลัง พอเค้าเอาลูกโป่งให้น้องชายคนนั้นเสร็จเค้าก็รีบวิ่งมาหาฉันทันที ฉันก็วิ่งหนีเค้า แต่ก็ไม่ทัน เลย์วิ่งมาดึงแขนฉันไว้
"เธอจะไปไหน"เลย์ถาม
"ฉันจะกลับบ้าน"ฉันพูด
"แต่เราเพิ่งมานะ"เลย์พูด 
"เพิ่งมาก็กลับได้นี่"ฉันพูด
"แผลเธอ ทำไมมันถึง..."เลย์พูดพร้อมกับมองหน้าฉันด้วยความสงสัย
"แผลอะไรของนาย มีแผลที่ไหน นายตาฝาดแล้วแหล่ะ"ฉันพูด
"ฉันเห็นนะเซรา เธอเป็นใครกันแน่"เลย์มองหน้าฉันแบบจริงจังมาก 
 
 
โปรดติดตามตอนต่อไป.........................