SecretBellรักสุดใจนายตัวแสบ

"คุยกันสนุกจังเลยนะพวกแก"เสียงซาบะ พร้อมกับร่างที่ค่อยๆยืนขึ้นอย่างช้าๆ

"พอเหอะ ฉันไม่อยากฆ่าแก"เลย์พูด

"ฆ่าฉันงั้นหรอ แกพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า"ซาบะพูด

"ทำไม"เลย์พูด

"คนที่ควรจะพูดประโยคนั้นคือฉันต่างหาก ไม่ใช่แก"ซาบะพูด

"พอเถอะซาบะ ฉันขอร้อง นะ"ฉันพูดกับซาบะ

"ทำไมชอบพูดว่าพอเถอะๆกันจัง มันกำลังฮิตหรือไง"ซาบะพูด

"แกสุ้ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก แกมีแค่คเดียว พวกฉันมีมากกว่า เลิกซะซาบบะ ก่อนที่มันจะสายไปกว่านี้"เคนพูด

"เคน แกมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน หรือเกิดหึงเซราขึ้นมา"ซาบะพูด

"แกพูดบ้าอะไร"เคนพูด

"แกคิดว่าฉันโง่มาก ถึงกับจำแกไม่ได้เลยหรอ ฉันไม่ได้โง่นะ ต่อให้แกจะเปลี่ยนไปแค่ไหน ไปปรับเติมเสริมแต่งอะไร แกก็ยังเป็นแกอยู่อย่างนั้นแหล่ะ.......ไค"ซาบะพูด

ทุกคนต่างหนหน้าไปมองเคนเป็นตาเดียวด้วยความสงสัย รวมทั้งฉันที่ตอนนี้กำลังอึ้งทึ่งกับคำพุดของซาบะ

"หมายความว่ายังไง"ฉันถามซาบะ

"ฉันได้ยินที่แกคุยกับเลย์หมดแล้วไค วันนั้นน่ะ"

ย้อนไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อน

"ฉันขอโทษนะ ฉันไ์มู่ได้ตั้งใจจะแย่งเวรามาจากแกจริงๆ"เลย์พูด

"ไม่เป็นไรหรอก ครั้งหนึ่งมันก็มากพอสำหรับฉันแล้วที่ได้รักผู้หญิงคนนั้น"เคนพูด

"แล้วจะเอายังไงต่อ ถ้าเกิดเซรารุ้เรื่องขึ้นมา เค้าต้องโกรธฉันกับนายมากแน่ๆ"เลย์พูด

"เค้าจะดกรธฉันมากกว่าแกน่ะสิ"เคนพูด

"งั้น ไว้ไปรับกรรมที่ก่อด้วยกันก็แล้วกัน"เลย์พูด พร้อมกับเอามือมาตบที่บ่าของเคน

ย้อนมาปัจจุบัน

"โกหกน่าซาบะ เคนจะเป็นไคได้ยังไง ไคตายไปตั้งนานแล้ว อีกอย่างเคนเป็นหมาป่านะ แต่ไคเป็นมนุษย์"ฉันพูด พร้อมกับอะไรต่างๆที่อยู่่ในหัวมันกำลังพยายามจะก่อตัวกัน สับสนไปหมด

"เธอก็รู้นี่ว่ามนุษย์ก็กลายเป็นหมาป่าได้เหมือนกัน ไม่ต่างอะไรกับแวมไพร์อย่างพวกเธอหรอก"ซาบะพูด

"จริงด้วย ถ้ามนุษย์โดนหมาป่ากัดก็กลายเป็นหมาป่าได้เหมือนกันนะ"

"ไม่จริง จะมีเรื่องบ้าๆแบบนี้ได้ยังไง ไคก็คือไค ถ้าเคนคือไค ทำไมเค้าไม่หึงไม่หวง ไม่สนใจฉันบ้างล่ะ"ฉันพูด

"ก็เพราะว่า เคนกับพี่หลิน กำลังจะแต่งงานกันยังไงล่ะ เค้าสองคนรักกันมาก เธอจะเชื่อฉันหรืออไม่ก็แล้วแต่เธอนะเซรา แต่ฉันคงไม่โกหกเธอหรอก"ซาบะพูด

  ตอนนี้ฉันได้แต่ยืนทึ่งกับสิ่งที่เกิดขึ้น อะไรกัน ทำไมเป็นแบบนี้ ไม่จริงใช่มั้ย ฉันหันหน้าไปมองเคน ก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วเอามือไปจับหน้าเคนที่ก้มอยุ่ให้เงยขึ้น ฉันมองหน้าเค้า มือของฉันลูบไปทั่วใบหน้า ฉันยิ้มทั้งน้ำตา ไม่รุ้จะดีใจหรือเสียใจดี ความรู้สึกแบบนี้ มันอะไร มันไม่เจ็บปวด แต่มันก็ไม่ดีใจ สับสนไปหมด

"ทำไม...ทำไมล่ะ...ทำไม!!!"ฉันตะคอกใส่เคน มือของฉันกำหมัดไว้แน่นและทุบไปที่หน้าอกเค้า

ก่อนที่เคนจะดึงฉันเข้าไปกอด

"ฉันขอโทษ"เคนพูด

"ฉันเฝ้ารอนายมาตลอด แต่ทำไมนายทำแบบนี้กับฉัน ทำไมนายต้องทำแบบนี้กับฉัน ทำไมไม่มาหาฉัน ทำไมทิ้งฉันให้อยู่คนเดียว ทำไม พูดสิว่าทำไม!"ฉันโวยวายหนักมาก อะไรกัน ไคที่รักฉัน ทำไมเค้าหลอกฉันได้มากขนาดนี้

"ฉันขอโทษเซรา"เคนพูด

"อย่าพูดแค่ว่าขอโทษ พูดมาสิ บอกฉันสิ ว่าทำไม ทำไม ทั้งๆที่มีชีวิตอยู่ ทำไมไม่ตามหาฉัน ทำไมไม่มาหาฉันน ทำไมปล่อยให้ฉันต้องอยู่คนเดียว ปล่อยให้ฉันรอนาย รอนายมาตลอด ทำไมล่ะ บอกฉันสิ บอกมาสิ!!!"ฉันตะคอกใส่เคนหนักมาก มือสองข้างจับแขนเคนไว้แล้วเขย่าเคนอย่างแรง

"ฉันขอโทษ ฉันไปหาเธอทุกวันหลังจากฟักฟื้น ฉันไปหาเธอตลอดแต่ฉันก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปหาเธอ ฉันแค่คิดว่า ถ้าฉัหายไปซะ ปล่อยให้เธอร้องไห้แบบนั้น เดี๋ยวเธอก็คงจะดีขึ้น ดีกว่าฉันไปให้เธอเจอ แล้วเธอยังคิดว่าฉันมีชีวิตอยู่ แล้วให้เธอต้องมาคอยเป็นห่วง ต้องมาคอยเป็นอันตรายเพราะฉันตลอด มันคงจะดีกว่า ถ้าฉันไม่มาให้เธอเจอ แล้วหายไปจากใจเธอซะ จนฉันเจอพี่หลิน เราสองคนตกลงแต่งงานกัน แต่วันหนึ่ง จู่ๆเธอก้โผล่มาที่โรงเรียน ฉันอยากจะกอดเธอแทบแย่ แต่ฉันก็ทำไม่ได้ ฉันอยากจะบอกว่าฉันคือไค แต่ฉันก็ทำไม่ได้ ฉันขอโทษ"เคนพูด ตอนนี้ฉันได้แต่ยืนอึ้งก่อนจะมองไปที่เลย์

"นายหลอกฉัน นายรู้เรื่องทุกอย่างแต่นายก็ยังมาแกล้งรักฉัน เพราะนายสงสารที่คนรักของฉันแต่งงานกับพี่สาวของนายอย่างนั้นใช่มั้ย นานโกหกฉัน นายหลอกฉัน"ฉันพูด สายตาที่มองเลยืตอนนี้ ความรู้สึกตอนนี้ เจ็บมากเหลือเกิน เจ็บมากกว่าสิ่งใดในโลก

"มันไม่ใช่อย่างนั้นนะเซรา เธออย่าเข้าใจผิดนะ"เลย์พูด เลย์พยายามจะจับมือฉัน แต่ฉันก็สบัดทิ้ง

"อย่าเข้ามานะ ฉัน...ไม่อยากเล่นเกมส์ของนายอีกแล้ว"ฉันพูดก่อนที่จะเดินออกจากที่นั่นทันที พร้อมกับน้ำตา

"เซรา ฟังฉันก่อน"เลย์พูด และพยายามจะวิ่งตามแต่มันก็ไม่เป้นผล

"จะรีบไปไหน แกกับฉันยังเครียร์กันไม่เสร็จเลยนะ"เสียงซาบะ

"แกจะเอายังไง รีบว่ามา ฉันไม่มีเวลามาเล่นกันแกหรอกนะ"เลย์พูด

"แกกับฉันต้องตายกันไปข้าง แต่บางทีฉันก็คิดนะว่ามันคงไร้ความหมายที่จะสู้กับแก่อีก เพราะตอนนี้เซราก็เกลียดแกมาก"ซาบะพุด

"ทำไมแกถึงเลวขนาดนี้นะซาบะ"เรนพูด

"เงียบไปเถอะเรน แกไม่โกรธไคมันบ้างหรอ ทั้งๆที่แกเป็นเพื่อนรักมัน แต่มันก็ยังโกหกแก"ซาบะพูด
"ทำไมฉันจะต้องโกรธ ยังไงไคก็เป็นเพื่อนฉัน ฉันควรจะดีใจสิที่รู้ว่าไคยังมีชีวิตอยู่"เรนพูด

"แกจะไม่บอกเพื่อนรักของแกหน่อยหรอ ว่าตอนนั้นแกก็รักเซราเหมือนกัน"ซาบะพูด

"พูดไปแล้วมันได้อะไรล่ะ มันเป็นอดีต ถึงแม้ว่าตอนนี้ฉันจะยังรักเซราอยู่ แต่เซราก็เลือกแล้วว่าจะรักใคร ฉันไม่ใช่แก คำว่ารักของแกมันคือคำว่าเห็นแก่ตัว แกมันก็คิดถึงแต่ตัวเอง ทั้งๆที่แกบอกว่ารักเซรา แต่แกก็ไม่เคยทำให้เซรามีความสุขเลย แกมันก้แค่ลูกหมาตัวหนึ่ง ที่ต้องการเรียกร้องความสนใจแค่นั้นแหล่ะ"เรนพูด

"ไอ้เรน แก..."ซาบะพูด และเตรียมจะพุ่งตัวเข้าไปต่อยเรน แต่พวกพี่เฮนาก็มาป้องกันไว้ 

"ถ้าเข้ามา ฉันจะไม่เห็นแก่ความเป็นพี่น้องที่เราเคยมีต่อกันมาก่อน"พี่เฮนาพูด

"พอุเถอะซาบะ แกลองทบทวนให้ดีๆ ว่าแกต้องการแบบไหน แค่ต้องการให้เซราเป็นของแกอย่างนั้นหรอ หรือแกอยากจะให้เซรามีความสุขและเป็นเพื่อนกันเซราเหมือนเดิม"ยองโดพูด

"ฉันขอตัวก่อนนะ ฝากด้วยนะทุกคน"เลย์พูด

"อืม ได้สิ แค่นี้สบายมาก ฝากเซราด้วยนะ เลย์"เคนพูด

ณ ที่แห่งหนึ่ง

ตอนนี้ฉนเดินออกมาข้างนอก ไม่รู้ว่ามันที่ไหน ฉันเดินมาเรื่อยๆ ในหัวสมองสับสนไปหมด อะไรกัน ทำไมกัน ทำไมต้องโกหกฉันด้วย ทำไมฉันทำอะไรผิด ทำไมต้องลงโทษฉันแบบนี้ แค่ไม่มีไคมาก่อน ฉันก็เจ็บมากพอ ตอนนี้คนที่ฉันรัก คนที่บอกว่ารักฉัน ก็โกหกฉัน ทำไม ทำไมต้องเป็นฉันด้วยที่ต้องเจอแต่ความเจ็บปวด

"ทำไมต้องแกล้งฉันด้วย ฉันทำอะไรผิด"ฉันตะโกนพร้อมเงยหน้ามองฟ้า ฝนเริ่มหยดลงมาทีละเม็ด 

"เซรา..."เสียงเลย์ดังมาจากข้างหลังฉัน ฉันหันไปมองเค้า เค้าค่อยเดินเข้ามาหาฉัน

"อย่าเข้ามานะ...อย่าเข้ามา"ฉันพูด น้ำตาฉันเอ่อล้น ไหลลงบนแก้ม

"ให้ฉันอธิบายก่อนนะเซรา"เลย์พูด

"ทุกอย่างมันชัดเจนขนาดนั้น ยังจะต้องอธิบายอะไรอีก"ฉันพูด

"มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ ฉันไม่เคยรู้มากก่อนว่าไคกับเธอเคยเป็นอะไรกัน ฉันสาบานได้นะ"เลย์พุด

"อย่า...พอสักที เลิกโกหกฉันสักที ฉันไม่เชื่อ ไม่อยากเชื่ออีกแล้ว"ฉันพูด

"เธอต้องเชื่อใจฉัน เธอเคยบอกว่าจะเชื่อใจฉัไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอสัญญาแล้วว่าจะไม่ทิ้งฉันไปไหน เพราะฉะนั้น อย่าไปเลยนะ ฟังฉันก่อน ฉันไม่ได้โกหกเธอนะ"เลย์พูด

"ไม่... ฉันไม่อยากเชื่ออีกแล้ว คนโกหก ฉันเกลียดนาย"ฉันพูด น้ำตาฉันไหลเต็มใบหน้าไปหมด ตอนนี้ฉันมองอะไรไม่ชัดเลย  ฉันค่อยๆถอยหลังไปทีละก้าวๆ จนฉันมองเห็นแสงอะไรบางอย่างกำลังพุ่งเข้ามาหาฉัน 

ปี๊น ปี๊น ปี๊น ปี๊น....

"เซรา......!!"เสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยิน ก่อนที่ฉันจะล้มตัวลงไปนอนบนพื้น เลือดไหลนองเต็มพื้น ตาฉันพร่ามัวไปหมด เริ่มมองไม่เห็นแล้ว สิ่งสุดท้ายที่ฉันมองเห็น เลย์กำลังวิ่งมาหาฉัน ทำไมฟ้าต้องแกล้งกันขนาดนี้ ทำไม

โปรดติดตามตอนต่อไป..............