SecretBellรักสุดใจนายตัวแสบ

ต่อจากตอนที่แล้ว
"นายเห็นอะไร ฉํนไม่เห็นเป็นอะไรเลย"ฉันพูด พร้อมกับมองหน้าเลย์ด้วยความกลัวว่าเค้าจะรู้
"ฉันเห็นนะเซรา ที่มือเธอ อยุ่ๆเลือดก็หายไป"เลย์พูด
"นายพูดบ้าอะไร ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ดินตรงพื้นมันคงติดมือฉํนแล้วที่นายเห็นมันอาจกำลังปลิวหายไปก็ได้ แผลคนที่ไหนจะหายเองได้ นายเพี๊ยนปะ"ฉันว่าให้เลย์
"แต่ฉันเห็น..."เลย์พูด
"ถ้านายไม่เลิกพูดเรื่องนี้ ฉันจะกลับบ้านล่ะ"ฉันพูด เลย์มองหน้าฉันแล้วก็เงียบไป
"ก็ได้ๆ ฉันไม่พูดก็ไม่พูด งั้นไปทานข้าวกัน ฉันหิว ยังไม่ได้ทานข้าวเช้า"เลย์พูด
"ตามใจนายสิ"ฉันพูด
"ฉันไปด้วยได้มั้น"เสียงชายคนหนึ่งดังมาจากข้างหลังเราสองคน พอหันไปมอง ก็เจอว่าเป็นซาบะ
"แกมาทำอะไรที่นี่"เลย์ถามซาบะทันที่ที่เห็นเค้า
"ฉันก็มาเที่ยวเล่นบ้างไม่ได้หรือไง หรือที่นี่ห้ามฉันเข้าหรอ"ซาบะพูด
"งั้นก็เชิญแกเที่ยวตามสบาย ฉันกับเซราขอตัวก่อน"เลย์พูดแล้วเค้าก็ดึงแขนฉันเพื่อจะลากไปทานข้าวแต่ทว่า
"ปล่อยเซรานะ"เลย์พูด เมื่อเห็นซาบะดึงแขนอีกข้างฉันไว้
"ฉันจะไปด้วย"ซาบะพูด
"ไปคนเดียวแกสิ"เลย์พูด
"ไม่เอาน่าเลย์ ฉํนแค่อยากอยู่กับเซรา คนที่ควรจะไปควรเป็นนายมากกว่า"ซาบะพูด
"พอๆ พอทั้งคู่แหล่ะ ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้นแหล่ะ เชิญนายสองคนไปด้วยกันเลยนะ ฉันกลับล่ะ"ฉันพูด ก่อนจะสบัดมือทั้งสองคนทิ้งแล้วเดินหนีออกมา
    เห้อออออ ให้ตายสิอะไรกันนะสองคนนี้ ทำไมต้องมาคอยยุ่งกับชีวิตฉันอยู่เรื่อย ขอฉันอยู่แบบสงบๆบ้างได้มั้ยเนี่ยยยยย โว้ยยยยยยย!!!
"เซรา...."เสียงชายคนหนึ่งลอยเข้ามาในหู เสียงนี้เป็นเสียงที่ฉันจำได้ดี เสียงเหมือนไคเลย ฉันจึงมองไปรอบๆ มองหาต้นเสียง มองแล้วมองอีก แต่ก็ไม่เจอ
"เซรา เราไปกันเหอะ"เลย์เดินมาหาฉันแล้วพูด แต่สายตาฉันก็ยังมองหาต้นเสียงเมื่อกี้อยู่
"ใช่ ไปกันเหอะ"ซาบะเดินมาแล้วพูด
"พวกนายเงียบกันหน่อยได้มั้ย"ฉันพูด สายตาฉันก็ยังมองไปเรื่อย จนกระทั่ง ฉันเห้นผู้ชายคนหนึ่ง ผมสีเทาดำ ดวงตาสีฟ้าคราม  กำลังยืนยิ้มอยู่ในฝุงของผู้คนที่เดินไปมากันเต็มไปหมด เค้ายิ้มมาให้ฉัน ไค นั่นไคจริงๆด้วย
"ไค" พอฉันเห็น ฉันจึงรีบวิ่งไปหาเค้า แต่เค้ากลับวิ่งหนีฉัน พวกเลย์และซาบะก็วิ่งตามมา แต่ไม่มีทีท่าว่าไคจะหยุดวิ่งเลย เค้าวิ่งหนีเข้าไปในฝูงชนเรื่อยๆ จนเค้าเลือนหายไป ฉันเลยหยุดวิ่ง ฉันมองไปรอบๆอีกครั้งเพื่อหาไค
"เธอมองหาใครน่ะ"เลย์ถามฉัน
      พอฉันเห็นว่าเค้าไม่อยู่แล้ว ฉันเลยหยุดมองแล้วก้มหน้าลง น้ำตาฉันไหลลงแก้มทั้งสองข้างอย่างช้าๆ
"เซรา เป็นอะไรน่ะ"เลย์จับหน้าฉันเงยขึ้น ฉันมองหน้าเลย์แต่ว่า ภาพตรงหน้าไม่ใช่เลย์ แต่กลับเป็นไค ฉันมองเค้าอยู่อย่างนั้นนานมาก มองแล้วมองอีก ไคยิ้มให้ฉัน ฉันยิ้มให้ไค 
"ฉันคิดถึงเธอ"ไคพูดกับฉัน ฉันยิ้มให้เค้าพร้อมกับน้ำตาที่ยังไหลไม่หยุด
"ฉันคิดถึงนาย"ฉันพูดแล้วฉันก็เอามือไปจับใบหน้าของไค ก่อนที่ดึงเค้าเข้ามาจูบ ฉันยืนจูบเค้าอยู่อย่างนั้นนานมาก ซาบะมองด้วยสายตาที่โกรธแบบสุดๆ แต่ก็ไม่สามารถทำไรได้ เพราะคนเยอะมากเหลือเกิน แล้วสักพัก เหมือนผู้คนก็หายไป เหลือแต่ฉันสองคนไค ฉันถอนจูบจากเค้า ก่อนจะมองไปรอบๆ ไม่มีแม้กระทั่งต้นไม้ ไม่มีอะไรเลย ไม่มีผู้คน มีแต่เครื่องเล่น
"เซรา มองฉันสิ"ไคพูด
"นายหายไปไหนมา ฉันรอนายตั้งนาน ฉันรอนายนานมากรู้มั้ย"ฉันพูด
"เซรา ลืมฉันเถอะนะ"ไคพูด
"นายพูดอะไรน่ะ"ฉันพูดกับไค
"ลืมฉันซะนะ แล้วเริ่มต้นใหม่ มันจะต้องดีกว่าเดิมแน่"ไคพูด
"ไม่เอา อย่าพูดแบบนี้นะ ฉันคิดถึงนายมากแค่ไหน นายกลับมาหาฉันแล้ว นายจะไม่ทิ้งฉันไปไหนแล้วใช่มั้ย"ฉันพูด พร้อมกับน้ำตาที่ยังไหลรินอยู่
"ขอโทษนะเซรา ที่ทำให้เธอต้องรอ แต่ฉันคงไม่สามารถอยุ่กับเซราได้อีกแล้ว ลืมฉันเถอะนะ"ไคพูด
"ไม่เอา นายอย่าพูดแบบนี้สิ อย่ามาบอกให้ฉันลืมนายนะ ฉันไม่ลืมหรอก ไม่มีวัน นายต้องอยู่กับฉันนะ อย่าทิ้งฉันไปไหนนะ"ฉันพูด ไคเอามือมาจับหน้าฉันไว้ แล้วจูบฉันอีกครั้ง
"ฉันรักเธอ"ไคพูดก่อนที่จะประกบริมฝีปากลงมาที่ปากฉันอีกครั้ง ฉันยืนอยู่กับไคแบบนั้นสักพัก ฉันหลับตาปี๋เลย จนกระทั่ง ได้ยินเสียงผู้คนมากมาย ฉันจึงลืมตาขึ้น ตอนนี้ฉันยืนจูบเลย์อยู่ เค้าหลับตา ส่วนฉันตกใจมาก รีบผลักเค้าออกไป
"นายทำอะไรน่ะ นายแตะอั๋งฉันหรอ นายมันโรคจิต มาจูบฉันได้ยังไง นายมัน อีตาบ้านี่"ฉันพูด ด้วยความโมโหสุดๆ ก่อนจะวิ่งหนีเค้า แต่เลย์ก็ยังวิ่งตามฉันมา
"เซรา...หยุดนะ"เลย์พูด ฉันไม่ฟังแล้วก็วิ่งไปเรื่อยจน มาถึงถนนใหญ่ แต่ฉันก็ไม่ทันเบรก  แล้วรถกำลังวิ่งมาพอดี  ฉันยืนมองรถที่กำลังจะพุ่งมาชนฉันอยากจดจ่อ ในใจคิดว่า ฉันต้องตายแล้วแน่ๆ  ฉันจึงหลับตาแล้วคิดในใจว่า ฉันจะไปอยุ่กับนายนะไค แต่ทว่า ทุกอย่างไม่เป็นอย่างนั้น เมื่อมีมือใครคนหนึ่งดึงฉันออกไปจากตรงนั้น ฉันถูกดึงไปอยุ่ในอ้อมกอดของเค้า ก่อนที่ฉันจะลืมตาแล้วเงยขึ้นมองหน้าเค้าแต่ก็พบว่าเป็นเลย์
"เธอทำบ้าอะไรเนี่ย"เลย์พูด เราสองคนนั่งอยู่ข้างถนน ด้วยสายตาของผู้คนจำนวนมากมองมาที่เราสองคน
"เธอๆ นั่นเลย์วงsecret Bell หรือเปล่าน่ะ"เสียงผู้หญิงสามสี่คนกำลังซุบซิบกันอยู่
"ใช่จริงๆด้วยแก แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครน่ะ"เสียงผู้หญิงอีกคนพูด
"นั่นสิ ทำไมเลย์กอดเค้าไว้แน่นอย่างนั้นน่ะ"ยัยพวกนั้นพูดกันอย่างเมามัน ในขณะที่ฉับเลย์
"เธออยากตายหรือไงหะ ทำไมไม่วิ่งไปเล่า่ หยุดยืนแบบนั้นทำไม"เลย์ตะคอกใส่ฉันด้วยความโมโห เค้าจะโมโหอะไรนักหนาเล่า
"ก็ฉัน...ฉันตกใจนี่  ขาฉันมันไม่ยอมขยับ นายจะให้ฉันทำยังไงเล่า"ฉันพูด ก่อนที่เลย์จะดึงฉันเข้าไปกอดอีกที
"ยัยบ้า ถ้าทำแบบนี้อีก ฉันฆ่าเธอแน่"เลย์พูด พร้อมกับกอดฉันไว้แน่น หัวใจเค้าเต้นแรงมากเลย แต่ก้ไม่ต่างอะไรกับฉัน หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ มันเต้นแรงผิดปกติ อะไรกันเนี่ย
"ฉันอึดอัดนะ ปล่อยฉันสิ ก็ใครสั่งให้นายมาขโขมยจูบฉันล่ะ นายผิดเองนะ"ฉันพูด
"เธอบ้าหรือไง เธอเองนั่นแหล่ะที่ดึงฉันไปจูบ เธอจะมาว่าฉํนได้ไง"เลย์พูด
"ฉันเนี่ยนะดึงนายมาจูบ"ฉันพูด
"ใช่สิ แล้วเธอก็เพ้ออะไรไม่รุ้ ฉันคิดถึงนาย ฉันคิดถึงนายอย่าบอกนะว่าผีเข้าเลยไม่รู้ตัวน่ะ"เลย์พูด
"ก็ไม่รุ้น่ะสิ ปล่อยฉันได้แล้ว คนอื่นมองกันใหญ่แล้วนะ"ฉันพูดแล้วเลย์ก็คลายกอดจากฉันออก
"อยู่ใกล้แค่นี้ทำไมต้องคิดถึงฉันด้วย"เลย์พูด
"ใครพูดกับนายเล่า หลงตัวเอง"แล้วฉันก็เดินหนีเข้าไปข้างในงานอีกรอบ สัก ซาบะเดินมาจากไหนไม่รู้ วิ่งเข้ามาชกเลย์เข้าอย่างจัง
"แกทำบ้าอะไรเนี่ย"เลย์ที่ล้มอยู่ข้างล่างพูดขึ้นก่อนที่จะลุกขึ้นมาสวนหมัดเข้าไปที่หน้าของซาบะ
"พอได้แล้วนายสองคนน่ะ"ฉันพูดแต่ก็ไม่มีใครฟังฉันเลย ผู้คนต่างรุมมองกันใหญ่แล้วก็ถ่ายรูปคนละช้อตสองช็อต
"แกกล้าดียังไงจูบเซรา หะ"ซาบะพุด ก่อนจะพุงหมัดเข้าไปที่เลย์อีกที
"แล้วมันธุระกงการอะไรของแก"เลย์พูดแล้วก็ปล่อยหมัดเข้าไปที่หน้าของซาบะอีกรอบ
"พอได้แล้วนายสองคน พอได้แล้ว"ฉันตะโกนสุดเสียงแต่ก็ไม่มีใครฟังเลย ฉันก็เลยเอาตัวเข้าไปขวางก่อนที่ซาบะจะปล่อยหมัดไปที่หน้าของเลย์และมันก้มาโดนฉันแทน
"เซรา"ซาบะพูด เมื่อมือของเค้าเพิ่งจะต่อยฉันเข้าอย่างจัง
"พอได้หรือยัง"ฉันพูด ก่อนจะหันหน้าไปมองซาบะ
"เซรา ฉันขอโทษ"ซาบะพูด
"เลิกยุ่งกับชีวิตฉันสักทีได้มั้ยซาบะ นายพรากไคไปจากฉันยังไม่พอ นายจะต้องให้ฉันเจ็บปวดไปถึงเมื่อไหร่ พอสักทีได้มั้ย เลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว"ฉันตะคอกใส่ซาบะด้วยความโกรธมาก
"แต่ฉันรักเธอ"ซาบะพูด
"ฉันไม่มีที่ว่างให้คำว่ารักของนายหรอก เพราะฉะนั้น เลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว ฉันเกลียดนาย"ฉันพูด
  ซาบะเงียบไป ก่อนที่จะเดินออกไปจากตรงนี้
"เธอเป็นไรมั้ยเซรา"เลย์เอามือเข้ามาจับหน้าฉัน แต่ฉันก็ปัดมือเค้าทิ้งทันที
"นายก็เหมือนกัน อยู่ใกล้นายที่ไรฉันมีแต่เรื่องแต่ราว เลิกยุ่งกับฉันสักที"ฉันพูด ก่อนที่จะเดินหนีจากเลย์มา เลย์ยืนมองฉันด้วยความเจ็บปวดใจ
 
 
โปรดติดตามตอนต่อไป