Don't lie to me อย่าหลอกกันนะ! ถ้านายจะรัก

8.7

เขียนโดย DECOLOP

วันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.23 น.

  11 บท
  6 วิจารณ์
  13.51K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2558 16.46 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) ความเจ็บปวด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     -ในโรงหนัง @3:45pm-

เขาหันมาทางฉันโดยที่มองถังป๊อปคอร์นในมือที่ฉันกอดไว้อย่างหัวแหน แล้วเหลือบมองมาที่ฉันด้วยสายตาออดอ้อน เหอะ ฝันไปเถอะย่ะ

"ขอป๊อบอคอร์นหน่อยดิ(' ')"

"ไม่ ให้!! นายว่าฉันถึกเองหนิ" 

"อ่าว ยัยคุณหนูงอนซะแล้วเหรอเนีย:)"

อะไร ยังจะมายิ้มแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาวอีก ฉันโกรธอยู่นะยะ ถ้าเข้ามาใกล้ในระยะห้าเซ็นละก็ กัดให้เป็นแผลเหวอะเลย( -+++-)**

"งั้น ถ้าเธอหายโกรธฉัน ฉันจะยอมให้เธอสั่งให้ฉันทำอะไรก็ได้ 1อย่าง โอเคไหม"

อืมมม น่าสนใจแฮะ ถ้าเอาหมอนี่ ไปทำอะไรพิเรนทร์ๆดูก็น่าสนุกดี 

"งั้น ตกลง^ ^"

ฉันพูดก่อนจะยื่นถังป๊อปคอร์นไปให้แขาแต่โดยดี แต่ทว่าเซ็ทส่ายหน้าปฏิเสธ

"เธอ..ต้องป้อนฉัน" เซ็ทพูดพร้อมกับทำน้ำเสียงที่น่าเตะที่สุดในเเปดโลก[เวอร์ตลอด]

"แล้วทำไมฉันต้องป้อ...O-O"

เขาขยับหน้าเข้ามาใกล้มากจนจมูกของเราสองคนชนกัน ฉันรู้สึกได้ถึงลมหายใจของเราที่กำลังหายใจรดกัน กรี้ดดดดT^T

"ป้อน แล้วฉันจะไม่จูบเธอ:)" บังคับกันชัดๆนี่ ขี้โกงงงT_T

"กะ..ก็เอาหน้านายออกไปก่อนเซ่"ฉันบ่นพึมพัมเบาๆ เพราะตอนนี้ทุกอย่างมันสับสนไปหมด เซ็ทขยับหน้าของเขาออกไปก่อนจะยักคิ้วข้างนึงพร้อมกับอ้าปากเหมือนทวงสัญญา โอเค้ ชิ-_-^ ฉันค่อยๆหยิบป๊อบคอร์นชิ้นนึงออกมาจากถังแล้วป้อนเขา จนมาถึงเวลาที่หนังจบซะที เย้ สวรรค์( T^T)/ ตอนนี้สี่โมงแล้ววว(หนังฉายนานมากกกกToT) 

"เป็นไง หนังสนุกไหม"เขาหันมาถามตอนที่เราเดินออกมาจากโรงที่อัดแน่นไปด้วยเหล่าผู้คนที่อักแน่นทั้งหลายแหล่

"ก็สนุกดี ถ้าไม่มีนาย:P"

"ฮ่าๆๆ งั้นฉันเลี้ยงข้าวเธอเอง ไปร้านชาบูกันเถอะ"

พูดจบปุ๊บ สรุปทุกสิ่งอย่าง ไม่มีการถามไถ่ แล้วลากฉันไปร้านชาบู เห้อออ-_-**

"ผมขอเนื้อย่างไสลด์ที่นึงครับ ข้าวกระเทียมที่นึง แล้วก็น้ำเปล่า" เขาหันไปสั่งกับพนักงานที่หน้าตายิ้มแย้ม ท่าทางสวยซะด้วยสิ-_-

"ไม่ทราบว่าคุณชื่อ...โอ๊ย! เจ็บนะ"

ฉันหยิกแขนเขาแรงมากจนเป็นรอยแดงเป็นจ้ำๆ เหอะ สมน้ำหน้า!

"ฉันขอเป็นหมูย่างคุโรบุตะสองที่ เนื้อรมควันหนึ่งที่ ข้าวสวย แล้วก็ชาร้อนค่ะ"

"กรุณารอสักครู่นะคะ ขออณุญาตเก็บเมนูค่ะ^ ^"

หลังจากที่ยัยจิ้มลิ้มเดินไป[ไม่รู้จะเรียกอะไรดี]ฉันก็หันไปมองอีตาบ้าที่กำลังมองฉันอยู่ด้วยสายตายียวนกวนประสาทอีกแล้ว-_-

"เธอนี่..กินเยอะกว่าไซส์ตัวอีกนะ เหลือเชื่อ ฮ่าๆๆๆๆ" โอเค เรื่องกินของฉันนี่เอง แล้วไงยะะะ ฉันกินเยอะแล้วมันจะทำให้น้ำป่าไหลหลากรึงายย

"เหอะ ก็ดีกว่าอ่อยสาวไม่เลือกที่อย่างนายหรอก!"

"หึงฉันเหรอ?:)"

อุก!!...( . .)

"เปล่าซะหน่อย" จ่ะ ไม่มีอะไรจะสู้ก็ต้องยอมไปตามระเบียบ เชอะ=+= หลังจากที่ฉันกับอีตานั่นเถียงกันไปมาเรื่องไร้สาระ จนอาหารทั้งหมดก็มาเสิร์ฟพร้อมกัน

"ย่างให้ฉันหน่อยดิ ฉันย่างไม่เป็น" ตอแหลลลล ตอแหลมากกกก แล้วถ้าย่างไม่เป็นจะลากฉันมาร้านชาบูเพื่อ?? ตอบบบบบบ

"ไม่จริง มือไม้ก็มีทำไมไม่ย่างเองยะ เป็นง่อยรึไง!"

"ผู้หญิงอะไร โหดชะมัด(-_-' )" เขาบ่นพึมพัมก่อนจะหยิบไม้คีบเนื้อขึ้นมาแล้วย่างมัน แต่ท่าทางเงอะๆงะๆจริงๆ เห้ออ สงสัยคงไม่ได้กินละงานนี้

"มานี่ ฉันย่างให้ อยู่เฉยๆไปเลย"

"ใจดีจัง เหมือนหน้าตาเลย:)" อี๋ ปากวาน แหวะ จะอ้วกกกก 

"อยู่เงียบๆไปเลยนะ!!" หลังจากที่ได้กำราบอีตาเซ็ทให้อยู่อย่างสงบๆได้(รู้สึกภูมิใจ>o<)หมอนั่นก็ไม่วายขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ฉันก็ยังคงนั่งย่างหมูเป็นแดจังกึมก้นครัวต่อไป โทรศัพท์ฉันดังขึ้น อุ้ย ยัยเลมอนหนิ

"ฮัลโล เลมอนนน How are you?>o<"

[I'm great สบายดีมากเลย แต่อากาศที่อังกฤษหนาวกว่าเมืองไทยมากกกกT^T ยูล่ะสบายดีไหม]

เลมอนไปเที่ยวอังกฤษกับครอบครัวเมื่อสองวันที่แล้ว เราเลยไม่ได้ติดต่อกันเลยหลังจากนั้น

"ดีสิ ก็...ไม่น่าเบื่อดี^ ^"

[แหมมม พูดงี้ แสดงว่า ต้องมีอะไรพิเศษแน่เลย เซ็ทใช่มั้ยย>.<]

"บ้าเหรอยะ เซ็ทเกี่ยวไรด้วย"

[อย่าๆ ไอเห็นยูกับเซ็ทที่หลังสวนในงานเต้นรำคืนนั้นนะ สวีตกันน่าดู oop?!] ฉันอึ้งมากกับคำพูดของเลมอน เดี๋ยวนะ นางเห็นด้วยเหรออออ

"กะ..ก็แค่ ปลอบกันนิดหน่อยเอง ไม่มีอะไรหรอกน่า"

[หรายะ ยังไงก็ขอให้ยูกับเซ็ทมีความสุข สวีตวี๊ดวิ้ววกันมากๆนะคิๆ อ้อ ไอรู้เรื่องเคลล์แล้วนะ ปล่อยไปเถอะไอ้ผู้ชายเฮงซวยแบบนั้น]

"โอเคย่ะ ยูเที่ยวให้สนุกนะ ทางนี้ไม่ต้องเป็นห่วง"

[All right, bye!!]

"bye:)"

ฉันวางสายเลมอนไปก่อนจะเริ่มสงสัยว่าทำไมเซ็ทหายไปนานจัง แค่ไปเข้าห้องน้ำเอง หรือไปอึกันนะ?? ฉันเดินออกจากร้านไปหลังจากที่จ่ายค่าอาหารทั้งหมดด้วยบัตรเครดิตแล้ว ฉันเดินหาเซ็ทจนสะดุดตากับคู่รักคู่นึง...ไม่ใช่สิ นั่นเซ็ท กำลัง จูบกับผู้หญิงคนอื่นอยู่...

จังหวะนั้นเองกับที่เขาหันมาทางฉันแล้วทำท่าตกใจก่อนจะปล่อยเธอคนนั้นแล้วพูดอะไรบางอย่างแล้ววิ่งมาหาฉันที่ยืนนิ่ง...

"ราเชล! เธออย่าเข้าใจผิดนะ!"

"..."

"คือเธอคนนั้นเป็นแฟนเก่าฉัน..!!"

เพี้ยะ!! 

ไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันตบหน้าเซ็ทไปเต็มแรง โดยที่มือไม้สั่นไปหมด ตอนนี้ในหัวของฉันเต็มไปด้วยความว่างเปล่า เจ็บปวด...และเสียใจ ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้เป็นรอบที่สองด้วย!!

"เซ็ท! ทำไมนายทำกับฉันแบบนี้! ฉันรู้นะว่าเราสองคนก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่อย่างน้อย นายก็มาที่นี้ วันนี้ กับฉัน!...แต่นายกลับมายืนจูบกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้ ทำไมล่ะเซ็ท...ทำไมนายถึงได้ทำ แบบเดียวกับที่เคลล์ทำกับฉัน!!!"

"...!!"

"นายจำได้ไหม ตอนที่นายบอกว่า...จะยอมทำตามคำสั่งของฉัน"

"ราเชล..."

"ฉันขอสั่งให้นาย...ออกไปจากชีวิตฉันซะ!!!"

พูดจบ ฉันก็วิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที ไปที่ไหนก็ได้ ที่ไหนก็ได้ที่ไม่มีผู้ชายเลวๆแบบนั้น ทำไมล่ะ! ทำไมคะพระเจ้า ทำไมต้องทำให้หนูเจอผู้ชายแบบนี้ถึงสองคนติดๆกัน รอยแผลเก่า ก็ยังไม่หายสนิท แถมยังต้องมาเจอแบบนี้เป็นรอบที่สอง ไม่เอาแล้ว...ฉันเหนื่อยแล้วกับผู้ชายเลวๆ!!

"คุณลุงคะ...ช่วยมารับหนูที่เดิมด้วยนะคะ หนูรออยู่"

พอลุงชัยตอบกลับฉันก็วางสายทันที แต่ว่าก็ดันมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาอีกครั้ง...เซ็ทงั้นสินะ เขาโทรมาหาฉันหลายต่อหลายครั้ง แต่ตอนนี้ฉันไม่พร้อมจะคุยกกับใครทั้งนั้น ขอเวลาอยู่คนเดียว...โดยที่ไม่มีอะไรเข้ามาในหัวซักพักละกันนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา