Don't lie to me อย่าหลอกกันนะ! ถ้านายจะรัก

     -งานเต้นรำ@8:30am-

"นี่นาย งานเต้นรำจะเริ่มแล้ว เตรียมตัวเร็วเข้า มัวแต่อ่อยสาวอยู่นั่นแหละ!" ฉันสะกิดเซ็ทเบาๆตอนที่เขากำลังหยอดคำวานเยิ้มใส่สาวๆในงาน หงุดหงิดอ่ะ-_-

"คร้าบๆ ยัยคุณหนูหงุดหงิดซะแล้ว:)"

"ใครหงุดหงิด เหอะ มโน" ปากช่างไม่ตรงกับใจซะเล้ยยยย ยัยบ้าเอ้ย(= =')

"ขณะนี้ ขอต้อนรับแขกผู้มีเกีรติทุกท่านเข้าสู่งานเลี้ยงเต้นรำในค่ำคืนนี้นะครับ ขอให้ทุกท่าน สนุกสนานและเพลิดเพลินกับงานคืนนี้ สวัสดีครับ"

สิ้นเสียงประกาศ เพลงเต้นรำก็ดังขึ้น เหมือนเป็นเสียงประกาศเริ่มการแข่งขัยยังไงยังงั้น ทุกคนต่างจับมือคู่ของตัวเองและเริ่มเต้นรำตามจังหวะเพลงเรื่อยๆ 

"มาสิ มัวแต่ดู จะได้อะไรล่ะ"

จู่ๆเซ็ทก็ดึงฉันเข้าไปในอ้อมแขน แล้วก็เริ่มเต้นอย่างคล่องแคล่ว...คืนนี้ ขนาดภายใต้หน้ากากสีดำนั้น ฉันยังคงเห็นดวงตาสีดำสนิทของเขา มันทำให้ฉันใจเต้นแรงผิดปกติ ชุดสูทดำสนิทมันช่างมีเสนห์อะไรอย่างนี้นะ...ไม่กล้าสบตาแล้วแฮะ-///-

"ยัยคุณหนูไม่กล้าสบตาฉันเหรอเนีย สงสัยเขินน่าดู"

"บ้า ใครเขินยะ(.////.)"

ดีนะที่หน้ากากยังปิดหน้าฉันไว้ได้ ไม่งั้นต้องฟอร์มแตกต่อหน้าตาบ้านี่รอบที่สองแน่เลย 

เรายังคงเต้นต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีฝ่ายใดเปล่งเสียงอะไรออกมา จนกระทั่งมีเสียงฝีเท้าวิ่งมาจากหน้าประตูงาน พร้อมกับวิ่งเข้ามาต่อยหน้าเซ็ทเข้าอย่างจัง 

"แกทำอะไรแฟนฉัน?!"

เจ้าของเสียงที่แสนคุ้นเคย ฉันหันไปมองใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะมาในคืนนี้...หลังจากที่หายไปแสนนาน

"เคลล์!! นายมาที่นี่ได้ยังไง"

"ราเชล เธอฟังฉันก่อนนะ"

"ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น แล้วนายมาต่อยเซ็ทได้ยังไง กล้าดียังไงถึงทำแบบนี้ต่อหน้าคนในงานมากมาย?!"

เซ็ทค่อยๆยืนขึ้นช้าๆ ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้จากเซ็ทนอกจากปาดเลือดที่ขอบปากออกเล็กน้อย มันทำให้ฉันโล่งใจที่เขาไม่ต่อยเคลล์กลับอย่างที่ฉันกลัวไว้

ฉันรีบพาทั้งสองคนขึ้นไปบนห้องรับรองก่อนที่ทุกคนในงานจะแตกตื่นไปกว่านี้...ทำไมเรื่องมันถึงเป็นแบบนี้ไปได้นะ 

"แกกล้าดียังไงมาเต้นรำกับแฟนฉันแบบนี้!" เคลล์ตวาดใส่เซ็ทขณะที่เขากำลังยิ้ม...ยิ้มอย่างมีอะไรบางอย่าง มันทำให้ฉันใจไม่ดีเลย 

"ไอ้หน้าจืด...แกหนีไปสวีเดนโดยที่ไม่บอกแฟนแกซักคำ รู้ไหมวาเธอเสียใจแค่ไหน ห้ะ!!!"

เซ็ทโกรธมาก มากจนทำให้ฉัน สงสัย ว่าทำไมเขาต้องโกรธถึงขนาดนั้น...มันทำให้ฉัน รู้สึกเหมือนเขาโกรธแทนฉันเลย แต่ยังไงก็ตาม ตาบ้านั่นคงไม่มีวันคิดอะไรแบบนั้นหรอก...ไม่มีวัน

"แล้วแกยุ่งไรด้วยวะ ระหว่างที่ฉันไม่อยู่ แกคงทำอะไรแฟนฉันไปหลายต่อลายอย่างแล้วสิ คงถึงสวรรค์ชั้นเก้ากันแล้วละมั้ง?!"

"หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะเคลล์!! นายไม่มีสิทธิ์มาพูดแบบนี้ นายไว้ใจฉันแค่ไหนกัน ถึงคิดว่าฉันจะกล้ามีอะไรกับผู้ชายคนอื่นน่ะ!!" ฉัน...ร้องไห้อีกแล้วสินะ น้ำตามันไหลออกมาเองอย่างควบคุมไม่ได้ นี่ฉันจะต้องร้องไห้เพราะเขาอีกกี่รอบกัน

"แล้วอย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ ว่าแกไปทำอะไรบ้างที่สวีเดนน่ะ:)" เซ็ทพูดพลางยิ้มด้วยความเยือกเย็น 

"นายหมายความว่าไง" ฉันเริ่มสงสัยมากขึ้นทุกที สองคนนี้มีอะไรปิดบังฉันอยู่กันแน่

"แกอย่านะเว้ย!"

แต่เหมือนคำพูดของเคลล์กลับไม่มีค่าอะไรต่อเซ็ทเลย เขาชูรู้รูปนึงในโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาชูให้ฉันดู เป็นรูปเคลล์กำลังนัวเนียกับผู้หญิงถึงสองคนบนเตียง

ฉัน..ไม่ร้องไห้อีกแล้ว ตอนนี้ฉันชาไปหมด ทั้งตัว และหัวใจ น้ำตามันหยุดไหล ตอนนี้ในหัวมันว่างเปล่า ไม่คิดอะไรทั้งนั้น

"..."

"อย่าเข้าใจผิดนะราเชล ฉะ..ฉันก็แค่"

"นี่สินะ เหตุผลที่นายหายไปจากฉัน...ใช้โอกาส ตอนที่ฉันโกรธไประเริงกับผู้หญิงถึงสองคนเนียนะ!!!"

ฉันระเบิดความรู้สึกออกมาเหมือนภูเขาไฟที่ไม่สามารถหยุดปะทุได้ ความโกรธ แค้น เสียใจ ทุกอย่างมันถูกปลดปล่อยออกมาหมดแล้ว

"ราเชล ฉันแค่อยากหาความสุข..."

"นายรู้บ้างไหม ว่าตอนที่นายหายไป ฉันต้องทำอะไรบ้าง เจออะไรบ้าง! ฉันไม่เคยนอนหลับเลยแต่นายกลับไม่มีการติดต่อกลับมาแม้แต่ครั้งเดียว...นายมันเลว"

"ราเชล..ฉันจะไม่ทำอีก ฉันขอโทษ"

เซ็ทมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ว่างเปล่าจนฉันอยากเข้าไปทั้งฆ่าและกอดเขา ฆ่าที่เขาทำให้ฉันต้องเจ็บปวด กอด...ที่ทำให้ฉันตาสว่าง

"พอแล้วล่ะเคลล์ ฉันต้องร้องไห้เพราะนายมามากพอแล้ว และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่นายรับปากว่าจะไม่ทำอีก ตอนนี้ฉันเหนื่อยแล้วล่ะ"

"ราเชล อย่าจากฉันไปเลยนะราเชล ฉันรักเธอมากๆนะ"

"ผู้ชายที่หวังแต่จะหลอกฉันไปวันๆ บอกรักเป็นลมปากอย่างนาย...ฉันไม่ทนอีกต่อไปแล้ว!!"

พูดจบ ฉันก็รีบวิ่งลงจากห้องรับรองลงไปข้างล่างก่อนจะไปหาแม่แล้วกอดเธอไว้แน่นๆ

"แม่คะ..หนูรักแม่นะคะ"

"เป็นอะไรไปลูก...แม่ก็รักหนูเหมือนกันจ้ะ"

ฉันเหนื่อยแล้ว....พอแล้วกับคนอย่างเคลล์ จบลงได้ซะที

[เซท]

ผมรู้สึกเหมือนทุกอย่างหยุดไปหมด เธอกำลังร้องไห้ เธอกำลังเสียใจ แต่ผมไม่สามารถเข้าไปกอดและปลอบเธอในตอนนั้นได้เพราะเธอคงไม่อยากให้ใครรับรู้ถึงความเจ็บปวดของเธอ

ผมรู้ดี ว่าผมมันเลว ที่ทำลายความรักของคนคนนึงลง แต่ผมยอมไม่ได้ ที่เห็นเธอโดนหลอกอยู่แบบนั้้น รูปภาพที่ผมได้มา ลุกน้องของผมที่สวีเดน มันบอกว่าเจอผู้ชายคนนึงที่หน้าเหมือนเพื่อนรูมเมทของผมกำลังนัวเนียกับผู้หญิงถึงสองคน ตอนแรกผมกะจะเอามาต่อรองให้ไอ้หน้าจืดนั่นยกห้องให้เป็นของผมซักสองวัน แต่ตอนที่ผมกำลังนั่งคิดอยู่นั้น กลับมีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามา แล้วแถมใส่ชุดที่ทำให้บ้าคลั่งนั่นอีก ผมไม่ใช่คนที่มีความอดทนสูงเท่าไรนักหรอกนะ แต่ยัยนั่นเอาแต่เรียกชื่อไอ้รูมเมทนั่น ผมเลยรู้ว่าเขาสองคนคงเป็แฟนกัน เลยกะจะแกล้งเล่นๆ แต่เธอ..กลับมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก เธอเหมือนกระต่ายที่ซื่อ ซื่อจนผมอยากขย้ำเธอเป็นชิ้นๆ แต่ผมอดทนมากที่จะไม่ทำอะไรเธอเกินเลย  ผมทนไม่ได้ที่เธอโดนหลอกโดยไม่รู้อะไรเลยแบบนั้น จนทำให้ผม ต้องบอกความจริงไป ให้ไอ้เลวนั่น...สำนึกซะบ้าง ว่าเธอไม่ใช่คนที่จะทำให้ร้องไห้ได้โดยที่มีผมรับรู้อยู่หรอก!

"แกมายุ่งทำไม"

"แกคิดว่า เธอไม่มีหัวใจรึไง"

"เหอะ แกนี่มันพระเอกจริงๆเลยนะ ก็แค่ผู้หญิงคนนึงป่าววะ"

"แกมันเลวจริงๆเลยนะ ดีแล้วล่ะ ที่โดนยัยนั่งทิ้งไป"

"ไอ้...!!"

ผมขี้เกียจต่อปากต่อคำกับไอ้สวะเลวๆที่ทำให้ยัยนั่นต้องร้องไห้หลายต่อหลายครั้งหรอกนะ ถ้ามันไม่คิดจะดูแลเธอให้ดี ผมจะดูแลเธอเอง!