Don't lie to me อย่าหลอกกันนะ! ถ้านายจะรัก

     -งานเต้นรำ 8:15pm-

"เดี๋ยวแม่ไปคุยกับผู้ใหญ่ก่อนนะลูก ดูแลตัวเองดีๆล่ะ"

"ค่ะแม่^^" ฉันรับปาก ถึงจะบอกให้ระวังตัวก็เถอะ คนที่ฉันไม่อยากเจอที่สุดในตอนนี้คืออีตาเซ็ทนั่นแหละ ชิ:(

ฉันเดินไปตามรอบๆงาน เต็มไปด้วยผู้คนใส่หน้ากาก แน่นอนสิ เพราะคืนนี้เป็นงานเลี้ยงเต้นรำที่มีธีมที่ฉันชอบมากที่สุด ธีมMasqueradeยังไงล่ะ ผู้คนต่างใส่หน้ากากให้กัน ทำให้เราไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แต่ว่าไม่มีใครรอดพ้นสายตาฉันได้หรอก ต่อให้ใส่หน้ากากฉันก็ดูออก:)

ฉันเดินออกมาจากนอกคฤหาสน์ก่อนจะเดินไปหลังสวนที่เต็มไปด้วยแสงดาว ฉันค่อยๆนั่งลงข้างๆน้ำพุที่กำลังไหลลงมาช้าๆจากรูปปั้นคนถือคอนโท

"ถ้าเธอมีชีวิตจิตใจ...เธอจะเหนื่อยไหมนะ ที่ต้องมาถือคอนโทแบบนี้น่ะ"

"เธอเพ้อบ้าอะไรคนเดียวน่ะ ยัยคุณหนู-_-"

อาย..อับอายมากพูดเลย มีคนได้ยินที่ฉันพูดเพ้อคนเดียวด้วยเหรอ ฉันนึกว่าอยู่คนเดียวแล้วแท้ๆT^T แต่ฉันคิดว่าฉันรู้ว่าเจ้าของเสียงนี้เป็นใคร มีคนเดียวในโลกหนิ(- -)

"ฉันไม่เซอร์ไพรส์หรอกนะ ที่นายมาโผล่ที่งานคืนนี้น่ะ เพราะฉันเดาได้อยู่แล้ว ว่าคนอย่างนายมันทำได้ทุกอย่าง!"

"ขอบคุณ:)"

เดี๋ยว เมื่อกี้ฉันชมตาบ้านั่นใช่ป่ะ ก็ไม่รู้จะด่าอะไรอ่ะะT_T เซ็ทเหลือบมองมาที่ข้อมือของฉัน แล้วทำท่าสงสัยอะไรบางอย่าง

"ที่ข้อมือเธอ สร้อยหัวใจนั่น หายไปไหนซะล่ะ"

"..."

เซ็ทสังเกตุด้วยเหรอ ว่าฉันใส่สร้อยข้อมือรูปหัวใจ พูดถึงเรื่องนี้แล้ว...เหมือนหัวใจฉันโดนบีบคั้นอีกแล้วสินะ

จู่ๆ น้ำตาก็ค่อยๆไหลลงมาช้าๆในคราบหน้ากากของฉัน ฉันพยายามแล้ว...พยายายมที่จะไม่ร้องไห้ต่อหน้าตาบ้านี่ แต่ฉันก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้จริงๆ...ทำไมฉันต้องมาปวดร้าว

"ระ..ราเชล เธอ เป็นอะไรไปน่ะ"เซ็ทดูตกใจกับท่าทางที่กำลังเกิดขึ้นของฉัน ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามาคิดแล้วแหละว่าสภาพตัวเองเป็นยังไงต่อหน้าเขา รู้แค่ว่า...ฉันต้องการคนมาฟังเรื่องของฉันบ้าง

"นาย...ช่วยฟังเรื่องของฉัน ซักนิดได้ไหม" ฉันพูดไม่เต็มปากเต็มคำ เพราะเสียงสะอื้นที่กำลังขึ้นคอและลุกลามมาถึงลิ้นของฉัน 

"ได้สิ เล่ามาให้หมดเลย" เขาเข้าสวมกอดฉันเบาๆ ฉันรู้สึกได้ว่าการกอดครั้งนี้ ไม่เหมือนคราวที่แล้ว แต่เป็นการกอดที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น และความห่วงใย...หัวใจฉัน มันกำลังเต้นอย่างบ้าคลั่งแล้วสิ

ฉันนั่งลงช้าๆ ก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมด ตั้งแต่เริ่มต้นพบกับเคลล์

"ฉันกับเคลล์ เราสองคนพบกันที่หมาวิทยาลัยที่อเมริกา ฉันเป็นเด็กเรียนดีแต่เขาเป็นแค่เด็กเกเรคนนึง เขากับฉันห่างไกลกันจนแทบจะอยู่กันคนละโลก แต่แล้ว วันนึง เป็นวันที่ฝนตกหนัก ฉันก็ดันลืมรายงานไว้ที่คาเฟ่หน้าโรงเรียน ฉันเลยรีบวิ่งฝ่าฝนไปเอารายงาน แต่ระหว่างทางที่ฉันจะเดินกลับ มีกลุ่มเด็กวัยรุ่นเข้ามาพยายามที่จะทำร้ายฉัน แล้วคนที่มาช่วยฉันไว้...ก็คือเคลล์"

"..."

"ฉันกับเขาเลยรู้จักกันตั้งแต่นั้นเป้นต้นมา จนพัฒนาความสัมพันธ์มาเรื่อยๆ พอถึงวันที่เรียนจบ เขาก็ขอฉันเป็นแฟน ฉันเลยตกลงรับเขาเป็นแฟน เพราะฉันก็รักเขาเหมือนกัน เราคบกันได้ปีกว่าๆ วันนึง เขาก็เปลี่ยนไป เขาบอกฉันว่าอย่าถามอะไรที่มันไร้สาระทั้งๆที่ฉันแค่ถามว่ากินข้าวหรือยัง แถมยังไม่ยอมให้ฉันยุ่งหรือเกี่ยวข้ออะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลย จนฉันทนไม่ได้ เลยบอกว่าเขากับฉัน ให้ห่างกันซักพัก แต่จนถึงเมื่อวาน ฉันกับ...เอ่อ เพื่อนของฉัน เลมอน ตัดสินใจที่จะวางแผนไปง้อเขา แต่กลับเป็นนายที่อย่ที่นั่นแทน"

"..."

เขาฟังด้วยสีหน้าที่จริงจัง มันทำให้ฉันไม่เป็นตัวตลกเหมือนที่ผ่านมา การที่ได้เขามารับฟังเรื่องราวของฉัน มันก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิดแฮะ

"แล้วตอนนี้ เขาก็หายไปใช่ไหม"

"ใช่ ฉันเพิ่งรู้ว่าเขาหายไปตั้งแต่วันที่ฉันไปที่ห้อง ไม่มีการติดต่อ หรืออะไรเลย"

"ฉันว่า เธอลืมเขาไปก่อน แล้วมาจดจ่อสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นดีกว่า"

ทำไมเซ็ทพูดมีเลศนัยอีกแล้ว อีตานี่ หรือว่า...

"นายคิดจะทำอะไรฉันใช่ไหม?! ไม่นะะ ช่วยยดะ....อุ้บ"

มือหนาๆอุ่นๆของเขามาปิดปากฉันก่อนที่ฉันจะได้ตะโกนแบบเต็มปากเต็มคำ ไม่นะ นายคิดจะฆ่าข่มขืน แถมปิดปากด้วยเหรอ โหดร้ายยยT^T

"ยัยคุณหนู หยุดมโน(- -)"

"อะโอ อ๋ายอามอ้าไอ!(มโน หมายความว่าไง!)"

"ฉันแค่จะชวนเธอ ไปเป็นคู่เต้นรำกับฉันคืนนี้"

เขาค่อยๆปล่อยมือออกจากปากฉันช้าๆ เอ๊ะ นี่ฉันฟังอะไรผิดไปหรือเปล่าเนีย- -? อีตานี่เนียนะ ชวนฉันไปเป็นคู่เต้นรำ?!

"อ่อ เหรอ"

"ตกลงไหมล่ะ"

เห้ออออ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ยังไงวันนี้ก็ไม่มีคู่เต้นอยู่แล้วหนิเนาะ[คือไม่มีใครเอา?]ยอมตาบ้านี่ซักวันก็ได้-o-

"อืม ตกลงก็ได้ เห็นว่านายไม่มีคู่เต้นหรอกนะ"

"เป็นห่วงเหรอ:)"

"บ้าา"

ทำไมเวลาตานี่หยอดคำหวานๆใส่ ทำไมฉันถึงต้องใจเต้นแรงด้วยนะ

"อ้อ แล้วเมื่อกี้ ที่เธอคิดว่า ฉันจะทำอะไรเธอนะ?"

"ปะ..เปล่าซะหน่อย ก็ไม่ได้คิดอะไรหนิ"

"คิดว่าฉันจะปล้ำเธอ ใช่มั้ย?"

 อะไรคือการพูดแบบนั้นแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม ชิ เริ่มเขินแล้วสิ-///-

"แต่นายก็ไม่ได้ทำหนิ.."

เอ๊ะเดี๋ยว?! แกพูดตัดพ้อไปแบบนั้นทำมายยยยย อะไรบงการปากช้านนนนน กรรม หลุดปาก กรี้ดดดด ยัยคนไม่มีความเป็นกุลสตรีเอ้ยยT_T

"หึๆ อยาให้ทำจริงๆป่ะล่ะ:)"

"พอเลย อีตาหื่นเอ้ย!"

ฉันพูดใส่หน้าเซ็ทก่อนจะวิ่งออกไปจากตรงนั้น ตามมาด้วยเสียงฝีเท้าของจอมเจ้าเล่ห์วิ่งตามมาติดๆ ตาบ้านี่เริ่มเข้ามาในชีวิตฉันขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ...