Don't lie to me อย่าหลอกกันนะ! ถ้านายจะรัก
8.7
เขียนโดย DECOLOP
วันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.23 น.
11 บท
6 วิจารณ์
13.69K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2558 16.46 น. โดย เจ้าของนิยาย
11) [ตอนพิเศษ] ถูกเวลา??
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ -บ้านสานฝัน@3:45pm-
"นาย..ค่อยๆหน่อยสิ"
"ฉันพยายามอยู่นี่ไง"
"นั่นแหละๆ จะเข้าแล้ว อ้าาา"
"เรียบร้อย!!"
สงสัยล่ะสิว่าฉันกับเซ็ทกำลังทำอะไรกันอยู่ กำลังสอนให้อีตานี่หัดเย็บผ้าเองน่ะสิ ใส่เสื้อเล่นกีฬาขาดกลับมาไม่ซ้ำตัวเลย เหนื่อยย่ะ! หลังจากที่เราแต่งงานกัน ก็ซื้อบ้านหลังนึงเป็นของเราสองคน เขินนน>///<
"นี่ ต่อจากนี้ ถ้านายเล่นฟุตบอลแล้วทำเสื้อหรือกางเกงขาดเนีย ก็ซ่อมเองเลยนะยะ ฉันเหนื่อย!"
"คุณภรรยาทำไมขี้บ่นจังเลย ชิ(- -')"
"ว่าไงนะ! ข้าวเย็นไม่ต้องกิน"
"ไม่นะ ภรรยาของผมสวยที่สุดเลย>^<"เซ็ททำหน้าออดอ้อนก่อนจะวิ่งเข้ามากอดฉัน เดี๋ยวนี้นะ ตานี่ขี้อ้อนขึ้นเยอะมากกก เอะอะก็อ้อน จนใจฉันเต้นฟัดสะบัดช่อบ่อยๆแล้วเนีย
"งั้นมานี่เลย มาช่วยฉันทำกับข้าวด้วย"
"แล้วเย็นนี้จะทำอะไรกินดีล่ะครับ คุณภรรยาสุดสวย:)"
"งั้นเอาเป็นยำไข่เป็ดเสด็จเจ็ดย่านน้ำข้ามสะพานสารสินบินไปนิวยอร์ค กับข้าวผัดสลัดแตงกวาหญ้าสีชมพู"[ชื่อกับข้าว??]
ฉันเดินเข้าไปในครัวก่อนจะเอาผ้ากันเปื้อนมาใส่ แต่ดันไปเห็นอีตานั่นใส่ผ้ากันเปื้อนแบบเงอะๆงะๆ แน่ล่ะสิ ร้อยวันพันปีไม่เคยเข้าครัวเลยหนิ
"มานี่ ฉันใส่ให้" ฉันเดินตรงไปหาเซ็ทที่กำลังพยายามอยู่กับผ้ากันเปื้อนสีชมพู(ฉันบังคับให้เขาใส่เองแหละ น่ารักใช่ย่อย>.<)
ทว่าตอนที่ฉันกำลังใส่ผ้ากันเปื้อนให้เซ็ทอยู่ เขากลับสกัดขาแล้วอุ้มฉันก่อนจะโน้มหน้าลงมาทำให้หน้าเราใกล้กันมากก
"ติดกับแล้วล่ะ ยัยกระต่าย:)"
ไอ้ เจ้า เล่ห์-_-***
อย่าคิดว่าฉันจะโดนกับดักกระจอกๆแบบนี้ง่ายๆย่ะ หลังจากที่ฉันโดนลักพาตัวรอยนั้น แม่ฉันก็เลยบังคับให้ฉันไปเรียนเทควันโด คุณแม่ผู้ไม่เคยนิ่งเฉยกับวิกฤตกาลT_T ฉันเลยจัดการผ่าหมากเขาไปเต็มๆ
"โอ๊ยย!! ยัย..!!"
"อยากหื่นลามกไม่รู้เวลาเอง! สมน้ำหน้า"
"งั้นถ้าถูกเวลา..เธอคงไม่ว่าอะไรสินะ:)"
"ยัง ยังไม่หยุด ไอ้หื่นทึนทึกเอ้ย!" ฉันพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินไปหยิบมีดมาหั่นแครอท ก่อนที่ตานั่นจะมาสวมกอดจากข้างหลัง
"ราเชล..ฉันรักเธอนะ"
นี่มันใช่เวลามาสวีตไหมเนีย ชอบทำอะไรไม่รู้เวล่ำเวลาจริงๆ บ้า-////-
"ฉัน..ก็รักนายเหมือนกัน" เราสองคนหันหน้าให้กัน ก่อนที่หน้าจะเข้าใกล้กันมากขึ้น...มากขึ้น...มากขึ้น
แปะ!!
"ฮ่าๆๆๆๆ ตลกอ่ะ"
"="=" ฉันเอาสาหร่ายแห้งแผ่นที่เตรียมไว้ใส่ยำมาแปะกลางหน้าผากเขาพอดี
"หน้าเหมือนผีจีนเลยนะนายเนีย ฮ่าๆๆ"
"ยัย..! ถ้าฉันเป็นผี ฉันก็เป็นผีที่หล่อที่สุดในโลกแล้วแหละ" เขาพูดก่อนจะเก๊กเข้มทำเท่ห์ เออ ปล่อยนางไปในโลกแห่งจินตนาการแห่งสายลมและแสงแดดต่อไป-_-
"คืนนี้ ฉันเอาเธอตายแน่!!"
"หยุดพูดแล้วไปหั่นหัวหอมเลยนะ!!"
"ครับ( '- -)"
คิๆ อย่างนี้แหละ เซ็ทต่อให้จะเจ้าเล่ห์และหื่นบ้ากามขนาดไหน แต่สุดท้ายก็ยอมฉันตลอด เพราะงี้ล่ะมั้ง ฉันเลยไม่เคยเบื่อที่จะอยู่กับเขาเลย ฉันคงตกหลุมรักผู้ชายคนนี้อย่างจังแล้วล่ะ!!^_^
"นาย..ค่อยๆหน่อยสิ"
"ฉันพยายามอยู่นี่ไง"
"นั่นแหละๆ จะเข้าแล้ว อ้าาา"
"เรียบร้อย!!"
สงสัยล่ะสิว่าฉันกับเซ็ทกำลังทำอะไรกันอยู่ กำลังสอนให้อีตานี่หัดเย็บผ้าเองน่ะสิ ใส่เสื้อเล่นกีฬาขาดกลับมาไม่ซ้ำตัวเลย เหนื่อยย่ะ! หลังจากที่เราแต่งงานกัน ก็ซื้อบ้านหลังนึงเป็นของเราสองคน เขินนน>///<
"นี่ ต่อจากนี้ ถ้านายเล่นฟุตบอลแล้วทำเสื้อหรือกางเกงขาดเนีย ก็ซ่อมเองเลยนะยะ ฉันเหนื่อย!"
"คุณภรรยาทำไมขี้บ่นจังเลย ชิ(- -')"
"ว่าไงนะ! ข้าวเย็นไม่ต้องกิน"
"ไม่นะ ภรรยาของผมสวยที่สุดเลย>^<"เซ็ททำหน้าออดอ้อนก่อนจะวิ่งเข้ามากอดฉัน เดี๋ยวนี้นะ ตานี่ขี้อ้อนขึ้นเยอะมากกก เอะอะก็อ้อน จนใจฉันเต้นฟัดสะบัดช่อบ่อยๆแล้วเนีย
"งั้นมานี่เลย มาช่วยฉันทำกับข้าวด้วย"
"แล้วเย็นนี้จะทำอะไรกินดีล่ะครับ คุณภรรยาสุดสวย:)"
"งั้นเอาเป็นยำไข่เป็ดเสด็จเจ็ดย่านน้ำข้ามสะพานสารสินบินไปนิวยอร์ค กับข้าวผัดสลัดแตงกวาหญ้าสีชมพู"[ชื่อกับข้าว??]
ฉันเดินเข้าไปในครัวก่อนจะเอาผ้ากันเปื้อนมาใส่ แต่ดันไปเห็นอีตานั่นใส่ผ้ากันเปื้อนแบบเงอะๆงะๆ แน่ล่ะสิ ร้อยวันพันปีไม่เคยเข้าครัวเลยหนิ
"มานี่ ฉันใส่ให้" ฉันเดินตรงไปหาเซ็ทที่กำลังพยายามอยู่กับผ้ากันเปื้อนสีชมพู(ฉันบังคับให้เขาใส่เองแหละ น่ารักใช่ย่อย>.<)
ทว่าตอนที่ฉันกำลังใส่ผ้ากันเปื้อนให้เซ็ทอยู่ เขากลับสกัดขาแล้วอุ้มฉันก่อนจะโน้มหน้าลงมาทำให้หน้าเราใกล้กันมากก
"ติดกับแล้วล่ะ ยัยกระต่าย:)"
ไอ้ เจ้า เล่ห์-_-***
อย่าคิดว่าฉันจะโดนกับดักกระจอกๆแบบนี้ง่ายๆย่ะ หลังจากที่ฉันโดนลักพาตัวรอยนั้น แม่ฉันก็เลยบังคับให้ฉันไปเรียนเทควันโด คุณแม่ผู้ไม่เคยนิ่งเฉยกับวิกฤตกาลT_T ฉันเลยจัดการผ่าหมากเขาไปเต็มๆ
"โอ๊ยย!! ยัย..!!"
"อยากหื่นลามกไม่รู้เวลาเอง! สมน้ำหน้า"
"งั้นถ้าถูกเวลา..เธอคงไม่ว่าอะไรสินะ:)"
"ยัง ยังไม่หยุด ไอ้หื่นทึนทึกเอ้ย!" ฉันพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินไปหยิบมีดมาหั่นแครอท ก่อนที่ตานั่นจะมาสวมกอดจากข้างหลัง
"ราเชล..ฉันรักเธอนะ"
นี่มันใช่เวลามาสวีตไหมเนีย ชอบทำอะไรไม่รู้เวล่ำเวลาจริงๆ บ้า-////-
"ฉัน..ก็รักนายเหมือนกัน" เราสองคนหันหน้าให้กัน ก่อนที่หน้าจะเข้าใกล้กันมากขึ้น...มากขึ้น...มากขึ้น
แปะ!!
"ฮ่าๆๆๆๆ ตลกอ่ะ"
"="=" ฉันเอาสาหร่ายแห้งแผ่นที่เตรียมไว้ใส่ยำมาแปะกลางหน้าผากเขาพอดี
"หน้าเหมือนผีจีนเลยนะนายเนีย ฮ่าๆๆ"
"ยัย..! ถ้าฉันเป็นผี ฉันก็เป็นผีที่หล่อที่สุดในโลกแล้วแหละ" เขาพูดก่อนจะเก๊กเข้มทำเท่ห์ เออ ปล่อยนางไปในโลกแห่งจินตนาการแห่งสายลมและแสงแดดต่อไป-_-
"คืนนี้ ฉันเอาเธอตายแน่!!"
"หยุดพูดแล้วไปหั่นหัวหอมเลยนะ!!"
"ครับ( '- -)"
คิๆ อย่างนี้แหละ เซ็ทต่อให้จะเจ้าเล่ห์และหื่นบ้ากามขนาดไหน แต่สุดท้ายก็ยอมฉันตลอด เพราะงี้ล่ะมั้ง ฉันเลยไม่เคยเบื่อที่จะอยู่กับเขาเลย ฉันคงตกหลุมรักผู้ชายคนนี้อย่างจังแล้วล่ะ!!^_^
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ