รักวุ่นวายกับนายจอมวุ่น
-
เขียนโดย PreAwwS
วันที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 18.06 น.
2 ตอน
0 วิจารณ์
4,464 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2558 19.02 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ยังไม่แน่ใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ในขณะที่ ฉัน อยู่ในอ้อมแขนรุ่นพี่คนนั้น หัวใจของฉันเต้นรัว...พร้อมกับหน้าแดงและอาการเขิน ^///^
"เป็นอะไรไหมครับ" รุ่นพี่คนนั้นพูดขึ้น ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษนะค่ะ เผอิญหนูซุ่มซ่ามไปหน่อย >_< "ไม่เป็นไรครับ นั้นพี่ไปก่อนนะ" ในตอนนั้นฉันอยากรู้จักรุ่นพี่คนนั้น ฉันจึงตัดสินใจที่จะ...... "พี่ค่ะ !" พี่ชื่ออะไร แล้วอยู่มัธยมไหนค่ะ" ^3^
"อ๋อ พี่ชื่อ...." เสียงโทรศัพท์ของรุ่นพี่คนนั้นดังขึ้น "นั้น พี่ไปก่อนนะครับ" ในตอนนั้นหรอ ความรู้สึกของฉันเหมือนคนอกหักยังไงยังนั้น ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น จะใครล่ะที่จะโทรมา ก็ยัยฮารุจังที่บอกอีก 20 นาที ที่จะโทรหาฉันไปกินข้าวนะสิ ! เฮ้ออออ ฉันมองตามหลังรุ่นพี่คนนั้น ที่เดินจากไปโดยที่ยังไม่ทันรู้จักกันเลย T-T
.....................................................................................................................
ณ โรงอาหาร
"นี้ ยัยโซนี่ ! แกเป็นอะไรหรือปล่าว ฉันเห็นแกซึม ๆ ตั้งแต่เดินมาหาพวกฉันแล้ว" ยัยโฟรัน เพื่อนสนิทของฉันถามขึ้น "ฉันไม่ได้เป็นอะไรนี่" "โกหก ฉันกับโฟรันเป็นเพื่อนแกมาตั้ง 8 ปี ทำไมจะไม่รู้ว่าเวลาไหนที่แกเศร้าหรือมีความสุข" ยัยฮารุจัง เพื่อนสนิทของฉันอีกคนถามขึ้น ฉันจึงตัดสินใจที่จะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง (  ̄(エ) ̄)
"ห้ะ ! อะไรนะ เพื่อนของฉันกำลังจะมีความรักหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อ เด็กเรียนแบบแกเนี่ยนะ" ยัยฮารุจัง ทำหน้าอย่างเห็นผี "อะไร ฉันก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน ฉันพึ่งเจอพี่เขาไม่นานเองนะ" "แหม แกก็.... เคยได้ยินป่ะว่า รักไม่ต้องการเวลา" ยัยโฟรัน รีบแทรกขึ้นมาทันที ฉันทำหน้าอย่างเซ้ง เพราะไม่รุ้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร ?
"อ่าว น้อง" เสียงของผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันเคยได้ยินมาเรียกพร้อมกับมือที่มาสะกิดฉัน "พี่... ><" "พี่เคนชิโร่ สวัสดีค่ะ"ยัยโฟรันพูดขึ้น "สวัสดีครับ น้องโฟรัน" "พี่เคนชิโร่ค่ะ นี้ฮารุจัง และนี้โซนี่นะค่ะ" ยัยโฟรันทำเหมือนจะแย่งซีนฉัน แต่มันก็ทำให้รู้ว่าพี่เขาชื่อว่าอะไร และทำให้พี่เคนชิโร่และฉันได้รู้จักกันด้วย" ^0^ "พี่เคนชิโร่มา มีอะไรหรือป่าวค่ะ" ยัยโฟรันพูด "พี่เอาพวงกุญแจมาคืนน้อง.... เอ่อออ น้องโซนี่ใช่ไหมครับ" "
"อ๋ออ ใช่ค่ะ" ฉันพูด และพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มที่แอบดีใจ
"คือ พี่เอาพวงกุญแจมาคืนน่ะ น้องทำตกไว้"
"ขอบคุณนะค่ะ พี่เคนชิโร่" ^///^
"เอ๊ะ ! ยังไง ๆ กันนะพี่เคนชิโร่กับยัยโซนีไปทันรู้จักกันตอนไหน" ยัยโฟรัน แทรกเข้ามาอีก -_-
"งั้น ให้น้องโซนี่เล่าให้ฟังแล้วกันนะ พี่นัดกับเพื่อนไว้อ่ะ ไว้เจอกันใหม่นะ บ๊ายบ่าย" พี่เคนชิโร่ รีบวิ่งไปด้วยความรีบ
"เฮ้ยย ! แก อย่าบอกนะ ว่าคนที่แกหมายถึง คือ พี่เคนชิโร่อ่ะ" ยัยโฟรัน พูดขึ้น
"อื้ม แต่ฉันก็บอกพวกแกแล้วไง ว่าฉันยังไม่แน่ใจ"
"นั้น ถ้าแกแน่ใจ แกมาบอกฉัน เดี๋ยวฉันกับยัยฮารุจังจะช่วยแกเอง" โฟรันพูด
"เฮ้ย ไม่เอานะ ฉันเห็นหน้าพี่เขาแล้ว ฉันไม่ค่อยกล้าเท่าไหร่อ่ะ" ฮารุจังพูด
"เฮ้ย แกคิดไรมาก ไม่มีอะไรหน้ากลัวเลย ช่วย ๆ หน่อยเถอะน่ะ" โฟรันพูด เพื่อจะให้ฮารุจังหายกลัว
"งั้น ก็ได้" ฮารุจัง ทำเสียงอ่อย ๆ
"เฮ้ย เดี๋ยวก่อนสิมันจะดีหรอแก" ฉันรีบพูดแทรกทันที
"ดีสิแก แกไม่ต้องห่วงเลยนะ แกแ่มาบอกฉันว่าแกแน่ใจหรือยังว่าชอบพี่เค้า แค่นี้พอ" โฟรันทำเสียงแบบมั่นใจ
"อื้มม แต่แกห้ามทิ้งฉันนะ" ฉันทำเสียงเหมือนมีกำลังใจขึ้นมา
"แล้วแกรู้จักพี่เขาได้ยังไง แล้วพี่เขาเป็นใคร แล้วอยู่มัธยมอะไร แกเล่าให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้เลยนะ" ฉันถามด้วความสงสัย
"ก็พี่เคนชิโร่ เคยอยู่ใกล้บ้านฉัน พ่อแม่เราสนิทัน แต่ตอนนี้ย้ายออกไปแล้ว แล้วเผอิญเสาร์ที่ผ่านมา พ่อฉันและฉัน แล้วก็พี่เคนชิโร่และพ่อของพี่เคนชิโร่ ไปฟิตเนสด้วยกัน แล้วก็เห็นพ่อพี่บอกเขาบอกว่า พี่เขาเรียนอยู่มัธยม 5/5 นะ"
"อ๋อ อื้ม ฉันว่าเราหยุดเรื่องนี้ไว้ก่อนเถอะ ฉันว่ากินข้าวเสร็จเราไปห้องสมุดกันดีป่ะ"
"อื้ม ดีเหมือนกัน อยากไปนานล่ะ นั้นเรารีบกินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวจะเข้าเรียนสะก่อน" ฮารุจังพูด
"เป็นอะไรไหมครับ" รุ่นพี่คนนั้นพูดขึ้น ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษนะค่ะ เผอิญหนูซุ่มซ่ามไปหน่อย >_< "ไม่เป็นไรครับ นั้นพี่ไปก่อนนะ" ในตอนนั้นฉันอยากรู้จักรุ่นพี่คนนั้น ฉันจึงตัดสินใจที่จะ...... "พี่ค่ะ !" พี่ชื่ออะไร แล้วอยู่มัธยมไหนค่ะ" ^3^
"อ๋อ พี่ชื่อ...." เสียงโทรศัพท์ของรุ่นพี่คนนั้นดังขึ้น "นั้น พี่ไปก่อนนะครับ" ในตอนนั้นหรอ ความรู้สึกของฉันเหมือนคนอกหักยังไงยังนั้น ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น จะใครล่ะที่จะโทรมา ก็ยัยฮารุจังที่บอกอีก 20 นาที ที่จะโทรหาฉันไปกินข้าวนะสิ ! เฮ้ออออ ฉันมองตามหลังรุ่นพี่คนนั้น ที่เดินจากไปโดยที่ยังไม่ทันรู้จักกันเลย T-T
.....................................................................................................................
ณ โรงอาหาร
"นี้ ยัยโซนี่ ! แกเป็นอะไรหรือปล่าว ฉันเห็นแกซึม ๆ ตั้งแต่เดินมาหาพวกฉันแล้ว" ยัยโฟรัน เพื่อนสนิทของฉันถามขึ้น "ฉันไม่ได้เป็นอะไรนี่" "โกหก ฉันกับโฟรันเป็นเพื่อนแกมาตั้ง 8 ปี ทำไมจะไม่รู้ว่าเวลาไหนที่แกเศร้าหรือมีความสุข" ยัยฮารุจัง เพื่อนสนิทของฉันอีกคนถามขึ้น ฉันจึงตัดสินใจที่จะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง (  ̄(エ) ̄)
"ห้ะ ! อะไรนะ เพื่อนของฉันกำลังจะมีความรักหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อ เด็กเรียนแบบแกเนี่ยนะ" ยัยฮารุจัง ทำหน้าอย่างเห็นผี "อะไร ฉันก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน ฉันพึ่งเจอพี่เขาไม่นานเองนะ" "แหม แกก็.... เคยได้ยินป่ะว่า รักไม่ต้องการเวลา" ยัยโฟรัน รีบแทรกขึ้นมาทันที ฉันทำหน้าอย่างเซ้ง เพราะไม่รุ้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร ?
"อ่าว น้อง" เสียงของผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันเคยได้ยินมาเรียกพร้อมกับมือที่มาสะกิดฉัน "พี่... ><" "พี่เคนชิโร่ สวัสดีค่ะ"ยัยโฟรันพูดขึ้น "สวัสดีครับ น้องโฟรัน" "พี่เคนชิโร่ค่ะ นี้ฮารุจัง และนี้โซนี่นะค่ะ" ยัยโฟรันทำเหมือนจะแย่งซีนฉัน แต่มันก็ทำให้รู้ว่าพี่เขาชื่อว่าอะไร และทำให้พี่เคนชิโร่และฉันได้รู้จักกันด้วย" ^0^ "พี่เคนชิโร่มา มีอะไรหรือป่าวค่ะ" ยัยโฟรันพูด "พี่เอาพวงกุญแจมาคืนน้อง.... เอ่อออ น้องโซนี่ใช่ไหมครับ" "
"อ๋ออ ใช่ค่ะ" ฉันพูด และพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มที่แอบดีใจ
"คือ พี่เอาพวงกุญแจมาคืนน่ะ น้องทำตกไว้"
"ขอบคุณนะค่ะ พี่เคนชิโร่" ^///^
"เอ๊ะ ! ยังไง ๆ กันนะพี่เคนชิโร่กับยัยโซนีไปทันรู้จักกันตอนไหน" ยัยโฟรัน แทรกเข้ามาอีก -_-
"งั้น ให้น้องโซนี่เล่าให้ฟังแล้วกันนะ พี่นัดกับเพื่อนไว้อ่ะ ไว้เจอกันใหม่นะ บ๊ายบ่าย" พี่เคนชิโร่ รีบวิ่งไปด้วยความรีบ
"เฮ้ยย ! แก อย่าบอกนะ ว่าคนที่แกหมายถึง คือ พี่เคนชิโร่อ่ะ" ยัยโฟรัน พูดขึ้น
"อื้ม แต่ฉันก็บอกพวกแกแล้วไง ว่าฉันยังไม่แน่ใจ"
"นั้น ถ้าแกแน่ใจ แกมาบอกฉัน เดี๋ยวฉันกับยัยฮารุจังจะช่วยแกเอง" โฟรันพูด
"เฮ้ย ไม่เอานะ ฉันเห็นหน้าพี่เขาแล้ว ฉันไม่ค่อยกล้าเท่าไหร่อ่ะ" ฮารุจังพูด
"เฮ้ย แกคิดไรมาก ไม่มีอะไรหน้ากลัวเลย ช่วย ๆ หน่อยเถอะน่ะ" โฟรันพูด เพื่อจะให้ฮารุจังหายกลัว
"งั้น ก็ได้" ฮารุจัง ทำเสียงอ่อย ๆ
"เฮ้ย เดี๋ยวก่อนสิมันจะดีหรอแก" ฉันรีบพูดแทรกทันที
"ดีสิแก แกไม่ต้องห่วงเลยนะ แกแ่มาบอกฉันว่าแกแน่ใจหรือยังว่าชอบพี่เค้า แค่นี้พอ" โฟรันทำเสียงแบบมั่นใจ
"อื้มม แต่แกห้ามทิ้งฉันนะ" ฉันทำเสียงเหมือนมีกำลังใจขึ้นมา
"แล้วแกรู้จักพี่เขาได้ยังไง แล้วพี่เขาเป็นใคร แล้วอยู่มัธยมอะไร แกเล่าให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้เลยนะ" ฉันถามด้วความสงสัย
"ก็พี่เคนชิโร่ เคยอยู่ใกล้บ้านฉัน พ่อแม่เราสนิทัน แต่ตอนนี้ย้ายออกไปแล้ว แล้วเผอิญเสาร์ที่ผ่านมา พ่อฉันและฉัน แล้วก็พี่เคนชิโร่และพ่อของพี่เคนชิโร่ ไปฟิตเนสด้วยกัน แล้วก็เห็นพ่อพี่บอกเขาบอกว่า พี่เขาเรียนอยู่มัธยม 5/5 นะ"
"อ๋อ อื้ม ฉันว่าเราหยุดเรื่องนี้ไว้ก่อนเถอะ ฉันว่ากินข้าวเสร็จเราไปห้องสมุดกันดีป่ะ"
"อื้ม ดีเหมือนกัน อยากไปนานล่ะ นั้นเรารีบกินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวจะเข้าเรียนสะก่อน" ฮารุจังพูด
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ