รักหมดใจของคุณชายสุดหล่อ

"ตายแล้ว..ยัยพาย6โมงแล้วยังถอนเถาวัลย์ไม่เสร็จเลยทำไงดี อีตานั้นเอาเราตายแน่ๆเลย"เธอบ่นพึมพำพร้อมรีบวิ่งไม่หลังบ้านเพื่อที่จะไปจัดการกับเถาวัลย์เจ้าปัญหา

"โอ๊ย..เจ็บ"เธอร้องออกมาเสียงดังทำให้คนที่กำลังเดินมาข้างหลังถึงกับชะงัก เขาเห็นมืออันบอบบางของเธอนั้นมีเลือดไหลออกมาแต่เธอก็ยังไม่หยุดที่จะจัดการกับเถาวัลย์ตรงหน้า

"นี้..ยังทำไม่เสร็จอีกหรอ หรือมัวแต่อ่อยผู้ชายจนยังทำงานที่สั่งให้ไม่เสร็จ"ใจจริงเขาก็สงสารเธอนะแต่พอนึกถึงเรื่องเมื่อกี้ตอนที่เธอคุยกับเจ้าของบ้านหลังข้างๆอารมณ์ก็เริ่มกลับขึ้นมาเดือดอีกครั้ง

"เอ๋!อะไรของคุณเนี้ย พายไปอ่อยผู้ชายตอนไหน มัวล่ะคุณ..แล้วคุณจะบ้าหรอที่จะให้พายทำคนเดียวหมดให้เสร็จทันเวลาที่คุณต้องการ แล้วคุณกรุณาดูด้วยนะค่ะว่าสภาพของพายตอนนี้ด้วยนะค่ะว่าจะมีแรงไปอ่อยผู้ชายที่ไหนแค่อ้าปากพูดกับคุณแรงก็จะหมดแล้วเนี้ย"เธอถึงกับงงว่าเขาพูดอะไรแล้วเธอไปอ่อยผู้ชายตอนไหนนี้เขาเมาหรือเปล่าเนี้ย

"พูดมากดีนัก..วันนี้ก็ไม่ต้องกินข้าวแล้วกันและก็ต้องทำงานให้เสร็จไม่งั้นไม่ต้องนอน"เขาประกาศเสียงดัง

"คุณบ้าหรือเปล่า วันนี้พายก็ไม่ได้กินข้าวทั้งวันแล้วนะค่ะ ไหนจะต้องทำงานตากแดดทั้งวันอีกคุณไม่คิดจะสงสารพายบ้างหรอค่ะ"เธอพยายามอ้อนว้อนเขาเพราะวันนี้เธอมัวแต่ทำงานจนไม่ได้กินข้าวแถมไม่ได้หยุดพักอีกด้วยนี้เธอเป็นคนนะไม่ใช่ยอดมนุษย์

"หึ..คนอย่างเธอไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้อง ผู้หญิงอย่างเธอมันเลว"เขาเดินเข้าไปบีบข้อมือเล็กๆของเธออย่างแรง

"โอยคุณ..พายเจ็บนะ"เธอร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

"เจ็บหรอ..นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ"

"คุณมันคนไม่มีเหตุผล คุณมันใจร้าย..."เธอพูดออกมาทั้งน้ำตา

"หยุด..เก็บน้ำตาของเธอไว้ใช้กับผู้ชายคนอื่นเถอะ ไปทำงานต่อซะ"ทันทีที่เขาพูดจบเขาก็สะบัดข้อมือของเธออย่างแรง เห็นได้ชัดเลยว่าข้อมือของเธอเป็นรอยช้ำ เธอจึงกำลังหน้าก้มตาทำงานของเธอไปถึงแม้แรงเสียดสีของต้นเถาวัลย์กับมือของเธอมันจะทำให้มือของเธอเป็นแผลอย่างไรเธอก็ไม่สนยังคงก้มหน้าก้มตาทำอย่างเดี๋ยว

"เจ้านาย..ทำไมไปทำกับพายแบบนั้นล่ะคับ"โยเป็นคนที่เห็นเหตุการทั้งหมด

"ทำไม..เป็นห่วงยัยนั้นหรอเป็นห่วงก็เข้าไปช่วยสิแต่นายก็เก็บของออกไปได้เลย"

"แต่ว่า..ฝนทำท่าจะตกแล้วนะคับเจ้านาย"ทันทีที่โยพูดเขาหันไปดูท้องฟ้าที่ตอนนี้ฝนกำลังปรอยลงมาแล้ว

"ก็ปล่อยไปสิ..ส่วนนายจะไปไหนก็ไปสิ"เขาพูดพร้อมเดินขึ้นบ้านไปทันที