รักหมดใจของคุณชายสุดหล่อ

"คุณหนูค่ะ..เกิดอะไรขึ้นค่ะแล้วทำไมไปอุ้มหนูพายแบบนั้นล่ะ"ป้านมถามด้วยความเป็นห่วงและวิ่งตามเขาไปเพราะกลัวเธอจะดิ้นจนตกลงมาจากบ่าของเขา

"นี้!คุณปล่อยพายลงเดี๋ยวนี้นะปล่อยสิ"เธอพยายามดิ้นสุดแรงเพื่อหวังว่าเขาจะปล่อยเธอลง แต่จู่ๆเขาก็โยนเธอลงบนพื้นหลังจากที่เขาเปิดประตูห้องเก็บของทันที

"โอ๊ย!นี้คุณฉันเจ็บนะ บดจะปล่อยก็ปล่อยอะไรของคุณเนี่ย"เธอบ่นออกมาทันทีที่ก้มของเธอกระแทกพื้น ทำให้ป้านมรีบเดินเข้ามาดูเธอด้วยความเป็นห่วงแต่คนที่โยนเธอลงมากลับยืนมองเฉยๆด้วยสายตาเย็นชา

"คุณหนูค่ะนี้มันอะไรกันค่ะ.."ป้านมถามถึงสาเหตุที่ทำให้คุณหนูทำแบบนี้ทั้งที่เขามักจะให้เกียรติผู้หญิงเสมอ

"ก็ใครใช้ให้แม่นมเอาเอาห้องของวารินไปให้ยัยนี้ล่ะครับห้องอื่นก็มีตั้งเยอะ"เขาหันไปพูดกับแม่นมทันทีที่หล่อนพูดจบ

"ขอโทษค่ะคุณหนูแม่นมไม่รู้จริงๆ"ป้านมพูดด้วยความรู้สึกผิด

"ไม่เป็นไรครับ...ส่วนเธอ จะต้องอยู่ห้องนี้ แต่ก็ดีนะมันเหมาะกับเธอดี เออแล้วก็ช่วยเก็บกวาดให้มันเรียบร้อยด้วยพรุ่งนี้ฉันจะมาดูและก็แม่นมห้ามช่วยนะครับ"เขาพูดจบก็เดินออกไปทันที ทำให้ป้านมได้แต่มองเธอด้วยความสงสาร

"หนูพายเดี๋ยวป้าไปเอาผ้าห่มกับหมอนมาให้นะลูก"

"ไม่ต้องคับแม่นม..ไม่ต้องยุ่ง"ทันทีที่เขาได้ยินเขาก็ตะโกนขึ้นมา

"เออ...ไม่เป็นไรค่ะ ป้านมไปพักเถอะค่ะเดี๋ยวพายทำเองต่ะ"เธอฝืนยิ้นให้ป้านมและก้มหน้าก้มตาทำความสะอาดห้องเก็บของนี้ไป แต่ว่าห้องนี้ก็ไม่ใช่เล็กๆเลยนะเธอจะทำคนเดียวเสร็จภายในวันเดียวหรือนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย

ป้านมได้แต่มองหญิงสาวที่เริ่มเก็บกวาดห้องอย่างคล่องแคล้วและเดินจากไปทิ้งให้เหลือแต่เธอที่ยังคงก้มหน้าก้มตาเก็บกวาดห้องไปเรื่อยจนรุ่งสางทุกอย่างก็เสร็จ

"เฮ้อ..เสร็จสักที"เธอพูดออกมาอย่างโล่งใจและเกินไปอาบน้ำในห้องน้ำทันที ห้องนี้ก็ดีเหมือนกันนะมีห้องน้ำในตัวด้วย แต่ไม่มีเตียงนอนเธอเห็นที่นอนเก่าอยู่ในห้องเธอก็เลยเอามาปูไปก่อน