Best fried! รักเพื่อนคนนี้ที่สุดเลยครับ [Yaoi]

 
     -นัท Pest-
 
 
            ณ ห้อง ม.2/3
 
          “เมิงงง กูอยากได้เสื้ออ่ะ ตอนเย็นเราไปโรบิ้นสันกันป่าว” นี่คืนประโยคชวนจากเพื่อนของผม มันชื่อว่า เบส ครับ
          จริงๆผมก้อไม่ค่อยชอบมันเท่าไหรหรอก ตั้งแต่ที่มันขึ้น ม.2 มามันก้อชอบทำในสิ่งที่ผมไม่ชอบ เช่น มันชอบซ้ำเติม ชอบอวดของหรือไม่ก้ออวดฉลาด ชอบใช้ให้ไปทำนู่นทำนี้ เยาะเย้ย และที่หลักๆนั้นก้อคือ ชอบไถ่ตังผม
          
          “กูไม่มีตังเลี้ยงมึงหรอกน่ะ วันเนี้ยกูเหลือแค่สี่สิบเป็นค่านั่งรถแดงกลับบ้าน” ผมบอกมัน มันทำหน้าไม่พอใจสักพัก ก่อนจะจ้องหน้าผมแล้วยิ้มๆอย่างมีเลศนัยแปลกๆ ชักสังหรณ์ใจไม่ดีล่ะว่ะ กลับห้องก่อนดีกว่า
 
          “กูกลับห้องก่อนน่ะ คาบต่อไปกูต้องย้ายห้องอ่ะ” ผมบอกก่อนจะลุกขึ้นยืน กำลังเดินออกห้องไป
 
          หมับ!
 
          “ตอนเย็นมึงขึ้นมาหากูบนห้องด้วย อย่ามาช้าล่ะ” พูดจบมันก้อปล่อยมือผม ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะก้มเก็บรองเท้าแล้วรีบสาวเท้าวิ่งกลับก้องอย่างเร็ว
          
          ณ ห้อง ม.2/5
 
          “ไอ้น้อง!!” ผมตะโกนเรียกชื่อเพื่อนผม(อีกคน) หน้าห้อง ทำให้ทุกคนภายในห้องหันมามองผมเป็นสายตาเดียวกัน
 
          “เหี้ย! จะตะโกนหาหำอะไรครับ” มันด่าผมกลับ ก่อนที่ผมจะเดินไปหามันที่โต๊ะที่ตั้งอยู่หน้าห้อง
 
          ปึก!
 
          ผมทรุดตัวนั่งชั่นเข่าหน้าโต๊ะมัน ก่อนจะเองคางวางบนโต๊ะมันด้วยความแรง จนมีเสียงดัง ปึก!
 
          “ใจเย็ดๆมึง เดียวโต๊ะกูถลอก มีเรื่องอะไรว่ามาสิ” มันว่าพลางเอามือลูบหัวผมเบาๆ เฮ้อออ.. เพื่อนอย่างมึงนิดีจริงๆ กูนิโชคดีเป็นบ้า ที่ได้คนแบบมึงมาเป็นเพื่อนสนิท
 
          “เอ่อ! คืออย่างนี้เว้ย.. ” ผมพูดอย่างใส่อารมณ์ ก่อนจะเว้นวรรคไว้เพื่อเพิ่มความตื้นเต้นสักนิด -3-
 
          “แหม่.. มีอะไรทำไมไม่ชวนพวกกูมาเสือกด้วยล่ะครับ” ผมหันไปยังแหล่งที่มาของเสียง ซึ่งนั้นไม่ใช่เสียงของใครที่ไหน ของไอ้กันต์ ที่มาพร้อมกัน เมฆากับแม็ก
 
          “ขอประธานโทษขอรับบบ..” ผมลากเสียงยาว เชิงประชด ก่อนจะลงไปนั่งขัดสะมาดกับพื้น กวักมือเรียกให้ไอ้พวกนั้นมานั่งพวกตัวกันเป็นวงกลม
 
          แปะๆๆ
 
          ไอ้กันต์ตบมือเรียกพวกพ้องมาอีก มึงจะเรียกมาอีกทามไม มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ขนาดน้านนนน ไม่นานหลังจากเสียงตบมือของไอ้กันต์จบลง ไอ้ไทม์ ฟราน ยวก ปาน พูน ดอน ก้อมากันหมดครับ จากวงเล็กๆ ก้อเริ่มเบียดๆขยายกันจนกลายเป็นวงใหญ่
 
          “พวกมึงจะเล่นยูโน่**กันหรอ?” ไอ้ไทม์ถามพวกผม ที่มึงมานิเห็นแก่เล่นใช่มั้ยเนี้ย?
 
          “เรื่องเล่นเอาไว้ก่อนเพื่อน ตอนนี้คุณนัทเพื่อนเรากำลังมีปัญหา พวกเราต้องช่วยมันน่ะครับ” ไอ้น้องพูด แหม่.. ผมนิซึ้งใจจริงๆ ต้องให้มันได้อย่างนี้สิ
 
          “เรื่องอะไรๆๆๆ” คุณแม็กพูดด้วยความอยากรู้อยากเห็นเป็นอย่างมาก กูควรดีใจดีมั้นว่ะที่มีคนสนใจเรื่องของกูมากขนาดนี้ =^=
 
          “คือ.. เย็นเนี้ยไอ้เบสมันชวนกูไปโรฯอ่ะ แล้วกูก้อไม่มีตัง กูไม่รู้ว่ากูควรจะทำไงดีว่ะ” ผมพูดอย่างเศร้าๆ พลางก้มหน้าลงเอามือถูพื้นไปๆมาๆ
 
          “งั้น.. มึงก้อไม่ต้องไปดิ” ไอ้กันต์พูด ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นมามองมัน ถ้าผมทำอย่างนั้นได้ผมก้อคงทำไปนานแล้วล่ะครับ
 
          “กูปฎิเสธมันไม่ลงว่ะ.. มันคือเพื่อนกูน่ะเว้ย!” ผมพูดอย่างหนักใจ 
 
          “เดียวพวกกูจัดการเอง” ทุกคนพูดพร้อมกัน เหมือนมันนัดกันมา..  =__=
 
           ดิ๊ง ด๊อง ดิ๊ง ด๊อง ดิ๊ง ด๊อง
          และแล้วเสียงอ๊อดของคาบแรกช่วงบ่าย ก้อดังขึ้น
 
          “มึงสบายใจได้เลยได้นัท พวกกูจะช่วยมึงเอง ไม่ต้องห่วง” ไอ้น้องพูดพลางตบไหล่ผม
 
          “ใช่ๆ” แล้วทุกคนก้อพร้อมใจกันพูดเหมือนกันอีกครั้ง..
 
          “อืม.. ขอบใจมากน่ะพวกมึง” ผมพูดอย่างซาบซึ้งและตรึ้งใจ
 
          “ไปเรียนนาฏศิลป์กันได้แล้วครับ ถ้าเข้าช้าแม่งเดียวก้อโดนลุกนั่งอีกหรอก” ไอ้ไทม์พูด ก่อนจะลุกขึ้นเป็นคนแรก จากนั้นทุกๆคนก้อลุกตาม รวมถึงผมด้วย
 
          “ใครถึงคนสุดท้าย โดน!!” ไอ้กันต์ตะโกนบอกทุกคน หรรมมากครับ!! กูยังไม่ได้ตั้งตัวววว!!!
 
          “เหี้ยยยยย!!” ทุกคนอุทานขึ้นพร้อมกันยังเว้นไอ้กันต์ที่วิ่งลงบันไดนำไปก่อนแล้ว แล้วจะรออะไรล่ะ วิ่งสิกรู
 
          "เฮ้ย!! เดียวรองเท้าพวกมึงล้ะ!" เสียงไอ้น้องตะโกน ทำให้ผมต้องหันไปมอง ไอ้เชี้ย! มึงจะเด็กดีไปไหนไอ้สาส ผมตัดสินใจเดินไปช่วยมันขนรองเท้าครับ
 
          "จะเด็กดีเกินไปล่ะ" ผมพูดพลางช่วยมันขนรองเท้าครับ
 
          "ทำเป็นมาพูด.. สุดท้ายก้อช่วยกูป่ะครับ?" ไอ้น้องพูดด้วยท่าทีที่น่าตบมาก คนอุสาห์ช่วยยังจะบ่นอีก -__-
 
          "ใครช่วย? กูเปล๊า แล้วก้อรีบเก็บด่วนเลยครับ อ๊อดมันดังนานแล้ว" ผมพูด ก่อนจะเดินนำไอ้น้องไปยังบันได
 
          แฟ๊วว!(?)
 
          "ไปก่อนน้าาาาา" มีวัตถุแปลกประหลาดสีดำ เลยนำผมไปด้วยความเร็วแสง ก่อนจะมีเสียงตามมา ซึ่งนั้นไม่ใช่เสียงของใคร.. ไอ้เชี้ยน้อง! มึงทิ้งกู!!
 
          "ไอ้เพื่อนทรยศ!!!!" จบดีกว่า =^=
          .
          .
          .
          ท้ายกระดาษ..
          หลายคนอาจจะสงสัย ว่าทำไมผมยังคบกับไอ้เบสอยู่  นั้นก้อเพราะผมนั้น เป็นคนที่ไม่ชอบทิ้งเพื่อน ไม่ใช่พวกที่ ได้ใหม่แล้วลืมเก่า แล้วผมก้อเป็นคนรักษาสัญญามากๆด้วย ทุกคนควรดูผมไว้เป็นด้วยอย่างน่ะครับ 5555 //โดนตบ!
 
 
 
 
**ยูโน่ UNO มันคือเกมไพ่ค่ะ เป็นเกมที่ไรท์ชอบเล่นมาก สำหรับคนที่ไม่รู้จัก ก้อลองค้นหาดูน่ะค่ะ รับรองว่าถ้าหากได้ลองเล่นดูแล้วจะต้องติดใจ 
_____________________________________________________
สำหรับคนที่เข้ามาอ่านก้อต้องขอบพระคุณมากน่ะค่ะ
ถ้าหากผิดพลาดตรงไหนก้อต้องขออภัย
สุดท้ายนี้ก้อขอให้ช่วยกัน วิจาร์ณ โหวต ไลค์ &ติดตาม กันด้วยน่ะค่ะ
ขอบคุณค่ะ!!