Chat Love ข้อความส่งรัก

-

เขียนโดย SkayBlak

วันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.40 น.

  2 ตอน
  1 วิจารณ์
  4,505 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2558 13.32 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) แชท

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
   ผมเชื่อว่าทุกคนมีความรัก และความรักเองก็มีหลายรูปแบบเช่นกัน ขึ้นอยู่กับว่าเราจะพบเจอความรักในรูป
แบบใหน ยกตัวอย่างเช่นตัวผม ที่มีความรักแตกต่างออกไปจากคนทั่วไป หรืออาจมีคนบางกลุ่มที่อาจพบเจอ
เรื่องราวแบบผม เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในโลกออนไลน์ ที่พวกเราหลายๆคนใช้เป็นส่วนหนึ่งในกิจวัตรประจำ
วันอย่างการเล่น เกมส์ ไลน์ ทวิตเตอร์ หรือเฟชบุ๊คเองก็ตาม
   เรื่องราวความรักของผม มันได้เหกิดขึ้นมาแบบพิศดารในความคิดของตัวเอง
...วันนั้นเป็นวันที่ผมกำลังมองหากับความรัก...เพียงเพราะแค่ความเหงาและความต้องการใครสักคน...
จนกระทั่งพี่ที่ผมรู้จักในเฟชบุ๊คได้แนะนำเค้า...ให้ผมได้รู้จัก..กับเค้า
  "เฮียครับ มึงเอาใครมาให้กูครับแม่งโคตรจะหยิ่งเลยสัส!!"
นิ้วเรียวของผมกดแป้นพิมมือถือลงในช่องใส่ข้อความด้วยความหงุดหงิด ใช่ครับ หลังจากที่เฮียแนะนำมันมา
ให้ผมได้รู้จัก ผมก็เลยได้คุยกับมัน แต่ปัญหาคือที่ว่า แม่งหยิ่งสัสๆ!! คือกุพิมยาวเป็นลางรถไปกลับตอบกลับ
มาแค่นิดเดียวอย่างกะจะประหยัดแรงพิม
[เออน่า ลองคุยๆกันไปก่อนถ้าไม่เวิร์คเดี๊ยวเฮียหาให้ใหม่]
ข้อความถูกส่งมายังเครื่องของผม
"ควยเถอะ กุคงประสาทแดกก่อนที่จะได้มันแน่!!"
ครั้งนี้ผมสบถออกมาเป็นคำพูดแรงๆ ให้ลองคุยไปก่อนนี่กูคุยมาสักพักแม่งยังไม่เห็นมีเหี้ยอะไรเลย
ติ๊ง...
เสียงข้อความเข้ามาอีกครั้ง ผมรีบเปิดอ่านดูทันที มันเป็นภาพแคปหน้าจอโทรศัพท์ที่มีการคุยกัน
ผมอ่านข้อความนั้นแล้วก็นึกขำ ทำไมน่ะหรอครับ? ก็ไอ้คนที่มันหยิ่งใส่ผมนั้นแหละ เสือกไปบอกกับเฮียเค้าว่า
แม่งสู้ผมไม่ไหวเพราะผมดันคุยเก่งเกินมัน ตลก...
ผมเลยส่งข้อความไปหามันแทน เห็นแบบนี้ในแชทผมคุยแม่งโคตรสุภาพกับมันเลย
"อายผมหรอครับ?"
ผมส่งข้อความไป
ติ๊ง...
ผมเปิดดูข้อความที่ส่งเข้ามาในเครื่อง
[ปล่าว]
...เหี้ย....เห็นมั้ยล่ะครับ ดูแม่งมันตอบน่าคุยด้วยชิปหายเลยอ่ะ
"แล้วทำไมเห็นไม่ค่อยตอบผมจัง"
ผมพิมส่งกลับไป  ติ๊ง....
[ผมทำงาน]
กูคงเชื่อ ทำงานบ้างพ่องไปคุยอยุ่กับเฮียกุ  ตกลงมึงจะจีบกุรึจีบเฮียกุว่ะสัส -*-
"งั้นผมไม่กวนดีกว่า"
ติ๊ง....
[ไม่เป็นไร ทำเสร็จแล้ว]
...ตอแหล มึงไม่ได้ทำตั้งแต่เเรก
"งั้นหรอครับ"
...ติ๊ง.....
[อืม]
กูอยากเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งงงงงงงงงง!!!!
กะจิตกะใจมึงจะตอบยาวกว่านี้ได้มั้ย
"แล้วชื่ออะไรหรอครับ?"
คุยกันมาเป็นชาติกูเพิ่งมาถามชื่อ เจริญ...
[เฟิร์ส]
อ่าห้ะ....
"ผมทินน้ะ"
ติ้ง....
[อืม]
....ยุบหนอพองหนอ...ใจเย็นๆไอ้ทิน...
"อายุเท่าไรหรอครับ?"
เดาได้ว่าต้องอายุมากกว่ากู กูแม่งเด็ก....สัส...
[18]
กูว่าแล้ว แก่กว่ากูชิปหาย  เหี้ยๆ
"ผม14 เอง"
ติ้ง...
[อืม]
...ย้ากกกกกกกกก!!!!
ผมเปิดอ่านข้อความนั้นเสร็จก็ไปคุยกับเฮียแทน
"เฮียมึงเอามนุษย์ใบ้มาให้กูหรอสาสสสสส!!!?"
ติ้ง....
[ไมว่ะ??]
"ตอบแม่งโคตรมีชีวิตชีวาเลยเหี้ย"
ติ้ง....
[มันแค่อาย เชื่อกูๆ]
อายพ่อง....อายบ้านมึงตอบกวนตีนเงี้ย-*-
 "อายบ้านมึงแบบนี้หรอเฮีย..กูโคตรจะปลื้ม"
ผมรัวนิ้วพิมลงไปก่อนกดส่ง
ติ้ง......
[มันบอกว่ามันคุยไม่ค่อยเก่ง โอเคน้ะ]
โอเค จบข่าว.....
"กุไม่เอามันว้อยยยยยยย!!!!"
ผมรีบพิมส่งไปอย่างรวดเร็วด้วยความโมโห  ติ้ง.... 
[เอ้า...ลองดูๆไปก่อนดิว่ะคนอุส่าแนะนำให้รู้จัก]
..-*- กูไม่เอาก้อคือไม่เอา ยังจะให้กูลองๆดูอีก...
ผมปิดข้อความทิ้ง แล้วโยนโทรศัพท์ลงเตียงก่อนกระโดดนอนตามลงไป
"คนเหี้ยไรเย็นชาชิปหายเลย"
ผมบ่นพึมพำกับตัวเองในขนะที่เอาหน้าฟุบกับหมอน
ผมชื่อ ทิน อายุ 14 ปี
สูง 162 ซม น้ำหนัก 42 กก. สถานะตอนนี้ โสด.. เลยอ้อนวอนเฮียช่วยหาแฟนให้หน่อย
มันก้อหาให้จริงๆน้ะ หาผู้ชายเหี้ยๆมาให้กู..เฮียแม่งรักกูจัง..สัส...
"โอ้ยยยยย เบื่อออออออออออ"
ผมโวยวายอยู่ในห้องของตัวเอง ปิดเทอมทำไมมันถึงได้น่าเบื่อแบบนี้กันว่ะ...
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้งก่อนกดพิมข้อความลงไป
"สวัสดีครับเฟิร์ส"
ผมกดส่ง..รอสักพักก่อนที่ข้อความจะถูกส่งกลับมา
ติ้ง....
[ครับ]
"ทำอะไรอยู่หรอครับ?"
ต้องทำตัวตีสนิทไว้ก่อน ไหวไม่ไหวค่อยมาคุยกันอีกทีล่ะกัน
ติ้ง.....
[ทำงานครับ]  
ขยันดีนี่หว่าาาาา...
"ขยันจังเลยน้ะครับ"
ติ้ง....
[ก้อน้ะครับ]
ไอ้สัสนี่บ้ายอ....
"แล้ว...ตกลงจะคบกับผมมั้ยครับ?"
เข้าประเด็นแม่งเลยกู ผมเป็นไบครับ ยังไงก้อได้อยู่แล้ว
[........คบครับ]
จุดมึงเยอะมว้าก....
"ตกลงแล้วน้ะครับ งั้นก้อโอเค คบก้อคบเอ้า"
คือกูงงประโยคตัวเองจัง กูถามเค้าไม่ใช่เค้าถามกูนี่หว่า
[ครับผม]
....เออ....กูจะดีใจดีมั้ยได้แฟนเย็นชาเนี่ย...
"ผมขอตัวไปซื้อของก่อนน้ะ"
ผมพิมออกไปกดส่ง ก่อนออกจากเฟชบุ๊ค....
"เห้อ....กูต้องคิดผิดแน่ๆ..."
ผมนอนหงายมองเพดานสีขาวสะอาดไปมา ปล่อยให้ตาค่อยๆหลับลงก่อนตื่นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
...กูต้องไปซื้อของนี่หว่า....
    [ห้างสรรพสินค้า]
 ผมเดินเล่นวนไปวนมาหลังออกมาจากบ้านจนมาถึงที่นี่ อันที่จริงผมแค่มาเที่ยวเล่นเฉยๆ..
ก็มันน่าเบื่อนี่หว่า...
ผมมุ่งหน้าตรงไปที่เกมเซนเตอร์ เดินหาเครื่องที่ตัวเองพอจะเล่นได้สนุกๆ
"ไอ้แต้ม มึงรู้ข่าวเรื่องไอ้เฟิร์สมีแฟนยังว่ะ?"
ผมได้ยินกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งคุยกันอยู่ข้างหลัง ซึ่งผมก้อไม่ได้สนใจอะไรมากมายตั้งแต่แรก
แต่ทว่าเมื่อชื่อคุ้นหูมันเข้ามาที่โสนประสาทมันก้ออดไม่ได้ที่จะหยุดฟัง...ผมเลยแกล้งเลือกเล่น
เครื่องเล่นที่อยู่ใกล้ที่สุดเพื่อแอบฟัง นั่นก้อคือ...ชู้ตลูกบาสเข้าห่วง เกมส์ตั้งแต่สมัยใหนว่ะนั้น..
กูเล่นทีไรแม่งมากสุดได้แค่ 6 แต้มเอง...ผมหลอดเหรียญก่อนที่จะหยิบลูกบาสทำเป็นชู้ตเล่น
หูก้อคอยฟังที่กลุ่มวัยรุ่นพวกนั้นคุยกัน เป็นกลุ่มเด็ก ม.ปลาย ราวๆม.6 เพราะแต่ล่ะคนอยาก
จะบอกว่า มึงเปรตมาก... มีประมาณ 4-5 คน ยืนคุยกันอยู่ที่เกมส์ยิงซอมบี้ ซึ่งมันอยู่ข้าง
หลังผม แต่ล่ะคนจัดว่าหน้าตาดูดีระดับเทพบุตร..แต่ก้อสู้กูไม่ได้กูหล่อกว่าาาาา 5555+
"ยังว่ะ..ใครแม่งเป็นผู้โชคร้ายคนนั้นว่ะ?"
อีกคนหนึ่งพูดขึ้น ผมก้อแกล้งเล่นไปส่งๆเหมือนจะตั้งใจฟังมากกว่า อยากรู้ว่ามันใช่คนเดียว
กันกับที่กูคุยด้วยป่าวว่ะ?
"เห็นว่าเเม่งเป็นเด็ก ม.2 กินเด็กว่ะห่านี่อ่ะ"
คนผมสีแดงเพลิงพูดขึ้น ท่าทางเจ้าชู้ไม่น้อย
"ห้ะ!? ไอ้เฟิร์สคบเด็ก ม.2 "
คนที่ยิงเกมส์อยู่หันมาให้ความสนใจกับการสนทนา
"เออดิ...เห็นว่าชื่อ..ชื่อ..เออ!..ชื่อ ทิน!!!"
โป๊ก!!! ตุ้บ!!!
ไม่ต้องสงสัยว่ามันคือเสียงอะไรครับ มันเป็นเสียงที่ผมชู้ตบาสไปโดนขอบห่วงแล้วเด้งมาโดน
ที่หน้าผากผมเองหลังจากที่ได้ยินประโยคที่ว่าแฟนไอ้นั่นเป็นใคร กูว่าแค่เด็ก ม.2 นี่กูก้อคุ้นๆ
แล้วน้ะ มันเลยทำให้ผมหงายเก๊งลงไปกับพื้น พวกกลุ่มข้างหลังก้อเลยพากันหันมาดูก่อนที่คน
ผมสีดำจะช่วยพยุงผมลุกขึ้น
"เป็นอะไรรึปล่าว?"
เค้าถามผม ผมกุมที่หน้าผากตัวเองที่ตอนนี้คงแดงแจ๋เป็นรอยลูกบาสไปแล้วแน่ๆก่อนจะบอกออก
ไป มีอาการเซเล็กน้อย -..-
"ม..ไม่เป็นไรครับ..ขอบคุณ"
ผมพูดก่อนเงยหน้ามองคนที่ช่วยพยุงผมขึ้นมา .........เอ้อ....... หล่อ....สาสสสสสสสสส!!!!!
ผมนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งกับหน้าตาของคนตรงหน้า ดวงตาสีฟ้ามรกตสดใส ผมสีดำสนิทที่ยาวระถึง
ต้นคอ ผิวขาว หน้าเรียวตัวสูง ปากอมชมพู..อ้ากกกก!!!ในโลกนี้มีคนหล่อกว่ากรุววว..
รับม่ายด้ายยยยยT-T....
"ครับ...แต่พี่ว่าเราเป็นหนักเลยน้ะ...ดูสิหน้าผากแดงเลย"
เค้าว่าก่อนจะเอามือมาเลิกหน้าผากผมขึ้นดู ผมรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนผะผ่าวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
"เห้ยๆ..ไอ้เฟิร์สน้องเค้าหน้าแดงแจ๋กว่าเก่าแล้วมึง"
คนที่ชื่อแต้ม(ใช่ป่าวว่ะ)พูดขึ้น ก่อนเก็บลูกบาสโยนเข้าเครื่องให้ผมโดยการโชว์ออฟโยงลงห่วง
อย่างแม่นยำ..มึง..จำไว้..ตังกูน้ะไอ้สัสมาทำแต้มแย่งกูได้ไง(งกแม้กระทั่งแต้ม)..
"เป็นอะไรรึป่าว? แล้วน้องไปเล่นอีท่าใหนให้บาสมันกระเด็นใส่หน้าได้ล่ะนั่น"
กูคงเล่นท่าตุ๊กแกมั้งถามได้...กูคนน้ะสัส...
"ปล่าวครับ..แค่เหม่อไปหน่อย"
ผมตอบส่งๆไป ลูบหน้าผากไปมา อู้ยยยยย ระบม
"หรอ? แล้วน้องชื่ออะไรอ่ะครับ?"
คราวนี้อีกคนถาม คนผมแดงที่ผมบอกท่าทางเจ้าชู้น่ะ ..มันก้อหล่อน้ะ...กูหมั่นไส้ๆ
"...เอ่อ.....เอ่อ..."
เอาไงดีล่ะกู....ถามชื่องี่้ถ้ากูตอบไปว่ากูชื่อ ทิน นี่มันจะเกิดอะไรขึ้นว่ะ??? T-T
 
 
 
 
 
 
 
.......TBC...
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา