Assassinate as ห้องเรียนลอบสังหาร(ไม่)ไกลรัก

"ได้ตกลง แล้วกติกา"
"ถ้าฉันสามารถแตะตัวเธอได้ภายในเวลา 20 นาทีถือว่าฉันชนะ"เขาหยิบนาฬิกาออกมาแล้ววางไว้บนโต๊ะของฉัน "14. 10 เริ่มได้"  
     เซนใช้มือขวาจะมาจับตัวฉันอย่างเร็วแต่โชคดีที่ฉันหลบทัน ฉันใช้พลังควบคุมอากาศให้ตัวเองลอยขึ้นเหนือพื้นก่อนที่จะลอยตัวออกไปนอกห้องเรียนโดยที่เซนวิ่งตามมา ฉันจึงลอยต่อไปเลื่อยและก็ต้องหยุดเมื่อเซนมาขวางข้างหน้าได้ ฉันจึงกับหลังแต่ก็เจอเซนขวางอีกทางนึงไว้อีก  
     ภาพมายาหรอ ๐_๐เซนตัวจึงอาจจะเป็นคนใดคนหนึ่งในนี้ หรอไม่ก็...  
     เซนพุ่งมาจากทางหน้าต่างจนจะแตะตัวฉันได้ แต่ฉันไวตัวทัน เลยใช้อากาศทำใหเซนกระเด็นออกไปแทน แต่เซนก็ตั้งหลักได้ในไม่นาน  
     กะแล้วเชียวว่าตัวจริงต้องซ่อนตัวอยู่เพื่อรอโอกาศเข้าโจมตี เป็นคนที่ไม่ใช่กระจอกๆเลยนี่น่า  
     เซนสร้างภาพมายาทำให้จำนวนตัวของเขาเพิ่มขึ้นจนตอนนี้มี เซนทั้งหมด10กว่าคนกำลังลอมฉันอยู่ ก่อนที่เซนทั้งหมดจะพุ่งมาหาฉันพร้อมกันหมด ก็จริงอยู่ที่มันเป็นภาพหลอกตาแต่มันต้องมีตัวจริงอยู่แน่ ฉันควบคุมอากาศให้ดันเซนออกไปให้หมดแต่ ก็ทะลุออกมาได้ทุกคน แสดงให้เห็นว่เป็นภาพหลวงตาหมดทุกคนแต่แล้วตัวจริงไปไหนละ  
     อยู่ข้างบนงั้นหรอ ๐_๐  
     แล้วก็เป็นอย่างที่คิด เซนกำลังพุ่งลงมาเพื่อจะแตะตัวฉัน แต่ใครจะไปยอมละ ฉันหลบทันพอดีก่อนที่จะลอยตัวออกหน้าต่างไป  
     ถ้าเป็นที่สูงแบบนี้ละก็หมอนั้นตามมาไม่ได้แน่ ฉันนี่ฉลาดจริงๆเลย^๐^ (ใช่เวลามาชมตัวเองไมเนี้ย-_-^)  
เอ๊ะ? ๐_๐  
     อยู่ๆก็มีบางอย่างพุ่งมาทางฉัน แต่ฉันหลบทันเลยแค่เชียวหน้าไปเฉย นั่นมัน ฉันตั้งใจมองดีๆก็พบว่าเซน นั่นเอง  
     ตามมาถึงนี้เลยหรอเนี้ย เก่งจังนะ แล้วนั่นมันอะไรนะ        ฉันเห็นอะไรก็ไม่รู้ที่เขาเหยียบอยู่เป็นรู้ร่างคล้ายๆจานสีขาว มันต้องเป็นสิ่งที่ทำให้เขาลอยขึ้นมาบนฟ้าได้แน่ "นายใช้เครื่องมือขี้โกงนี่ ๐_๐ "
"ฉันไม่ได้บอกสักหน่อยว่าห้ามใช้เครื่องมือนี่^^"   เซลเริ่มใช้พลังหลวงตาอีกครั้งทำให้มีตัวของเขาเพิ่มมาประมาณ 20  คนแล้วมาลอมฉันไว้ไม่ให้หนีไปไหน แต่คนพวกนี้ก็แค่ภาพมายา ตัวจริงนะมีแค่คนเดียว ฉันควบคุมอากาศซัดไปที่เซล  20  กว่าคนเพื่อให้แน่ใจว่ามีตัวจริงอยู่ในนี้หรอเปล่าแต่ก็เป็นไปตามคาดไม่มีตัวจริงอยู่  แล้วตัวจริงอยู่ไหนละ ฉันหันซ้ายหันขวาก่อนที่จะหันหลังไป
โป๊ง!!
"โอ๊ยย เจ็บนะนายทำบ้าอะไรเนี้ย!"พอฉันหันหลังปุบเซลที่อยู่ข้างหลังตั้งแต่แรกก็ใช้นิ้วมือดีดหน้าผาก  
     ต้องเป็นรอยแดงแน่เลย T^T
"ฉันชนะแล้ว ตามสัญญาณ^^"
"ใครว่าละฉันต่างหากที่ชนะ มันหมดเวลาแล้วยะ"ฉันเอามือลูบหน้าผากที่โดนเซลดีดเมื่อกี้นี้
"ใครบอกมันเหลือเวลาอีก 2 วิต่างหาก"
"เอ๊ะ? นับวินาทีด้วยงั้นหรอ ๐_๐ "
"ก็ต้องนับสิยัยบื้อเอ้ย"เขาเอามือจับคางตัวเอง  "ไม่น่าละ ถึงได้เข้าใกล้เธอได้ง่ายกว่าปกติ น่าสนใจดีนี้"
"ห๊ะ? เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ -_- "  
     เมื่อกี้พึมพัมอะไรของเขาเนี้ยได้ยินไม่ถนัดเลย
"ป่าวนี้ ไปกลับห้องเรียนกันได้แล้ว อ่อ แล้วก็เดินกลับด้วยเดียวมีนักเรียนห้องธรรมดามาเห็นเอา"
"รู้แล้วน่า >๐< "  
     ฉันหยุดใช้พลังแล้วลงมายืนที่พื้นตามปกติก่อนจะเดินกลับห้องเรียนกับเซน  
"นี่ เซนของถามอะไรหน่อยสิ"
"ว่ามาสิ"
"ตอนที่สู้กันเมื่อกี้นายไม่ได้เอาจริงใช่มะ"เซนไม่พูดอะไรฉันจึงพูดต่ออีก"นิสัยไม่ดีเลยนะที่ดูถูกกันขนาดนี้เนี้ย"  
      ใช่นายดูถูกฉันมากนี้เท่ากับหาว่าฉันอ่อนมากเลยนะรู้ไม -__-
 "เธอก็นิสัยไม่ดีเหมือนกัน เพราะที่สู้กันเมื่อกี้เธอก็ไม่เอาจริงเหมือนกันไม่ใช่หรอ^^"เขาหันมายิ้มให้ฉันก่อนที่จะเอามือมาวางไว้บนหัวของฉัน  
     รู้ด้วยหรอเนี้ย >////< แต่หัวฉันไม่ใช่ที่วางมือนะยะ -_-
"สัญญาณที่ให้ไว้ลืมเลย"
        โธ่ คิดว่าจะเนียนลืมซะหน่อย U_U
"รู้แล้วน่าทวงอยู่ได้ ฉะ..."
"เดียวก่อน"ฉันกำลังจะพูดอยู่ดี เซนก็มาขัดจังวะ
"อะไรอีกละ -_-^ "  
     ไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนเรื่องมากเท่าหมอนี่อีกแล้ว =_=
"ฉันขอเปลี่ยนเป็น เซนฉันชอบนาย แทน ตะโกนออกมาดังๆนะ"
"เพื่อ? อะไรเนี้ย"  
     คำถามจากใจเลยนะเนี้ย ว่าเพื่ออะไร =_=
"ทรมานเธอไง ^^"  
     ทรมานตรงไหนฟะ -_-
"หาเรื่องให้ฉันบอกรักนายก็พูดมาเถอะ"
"พูดมากน่า ลองพูดมาสิแล้วจะรู้ว่าทรมานยังไง ^_^"เซนยิ้มให้ฉัน   
     ไม่ค่อยจะไว้ใจรอยยิ้มแบบนี้เลย ไม่พูดแล้วได้ไม T^T "เซนฉันชอบนาย"
"ไม่เห็นได้ยินเลย^^"
"เซนฉันชอบนาย! T////T"
"ดังอีก^^"
"เซนฉันชอบนาย!!! >////<"   
     พอเข้าใจละว่ามันทรมานอย่างไง ทรมานเหมื่อนกับมีคนมาตบหน้าจนชาเลย -////-
"555"เซนเอาแต่ยืนหัวเราะด้วยความสะใจ
       ขอให้มันหัวเราะจนท้องแข็งตายไปเลย  เชอะ -_- "กลับห้อง555กันดีกว่า555"  
     ยังไม่หยุดหัวเราะอีก ฉันอายนะยะ  T////T