รักป่วนๆที่โรงเรียนฮันเตอร์

0.7

เขียนโดย รุกะจัง

วันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 18.29 น.

  8 ตอน
  3 วิจารณ์
  10.05K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2558 13.43 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) ไล่ล่า!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 2 วันผ่านไปไวเหมือนโกหก
ฉันเดินกลับบ้านเคียงคู่กับคิรัวคุงเเฟนจ๋าของฉัน มีชีวิตเเบบนี้นี่เเหละที่ฉันต้องการมากที่สุดในสามโลกเลย>∆< ขณะที่ฉันกำลังเดินอยู่ตรงฟุตบาท
"หลบไป!!"
ตุ๊บบ!
"โอ๊ย!! เจ็บอ่ะ"
มีผู้ชายใส่หมวกสีดำใส่เเว่นกันเเดดชุดสีดำ(ทั้งชีวิตมีเเต่สีดำ=_=)วิ่งมาชนฉันจนล้มลงก้นกระเเทกพื้น อีตานี้วิ่งไม่เคยมองทางเลยรึไง
"ช่วยด้วยค่าา จับโจรวิ่งลาวทีค่า เเฮกๆ (ถ้าเขียนไม่ถูกก้อขออภัย)"
ทันใดนั้นเองก้อมีเสียงป้าเเก่ๆใส่สร้อยทองเเหวนเพรชครบทั้งห้านิ้ว(เว่อร์)ตะโกนขอความช่วยเหลือด้วยความเหนือยล้า ก้อต้องเปรอย่างนั้นสิเล่นวิ่งมาไมาสังขารตัวเองเลย ฉันได้เเต่นั่งงงๆเพราะตอนนี้ยังไม่รู้สถานะการเลยT_T
"อารุกะรอเเปปนึงนะเดี๋ยวฉันมา"
คิรัวคุงวิ่งตาม'ไอ้'โจรวิ่งลาวไปอย่างรวดเร็ว โอ้~~ช่างเปรวีรบุรุษซะจริงเลยเเฟนจ๋าของฉัน ฉันทำตาวิ้งๆเมื่อเห็นคิรัวไล่ล่า'ไอ้'โจรวิ่งลาวต่ำซามไร้มารยาทพ่อเเม่ไม่สั่งสอน เเบบนี้เค้าเรียกว่าได้ทีขี่เเพะไล่ (มั่ง ไม่เเน่ใจ)
ฉันรีบพยุงตัวขึ้นมาเเล้วรีบวิ่งไปหาป้าเเก่ที่กำลังหอบอยู่
"คุณป้าค่ะ ไม่เปรอะไรใช่ไหมค่ะ?"
"ป้าไม่เปรอะไรหรอกจะเเม่หนู เเต่กระเป๋าเเบรนเนมของป้ากำลังเสียหายเพราะโจรนั้น ฮือๆ กระเป๋าจ๋ากลับมาหาฉันเถอะ ฮือๆ"
ป้าไม่ห่วงตัวเองเลยใช่ไหมเนี่ย? กระเป๋าเเบบนั้นมันสำคัญมากเลยเหรอไง? มีเงินมากไม่ใช่หรอซื้อใหม่ก้อได้หนิ โมโห เดี๋ยวนะฉันจะโมโหป้าทำไมอีกเนี่ยโอ้ยยย สับสนสับสนกับชีวิตของตัวเองเหลือเกิน
"เอาเปรว่ารีบเเจ้งตำรวจก่อนเถอะค่ะ"
"ฮือๆ เข้าใจเเล้วล่ะ"
ไปดูทางด้านคิรัว
"หยุดเดี๋ยวนี้นะเจ้าโจรกระจอก"
"ไม่หยุดเว้ย!! ใครหยุดก้อโครตบ้าอ่ะ"
"ว่าไงนะ! ไอ้บ้าหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ"
เมื่อคิรัวได้ยินอย่างจึงบรรดานโทสะ(ขอใช้คำสุภาพ)ต่อว่า'ไอ้'โจรกระจอก เเต่ทันใดนั้นเอง มีชายเเก่คนนึงโผล่มาตรงฟุตบาทที่คิรัวกับโจรวิ่งไล่กันพอดิบพอดี
"โฮะๆ วิ่งไล่จับกันเหรอ? งั้นฉันขอเล่นด้วยสิ"
นี้ๆลุงไม่รู้สถานะการณ์เลยรึไงเขาไม่ได้วิ่งไล่จับกันเว้ยย เขาไล่จับโจรกันต่างหาก
"งั้นเปรว่าฉันเปรสินะ"
ชายเเก่ยื่นมือออกมาทำท่าจะยันหน้า'ไอ้'โจรกระจอก(เลิกด่าฉันว่ากระจอกทีเถอะ#โจรพูดนะฮะผมไม่เกี่ยว)เข้าเรื่องๆ ไอ้โจรก้อดันคิดว่าจะหลบได้เลยวิ่งเข้าไปโดยไม่ได้คิดอะไร (โง่ป่าวเนี่ยวิ่งเข้าไปทำไม ) เเต่ก้อวิ่งชนเข้าอย่างจัง
"อะเฮือก!!"
ไอ้โจรทำเสียงได้ปวดร้าวมาก คิรัวที่วิ่งตามมาถึงกับอึ้ง
"อ้าว! ตายซะล่ะ"
"อ่ะนั้น คิรัวไม่ใช่เหรอ"
คิรัวเมื่อได้ยินคนอื่นเสียกชื่อจัวเองนั้นจึงตามเสียงไปโดยไม่ได้คิดอะไร เเต่ทันใดนั้นเเหละ อึ้ง ทึ่ง เสียว (คำสุดท้ายล้อเล่นนะ อย่าคิดลึก)เมื่อคนที่เสียกชื่อเขาคือ.....คือ.....คือ.....เนเทโล่ล่ล่ล่ล่
น่าทึ่งตรงไหนเนี่ย
"อ้าวปู่ มาทำอะไรเเถวนี้เนี่ย"
"ก้อมาเดินเล่นนิดหน่อยเอง ไม่มีอะไรสำคัญหรอก เเต่ที่สำคัญคือ โจรเมื่อกี้นี้หน่ะหนีไปเเล้วนะ"
"อ้าวเฮ้ย!! เอาเปรว่าลาก่อนก้อเเล้วกัน"
คิรัวเมื่อเห็นเจ้าโจรวิ่งหนีไปจึงรีบกล่าวลากับเนเทโลเเล้วรีบวิ่งตามโจรไป
"คิรัวเจ้าเเห่งความมืดงั้นเหรอ น่าสนใจนะเนี่ยหลานนายหนิ เซโน่"
เนเทโลเมื่อพูดประโยคนั้นเสร็จก้อเดินหายไปราวกับสายลม
ทางด้านคิรัว
ตอนนี้คิรัววิ่งทันเจ้าโจรเเล้ว เพราะอะไรนะเหรอเพราะว่าความรุนเมื่อครู่ที่เนเทโล่ได้ก่อไว้กับเจ้าโจรมันหนักมากจึงทำให้โจรวิ่งเซไปเซมาจนคิรัววิ่งตามทัน ทันใดนั้นเสียงรถตำรวจก้อดังขึ้นเจ้าโจรหยุดซะงักไปทันทีเพราะเหตุนี้จึงทำให้คิรัวจับเจ้าโจรกระจอกได้ เเละเจ้าโจรก้อโดนจับไปเข้าคุกส่วนกระเป๋าของป้าเเก่ก้อยับยู่ยี้เเต่เเกก้อเปลี่ยนใจบอกว่าจะซื้อใบใหม่เเทนใบเก่าเพราะใบเก่ามันเชย#เรื่องมาก
เเละเเล้วเรื่องวุ่นวายก้อจบลง
ฉันเดินมาที่บ้านพักพร้อมกับคิรัวคุงที่มียัยมิกุมานั่งรอโดยไม่รู้สารทุกข์สุขดิบของพวกเราเลย
"วันนี้เหนื่อยจัง"
"เอาเถอะน่า ยังไงก้อยังมีฉันอยู่เพราะฉะนั้นจะไม่ทำให้เธอเหนื่อยไปมากกว่านี้หรอก"
"จริงเหรอ? ฉันว่ามันจะชลมุนมากไปกว่านี้นะสิ"
ฉันพูดด้วยความเหนื่อยล้าสุดๆก้อวันนี้มันมีเเต่เรื่องวุ่นๆนี้นา
"อย่าคิดเเต่เรื่องร้ายๆน่า เอาเปรว่ารีบไปอาบน้ำเเล้วรีบนอนซะ จะได้สดชื่นขึ้น"
"อื้ม นี่คิรัวคุง"
"อะไรเหรอ"
คิรัวทำหน้างงๆเมื่อฉันเรียกเขา
"ขอกอดหน่อยสิ ไหนๆก้อเปรเเฟนกันเเล้ว"
"ก้อได้"
คิรัวโอบกอดฉันเพราะคำขอของฉัน เรากอดกันอยู่นานเเต่เเล้วสิ่งที่ทำให้พวกเราต้องหยุดกอดกันก้อคือ ยัยมิกุ
"อ้าวอารุกะจังกลับมาเเล้วเหรอ"
ยัยมิกุส่งเสียงเรียกฉันขณะที่ฉัสกำลังกอดคิรัวคุงอยู่
"อือๆ กลับมาเเล้ว"
ฉันกับคิรัวรีบผลักออกจากกันเมื่อได้ยินเสียงยัยมิกุ
โธ่ มิกุเธอทำเวลาอันเเสนวิเศษของฉันพังทลายอีกเเล้ว
"เอาเปรว่า ลาก่อนนะเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเจอกัน"
"อือ"
คิรัวกล่าวลาฉันฉันที่ได้ยินดังนั้นจึงขานกลับไปเเล้วรีบวิ่งเข้าบ้านพักที่มียัยมิกุจอมขัดขวางเวลาโรเมนติกของฉันกันคิรัวคุงนั่งอยู่
เอาเปรว่ากินข้าวเย็น อาบน้ำ เเล้วรีบๆนอนดีกว่า
พรุ่งนี้เช้าจะได้เจอคิรัวคุงเร็วๆ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา