mental power พลังจิต

เรมี่ Talk
จะมีใครรู้บ้างนะว่าพลังของฉันมันไม่ได้ดีอย่างที่ทุกคนคิดเลยเพราะไอ้พลังนี่แหละที่ทำให้แม่ของฉัน....
ย้อนไปเมื่อเรมี่ 9 ขวบ
"แม่คะวันนี้หนูวาดรูปแม่มาด้วยค่ะ"
"ไหนจ๊ะ?"
สาวน้อยตัวเล็กๆวิ่งเข้ามากอดแม่ของเธอและโชว์รูปที่เธอวาดภาพข้างในวาดด้วยสีน้ำที่มีหน้าของผู้หญิงที่ยิ้มอยู่ในภาพนั้นแม่ของเธออาจไม่ค่อยเหมือนตัวจริงเท่าไหร่แต่ก็สวยดี
"หนูวาดสวยมากๆเลยจ๊ะ" แม่หยิบภาพของเธอและกอดเธอไว้
"ที่รักจ๊ะผมกลับมาแล้ว..." พ่อกลับมาด้วยกลิ่นตัวที่เหม็นเหล้าคละคลุ้ง
"นี่คุณเมาอีกแล้วหรอคะ?!" แม่ของเด็กสาวโวยใหญ่
"ผมเมามันก็ไม่เห็นเกี่ยกับกับคุณเลย!!" พ่อของเด็กสาวพลักแม่ของเธอจนล้ม
"พ่อคะ.." เด็กสาวเข้าไปจับที่แขนของพ่อเธอแต่ด้วยความเมาพ่อของเธอจึง..
"เพี๊ยย!!" 
ตบเข้าไปที่หน้าของเรมี่....
"พะ..พ่อคะ.." เรมี่เริ่มร้องไห้เสียงดัง
"ระ...เรมี่!" พ่อของเธอเดินเข้ามาหาเธอ
"วืดดดดดดดดด!!"
"โครม!!"
พ่อของเธอถูกพลังของเรมี่กจนลอยขึ้นก่อนที่จะถูกเขวี้ยงไปโดนทีวีและข้าวของกระจัดกระจาย
"เรมี่!!" แม่ของเธอเรียกชื่อของเธอเพื่อเรียกสติของเรมี่กลับมาแต่เรมี่ก็ได้แต่ร้องไห้
"ฮืออออออ!!" 
จากนั้นก็มีลมเข้ามาในบ้านข้าวของทุกอย่างถูกพัดกระจุยกระจายแม้แต่โซฟาก็ยังถูกยกลอยขึ้น
"กรี๊ดดดดด!!" เรมี่กรี๊ดออกมาทำให้กระจกและหน้าต่างแตกกระจายส่วนแม่ของเธอนั้นก็ถูกโซฟาฟาดเข้าไปที่หัวจนหมดสติก่อนที่พายุในบ้านจะสงบลง
จากนั้นแม่ของฉันก็กลายเป็นเจ้าหญิงนิทราเพราะได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนักตรงจุดสำคัญทำให้แม่ของฉันนอนอยู่กับเตียงไม่สามารถลุกขึ้นไปไหนได้ส่วนพ่อฉันก็หนีฉันกับแม่ไปฉันพยามควบคุมจิตใจตัวเองไม่ให้รู้สึกโกรธแต่มันทำให้ฉันเก็บกดมันหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ
"เฮ้อออออ" ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อคิดถึงเรื่องในอดีต
ฉันนั่งลงใต้ต้นไม้หลังโรงเรียนเพราะที่นี่ไม่ค่อยมีคนมันเลยทำให้ฉันมีสมาธิมากขึ้น
"วืดดดดดดด!!"
ฉันลองใช้พลังจิตจัดการยกถังและอุปกรณ์ทำความสะอาดขึ้นมันเริ่มลอยขึ้นเหนือพื้น
"เห้ยแกว่าเราสวยปะวะ?"
"ฟึ่บบบบ!!" ฉันรีบวางของลงทันทีเมื่อได้ยินเสียงคนกำลังเดินมา
"เราว่าหน้าตาเธออัปรีย์นะ" มีสาวสองคนเดินมาและเดินผ่านหน้าของฉันไป
"ฮู่วววว์" ฉันถอนหายใจก่อนที่จะลุกขึ้นและเดินออกไป
โปรดติดตามตอนต่อไป...