ภูมิบุพพ

"มีคนที่คุณจำเป็นจะรู้จัก" ด้อกเตอร์แฟรงค์กล่าวกับวัชระ ก่อนจะชี้มือที่ถือแก้วเบียร์ไปที่หน้าเวทีเล็กๆในงานเลี้ยง
 
วัชระพยักหน้า พร้อมทั้งหันมอง ชายร่างสูงผมสั้นเกรียนเดินออกมายืนบนเวที
 
"นั่นคือภาคี หัวหน้าของกลุ่มกบฎ" ด้อกเตอร์แฟงค์กล่าว ก่อนที่ภาคีจะปราศัยกับคนที่อยู่บนโตะงานเลี้ยง ด้วยน้ำเสียงที่ทรงพลัง
 
"สวัสดี ชาวภูมิบุพพทุกท่าน หลายท่านคงรู้กันดี ว่าศิวาราได้มาเยือนภูมิบุพพของเราแล้ว เมื่อศิวาราวีระบุรุษตามคำทำนายมาถึง นั่นก็แปลว่า ถึงเวลาแล้ว ที่ชาวภูมิบุพพจะปลดแอกจากเผด็จการ อนันตรา ที่คอยกดขี่ข่มเหงพวกเรามานานนับร้อยปี คืนนี้เราสนุกกันให้เต็มที่ ก่อนที่จะแสดงแสนยานุภาพของศิวารา ให้พวกมันได้เห็น!"
 
คำปราศัยของหัวหน้ากบฎจบลงพ้อมเสียงเฮที่ดังสะเทือนของชาวภูมิบุพพ
 
"เอ่อ ด้อกเตอร์ ถามหน่อยเถอะ ว่าไอ้ภูมิบุพพนี่มันคือประเทศใหน แล้วศิวาราคืออะไร?" วัชระถามพลางหยิบเบียร์ขึ้นจิบ
 
ด้อกเตอร์แฟรงค์ เอาสองมือลูบที่หัวล้านเตียนของตัวเอง ก่อนจะพูด
"คืองี้นะ วัชระนายเห็นดาวนั่นมั้ย?" ด้อกเตอร์แฟรงค์ชี้มือไปที่ดาวดวงนึง
"เห็น"
"นั่นแหละ คือโลกของนาย ความจริงชั้นไม่ใช่ด้อกเตอร์หรอก แต่บนโลกของนายจะให้ความสำคัญกับคนที่มีคำนำหน้าว่าด้อกเตอร์ จริงๆแล้วชั้นชื่อว่า อัคคี บุตรของมาลัย ผู้เฒ่าที่ทำนายเรื่องของศิวารานั่นแหละ นายคือผู้ที่สามารถข้ามมาที่นี่ได้คนเดียว จากดาวดวงนั้นเพื่อมาเป็นวีระบุรุษปลดแอกประชาชนของที่นี่"
"แล้วชายชุดดำหล่ะ พวกดัสกรที่ใส่สูทดำมาตามล่าผมที่นั่น เกี่ยวอะไรกับผู้นำเผด็จการของที่นี่"
"พวกนั้นคือคนของอนันตรา พวกนั้นสามารถถอดจิตไปสิงร่างคนต่างพิภพได้ แต่ไม่สามารถเอาร่างกายข้ามมาได้ ที่ทำแบบนั้นได้มีแค่นายคนเดียว"
วัชระนิ่ง เพราะสิ่งที่ได้ยินกับสิ่งที่เห็นมันต่างกันโดยสิ้นเชิง ตั้งแต่วันแรกที่เขาเข้ามาในภูมิบุพพ เขาคิดว่าที่นี่เป็นประเทศที่ด้อยพัฒนาเท่านั้น ไม่มีอะไรแตกต่างจากโลกที่เขาอยู่เลย มันมีไฟฟ้าใช้ไม่ต่างจากโลกที่เขาอยู่เลย เขาไม่คิดว่าจะเป็นดาวคนละดวงกับโลก
...
.
.
วันต่อมา
อัคคีหรือด้อกเตอร์แฟรงค์ พาวัชระไปดูคลังอาวุธของฝ่ายกบฎที่ตั้งอยู่หลังหมู่บ้าน มันเป็นกระท่อมเล็กๆภายในมีดาบ,ธนู,หน้าไม้อยู่เต็มไปหมด อัคคีได้แนะนำให้วัชระรู้จักกับสราวุธ คนดูแลคลังแสงก่อนจะกลับไป ทิ้งให้วัชระกับสราวุธอยู่ด้วยกัน2คน สราวุธดูท่าจะไม่ชอบหน้าวัชระนัก
"สวัสดี เจ้าหนู รูปร่างดูไม่สมกับเป็นศิวาราในตำนานเลยนะ" สราวุธมองวัชะหัวจรดเท้า "เอาหล่ะเรามาดูอาวุธของนายกันเถอะ เจ้าหนูศิวารา" สราวุธเดินเข้าไปหยิบหีบที่อยู่ด้านในสุดแล้วลากออกมา
"อันนี่ดูเหมือนจะเป็นศาสตราของพิภพของเอ็ง พวกเราไม่รู้ว่าเป็นอะไร ท่านแม่ของอัคคีบอกว่าเก็บใว้รอเอ็งนี่แหละ เจ้าหนู" สราวุธกล่าวก่อนจะเปิดหีบ วัชระถึงกับตกใจที่พบสิ่งที่อยู่ข้างใน
"นะ...นี่มัน!" วัชระอุท่าน
 
ปืนAK-47หนึ่งกระบอก พร้อมกระสุนนับพันที่วางอยู่ข้างในหีบจนเต็ม
 
"ว่าไงเจ้าหนู เอ็งรู้จักไอ้สิ่งนี้รึเปล่า? ใช้เป็นรึเปล่า?" สราวุธถาม
 
วัชระพยักหน้า