อลวนวุ่น ลุ้นรักป่วน ก๊วนเด็กห้อง1!!!!

  ในมุมมืดของห้องๆหนึ่ง ภายในห้องมีลักษณะ ผนังเป็นสีชมพูงดงาม พื้นเป็นพื้นไม้ออกแนวโบราณซึ่งขัดแย้งกับสีของผนัง สภาพห้องถูกตกแต่งอย่างเรียบง่าย บนโต๊ะเขียนหนังสือมีแมวที่กลางหลังมีขนสีดำตรงขามีขนสีขาวดวงตาสีฟ้าเปล่งประกายกำลังหลับอยู่ เตียงนอนดูนุ่ม หากให้คิดสภาพว่ามีคนมากระโดดบนเตียงเล่น เตียงคงเด้งดึ๋งไปมา
-------ก็น่าจะพอแล้วหล่ะมั้ง...
ความคิดของใครบางคนผุดขึ้นมา
"ฮะ..ฮะ..ฉันคนนี้ต้องจัดการคุณให้ได้"
เสียงอันเยือกเย็นดังขึ้นแต่เสียงนั้นถึงจะเยือกเย็นแต่ก็มีความนุ่มนวลด้วย
"คุณมันตัวขัดขวางความรักของฉันที่มีต่อบอสคุง.....คุณทำฉันเจ็บปวด...หลังของฉัน..มันเจ็บไปหมดเลย"
เสียงนั่นบ่นพึมพำไปเรื่อย.....
เสียงเต็มไปด้วยความเจ็บปวด.......
ร่างน้อยๆของเด็กสาวที่ชีวิตเคยเป็นเด็กชายมาก่อน ล้มตัวลงไปนอนในที่นอนสีชมพูอ่อน
เธอนอนคว่ำหน้าก่อน สักพักจึงพลิกตัวกลับมาเป็นท่านอนหงายหน้า แขนเรียวๆสองข้างยกชูขึ้นสูง ในมือมีสมุดโน๊ตเล่มหนึ่งอยู่
"อืม....วันพรุ่งนี้จะทำยังไงกับคุณดีนะ..?"
เด็กสาวคิดไปมาร่างของเธอก็กลิ้งไปมาบนเตียงนุ่มนั่น
"นั้น...วันพรุ่งนี้เป็นการแกล้งทำให้ตกใจเล็กน้อยละกัน..ฮะ..ฮะ..ฮะๆๆ!!!!"
เสียงหัวเราะของเด็กสาวดังลั่นไปทั่ว เสียงน่าเกรงขามที่ไม่กลัวใครหัวเราะต่อไปด้วยความสะใจ...เสียงดังจนทำให้ แมวที่หลับอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือของเด็กสาวสะดุ้งตื่นขึ้น
.
.
.
.
.
"อื้มวันพรุ่งนี้เจอกันนะค่ะ..คุณญี่ปุ่น"
.
.
.
.
.
"โอ้ว!ปัณณ์..สร้อย..รุณหวัด!"
"อ่ะ!?หวัดดีจะ"
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ^^"
เสียงสามสาวเพื่อนรักทักทายกันอย่างเป็นธรรมชาติเหมือนปกติทุกวัน
     'กึก!'
เสียงเท้ากระแทกกับพื้นของห้องเรียน ทำให้ทุกคนในห้องต้องหันมามองตรงหน้าประตูพร้อมกัน
--------เอ๊ะ!?
นี่คือสิ่งที่ทุกคนคิดเห็น ตรงหน้าประตูทางเข้าห้องเรียนพบเด็กสาวคนหนึ่ง 
  'ปัณณ์ชาย'หรือ'ปัณณ์จี้'
เธอยืนอยู่ตรงหน้าประตู มือข้างหนึ่งจับสายสะพายกระเป๋าที่พาดไหล่อยู่ มืออีกข้างปล่อยตามสบายในอากาศ เสื้อผ้าเรียบร้อยโบว์สีแดงสดติดอยู่ตรงอก กระโปงสีดำลายสก๊อตสีแดงที่สั้นจนเห็นขาอ่อนที่เรียวขาว ถุงเท้าที่ยาวประมาณเข่าสีขาว ทุกอย่างเป็นปกติเหมือนทุกวัน
      แต่..ที่ทำให้ทุกคนตกใจคือ....ทรงผม
ทรงผมของปัณณ์ชายที่เคยปล่อยผมยาวประมาณเอว ณ ตอนนี้ ผมพวกนั้นถูกตัดให้สั้นประมาณไหล่เท่านั้น ผมไม่ปล่อยไว้ยาวอีกแล้ว "นะ..นี่..ยัยกระเทย..เธอเป็นอะไรของเธอหน่ะ..อยู่ดีๆก็มาไว้ผมสั้น?"ญี่ปุ่นถามปัณณ์ชายด้วยความสงสัย.....
"ก็..ไม่รู้สินะค่ะ.."ปัณณ์ชายตอบอย่างเยือกเย็น สายตาดูหยิ่งทะนง
------อึก!
ทุกคนกลืนน้ำลาย...ไม่คิดเลยว่าปัณณ์ชายจะเป็นแบบนี้ ตอนนี้สถานการณ์ตึงเครียด
แต่ก็มีเสียงใสๆดังขึ้น...
"ทะ..ทุกคนค่ะ..ยะ..อย่าเครียดกันนะค่ะ..นี่จะเริ่มเรียนแล้วด้วยเรามาเตรียมเรียนกันเถอะค่ะ^^'.."เทนนิสพูดขึ้นเพื่อกลบความตึงเครียด ปัณณ์ชายจึงเดินไปนั่งที่ตนเองแต่ในจังหวะที่เดินผ่านญี่ปุ่น ปัณณ์ชายก็หยุดเดินหางตาค่อยๆจ้องมองญี่ปุ่นอย่างเย็นชา......
 
"ฉันไม่ปล่อยคุณไว้แน่...."
 
 นี่คือ..สิ่งที่ปัณณ์ชายพูดกับญี่ปุ่นก่อนเดินจากไป.............................

  อะแฮ่ม!ปัณณ์ชายกับญี่ปุ่นแตกคอกันแล้ว
สงสัยต้องมีเรื่องอีกแน่ๆยังไงก็ฝากติดตามต่อด้วยนะค่ะ=w=

เพลงประกอบ:Owarimonogatari op