5SOS NEXT DOOR

วันที่ 17 กันยายน ณ สนามบินนครศรีธรรมราช เวลา 14 : 24 น.

"ฮัลโหล นันน์ ตอนนี้แกอยู่ไหนแล้วเครื่องจะออกเวลา 14 : 30 น. น่ะ? กัลย์โทรถามนันน์ด้วยความร้อนใจ

"ตอนนี้ฉันถึงสนามบินแล้ว พ่อฉันกำลังหาที่จอดรถ" นันน์ตอบ

"โอเครๆรีบหน่อยน่ะแก คุณครูกำลังเช็คชื่อ เหลือแกคนเดียวแล้วน่ะ" กัลย์บอกนันน์

"Okay" นันน์วางสาย

นันน์กำลังขนกระเป๋าเดินทาง 1 ใบ และกระเป๋าเป้ 2 ใบ เดินผ่านประตูทางเข้า

"นันน์ ฉันอยู่นี้" เสียงกัลย์ตะโกนเรียกนันน์ เพื่อบอก location

"กระเป๋าหนักเป็นบ้าเลย" นันน์พูด ใบหน้าเหงื่อแตกพร่านและหมดแรง

"เด็กหญิงนันนภัสมารึยัง?" คุณครูเรียกชื่อนันน์

"มาค่ะ" นันน์ขานรับ

"เอาล่ะในเมื่อมากันครบแล้ว คุณครูขอให้ทุกคนโชคดี เดินทางโดยสวัสดิภาพ ตั้งใจเรียนล่ะ นำชื่อเสียงมาให้โรงเรียนให้ได้นะ และเอ่อ นันนภัสกับกัลยรัตน์ เมื่อถึงสนามบินเมลเบิร์นที่ออสเตรเลีย จะมี "พี่เจน" นักเรียนเก่าของเราที่ทำงานอยู่ีที่นั้น คอยต้อนรับอยู่และพาพวกเธอไปที่โรงเรียนที่เธอจะเรียนและบ้านพักของพวกเธอ โอเครน่ะ"

"โอเคค้ะ" นันน์และกัลย์พูดพร้อมกัน ตอนนี้เขาทั้งสองคนรู้สึกตื่นเต้น ขนลุกอย่างบอกไม่ถูก (หรือว่าปวด)

/////เที่ยวบินที่ 41 นครศรีธรรมราช - ออสเตรเลีย กำลังจะออกเดินทาง ขอให้ผู้โดยสารมาประจำที่นั่งของท่านได้แล้วค่ะ///// เสียงประกาศดังขึ้น

" เอาล่ะ พวกเธอทั้งสองคนรีบไปได้ " คุณครูเอ่ยขึ้น

"ลาก่อนค่ะคุณครู" นันน์พูด แล้วทั้งสองคนก็ไหว้ และก็รีบขนกระเป๋าแล้วขึ้นไปนั่งประจำที่

(( ในเครื่องบิน))

// เมื่อผู้โดยสารประจำที่นั่งของท่านแล้ว ขอกรุณาให้ทุกท่านปิดโทรศัพท์มือถือและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทุกอย่างด้วยค่ะ ///เครื่องบินสายแอร์เอเชียกำลังจะนำทุกท่านขึ้นสู่ชั้นอากาศขอให้ทุกท่านรัดเข็มขัดนิรภัยด้วยน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ/// ขณะนี้เราได้นำท่านขึ้นสู่อากาศแล้ว ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือค่ะ เครื่องบินของเรากำลังพาท่านไปยัง ซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย ในอีก 5 ชั่วโมง ขอให้ทุกท่านเดินทางโดยสวัสดิภาพค่ะ ขอบคุณค่ะ"

"เมื้อกี้เกือบอ้วกตอนเครื่องบินขึ้นสู่อากาศ" นันน์พูดพร้อมเอาถุงมาไว้ที่ปาก

"แกไม่เป็นไรน่ะ ไม่อยากจะเลยว่าตอนนี้พวกเราสองคนกำลังไปออสเตรเลีย สุดยอดไปเลย" กัลย์พูด

"ช่าย สุดยอด อุ้ก!"(เสียงอาเจียน) นันน์พูดพลางอ้วกพลาง

"Bye Bye Thailand I'll miss you" กัลย์พูดอย่าตื้นเต้นขณะกำลังมองไปยังหน้าตาของเครื่องบิน

"เดินทาง 5 ชั่วโมง ระหว่างเรานอนไปก่อนดีกว่า ถ้าถึงสนามบินเมลเบิร์น เดี่ยวฉันจะปลุกเธอเอง" กัลย์พูดหลังจากเก็บถุงอ้วกไว้ใต้เก้าอี้

"โอเครแก แกเหมือนกัน เรานอนก่อนน่ะง่วง" กัลย์บอกมือหยิบผ้าห่ม

"โอเครจ่ะ" นันน์พูด และก็หลับตามกัลย์ไป

เวลาผ่านไป 5 ชั่วโมง

//// ขณะนี้เครื่องบินของเรากำลังจะลงจอดที่ท่าอากาศสยานเมลเบิร์น ณ ประเทศออสเตรเลีย ขอให้ทุกท่านเตรียมตัวและเก็บสัมภาระของท่านให้เรียบร้อยด้วยค่ะ////

นันน์ตื่น มือกำลังเขี่ยขี้ตาพร้มกับเก็บผ้าห้มใส่กระเป๋า

"กัลย์ตื่นๆๆๆ ตอนนี้เราถึงออสเตรเลียแล้วน่ะ ตื่นมาเก็บสัมภาระเร็ววๆๆ" นันน์ปลุกกัลย์

"ห้ะะะ!!!! จิงเหรอ" กัลย์ตื่นพร้อมเด้งตัวออกจากที่นั่ง กัลย์และนันน์เต้นและขนลุกขนพอง (ปวดปะนั้น?)

//// ขณะนี้เครื่องบินของเราได้ลงจอด ณ สนามบินเมลเบิร์นเป็นที่เสร็จสิ้นแล้ว ขอให้ท่านผู้โดยสารทุกท่านตรวจตราดูสัมภาระของทุกท่านให้เรียบร้อยก่อนออกจากเครื่องบินน่ะค่ะ และทางเราแอร์เอชียต้องขอขอบพระคุณท่านผู้โดยสารทุกท่านเป็นอย่างสูงที่ท่านได้ร่วมเดินทางกับเรา และขอให้ทุกท่านทำภารกิจทุกอย่างโดยสวัสดิภาพค่ะ"

ณ สนามบินเมลเบิร์น

"เมื่อยเป็นบ้าเลย" กัลย์ยืนบิดตัวด้วยความเมื่อย

"แก ฉันรู้สึกปวดฉี่อ่า เดี่ยวฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะ" นันน์บอกกัลย์

"โอเคแก ระวังตัวด้วยน่ะคนก็เยอะอยู่ อย่าหายล่ะ มีอะไรโทหาฉันน่ะ ระหว่างนี้ฉันจะลองหาพี่เจนดูว่าแกอยู่ตรงไหนน่ะ" กัลย์บอกพร้อมเอามือไปถือของให้นันน์

"thanks นะแก ไปน่ะ ฉี่จะราดแล้ว" นันน์บอกพร้อมวิ่งไปเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว (นางปวดอะไรกันแน่น่าา?)

ณ ห้องน้ำหญิง สนามบินเมลเบิร์น

นันน์วิ่งมาอย่างรวดเร็วด้วยความปวด เปิดเข้ามาในห้องน้ำปรากฎว่าไม่มีใครเลย (ดีล่ะ: )

"เห้ออั้้นมานานแล้ว ได้เข้าสักที" นันน์พูดก่อนที่เข้าห้องน้ำ อยู่ๆก็ได้ยินเสียงอึกกะทึกอึกโครม

/// กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! ///

"เสียงอะไรเนี่ย ไม่สนใจดีกว่า ปวดดดด -//- " แล้วนันน์ก็เดินเข้าห้องน้ำไป

หลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จ

"เห้อสบายไปสักที" นันน์พูดพร้อมล้างมือพราง ระหว่างที่ล้างมือนันน์สังเกตเห็น ผู้ชายร่างใหญ่ จมูกโต ผมดำหยิกหน่อยๆ ใส่แว่นตาดำ ใส่ชุดดำ กำลังนั่งหลบอยู่ข้างประตูห้องน้ำ นันน์เดินย่องไปข้างหลังเขา

" Hey! Who are you? (เฮ้ นี่นายเป็นใคร?) นันน์พูดเสียงดังทำเอาผู้ชายคนนั้นสะดุ้ง

"Oh! no no listen me" (เดี่ยวๆ ไม่ๆ ฟังก่อนๆ) ผู้ชายคนนั้นลุกขึ้นยืน นันน์จึงนึกว่าเค้ามาทำร้ายจึงหยิบไม้ถูพื้นข้างอ่างล่างหน้า ฟาดเข้าที่มือข้างขวาของผู้ชายคนนั้น " Ohhhhh! damnnn" (โอ้ยยยๆเจ็บ) ผู้ชายคนนั้นตะโกนด้วยความเจ็บ

"ํYou really bugs , you can't fight me.NO WAY! Get out or I will scream for help" (ไอ้โรคจิต นายไม่มีทางทำร้ายฉันได้หรอก ไม่มีทาง ออกไปได้แล้วไม่งั้นฉันจะตะโกนให้คนมาช่วย)!" นันน์ยิ้มหยอกเย้ยตามประสาเด็กที่สามารถจัดการเจ้าโรคจิตนี้ได้และกำลังตะโกนให้คนมาช่วย "Hel............. (ช่วย..........)

////// กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด/// เสียงอึกกะทึกอึกโครมนั้นดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ดังผ่านมาทางห้องน้ำหญิง ทำเอานันน์และผู้ชายคนนั้นสะดุ้ง ผู้ชายคนนั้นรีบคว้าไม้ภูพื้นทิ้งไปและรีบคว้านันน์เข้าไปห้องน้ำ ใช้มือข้างซ้ายที่เหลืออยู่ปิดปากนันน์ นันน์ไม่สามารถขยับตัวได้ ผู้ชายคนนั้นกอดนันน์ไว้แน่น แบบหน้าอกแนบหน้าอกเลยแหละ ><

อยู่ก็มีผู้หญิงสองถึงสามคนเข้ามา

" I think he doesn't stay in this room 'cause this is Girls'toilet" (ฉันว่าเค้าคงไม่ได้อยู่ในห้องนี้หรอก เพราะนี้มันห้องน้ำหญิงน่ะ" ผู้หญิงคนเตี้ยๆพูดขึ้น

"It's not sure, maybe he might hiding" ( ไม่แน่เค้าอาจจะหลบอยู่)
ผู้หญิงผมยาวๆพูด

ผู้ชายคนนั้นกอดนันน์แน่น และปิดปากนันน์แน่นขึ้น (อุ้ปปส์นันน์จะตายป่ะนั้น)

"I think NO Let's out" (ฉันว่าไม่น่ะ ออกไปปกันเถอะ) ผูัหญิงคนเตี้ยๆพูดขึ้น แล้วทั้งสองก็เดินออกไปจากห้อง

"อื้ออออออออออออออ อึออออออั้ออม" นันน์พูดแบบไม่รู้เรื่อง เพราะมือใหญ่ๆของผู้ชายคนนั้นปิดปากนันน์ไว้สนิท" ผู้ชายคนนั้นปล่อยมืออกจากปากนันน์

"hey! you're jerk" (เฮ้!นี่นายบ้าไปแล้วเหรอ) นันน์พูดพร้อมกับหาอากาศหายใจแป๊บบบ

"I think you're jerk not me " (ฉันคิดว่าเธอมากกว่าน่ะที่บ้าหน้ะ ไม่ใช่ฉัน)

"You are bandit yes right 'cause at the moment someone came to finding you to caught " (หรือว่านายเป็นโจร, .ใช่มันต้องใชแน่ๆ  เพราะเมื่อตะกี้มีคนเข้ามา เขาต้องมาตามหานายแน่ๆ ชัวร์)

"No I swear ,I'm not everyting you said" (ไม่ใช ฉันสาบาน ฉันไม่ใช่ทุกอย่างที่เธอพูด) ผู้ชายคนนั้นยืนยันเสียงแข็ง

"if you not, who u r?" (ถ้าไม่ใช่ แล้วนายเป็นใคร) นันน์ถามด้วยความสงสัย

"You really don't know who I am?, looking at me"( เธอไม่รู้จริงรึว่าฉันคือใคร มองดีๆสิ)

นันน์มองมาที่ผู้ชายคนนั้นทุกส่วนทะลุลงไปในแว่นสีดำๆ (ก็คุ้นๆอยูน่ะ) นันน์คิดในใจ

อยู่ประตูก็เปิดออก ปรากฎร่างผู้หญิงชราที่กำลังจะเข้าห้องน้ำ เมื่อเธอเห็นนันน์และผู้ชายคนนั้นกำลังยืนด้วยกันในห้องน้ำก็ตะลึงและรีบเดินไปเปิดประตูห้องน้ำอื่น (แต่มันอาจจะเป็นเรื่องปกติของฝรั่งมั้ง)

นันน์และผู้ชายคนนั้นตกใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ถูก ผู้ชายคนนั้นมองหน้านันน์และเดินจากไป นันน์ยังตกใจ และนึกขึ้นได้ว่าต้องไปหากัลย์แล้ว

ณ ล็อบบี้ที่สนามบินเมลเบิร์น

"เห้อ ฉันมาแล้ว" นันน์กล่าว

"ทำไมนานจังแก " กัลย์ถาม

"เอ่ออออ....เดี่ยวค่อยเล่าให้ฟังที่หลังน่ะเรื่องมันยาว" นันน์พูดด้วยสีหน้าตกตื่น

"อ่าๆก็ได้ เออนี่พีี่เจน ไกด์ที่จะพาเราไปวันนี้ พี่เจนค่ะนี้ นันน์เพื่อนหนู" กัลย์แนะนำ

"สวัสดีค่ะ" นันน์กล่าวสวัสดี

"สวัสดีจ้ะ เอาล่ะวันนี้เราจะต้องไปที่โรงเรียนที่เราจะไปทำการแลกเปลี่ยนการเรียนการสอนก่อนน่ะ" ผู้หญิงสวยๆ ผมยาวๆสีน้ำตาลๆ ดูหน้าตาอย่างกับลูกครึ่ง

"Okay ค่ะ" กัลย์และนันน์พูดพร้อมกัน และลุกขึ้นออกจากล็อบบี้เพือเดินทางไปยังโรงเรียน

ก่อนไปนันน์สังเกตเห็นคนถือป้ายไฟอะไรเยอะแยะ เห็นเขียนว่า 5so.... อะไรสักอย่างมองไม่ใช่ แต่นันน์ก็ไม่ได้สนใจ

"เราเป็นกันเถอะ ตอนนี้เราอยู่ออสเตรเลียแล้ววน่ะ check in แป๊บบ"กัลย์พูด

แล้วนันน์กับกัลย์ก็เดินไปด้วยกัยคลอๆเพลงกันไปเช่นเดิม

" I want a litle bit of California, with a little bit of London Sky" ~%