5SOS NEXT DOOR

ณ โรงเรียนสตรีทุ่งสง เวลา 8:00 ซึ่งเป็นวันสอบ SEET Program นักเรียนกำลังร้องเพลงชาติ

เถลิงประเทศชาติไทย ทวีมีไทยไชโย ~ และเมื่อสวดมนต์ไหว้พระเสร็จ นักเรียนก็มีเวลาก่อนสอน 5 นาทีเพื่อดูรหัสเลขที่สอบและห้องที่จะสอบ

“นันน์ๆ แกสอบห้องที่เท่าไหร่?” กัลย์ถามขณะที่นันน์กำลังใช้ตาตรวจทานรหัสเลขที่และห้องสอบอยู่ที่บอร์ดหน้าห้องประชาสัมพันธ์

“ฮืมมม…โอ้ะ เจอล่ะ A27 เราสอบห้องที่ 1 แล้วกัลย์ล่ะ?” นันน์ถามกลับ

“เห้ออออ…เสียดายจังเราสอบห้อง 3 แปลกน่ะทั้งที่เราก็สมัครสอบพร้อมกัน” กัลย์ตอบ

“เค้าอาจจะ Random ก็ได้แก” นันน์ตอบไป

“เห้อ…โคตรเสียดายเลย ว่าจะลอกสักหน่อย 555” กัลย์ตอบพร้อมหัวเราะ

“แกเก่งอยู่แล้วแกไม่ต้องลอกใครหรอก แค่แกจำที่เราติวกันสัปดาห์เต็มๆให้ได้ก็พอ” นันน์พูด

“ฉันจำได้ขึ้นใจเลยแหละแก ยกเว้นคณิตวิชาเดียวที่ยังไม่ค่อยมั่นใจ”            กัลย์ตอบอย่างหงอยๆ

“แกยังไม่เข้าใจตรงไหน บอกเรามาสิ” นันน์พยายามจะช่วย

“ก็ตรงการทำเศษส่วน…..” /////นักเรียนห้อง 1,2 และ3 เข้าห้องสอบค่ะ///// กัลย์ยังไม่ทันถามให้จบ เสียงประกาศก็ดังขึ้นให้เข้าห้องสอบ

“ไม่เป็นไรน่ะแก ตรงไหนทำไม่ได้พยายามคิดให้ใกล้เคียงหลักการมากที่สุดน่ะแก สู้ๆๆน่ะแก” นันน์พูดให้กำลังใจกัลย์ก่อนที่จะเดินเข้าห้องสอบ

“แกก็เหมือนกันน่ะนันน์ สู้ๆ เราเป็นกำลังใจให้ บายๆเจอกัน” กัลย์พูดให้กำลังใจนันน์

ทั้งสองต่างคนต่างยิ้มให้กำลังใจก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องสอบของตน

หลังสอบเสร็จ เวลา 12:00

นันน์ซึ่งสอบเสร็จก่อน จึงออกมารอกัลย์ที่หน้าห้อง แล้วหลังจากนั้น 10 นาที่ กัลย์ก็เดินออกมา

“เป็นไงแก ทำได้ไหม” นันน์ถาม

“ก็ไม่ยากเท่าไรนะแก ยกเว้นก็แต่คณิต ฉันนั่งคิดอยู่นานมากๆเลย” กัลย์ตอบด้วยหน้าเศร้าๆ”

 “ไม่เป็นไรแก เราก็ทำไม่ค่อยได้ เดาหลายข้อมาก555” นันน์หัวเราะเพื่อให้กัลย์สบายใจ

“จริงเหรอแก 5555 ไม่เป็นหรอกเนอะ ปล่อยให้มันผ่านไป Let it Go! กลับบ้านกันเถอะแก จะได้ไปวีดีโอคอล ร้องเพลง 5SOS กันที่บ้าน” กัลย์พูดแกมยิ้มแก้มป่อง >_<

“โอเคร้เลยแก แต่อย่าลืมน่าวันที่ 12 กันยามาฟังผลที่ รร. พร้อมมอบตัวเลย” นันน์เตือนเพราะกัลยเป็นคนที่ขี้ลืมม๊ากกกกๆ

“เออช่ายเกือบลืม555 แต่จะได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ชั่งมันก่อน กลับบ้านกันเถอะ” กัลย์บอกพร้อมเอามือเกาหัวเบาๆ

“อื้มไปเลย Let’s goooo!!!” นันน์ตะโกน และทั้งสองก็ร้องเพลงอีก Don’t stop doin’ what you doin’ ~

แล้วทั้งสองก็เดินไปหน้าโรงเรียนขี่รถมอเตอร์ไซด์รับจ้างไปบ้าน

วันที่ 12 กันยายน ณ โรงเรียนสตรีทุ่งสง (อีกแว้ว) เวลา 8:30 ซึ่งเป็นวันดูผลสอบของ SEET Program

นันน์และกัลย์เดินมาด้วยกัน ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปผลสอบของแต่ละห้องสอบ

“ถ้าดูผลสอบแล้วมาเจอกันที่หน้าห้องประชาสัมพันธ์น่ะกัลย์” นันน์บอกกัลย์

“โอเครจ้าแก แล้วเจอกันจ้ะ” กัลย์ตอบเสียงแจ๊ววว ก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายกันไป

ณ ห้อง 3 กัลย์กำลังใช้สายตากวาดหาชื่อตัวเอง และก็เจอ!!! ปรากฏว่า

รหัส C10   เด็กหญิงกัลยรัตน์    อังกฤษ 97/100   คณิต 59/100   รวม 156/200 อันดับที่ 4 จาก 130 คน

กัลย์รู้สึกสิ้นหวังและเสียใจเมื่อรู้ว่าตัวเองได้ที่ 4 แต่ก็พยายามปลอบใจตัวเองเสมอว่าทำดีที่สุดแล้ว แล้วกัลย์ก็เดินไปหน้าห้องประชาสัมพันธ์ แต่ไม่พบนันน์ กัลย์รู้ว่านันน์คงอาจจะยังไม่เสร็จเลยนั่งรอที่หน้าห้องประชาสัมพันธ์

ณ ห้อง 1 นันน์กำลังแทรกตัวเข้าไปในหมู่ชนที่กำลังล้อมรอบบอร์ดประกาศผล และกวาดหาชื่อตัวเอง และก็เจอ = =

รหัส A27 เด็กหญิงนันนภัส   อังกฤษ 95/100    คณิต 74/100    รวม 169/200 อันดับที่ 2 จาก 130 คน

นันน์รู้สึกอึ้งและพูดอะไรไม่ออกเมื่อรู้ว่าตัวเองได้ที่ 2 ดีใจจนบอกไม่ถูก นันน์นึกถึงกัลย์ จึงรีบวิ่งมาที่หน้าห้องประชาสัมพันธ์พร้อมกับกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ แต่เมื่อถึงหน้าห้องประชาสัมพันธ์ เห็นกัลย์กำลังนั่งเศร้าและหงอยๆเลย เดินเข้าไปหา

“Hey you Are you Okay? กัลย์เปงไล” นันน์ถามด้วยความเป็นห่วง

“คะแนนสอบคณิตเราไม่ได้เรื่องเลยล่ะสิ เราเลยสอบได้ที่ 4” กัลย์ตอบ

“เห้ยสอบได้ที 4 เลยเหรอ เก่งจังเลยแก”นันน์ตอบแบบปลอบใจ

“แล้วแกสอบได้ที่เท่าไรเหรอนันน์?” กัลย์หันมาถามนันน์

“อืม…เราสอบได้ที่2อ่า แต่ไม่เป็นไรนะแกเดี่ยวเราจะไม่ไปออสเตรเลียแล้ว เราจะเลือกไปสิงค์โปร์กับแกเอง” นันน์ตอบแบบเสียดาย

“ไม่เป็นไรแก แกไปออสเตรเลียเถอะ ฉันไปสิงคโปร์ก็ได้ ฉันรู้ว่าแกทุ่มเทติว เพื่อที่แกจะได้ไปออสเตรเลียตามที่แกฝัน ฉันไม่อยากทำลายความฝันของแกนะนันน์ ดีเหมือนกันถ้าแกไปออสเตรเลีย เผื่อเจอ 5SOS ฝากถ่ายรูปมาให้ฉันด้วย” กัลย์ตอบ

“จะดีเหรอแก ฉันอยากไปก็จริงแต่ถ้าแกไม่ไป ฉันจะอยู่กับใครล่ะแก ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้ถ้าไม่มีแก ToT” นันน์บอก

ตอนนี้ทั้งสองคนต่างเศร้าๆไม่ต่างกัน เพราะตอนนี้ทั้งสองเพื่อนรักจะต้องจากกันไปเรียนละประเทศ จะต้องห่างไกลกัน

///// “นักเรียนที่สอบได้ที่ 1-3 มอบตัวที่ห้องมัลติมิเดีย1 ด้วยค่ะ นักเรียนที่สอบได้ที่ 4-5 มอบตัวที่ห้องมัลติมิเดีย2ด้วยค่ะ/////

นันน์และกัลย์ลุกออกจากเก้าอี้หน้าห้องประชาสัมพันธ์แล้วเดินไปที่อาคารมัลติมิเดียด้วยกัน อย่างหน้าตาหงอยๆ

ณ หน้าห้องมัลติมิเดีย 1

“ นันน์ มอบตัวเสร็จเจอหน้าห้องประชาสัมพันธ์เหมือนเดิมนะ” กัลย์หันไปบอกนันน์

“โอเคจ้ะ ไม่เป็นไรนะแก” นันน์พูด  “อื้มโอเค” กัลย์ตอบ ก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายกันไปมอบตัวของแต่ละห้อง

“เด็กหญิงนันนภัสอยู่ไหม มามอบตัวได้แล้วครับ” คุณครูรูปร่างสูงใหญ่และก็ท้วม แกเป็นครูฝ่ายปกครอง เรียกนันน์

“อยู่นี่คะ” นันน์ขานรับ และเดินไปยังห้องมัลติมิเดีย พร้อมยกมือโบกบายๆกัลย์ กัลย์ก็โบกมือกลับพร้อมส่งยิ้ม ก่อนที่กัลย์จะเดินไปห้องมัลติมิเดีย2 เพื่อทำการมอบตัว ทันใดนั้น!////-?

“เด็กหญิงกัลยรัตน์อยู่ไหม มามอบตัวครับ” คุณครูคนนั้นเรียกชื่อกัลย์ ทำให้กัลย์หันไปหาคุณครูอย่างสงสัย “คุณครูเรียกชื่อหนูเหรอค่ะ?”  กัลย์หันมาถาม

 “ใช่ครูเรียกเธอนั้นแหละ แล้วนั้นเธอจะไปไหน ทำไมไม่มามอบตัว” คุณครูคนนั้นทำหน้าสงสังสัย

“คุณครูคงเข้าใจผิดแล้วล่ะค่ะ หนูสอบได้ที่ 4 หนูต้องไปมอบตัวที่ห้องมัลติมิเดีย 2 ไม่ใช่เหรอคะ” กัลย์ตอบอย่างมีเหตุผล

“ครูเปล่าเข้าใจผิด คนที่ชื่อ ณัฐธิดา ที่สอบได้ที่ 3 เค้าสละสิทธิ์ เธอจึงได้เลื่อนเป็นที่คนที่ 3 แทน ตามคะแนนสมเหตุสมผล”

เมื่อครูคนนั้นพูดแบบนั้น มันทำให้กัลย์ตาโตเป็นตาเอเลี่ยน และอ้างปากข้างอย่างบอกไม่ถูก นันน์เมื่อได้ยินที่ครูพูดก็ดีใจมาก วิ่งเข้าไปกระโดดกอดกัลย์โดยทันที “เย้ๆๆๆกันเราได้ไปออสเตรเลียด้วยกันแล้ว ความฝันของพวกเราเป็นจริงแล้วเย้ๆดีใจสุดๆไปเลยยยยอ่า!!!!!” นันน์พูดตะโกนพร้อมกอดกัลย์อย่างดีใจ

“ฉันก็ดีใจเหมือนกัน นี่มันเรื่องเหลือเชื่อไปเลย ไม่น่าเชื่อ” กัลย์พูดอย่างมึนอยู่บ้าง

“เอาล่ะ นั้นพวกเธอสองคนก็ไปทำการมอบตัวได้แล้วคนอื่นกำลังรอพวกเธออยู่” คุณครูพูด

“โอเคค่ะ” นันน์และกัลย์พูดพร้อมกันอย่างหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส

ณ ในห้องมัลติมิเดีย 1

“เอาล่ะ พวกเธอสามคนที่ผ่านการสอบนี่มาได้ถือว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากๆ และสำหรับคนที่โชคดีด้วย กรอกใบมอบตัวตรงหน้าเธอ เขียนด้วยว่าพวกเธอจะตัดสินใจไปเรียนประเทศอะไร และเอ่อพรุ่งนี้เธอต้องพาผู้ปกครองมาประชุม และอย่าลืมนำพาร์ทสปอตมาด้วย ไม่ต้องห่วงเพราะว่าทางโครงการจะเตรียมจัดหาโรงเรียน ที่พัก เอาไว้ให้แล้ว พวกเธอจะเดินทางร่วมกันในวันที่ 17 กันยายนนี้เป็นเวลา 3 สัปดาห์ เอาล่ะ กรอกใบสมัครแล้วก็กลับบ้านได้จ้ะ” คุณครูประจำห้องมัลติมิเดียพูดทิ้งท้าย

คนที่ได้ที่ 1 เลือกไปประเทศอังกฤษ ประเทศที่ใครๆก็ใฝ่ฝันอยากไปเรียน

“กัลย์ เรามาเขียนออสเตรเลียพร้อมกันน่ะ” นันน์พูดกับกัลย์

“โอเครเลยแก ในที่สุดความฝันของพวกเราสองคนก็เป็นจริงสักที” แล้วทั้งสองก็ยิ้มให้กัน และก็เขียนคำว่า “ประเทศออสเตรเลีย” พร้อมกัน (หรือว่าเพื่อเป็นศักดิ์ขีพยานว่าความฝันของพวกเราเป็นจริงแล้ว) หลังจากกรอใบสมัครเสร็จ

“ฉันดีใจมากเลยแก ที่เราจะได้ไปออสเตรเลียด้วยกันแล้ว ตอนแรกฉันสิ้นหวังไปแล้วน่ะแต่นี่มันไม่ใช่ความฝันใช่ไหม” กัลย์พูดอย่างไม่เชื่อตัวเองดีใจผสมๆกันนน

“นี่ไม่ใช่ความฝันนะแก นี่มันคือเรื่องจริง ถึงแกจะสิ้นหวังอ่า แกก็ยังฉันอยู่ข้างๆเสมอน่ะเพื่อนรัก” นันน์พูดซะซึ้งเลย

“เห้ย ขอบคุณมากๆน่ะแกร งั้นเรากลับบ้านกันเถอะ พรุ่งนี้เราเจอกันน่ะ” กัลย์พูดแล้วยิ้มมมมม : )

แล้วนันน์และกัลย์ก็กลับบ้านด้วยกันอย่างมีความสุขและเดินร้องเพลงของ 5SOS ไปด้วย

You should him ‘cause it really make me sick just saying just saying ~