ล่ารักมาเฟีย (ซีรี่ย์ 4ธาตุ)

ล่ารักมาเฟีย (ซีรี่ย์ 4ธาตุ)
 
 
(ซีรี่ย์ธาตุดิน)
 
 
CHAPTER 2.
 
 
 
 
"แฮ่ก... แฮ่ก..."เสียงหอบหายใจดังถี่ขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับร่างบอบบางของใครคนหนึ่งที่วิ่งไปตามทางที่ทอดยาวเพื่อหาทางออกไปจากสถานที่ที่มืดมนและไร้สิ่งมีชีวิต...
 
 
พรึ่บ!!
 
 
"แฮ่ก... แฮ่ก..."ร่างบางทรุดลงนั่งกับพื้นที่เย็นเฉียบด้วยความเหนื่อย หลังจากที่วิ่งไปตามทางที่มืดมน...
 
 
ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน ไม่รู้ว่าเขาวิ่งมานานเท่าไหร่หรือไกลแค่ไหน สิ่งเดียวที่รับรู้ได้ในตอนนี้คือความอ้างว้าง...
 
 
'ภีม... รีบๆ ตื่นขึ้นมาสักที เฮียมีน้องชายแค่คนเดียวนะ...'
 
 
เสียงกระซิบที่คุ้นเคยดังขึ้น ทำให้ร่างบางที่หอบหายใจอยู่ เงยหน้าขึ้นพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆ ตัวผ่านความมืด
 
 
"เฮียภุม..."
 
 
 
 
"เฮียภุม..."เสียงหวานแหบห้าวของร่างบางที่ยังนอนไม่ได้สติครางชื่อของใครคนหนึ่งหลุดออกมาเสียงแผ่ว
 
 
นิ้วเรียวสวยขยับเล็กน้อย พร้อมกับเปลือกตาบางที่ขยับเล็กน้อย ก่อนจะนิ่งไปอีกครั้ง
 
 
แอ๊ด...
 
 
ประตูห้องพักฟื้นถูกเปิดออก พร้อมกับร่างสูงโปร่งของใครคนหนึ่งที่ก้าวเดินเข้ามาในห้อง นัยน์ตาเรียวสวยจ้องมองใบหน้าหวานของร่างบางที่นอนนิ่งอย่างพิจารณา ก่อนรอยยิ้มบางๆ จะฉายขึ้นที่มุมปากอย่างถูกใจ
 
 
"ไม่เคยคิดเลยนะ ว่าเราจะได้เจอกันอีก ภีม..."เสียงหวานแหบห้าวของร่างสูงโปร่งเอ่ยออกมาแผ่วเบา มือบางเรียวสวยลูบผมนุ่มของร่างบางอย่างอ่อนโยน
 
 
"ที่พูดออกมาแบบนั้น หมายความว่ายังไงเหรอแสงจันทร์!!"เสียงทุ้มของใครคนหนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหลังทันที ที่ได้ยินคำพูดที่ดังออกมาจากร่างสูงโปร่ง
 
 
"อ่า... พลาดซะแล้วเหรอเนี่ยะ... หึหึ"แสงจันทร์เอ่ยพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะหันกลับมามองร่างสูงที่ยืนอยู่ด้านหลังของเขา พร้อมกับแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย
 
 
"ไงครับ ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก แต่ยังไง... ผมก็ขอฝากเด็กนี่ไว้ที่คุณก่อนนะครับ หึหึ"ร่างสูงโปร่งเอ่ยบอกกับร่างหนา ก่อนจะก้าวเดินถอยหลังออกห่างแล้วกระโดดออกจากระเบียงห้องพักคนผู้ป่วยไปทันที
 
 
คมสันต์รีบวิ่งมาที่ระเบียงห้องพักทันที ที่ร่างสูงโปร่งกระโดดลงจากระเบียงห้องพักไป แต่สิ่งที่พบกลับมีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีร่างสูงโปร่งที่กระโดดหายไปแต่อย่างใด ก่อนจะหันกลับมามองร่างบางที่นอนไม่ได้สติ
 
 
"ฝากไว้ก่อนงั้นเหรอ หมายความว่ายังไงกัน..."
 
 
 
 
TBC.