ล่ารักมาเฟีย (ซีรี่ย์ 4ธาตุ)

ล่ารักมาเฟีย (ซีรี่ย์ 4ธาตุ)
(ซีรี่ย์ธาตุดิน)
 
 
CHAPTER 11
 
 
 
 
"พี่คิดถึงแพรกับลูกนะ...ขอโทษที่ปกป้องแพรกับลูกไม่ได้...อีกไม่นานเราสามคนก็จะได้เจอกันแล้วนะแพร...พี่รักแพรนะ"
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเสียงสั่น น้ำเสียงนั้นฟังยังไงก็รู้ได้ว่า...คนที่พูดนั้นเจ็บปวดมากแค่ไหน ยามที่ปกป้องคนรักของตัวเองไว้ไม่ได้ทั้งสองคน...
 
 
แสงจันทร์กำมือแน่น หลังจากที่ฟังประโยคสุดท้ายของคำพูดทั้งหมดจากผู้ชายที่ฆ่าหญิงที่เปรียบเสมือนน้องสาวของเขา...
ถึงจะไม่เห็นคนพูด แต่เขารู้ว่าผู้ชายคนนั้นคงจะมีสีหน้าที่เจ็บปวดอยู่ไม่น้อย...
 
 
"ทำไมเรื่องถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้?..."
แสงจันทร์พึมพำถามตัวเองอย่างไม่เข้าใจ
มือเรียวบางที่กำแน่นค่อยๆ คลายออก รู้สึกสับสนไปทั้งใจกับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น
เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าเด็กสาวที่มีรอยยิ้มอ่อนโยน อ่อนหวาน ดูเรียบร้อยอย่างแพรไพรินทร์จะเป็นนักล่า...
และเหตุผลที่ขุนพลฆ่าเธอ เพราะเธอเป็นศัตรู...
ต่อให้รักมากแค่ไหนก็จำต้องทิ้งความรักทิ้งหัวใจตัวเองไป เพราะหน้าที่และความเป็นอยู่ของแก๊ง...
ต่อให้เจ็บเจียนตายก็ตาม...
 
 
พอแล้ว...ในเมื่อความจริงทั้งหมดถูกเปิดเผย เขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องฆ่าผู้ชายคนนั้นแล้ว...
แสงจันทร์เดินก้าวถอยออกห่างจากระเบียงตึกร้างในทันที เมื่อคิดได้ว่าเขาไม่มีความจำเป็นต้องแก้แค้นใคร
 
 
กึก!!
 
 
"คิดจะถอยตอนนี้คงไม่ได้ทันแล้วล่ะ...แสงจันทร์..."
เสียงทุ้มเข้มเยือกเย็นกระซิบข้างหูบางของคนตัวเล็กกว่า ก่อนจะเหนี่ยวไกปืนในมือทันที
 
 
ปัง!!
 
 
ตุบ!!
 
 
ร่างสูงโปร่งของแสงจันทร์ทรุดลงกับพื้นในทันที พร้อมกับเลือดสีแดงสดที่อาบไปทั่วทั้งร่าง
เปลือกตาบางปรือมองคนตรงหน้าอย่างยากลำบาก ก่อนจะที่จะปิดลงอีกครั้งพร้อมกับลมหายใจที่แผ่วเบาและสติที่ดับวูบไป...
 
 
"นายผิดเองที่ไม่ฆ่ามัน...แสงจันทร์!!"
 
 
--------------------------------------------------