ชายบำเรอ

เพชรลดาขับรถไปตามที่อยู่ที่ระบุไว้ในบัตรประชาชนพร้อมถุงของฝากเป็นสินน้ำใจหมายจะให้ชายหนุ่มที่มีน้ำใจ ที่ชื่อยศ แต่เมื่อมาถึงก็ต้องแปลกใจ เมื่อตรงหน้าที่หมายของเธอคือ สถานที่มีป้ายติดด้านหน้า 'รื่นเริงสวาท' หญิงสาวทราบว่ามันเป็นสถานที่ ที่เหมือนกับเป็นซ่องขายตัวของผู้ชายบำเรอ สำหรับไว้บริการผู้หญิงมีเงิน ที่นิยมมีเซ็กซ์แบบไม่มีพันธะ  เธอตัดสินใจเดินเข้าไปในนั้นมีชายหนุ่มหน้าประตูเปิดประตูต้อนรับ เธอเดินเข้าไปถามหาคนด้านในพร้อมส่งบัตรประชาชนให้ดู 
"ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่า มีคนชื่อนี้ อยู่ที่นี่หรือเปล่าคะ?
"อ๋อ... นึกว่าใครมีสิครับ ไอ้ยศนี่เอง เดี๋ยวคุณช่วยไปพบ 'คุณแม่'ของเราก่อน นะครับ เชิญด้านนี้"
ชายหนุ่มหน้าประตูพามาพบหญิงกลางคนผู้หนึ่ง แต่งตัวจัดจ้าน แต่งหน้าเข้ม
"สวัสดีค่ะ ฉันจะมาขอพบคนชื่อยศหน่อยน่ะค่ะ"
"โอ้ย! ไม่ได้ๆ นี่มันเวลางานนะคุณ ถ้าอยากพบต้องจ่ายค่าชั่วโมงตามกฏซะก่อน"
เพชรลดายอมจ่ายเงิน เพราะอยากพบชายหนุ่ม มีผู้ชายคนหนึ่งพาเธอมาที่ห้องพร้อมเสียงเคาะประตู "ก๊อกๆๆ ไอ้ยศ รับแขก... เชิญครับ" ชายหนุ่มเอ่ยแล้วจากไป พอประตูเปิดออก เจ้าของห้องที่อยู่ในสภาพเปลือยอกมีเพียงกางเกงยีนสวมใส่อยู่เพียงตัวเดียว ตกใจราวฟ้าผ่า เมื่อเห็นว่าแขกที่เขาต้องรับคือ หญิงสาวที่เขาตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น เขาไม่เคยอยากให้เธอรับรู้สถานะของเขาเลยแม้แต่น้อย ชายหนุ่มเอ่ยปากเชื้อเชิญด้วยน้ำเสียงไม่มั่นคง
"ช..เชิญครับ"  เมื่อเธอเข้ามาในห้องก็นั่งอยู่ที่เตียงเพราะในห้องไม่มีเก้าอี้ให้นั่ง เธอเป็นฝ่ายเริ่มคุยก่อน
"ฉันชื่อเพชรลดา ฉันต้องการมาพบเธอเพื่อนำกระเป๋ามาคืนพร้อมของฝากเล็กๆน้อยๆตอบแทนเธอน่ะ แต่ไม่นึกว่าจะได้มาเจอเธอในสภาพไม่คาดคิด" "แล้วนี่เนื้อตัวเธอไปโดนอะไรมาล่ะเนี่ย แผลเต็มตัวไปหมด?" เธอเอ่ยถามเมื่อสังเกตุเห็นแผลหลายแห่งตามตัวของชายหนุ่มตรงหน้า
"หึ มันเป็นรอยแผลแห่งความอัปยศของไอ้ผู้ชายบำเรออย่างผมไงล่ะครับ จากพวกหญิงสาวซาดิสที่นิยมเซ็กส์รุนแรงทั้งหลาย ผมโดนจนชินแล้วล่ะครับ" ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันชะตาชีวิตตนเอง
"โถ แล้วกัน...แล้วทำไมเธอถึงมาทำอาชีพนี่ล่ะ ไม่ไปทำอย่างอื่น?"
"คนเราบางครั้งมันก็ไม่มีทางเลือกอะไรหรอกครับ ผมเป็นเด็กกำพร้าจากสถานสงเคราะห์ ที่ถูกแม่เล้าของที่นี่รับตัวมาตั้งแต่ยังเด็ก บังคับให้ทำงานตั้งแต่เล็กจนโต ผมไม่สามารถเลือกอะไรได้หรอกครับ"
 
เพชรลดา มองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างนึกสงสารในชีวิตของเขา เธอคิดอะไรบางอย่างสักอึดใจ ก่อนเอ่ยถาม "เธออยากออกไปจากที่นี่มั้ย?"
"หึ ผมอยากออกไปจากในนรกแห่งนี้อยู่ทุกวัน แต่มันคงเป็นได้แค่ฝันเท่านั้นแหละครับ มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกครับ"
"ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ล่ะ? ในเมื่อฉันจะช่วยไถ่ซื้อตัวเธอให้ออกไปจากที่นี่เอง"
ชายหนุ่มตกใจอย่างไม่อยากเชื่อ "อ..อะไรนะครับ คุณจะซื้อตัวผมเหรอ?"
"ใช่... เพื่อเป็นการช่วยเธอให้พ้นสภาพที่ทรมานนี้ เพราะเธอเองก็เคยช่วยฉันไว้เหมือนกัน เธอคงไม่มีที่ไปสินะ งั้นฉันจะช่วยไถ่ตัวเธอและรับเธอให้มาทำงานที่บ้านของฉัน ดีไหม?"
ชายหนุ่มมีสีหน้าตื่นเต้นดีใจอย่างที่สุดเอ่ยปากขอบคุณด้วยความตื้นตันใจอย่างยิ่ง  "ขอบคุณครับ จากวันนี้ชีวิตของไอ้ยศเป็นของคุณแล้วครับ ไอ้ยศคนนี้ยินดีเป็นข้ารับใช้คุณทุกอย่างเลย"
"เอาล่ะ ในเมื่อเธอช่วยฉัน ฉันก็ขอตอบแทนด้วยการให้ชีวิตใหม่แก่เธอก็แล้วกันจากนี้ไปขอให้เธอเริ่มต้นชีวิตใหม่ และจากนี้เธอมีสถานะเป็นคนของฉันไม่ใช่ชายบำเรออีกแล้ว"