ชายบำเรอ

ท่านหญิงมาริสาเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าขนหนูกระโจมอก หลังจากหญิงสาวเข้าไปอาบน้ำเสร็จและนั่งไดร์ผมอยู่ที่หน้ากระจกภายในห้องนอนของเธอ เสียงมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะดังขึ้น เธอหยิบขึ้นดูพบว่าเป็นเบอร์ของท่านชายทินกร หญิงสาวรีบกดรับ
"สวัสดีครับ หญิงสา ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณว่างอยู่หรือเปล่าครับ?"
"อ๋อ ว่างเพคะ มีอะไรหรือเพคะ?"
"ตอนนี้ผมขับรถจะถึงบ้านเอกบดินทร์แล้วครับ ผมจะรอหญิงสาอยู่ข้างล่างนะครับ เดี๋ยวผมจะรับคุณไปทานข้าวด้วยกันข้างนอกนะครับ"
"เพคะ" หลังจากวางสายท่านหญิงมาริสาก็รีบแต่งตัว เลือกชุดที่ดูสวยที่สุดออกมา 
"สงสัย คงอยากปรึกษาเราเรื่องนังเพชรลดาล่ะสิ ได้เลยเพคะ หญิงจะทำให้ความรักของท่านชายกับนังนั่น ต่อกันไม่มีวันติดเลย"
เธอเดินลงมาข้างล่างก็พบท่านชายทินกรนั่งรออยู่ที่่โซฟารับแขก ชายหนุ่มเมื่อเห็นหญิงสาวเดินลงมาก็จ้องมองเธอด้วยความลุ่มหลงพร้อมเดินมาโอบเอวบางไว้
"วันนี้หญิงสาสวยมากเลยครับ ผมโชคดีจริงๆที่ได้ควงสาวสวย" ชายหนุ่มเอ่ยด้วยแววตาหวานหยด รอยยิ้มละมัย ทำให้หญิงสาวรู้สึกขัดเขินและเคลิบเคล้มราชนิกูลหนุ่มขับรถพาเธอมายังร้านอาหารสุดหรู วงแขนของชายหนุ่มโอบประคองเธอไม่ห่าง จนหญิงสาวรู้สึกหัวใจเต้นรัว พลางรู้สึกสงสัยในท่าทีของชายหนุ่มตรงหน้า ที่วันนี้ดูจะใส่ใจและมองเธออยู่ตลอด สีหน้าแววตาก็ไม่บ่งบอกว่ากำลังทุกข์ใจเรื่องคนรักที่มีเหตุให้ต้องเลิกลาแม้แต่น้อย หลังจากนั่งลงและสั่งอาหาร เธอก็เอ่ยปากถามขึ้น
"ไม่ทราบว่าท่านชาย มีธุระอะไรกับหญิงหรือเพคะ? หรือว่าอยากปรึกษาเรื่องลดา"
ได้ยินคำถามชายหนุ่มทำสีหน้าเครียดขึ้นทันทีพร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงขุ่น
"อย่าเอ่ยชื่อผู้หญิงคนนั้นมาให้ผมรู้สึกเสียบรรยากาศเลยครับ ผู้หญิงที่ใฝ่ต่ำไปคว้าไอ้ผู้ชายจากซ่องเห็นมันดีกว่าผม เขาเป็นก้อนกรวดสำหรับผม ตอนนี้ผมเจอเพชรล้ำค่าที่ควรใฝ่คว้าแล้วล่ะครับ"
ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับเอื้อมมือมาเกาะกุมมือของหญิงสาวเอาไว้ ประสานสายตาหวานละมุน  "และเพชรล้ำค่าก็อยู่ตรงหน้าผมแล้วล่ะครับ"
"ท..ท่านชาย" ท่านหญิงมาริสาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นไม่อยากเชื่อ ราวกับว่าตนเองอยู่ในความฝัน หัวใจหวั่นไหวไปกับแววตาทอประกายปรารถนาของชายหนุ่ม เดิมทีเธอคิดแค่ว่าอยากเอาชนะเพชรลดาและทำลายให้อีกฝ่ายเจ็บปวด ย่อยยับเท่านั้น แต่ในตอนนี้เมื่อเจอเข้ากับการรุกของท่านชายหนุ่ม มันก็ทำให้หัวใจของเธอตกอยู่ในบ่วงเสน่ห์เข้าอย่างจัง
'เชิญดื่มด่ำกับรสชาติของน้ำผึ้งผสมยาพิษของฉันให้เต็มที่เถอะมาริสา มันจะเป็นความหวานที่ค่อยๆทำให้เธอเจ็บปวดทุกข์ทรมานที่สุดในชีวิตของเธอเลย'