เมดเหมียว~ที่รัก

ฉันทำเป็นทุกอย่างอยู่แล้วนิ ไม่อยากฝึกเลย
"เนโกะซาว่า ทำอะไรเป็นบ้างจ้ะ"หัวหน้าเมดถามฉัน
"ทำเป็นทุกอย่างแหล่ะค่ะ"จริงๆนะ ฉันไม่ได้โกหก
"ไปฝึกสักหน่อยดีกว่านะ อยากเห็นว่าจะทำเป็นรึเปล่า"จากนำ้เสียงของเขาฉันรู้สึกได้เลยว่า เขาหมั่นไส้ฉันมาก รวมทั้งเมดคนอื่นๆ ก็มองฉันเหมือนกัน
"ค่ะ"ฉันตอบไปคำเดียวแล้วเขาก็พาฉันเดินไปห้องห้องหนึ่ง
"นี่เป็นห้องฝึกนะ ถ้าดูทั่วห้องให้ละเอียดเนี่ย มีให้ฝึกทุกอย่างเลยนะ"พอมองไปทั่วๆห้องตามที่หัวหน้าเมดบอก มีให้ฝึกทุกอย่างจริงๆด้วย แต่ฉันทำเป็นหมด
"เนโกะซาว่า"
"คะ?"
"เธอต้องฝึกทั้งหมดนี่นะ ห้ามเบี้ยวล่ะ เธอจะมีเมดมาคอยเฝ้าเธอตลอดเวลา" จ...จริงสิ แล้ว...หูกับหางของฉันล่ะ ต้อง...ต้องกินใบดอกกุหลาบนิ
"ขอไปเตรียมตัวก่อนได้ไหมคะ?"ขอให้ได้เถอะนะ
"อืมได้สิ ฉันให้เวลาเธอครึ่งชั่วโมงจะไปไหนก็ไปจะทำอะไรก็ทำ แต่ห้ามวุ่นวายนะ"
"ค่า" ขั้นแรกเลย ฉันเดินไปที่กระเป๋าของฉัน กินใบกุหลาบเรียบร้อยแต่จะทำอะไรต่อดีนะ เอ...อ๋อไปหาแม่ดีกว่า ฉันเดินไปสุ่มสี่สุ่มห้าเพราะจำทางไม่ค่อยได้เลย เพราะทางไม่เยอะมากฉันเลยเจอห้องวิจัย ฉันเกาะกระจกด้านนอกห้อง เห็นร่างของแม่ที่อยู่บนเตียงทดลอง ด้านข้างของแม่มีเครื่องมือผ่าตัดและยาเยอะแยะเต็มไปหมด ร่างของแม่ตอนนี้มีหูกับหาง หน้าตาดูเศร้า 
"แม่คะ...หนูคิดถึงแม่นะ"ฉันพูดเบาๆ ถ้าฉันถูกจับได้ว่าเป็นอมนุษย์เหมือนแม่ จะเป็นยังไงนะ จะโดนฆ่าแบบแม่หรอ หรือว่าโดนรังเกียจหรอ ฉันไม่อยากเป็นแบบนั้น อยากจะใช้ชีวิตแบบคนปกติ นำ้ตาของฉันไหลออกมาเรื่อยๆ
"เป็นอะไร"เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น ฉันหันไป นั้นมัน....พ่อของโอเรนจิคุงนิ 
"ส...สวัสดีค่ะ ฉันไม่เป็นอะไรหรอกค่ะท่าน..."เรียกคุณพ่อของโอเรนจิคุงว่าท่านอะไรกันอ่ะ
"เธอยังไม่ได้เป็นเมดเต็มตัวนิ ไม่ต้องเรียกท่านก็ได้"
"ค่ะ"เขาใจดีกว่าที่คิดอีกแหะ ฉ...ฉันลืมเวลาไปเลย ฉันมองไปที่นาฬิกาของฉัน จะถึงเวลาแล้วนิ
"ให้ฉันไปส่งไหม"เขาถามฉัน เมื่อเขาเห็นฉันมองนาฬิกา
"ขอรบกวนด้วยนะคะ"ฉันขอให้เขาไปส่งที่ห้อง ก็เจอหัวหน้าเมดยืนรออยู่
"สวัสดีค่ะท่านพ่อ"หัวหน้าเมดพูดขึ้น ร...เรียกท่านพ่อหรอ ทำไมถึงเรียกแบบนี้หล่ะ ฉันมองไปที่พ่อของโอเรนจิคุง เขายิ้มให้
"เดี๋ยวก็รู้"เขาพูดกับฉัน ฉันรู้ว่าเขาพูดถึงอะไร แล้วเขาก็เดินจากไป
"เนโกะซาว่า งั้นเรียกเนโกะชิไปเลยแล้วกัน เข้าไปฝึกได้แล้ว แล้วเดี๋ยวค่อยมาฝึกพูดกับฉันที่หลัง"เขาพูดด้วยเสียงหนักแน่น
ฉันเริ่มจาก ซักผ้า รีดผ้าตากผ้าฉันเห็นมีให้ทำกับข้าวแต่ฉักเอาไปไว้ทีหลังสุด ฉันทำทุกๆอย่าง ฉันรู้สึกว่าชั่วโมงแรกเป็นหัวหน้าเมดคอยเฝ้า พอเธอเดินไป อีกสักสิบนาทีก็มีคนเดินมาแต่ฉันไม่รู้ว่าใครแล้วก็ไม่เปลี่ยนเวรอีกเลย พอฉันเสร็จงานเลยมองขึ้นไป เจอผู้หญิงคนหนึ่ง เขายิ้มให้ฉัน ฉันเลยเดินออกไป 
"สวัสดีค่ะ...คือว่า"ฉันยังไม่ทันพูดจบเขาก็พูดขัดขึ้นมา
"เสียงของเธอน่ารักมากๆเลยนะ ฉันโอเรนจิ มูซึเนะ พี่สาวของโซระ นะ"
"ค่ะ"
"มาเป็นเมดเหรอ เธอเป็นแฟนของโซระหรอ"ห...ห้ะ พี่มูซึเนะ คิดอะไรค่ะ
"ม...ไม่ใช่ค่ะเราพึ่งรู้จักกันเองนะคะ"
"แหม...เธอน่ารักจริงๆนะ ฉันอยากได้น้องสาวแบบนี้จัง พอเธอเป็นได้เมดแล้ว มาเป็นเมดส่วนตัวของพี่เถอะนะ"
"ค่ะๆ"
_._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._.
เนโกะชิ:โลกนี้ก็มีคนแบบนี้สินะ
To be continue