เพราะฉันคือหลานสาวปีศาจ

ครู:วันเเรกก็มาสายเลยนะ โชเฟอ
โชเฟอ:ขอโทษครับ พอดีติดธุระนิดหน่อย
ครู:ไม่เปนไรจ้า ไปนั่งข้างโชแปงเลยนะ
โชเฟอ:ครับ
คัลเลอ:ขอโทษครับ
ครู:มีอะไรหรอจ้ะ
คัลเลอ:พอดีเอาของมาให้น้องน่ะครับ
ครู:ใครน้องเธอจ้ะ
คัลเลอ:โชแปง อ่ะ เอานี่ไปสุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะ อ่ะเอานี่ไปให้เจ้าโคโค่ด้วย เดี๋ยวตอนเที่ยงพี่จะมารับนะ
โชแปง:จ้าๆๆๆ
นักเรียนหญิง:น่าอิจฉาโชแปงอ่ะ ประธานนักเรียนเอาของมาให้ด้วย
คัลเลอ:เออ โชแปง วันนี้กลับกับพี่นะ ไอ้โบกี้ไม่ว่างเพราะไปส่งเอลี่ เอลล่าไปสนามบิน
โชแปง:ค่ะ ถ้าพ่อไม่ว่าอะไร
คัลเลอ:แล้วเจอกัน บาย
โชแปง:บาย
ครู:เอาล่ะ มาเริ่ทเรียนกันเถอะ 
 
ตึง ตึ้ง ตึ๊ง ออดเลิกเรียน
มีรถหรูคันใหญ่มาจอดหน้าโรงเรียน 
โชแปง:ไปก่อนนะ เพื่อนๆๆ
เพื่อน:จ้า
โชแปง:เห้อ เหนื่อยชะมัด เหนื่อยกว่าการฝึกเวทอีก
คัลเลอ:มาได้สักทีรอตั้งนาน
โชแปง:อย่าบ่นเลยน่า
คัลเลอ:ดีจังน่า ได้นั่งข้างคู่หมั้น
โชแปง:ห้ะ คะ..คู่หมั้น
คัลเลอ:ตกใจอะไร ผู้สืบสายเลือดขั้นสูงสุดก็ต้องมีคู่หมั้นที่ดีนิไมใช่หรอ
โชแปง:แต่เค้าเป็นมนุษย์ธรรมดานะ
คัลเลอ:เฮ้ย!!! นั่นเจ้าชายโชเฟอเลยนะ
โชแปง:ห้ะ!!!เจ้าชาย
คัลเลอ:จำไม่ได้หรอเราเคยสนิทกับเจ้าชายก่อนที่เจ้าชายจะไปอยู่แคนาดานะ
โชแปง:จำไม่ได้อ่ะ
 
.     ทางด้านเจ้าชาย
โชเฟอ:ท่านพ่อท่านพูดจริงหรือที่ผมจะได้หมั้นกับน้องโชแปง
พระราชา:จริงสิ เจ้าจะได้เเต่งงานกับผู้สืบสายเลือดนกฟินิกซ์
โชเฟอ:ดีใจจัง
 
ทางด้านผีคุณย่า
"เห้อ เมื่อไรจะมีบทสักทีรอจนจะตายเป็นรอบที่สองแล้ว