เพราะฉันคือหลานสาวปีศาจ

ครู:วันเเรกก็มาสายเลยนะ โชเฟอ

โชเฟอ:ขอโทษครับ พอดีติดธุระนิดหน่อย

ครู:ไม่เปนไรจ้า ไปนั่งข้างโชแปงเลยนะ

โชเฟอ:ครับ

คัลเลอ:ขอโทษครับ

ครู:มีอะไรหรอจ้ะ

คัลเลอ:พอดีเอาของมาให้น้องน่ะครับ

ครู:ใครน้องเธอจ้ะ

คัลเลอ:โชแปง อ่ะ เอานี่ไปสุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะ อ่ะเอานี่ไปให้เจ้าโคโค่ด้วย เดี๋ยวตอนเที่ยงพี่จะมารับนะ

โชแปง:จ้าๆๆๆ

นักเรียนหญิง:น่าอิจฉาโชแปงอ่ะ ประธานนักเรียนเอาของมาให้ด้วย

คัลเลอ:เออ โชแปง วันนี้กลับกับพี่นะ ไอ้โบกี้ไม่ว่างเพราะไปส่งเอลี่ เอลล่าไปสนามบิน

โชแปง:ค่ะ ถ้าพ่อไม่ว่าอะไร

คัลเลอ:แล้วเจอกัน บาย

โชแปง:บาย

ครู:เอาล่ะ มาเริ่ทเรียนกันเถอะ 

ตึง ตึ้ง ตึ๊ง ออดเลิกเรียน

มีรถหรูคันใหญ่มาจอดหน้าโรงเรียน 

โชแปง:ไปก่อนนะ เพื่อนๆๆ

เพื่อน:จ้า

โชแปง:เห้อ เหนื่อยชะมัด เหนื่อยกว่าการฝึกเวทอีก

คัลเลอ:มาได้สักทีรอตั้งนาน

โชแปง:อย่าบ่นเลยน่า

คัลเลอ:ดีจังน่า ได้นั่งข้างคู่หมั้น

โชแปง:ห้ะ คะ..คู่หมั้น

คัลเลอ:ตกใจอะไร ผู้สืบสายเลือดขั้นสูงสุดก็ต้องมีคู่หมั้นที่ดีนิไมใช่หรอ

โชแปง:แต่เค้าเป็นมนุษย์ธรรมดานะ

คัลเลอ:เฮ้ย!!! นั่นเจ้าชายโชเฟอเลยนะ

โชแปง:ห้ะ!!!เจ้าชาย

คัลเลอ:จำไม่ได้หรอเราเคยสนิทกับเจ้าชายก่อนที่เจ้าชายจะไปอยู่แคนาดานะ

โชแปง:จำไม่ได้อ่ะ

.     ทางด้านเจ้าชาย

โชเฟอ:ท่านพ่อท่านพูดจริงหรือที่ผมจะได้หมั้นกับน้องโชแปง

พระราชา:จริงสิ เจ้าจะได้เเต่งงานกับผู้สืบสายเลือดนกฟินิกซ์

โชเฟอ:ดีใจจัง

ทางด้านผีคุณย่า

"เห้อ เมื่อไรจะมีบทสักทีรอจนจะตายเป็นรอบที่สองแล้ว