นายตี๋ตัวร้ายกับยัยจอมแสบ

บท2 (เอาคืน)
"ไม่มีหมายเรียกที่ท่านเรียกค่ะ...."
หึย ยัยนี่หนีไปจริงๆด้วย อย่าให้เจอน่ะจะเอาคืนให้สาสมเลย !
"เฮ้ย ไอ้นีออนมาทำไรตรงนี้ว่ะไป๊ ไปถ่ายรูปกับแซนดี้ก่อนเร็วเดี๋ยวไม่ทัน" แมคกี้หนุ่มหล่อสุดฮ็อตดีกรีนักเรียนแพทย์มาชวนเขาไปถ่ายรูป
"เออ ไปๆ" จากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปถ่ายรูปกับแซนดี้



กริ๊งงงง กริ๊งงงงง
เช้าแล้ววว แงฉันยังอยากนอนต่ออยู่เลยยย -___-
"นี่ มินตั้นตื่นได้แล้ววววแกมีเรียนเช้าวันนี้ฉันจำได้"ฉันเรียกอิตาน้องชายสุดเลิฟเพื่อให้มันตื่นไปเรียนค่ะ
"อีกห้านาทีน่ะพี่น้าาาา"อีตาน้องชายคนนี้นี่ห้านาทีตลอดดเมื่อมินตั้นยังไม่ตื่นฉันก็คงต้องรีบไปอาบน้ำแต่งตัวเพราะวันนี้เป็นเวรฉันที่ต้องไปเปิดร้านนนกาแฟให้พี่นุ๊กกี้ผู้ชายดีหน้าตาแมนมากแต่ความจริงแล้วพ่อบ้านพ่อเรือนสุดๆค่ะเอ๊ะแต่พี่เขาไม่ใช่เกย์น๊าาาาแค่เขาชอบทำอาหารเฉยๆ อิอิไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวสายยย
เมื่อฉันทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วมินตั้นก็ได้เวลาไปอาบน้ำต่อฉันหรอก็นั่งกินข้าวต้มฝีมือมินตั้นน่ะสิอิอิ
"นี่มินตั้น รีบอาบน้ำเรยน่ะเดี๋ยวพี่ไปเปิดร้านสาย" ฉันตะโกนบอกมินตั้นแล้วเก็บถ้วยไปล้างรอมินตั้นเมื่อเสร็จแล้วทั้งคู่เราสองคนก็ออกจากหอพร้อมกัน
มารอรถเพื่อไปเรียน
"นี่มินตั้นพี่ไปก่อนน่ะค่อยเจอกันวันนี้พี่ต้องไปงานเลี้ยงยายเมรินอ่ะ"ฉันหันไปบอกน้องชาย
"อ๋อโอเคพี่พอมินงั้นมินไปล่ะตั้งใจทำงานน่ะ" มินตั้นโบกมือลาฉันแล้วเราก็ขึ้นรถคนละคันน
เมื่อมาถึงร้านฉันก็จัดการเปิดร้านเสร็จแล้วน้องปาล์มมี่พนักงานอีกคนก็มาพร้อมกับพลิกป้ายเปิดร้าน
"สวัสดีพิมินนน^____^" ยายปาล์มี่ยิ้มหน้าบานมาเชียวววว
"สวัสดีปาล์มม"ฉันทักทายยายปาล์มกลับไปและวันนี้ฉันจะขอให้ยายปาล์มปิดร้านให้เพราะฉันต้องไปงานเลี้ยงยายเมรินต้องลองถามดูก่อนถ้ายายนี่ไใ่ว่างฉันคงต้องไปงานเลตแน่
"นี่ปาล์มจ๋าาาาาา^____^"ฉันเรียกพร้อมยิ้มหวานนนนอิอิ
"แหมะพิมินเรียกฉันแบบนี้แสดงว่ามีอะไรให้ฉันช่วยใช่ไหมมม" รู้ดีจริงยายนี่
"อื้อออออ วันนี้ฉันตอนกลางคืนฉันต้องไปงานเลี้ยงเพื่อนอ่ะเธอปิดร้านให้ฉันหน่อยได้ไหมมมน๊าๆๆพลีสสส" ฉันทำหน้าอ้อนวอนสุดฤิทธิ์เรยน้าาาา
"ก็ได้ๆ"เย้ยายนี่ใจดีจริงๆอิอิเมื่อพี่นุ๊กกี้มาบทสนทนาของฉันและยายปาล์มก็ต้องจบลง
"สวัสดีเด็กๆวันนี้พี่มีพนักงานใหม่มีช่วยเด็กๆด้วยน่ะ"พี่นุ๊กพูดแล้วก็แนะนำคนข้างๆซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเขาคือพี่ซีช่างภาพที่ชอบมาวนเวียนที่ร้านบ่อยๆนี่เอง
"อ้าวพี่ซีนี่เองว่างหรอค่ะหรือติดใจใครทร่ร้านเอ้ยติดอะไรที่ร้านเราหรือเปล่า555+"ยายปาล์มแซวพี่ซีแล้วก็หันว่าแซวฉันต่อ
"คราวนี้พิมินคงมีรูปไปเปลี่ยนโปรไฟล์ทุกวันแน่เรยมีช่างภาพส่วนตัวมาอยู่ใกล้ๆแบบนี้ปฏิเสธว่าไม่ว่างคงไม่ได้แล้วน่ะพิมินน"ยิ้มจังน่ะยายนี่
"อะไรแกยัยปาล์มพี่ซีมาทำงานไม่ใช่มาถ่ายรูปสักหน่อยมีอย่างฉันไม่มีเงินไปจ้างพี่ซื้อมาเป็นช่างภาพส่วนตัวหรอกย่ะ" ฉันบอกพร้อมกับหันไปหาพี่นุ๊กกี้ที่ยื่นขนมปังมาให้เพื่อนำไปเก็บไว้
"นี่น้องพิมินกับน้องปาล์มมี่วันนี้ช่วยสอนงานซีหน่อยน่ะพอดีพี่ไม่ว่างรีบไปทำธุระอ่ะเดี๋ยวพี่จะซื้อขนมมาฝากพี่ไปล่ะ"พี่นุ๊กกี้บอกก่อนจะหันไปหาพี่ซี
"วันนี้ให้เด็กๆสอนด่อนน่ะพี่มีธุระมีอะไรถามเด็กๆได้เรยน่ะ"
"โอเครคับพี่" พี่ซีตอบพี่นุ๊กกี้จากนั้นพี่นุ๊กกี้ก็ออกจากร้านไปฉันและปาล์มมี่จึงชวนพี่ซีเข้ามาในครัวก่อนเพราะตอนนี้ที่ร้านยังไม่มีคนฉันเลยจะสอนพี่ซีชงกาแฟ
"พี่ซีเดียวพิมินจะสอนพี่ทำมอคค่าเย็นน่ะเห็นพี่ชอบสั่งเลยจะสอนอิอิ" ฉันบอกพี่ซีก่อนที่จะได้สอนก็มีลูกค้าเข้าร้านมาซะก่อนนฉันจึงให้ยายปาล์มไปรับแขกที่เคาน์เตอร์ก่อน

ติ๊ด ดึง ตึ๊ด ดึง
"สวัสดีค่ะ รับอะไรค่ะเชิญสั่งได้ที่เคาน์เตอร์เลยน่ะค่ะ^___^" เสียงยายปาล์มรับลูกค้าาาแล้วก็มีเสียงลูกค้าผู้ชายประมาณ3คนสั่งเครื่องดื่มและขนม
"อ่อ เอาลาเต้เย็นครับ " คนแรกสั่ง
"ผมเอา อเมริกาโน่เย็นไม่หวานเลยน่ะแล้วก็ฮันนี่โทสขอน้ำผึ้งมาราดเพิ่มด้วย" คนที่สองสั่งแปลกดีน่ะกินกาแฟขมแต่ขอน้ำผึ้งราดฮันนี่โทสเพิ่ม
"ห้า ห้า แมคแกนี่กินกาแฟขมแต่สั่งของหวานเพิ่มหวานอีกน่ะ อ่อผมเอาอเมริกาโน่เพิ่มหวานน่ะ"คนสุดท้ายสั่งเสียงคุ้นจังแหะ
"ฉันสั่งให้ยายมุกกี้เว้ย ฉันไม่ชอบกินของหวาน"จากนั้นพวกเขาก็ไปนั่งรอที่โต๊ะ
ฉันสอนพี่ซีเสร็จพอดีฉันจึงเดินไปหายายปาล์มเพื่อถามว่าให้ทำอะไรมั่ง
"ปาล์มมีอะไรมั่ง"ปาล์มหันมาบอก
"พิมินทำฮันนี่โทสน่ะเดี๋ยวฉันทำกาแฟเอง" พอได้ยินฉันจึงเดินไปที่เครื่องอบขนมปังพร้อมเรียกพี่ซีมาดูและฉันก็สอนพี่ซีทำฮันนี่โทสด้วยเลยย
"พี่ซีหั่นขนมปัง ทาเนย แล้วก็ปิ้งจากนั่นรอขนมปังเราก็ไปแต่งจานกัน" ฉันกับพี่ซีแต่งจานเสร็จก็นำขนมปังมาวางแล่วตักไอศครีมบีบวิปปิ้ง โรยแอลม่อนและราดน้ำผึ้ง เสร็จจากนั้นจึงยกไปที่เคาน์เตอร์และกาเล็กใส่น้ำผึ้งเพิ่ม ยัยปาล์มก็ทำกาแฟเสร็จพอดี
"กาแฟก็เสร็จพอดี ฮันนี่โทสก็เสร็จพอดีน่าจะหวานมากเรยน่ะฮันนี่จานนี่อิอิอิ" ยายปาล์มยังไม่วายหันมาแซวฉันกับพี่ซีอีก
"ก็หวานสิเขาสั่งเพิ่มน้ำผึ้งนี่ ป่ะไปเสิร์ฟได้แล้วโต๊ะไหน? " ฉันหันไปบอกยายปาล์มพร้อมตัดบทฉันเดินตามไปเสิร์ฟ
"ฮันนี่โทส เพิ่มน้ำผึ้งนี่ค่ะ " พอวางเสร็จฉันก็เงยหน้ายิ้มให้ลูกค้าแต่ว่าาา!
"เธอ! ยายจอมชิ่ง!" แงๆใช่แล้วววT-Tฉันเจออิตาหน้าตี๋นี่อีกแล้วโลกกลมจริงๆๆๆ
"เอ่อ....นายยเอ้ยคุณจำผิดคนแล้วล่ะค่ะฉันไม่รู้จักคุณเลยน่ะค่ะ" ค่ะฉันแถมันหน้าด้านๆนี่แหละค่ะถ้าฉันไม่รู้จักนายเสียอย่างจะทำไมอิอิ
"เธอนั่นแหละ! ฉันจำได้ไม่ผิดแน่!" อิตานี่ว่า
"ไม่ใช่ค่ะ ฉันไม่เคยชิ่งใครขอตัวก่อนน่ะค่ะ^___^"ฉันกำลังจะเดินไปแต่อิตานี่จับแขนฉันไว้ไม่ให้เดิน
"นี่คุณค่ะปล่อยน่ะค่ะฉันจะไปทำอย่างอื่นแล้วค่ะ" ฉันบอกแต่อิตายี่ไม่ยอมปล่อย
"เอาค่าซักเสื้อมาสิฉันจะปล่อย! " อิตานี่บอกพร้อมยิ้มอย่างยียวน
"เสื้ออะไรค่ะฉันไม่รู้เรื่องบ้านคุณเปิดร้านซักรีดหรอฉันไม่เคยส่งน่ะฉันซักเองตลอดน่ะค่ะ"หึ หึ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกีบคนอย่างพิมินรู้จักฉันน้อยไปซ่ะแล้ววว
"นี่เธอ!" เขาชี้หน้าและบีบข้อมือฉันแรงจนฉันเจ็บเพื่อนของเขาคนหนึ่งบอกให้เขาปล่อย
"เฮ้ยไอ้นีน แกปล่อยมือเขาก่อนดิแกอาจจะจำผิดคนก็ได้น่ะ"อิอิเห็นไหมเพื่อนนายยังเชื่อฉันเลย
"ไม่เว้ย ไอ้เดล ฉันจำไม่ผิดหรอก! ยายนี่แหละที่ทำเสื้อลิมิเตตสุดรักของฉันเป็นรอยลิปสติก"เขาพูดพร้อมจ้องหาฉันอย่างอาฆาตแค้น ชิกลัวตายแหละ :P
"โอ๊ยยย นี่คุณค่ะปล่อยได้แล้วฉันเจ็บบบน่ะ T-T" หึฉันแกล้งทำหน้าจะร้องไห้เพื่อเรียกคะแนนความสงสารอิอิ คิดว่าจะสู้ฉันได้หรือย่ะไม่มีทาง!
"อ้อจริงสิฉันมีบัตรประชาชนยายชิ่งนั่นหนิ โอเครถ้าเธอบอดว่าไม่ใช่เธอก็ไม่ใช่ เดี๋ยวฉันไปให้ตำรวจช่วยหาก็ได้คงง่ายกว่า :)" อิตานี่ยิ้มเยาะเย้ยและปล่อยมือพร้อมทำท่าไล่ให้ไปได้ไล่ฉันเรอะห๊าาา เฮ้ยเดี๋ยวสิๆเอาไงดีล่ะตำรวจหรือตายๆๆถ้าฉันโดนจับประวัติเสียแน่ Y-Y เอาไงดีว่ะพิมินคิดสิๆหรือว่าฉันต้องยอมรับแต่ฉันไม่มีเงินคืนให้อิตาตี๋นี่ทำไงดีลองขอผ่อนจ่ายดูได้ไหมอ่ะไม่รอช้าฉันรีบยกโทรศัพท์ขึ้นมายกเลิกการบล็อคเบอร์แล้วพิมพ์ข้อความหาอิตานั่นทันที
'นี่นายเอ่อคือ...ฉันยอมรับก็ได้ว่าฉันเป็นคนทำเสื้อนายเลอะนายอย่าแจ้งตำรวจน่ะแต่ตอนนี้ฉันยังไม่มีเงินจ่ายฉันขอผ่อนจ่ายได้ไหม หรือนายจะเอาไงบอกมาอย่าแจ้งตำรวจพอ ขอร้องหล่ะ ' พิมพ์เสร็จฉันก็กดส่งเรียบร้อยสักพักก็มีข้อความเข้ามา
ติ๊ด ติ๊ด
' หึ ทีงี้ยอมรับเรยน่ะ "ยายชิ่ง" เอาเป็นว่าไม่ต้องผ่อนจ่ายหรอกแต่ฉันจะให้เธอทำงานใช้หนี้แทนเธอ'
ห๊าาาอะไรน่ะทำงานใช้หนี้หรองานอะไรย่ะนายจะแกล้งฉันหรออออ แงๆๆๆถามนายนั่นดูดีกว่าว่างานอะไร
' งานอะไรอ่ะ? ' ฉันถามไปแล้วก็มีข้อความเข้ามาฉันจึงเปิดอ่านทันที
'เป็นเบ๊คอยทำตามตามที่ฉันสั่งทุกอย่าง' เห้ยเบ๊หรอแกล้งกันชัดๆไม่มีทางฉันไม่ทำหรอกหึยยย
'ฉันไม่ว่างหรอกฉันต้องทำงานน่ะ เอาเป็นว่าฉันผ่อนจ่ายล่ะกัน' หึฉันไม่ทำหรอกกกก ติ๊ด ติ๊ด อ่ะข้อความ
'โอเครถ้าไม่ทำก็ เจอกันที่โรงพักพรุ่งนี้ล่ะกัน ' ฮือออออีต้าตี๋บ้าาาาแล้วทำไงได้ล่ะทีนี้ T^T
' เดี๋ยว ทำก็ได้ย่ะ! (ประชดสุดฤิทธิ์) ' ฉันจนปัญญาแล้ววจริงๆน่ะทุกคนนน
'โอเคร บอกตารางเวลางานที่เธอว่างมาด้วยห้ามโกหกไม่งั้นเธอเจอดีแน่' ย่ะพอได้ทีเอาคืนใหญ่เลยน่ะหึยยยย
' ฉันทำงานที่ร้าน จ-ศ 10.00-21.00น. แต่วัน จ,พ มา9โมง ส่วน ส-อ หยุด' ฉันกดส่งข้อความอีกครั้งให้อิตาตี๋นั่นไม่กี่นาทีต่อมาก็มีข้อความกลับมา
'โอเคร รอรับคำสั่งด้วยล่ะกันถ้าฉันจะเรียกใช้เธอฉันจะบอกน่ะ "ยายชิ่ง" ^____^ ' ฮือชีวิตฉันต่อจากนี้คงไม่สงบสุขอีกแล้วแนเรยยยยพิมินนนเอ้ยยย

หึ หึ ยัยชิ่ง เตรียมรับการเอาคืนได้เรยยยยเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับ นีออน