Parallel เมื่อฉัน...

 
    ที่จริงแล้ววันนี้ฉันจะต้องออกไปรายงานหน้าชั้นเรียนรึป่าว 
    ฉันหันมองรอบข้างและมองเห็นสถาปัตยกรรม สิ่งก่อสร้างมากมายที่ทันสมัยมาก มากจนขนาดที่ว่ามีราวกั้นทางเดินเป็นอากาศ ฉันมองไม่เห็นถึงได้เดินจนล้มเหมือนตอนนี้ ที่มีรถแต่เป็นรถที่วิ่งด้วยรองเท้า คนไม่ต้องมองทางเพราะถ้าชนรองเท้าจะหักหลบให้ ส่วนบนฟ้าก็มีรถลอยได้ สุดยอดไปเลย ภาพสีหม่นที่เห็นในตอนแรกค่อยๆคลายออกไปปรากฏเป็นภาพสีสัน
    อะไรที่ทำให้ฉันมั่นใจว่านี่ไม่ใช่ความฝัน
    น่าแปลกที่ที่นี่น่าคุ้นเคย เหมือนสถานที่หนึ่งที่ชอบไปตอนเลิกเรียน ฉันอยากจะเดินดูแต่ว่าตอนนี้ไม่มีรองเท้า...ว้าววพื้นหญ้า ที่นี่เป็นพื้นหญ้าทั้งหมดเลยนอกจากถนน
    กึกๆ
    แปลกสุดตรงที่จะดึงหญ้าก็ดึกไม่ออก นี่คงไม่ใช่วิวัฒนาการในอนาคตที่ใช้งานหญ้าได้เหมือนพื้นกระเบื้องทั่วไป โดยให้ความชุ่มชื้นกับสิ่งรอบข้าง
    เจ๋งดี
    "เลิกเรียนแล้วดีจัง"
    ปึก
    โอ้วว มนุษย์โลกนี้ไม่มีความสนใจมนุษย์รอบข้างกันแล้วหรอ ดีแหะที่พื้นสะอาด ล้มลงไปกี่ครั้งก็ไม่มีรอยเปื้อนเลย