My Sister รักนะครับ พี่สาวคนสวย

บทที่ 8
'แขกผู้มาเยือน'
 
 
     พี่สาวของเรย์จิจะมาอยู่ด้วยงั้นหรอ แล้วพี่สาวเขาจะใจดีไหมนะหรือจะใจร้าย เอ๊ะ?! หรือจะไม่ใช่พี่สาว อาจจะเป็นกิ๊กแต่คงไม่ใช่หรอกมั้ง เพราะเรย์จิ (น่าจะ) ไม่ใช่คนแบบนั้น
     แล้วถ้าอยู่กันสามคนจะไปนอนไหนอ่ะ ตอนนี้ฉันนอนที่เตียง เรย์จินอนโซฟา ถ้าพี่สาวเรย์จิมาฉันต้องลงไปนอนพื้นไหมเนี่ย ไม่ดีแหงๆ T_T
 
     30 นาทีผ่านไป
 
     แอด~
     ประตูห้องเปิดออก ในขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
 
     "เรย์จิกลับมาแล้วหรอ ดีใจจังเลย >< ซื้อข้าวต้มมาฝากยัง"
     ฉันรีบเดินไปที่ประตูด้วยความดีใจ เพราะหิวข้าวมากมาย - -
 
     "นี่...เธอ เป็นใคร"
     คนที่เดินเข้ามาพร้อมกับเรย์จิทำหน้างงๆ เธอเป็นสาวลูกครึ่งผมยาวสีทองอ่อนๆ แถมแต่งตัวยั่วผู้ชายแบบสุดๆ เซ็กซี่ เห็นส่วนเว้าส่วนโค้ง หุ่นเป๊ะมาก ผิวขาวเนียน ดวงตาคมกลมโต ปากแดง แถมกลิ่นน้ำหอมฟุ้งอีกต่างหาก เอาง่ายๆนางเซ็กซี่มากกกก แอบอิจฉานิดๆ -_-
 
     "เอ่อ..นี่ พี่สาวผมน้ะ"
     เรย์จิชี้มาทางฉัน
 
     ห้ะ พี่สาวหมายความว่าไง ทำไมไม่บอกว่าเราเป็นแฟนกัน O.o
 
     "กรี๊ดดดด พี่สาวแล้วทำไมต้องพามาอยู่ในห้องแบบนี้ด้วย ไม่คุ้นหน้าเลยด้วย นี่นอกใจพี่สินะ"
     ยัยปากแดง (ก็ไม่รู้จักนี่ค้ะ -_-) โวยวาย แถมกรี๊ดเสียงดังอีก แก้วหูแทบทะลุ
     
     นอกใจ O.o นอกใจอะไร ฉันได้แต่ยืนเงียบๆ แบบอึ้งๆ
 
     "เบาๆหน่อยสิ แล้วก็ไม่ใช่อย่างงั้น เอาเป็นว่าพี่เอาของไปเก็บในห้องนอนผมก่อนละกันนะ"
 
     "ก็ได้ :("
     ยัยปากแดงทำหน้างอน ก่อนจะเดินเข้าห้องนอนของเรย์จิไป
 
     "นี่นายหมายความว่าไง ที่ว่าเป็นพี่สาวน้ะ"
     ฉันถามด้วยสีหน้าหงุดหงิดสุดๆ เหอะ สงสัยคงแอบชอบยัยนั่นสินะ แล้วกลัวเขาจะรู้ความจริง ชิ! นึกว่าจะรักเราจริงสุดท้ายก็หลายใจ หรือจริงๆยัยนั่นอาจไม่ใช่พี่สาวก็ได้ :(
 
     "ก็พี่ เป็นพี่ผมไม่ใช่หรอ อายุเยอะกว่านี่"
 
     "เรื่องนั้นฉันรู้ แต่ทำไมไม่บอกว่าเราเป็นแฟนกัน"
 
     "เอ่อ ก็..."
     เรย์จิอ้ำๆอึ้งๆ ยังไม่ทันได้พูดอะไร ยัยปากแดงก็เดินออกมาจากห้องนอน และตรงมาหาฉันกับเรย์จิ เก็บของเร็วชะมัด -_-
 
     "แล้วเธอชื่ออะไร ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่"
 
     "ฉันชื่อ สไปรล์ แค่มาพักที่นี่กับน้องชั่วคราวน้ะ พอดีเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย ไม่ว่ากันนะ เพราะเธอดูหวงน้องเธอมากเลยนี่เนอะ"
     ฉันยิ้มให้ยัยปากแดง ส่วนเรย์จิก็ได้แต่ยืนก้มหน้า มาทำแบบนี้กับฉันได้ยังไงกัน ฉันเป็นคนมีหัวใจ มีความรู้สึก หึง หวงเป็นนะ แล้วยังจะบอกยัยนั่นว่าฉันเป็นแค่พี่อีก นายต้องการอะไรกันแน่ เรย์จิ...
 
     "อื้ม ตราบใดที่เธอไม่วุ่นวายกับน้องฉันมากฉันก็ไม่ว่าหรอก"
 
     "คือพี่ ผมว่าพี่พึ่งกลับมาจากอังกฤษคงจะเหนื่อย ไปอาบน้ำแล้วนอนพักสักหน่อยเหอะ"
 
     "ก็ดี ฉันชื่อแคนญ่านะสไปรล์"
 
     "อื้ม"
     ฉันพยักหน้าและยิ้มบางๆให้แคนญ่า
 
     จากนั้นแคนญ่าก็เดินเข้าห้องนอนเรย์จิไป สงสัยจะไปอาบน้ำอ่านะ ส่วนฉันก็ยืนน้ำตาซึมอยู่ข้างๆประตูห้อง พร้อมกับเรย์จิที่เงียบตั้งแต่ฉันถามประโยคนั้น
 
     "นายต้องการอะไร"
     ฉันถามเรย์จิด้วยน้ำเสียงสั่น หยดน้ำตาใสๆค่อยๆไหลลงมาอาบแก้มของฉันทีละน้อย
 
     "พี่อย่าร้องสิ ฟังเหตุผลของผมก่อนนะ"
 
     "...."
 
     "คือพี่แคนญ่า เขา...เขา"
 
     "อะไร"
     ฉันเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของเรย์จิ อย่างอ่อนแรง
 
     "เขาเคยเป็นแฟนของผมน้ะ แล้วคือ ผมไม่อยากให้พี่เขามาเห็นผมเอ่อ...อยู่กับพี่...แบบนี้"
 
     "นายแคร์ยัยนั่นมากสินะ ไม่สนใจความรู้สึกฉันเลยใช่ไหม นายรู้ไหมฉันเจ็บแค่ไหน ที่ต้องเห็นคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนอย่างนายเห็นคนอื่นสำคัญกว่า และที่สำคัญเขาเป็นแค่อดีตแฟนของนาย ซึ่งเขาต้องสำคัญไม่เท่าฉันสิ แต่นาย นาย เห็นเขาสำคัญกว่าฉัน....แคร์ความรู้สึกเขามากกว่าฉัน"
     หยดน้ำตาของฉันไหลพรั่งพรูออกมาเรื่อยๆ
 
     "...."
     เรย์จิไม่ตอบอะไร ก่อนที่จะค่อยๆใช้มือของเขาเช็ดน้ำตาที่แก้มของฉันเบาๆ
 
     "เงียบ แสดงว่าทั้งหมดที่พูดมาจริงสินะ"
 
     "เปล่า แต่พี่ไม่เข้าใจต่างหากล้ะ ผมกำลังทำสิ่งที่ถูกต้องและควรทำอยู่"
 
     "การเห็นคนอื่นดีกว่าฉันมันถูกตรงไหน"
 
     "ก็พี่ไม่คิดบ้างหรอ ว่าการที่ผมกับพี่มาอยู่ด้วยกันแบบนี้ใครๆเขาจะคิดยังไง สำหรับผมน้ะไม่เป็นไรหรอก แต่พี่เป็นผู้หญิงนะ พี่ต้องเป็นฝ่ายเสียหายสิ ดังนั้นการที่พี่แคนญ่ามาอยู่ด้วยก็ดีไปอีกอย่าง จะได้รู้ว่าเราไม่ได้อยู่กันสองต่อสอง แล้วอีกอย่างพี่แคนญ่าก็เข้าใจว่าพี่เป็นพี่สาวของผม เพราะงั้นตอนที่พี่แคนญ่าอยู่เราก็เป็นเหมือนพี่น้องไปก่อน จะได้ไม่มีปัญหาอะไร"
 
    "แล้วที่บอกว่า แคนญ่าเป็นแฟนเก่าล้ะ"
 
    "ก็ใช่อยู่ แต่ตอนนี้ผมมีพี่อยู่แล้ว เมื่อกี๊ผมคงหลุดปากพูดอะไรไม่ได้คิดน้ะ"
 
    "อื้ม"
   
     19.00 น.
     ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ ฮร่าาา ได้อาบน้ำแล้วสดชื่นชะมัดเล้ยยยย แต่ก็ยังไม่สบายใจเรื่องเรย์จิกับแคนญ่าอยู่ดีแห๊ะ เฮ้อออ สองคนนั้นเขาเป็นอะไรกันแน่เนี่ย แต่ในตอนนี้ฉันต้องปลอมเป็นพี่สาวของเรย์จิก่อนใช่ม้าาา งั้นขอมาก็จะสนองให้ละกันนะ
 
     ณ โต๊ะอาหาร~
     "เรย์จิกินนี่ไหม เดี๋ยวพี่ป้อนนะ"
     แคนญ่าตักเส้นสปาเก็ตตี้แล้วป้อนให้เรย์จิ ไม่แคร์ฉันเลยอ่ะ กรี๊ดดดด กรี๊ดดด รับไม่ได้ๆๆ
 
     "อะ แฮ่มม~"
     ฉันขัดจังหวะสองคนนั้น ทำให้ยัยแคนญ่าหันมามอง ส่วนเรย์จิก็ประมาณว่า 'ใจเย็นๆนะพี่'
 
     "เป็นอะไรไม่ทราบ"
 
     "อ๋อ เส้นสปาเก็ตตี้มันติดคออ่าจ่ะ ฉันกินเสร็จแล้ว ถ้างั้นฉันไปดูทีวีก่อนน้า บายยย~"
 
    ฉันเดินออกมาจากโต๊ะอาหารสุดหวานเลี่ยนนั่น เห็นแล้วหมั่นไส้ นี่ฉันเป็นแฟนเรย์จินะ ทำไมถึงไม่มีสิทธิทำแบบนั้นบ้างเนี่ยยยย T_T คอยดูนะ ถ้ายัยแคนญ่านั่นไปเมื่อไหร่ละก็นายต้องเคลียกับฉันยาวแน่เรย์จิ