พันดาว

สายลมหวลชวนชื่น....

ลมพราวพร่าง แพรวพราย กลายกลางฟ้า
ลมพัดพา พร่างพรม ลมพัดไหว
ลมรักเรียง เพียบพร้อม ล้อมดวงใจ
ลมพัดไกล จากปลายฟ้า มาพร้อมกัน

รักลวดลาย ร้ายเหลือ เมื่อยามรัก
รักเริ่มจาก แรกถึงร้อย ลอยล่องฝัน
รักไม่ลา มาเรียงร้อย คอยเคียงกัน
รักร่วมฝัน วันเริงรื่น คืนมีดาว

พักพิงใจ ในเวลา พาคิดถึง
พักคำนึง ถึงคนไกล ใจเหน็บหนาว
พักดูเดือน ดาราส่อง มองวับวาว
พักใจเหงา เอาไว้ ไม่นำพา

ใจดวงนี้ มีไว้ ให้ความรัก
ใจที่ภักดิ์ แม้รักรวน หวนมองหา
ใจที่พร้อม ให้พิงพัก พรรณนา
ใจไขว่คว้า พาลมรัก พักลมลวง

"คนเราต้องดูทิศทางลม จะทำอะไรต้องดูทางหนีทีไล่ อายเสียบ้าง" ป้องด่าเละลั่นกองถ่ายอคีตาเล่นเอาหนูแจมหันมาด่าด้วยสายตาแล้วเดินหนีไป แต่เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้แกหันกลับมาแว้ดใส่ให้อีกทีนี้ทำเอาป้องวิ่งไล่ปล้ำแกจนเป็นเรื่องขึ้นโรงพักหลายอาทิตย์แล้ว

"คือหนูบอกว่าความอายหนูไม่สนหรอกใครจะว่าหน้าด้านยังไงแต่กูจะเอาความตายให้มึงไอ้ป้อง" แค่นั้นเลยเถิดเป็นเรื่องฟ้องร้องกองถ่ายพังต้นเรื่องเกิดจากความรักกลางกองถ่ายระหว่างหนูแจมกับหนุ่มป้อมน้องชายแม่เดียวกันคลานตามกันมากับป้อง....

หลังจากวันนั้นทำเอาทั้งคู่ต้องมาร่วมงานกันต่อเพราะละครชะงักไม่ได้ "กองถ่ายฝรั่งนะกองนี้แจม" หลายคนเตือน  "ระวังจะโดนฟ้องร้องงานกับเรื่องส่วนตัวไม่เกี่ยวกันนะแจม"

"ไม่เป็นไรแม่พามึงมาเที่ยวแจมหนี้จริงเป็นเงินไม่มีหรอกมีแต่เรื่องที่แม่กุขึ้นแม่แค่อยากให้มึงดองกับไอ้ป้อมมันก็ไม่ต่างกับมึงแต่ว่ามันเป็นลูกเต้าไอ้วัตพ่อของมันแก่เกือบเก้าสิบแล้วอีกอย่างแม่ลงแรงอะไรต่ออะไรตั้งหลายอย่างไม่ได้ผลได้ผลดีอะไรเลยยังไงแม่ก็เคยเห็นมันมามันดีกว่าคนอื่นอยู่แล้ว"

เสียงแม่อี๊ดพร่ำสอนสั่งแต่เหมือนป้อมกับแจมก็ชอบพอกันจริง ๆ แล้วป้อมเป็นเด็กนิสัยใจคอดีใช้ได้ไม่ได้เลวร้ายอะไรด้วยอีกส่วนหนึ่งทำให้แม่อี๊ดวางใจมากกว่าหนุ่มน้อยคนอื่น ๆ โดยเฉพาะป้องซึ่งเล่าขานกันมานานแล้วว่าชอบคั่วดารารุ่นใหญ่ "ป้าอี๊ดเร้อครับแกน่ารักดีแต่ขี้หึงชมัดผมเลยเบื่อเจ็ดสิบแล้วแต่ไม่ยอมแก่พึ่งศัลยกรรมเสมอแหล่ะ โธ่ คนสวยคนน่ารักป้องรักทุกคน"

แต่กว่าถั่วจะสุกงาก็ไหม้ ป้องใช้มารยาผนวกกับความเจ้าชู้เมื่อจู่ ๆ

"แจมมาถอนแจ้งความคือแจมอายุเกินยี่สิบมานานแล้วค่ะแล้วตอนนี้แจมจดทะเบียนสมรสกับพี่ป้องแล้วที่อำเภอบางรักในวันเกิดพี่ป้องเค้าแต่พี่ป้องขี้หึงชมัด"

ส่วนน้าปองหรือน้าแซมไปพิสูจน์รักมายด้วยการจดทะเบียนสมรสในวันเดียวกันกับคู่ของแจม

"คือเราสองคนเรียนอยู่ราชินีห้องเดียวกันจบพร้อมกันแต่ไม่ต่อมหาลัยรอต่อนอกกันอยู่ทั้งคู่"

เหตุการณ์ในวันนั้นเกิดขึ้นเพราะยายสี่สิบกว่ามุกขับรถพาลูกสาวไปตกลงกันที่อำเภอแต่แจมแกติดรถน้ามุกไป ผลคือนังห้าสิบกับนังสามสิบเล่นมุกหลอกให้สาวแจมถอนแจ้งความไปสับขาหลอกกับเจ้าหน้าที่อำเภอ เมื่อราวสักยี่สิบปีที่แล้วเกิดเรื่องคล้ายกันแบบนี้คือราวสักสิบโมงกว่า ๆ ครูปุ้ยไปหาเจ้สำนึกที่สำนักงานเขตที่ดินแล้วเดินออกมาที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเรือที่มีเรือแจวแบบอยุธยาจอดอยู่ขณะที่กำลังนั่งรอก๋วยเตี๋ยวเรือป้าอยู่เกิดมีโทรศัพท์มือถือของเจ้สำนึกดังขึ้นพอคุยเสร็จวางสายแล้วเจ้สำนึกมาจูบผมครูปุ้ยบอกว่าเฮียต้องรีบไปเคลียร์งานเดี๋ยวเฮียจ่ายเงินไว้ให้สองชามแล้วกันน้ำอ้อยหนึ่งขวดนะจ่ายไว้แล้วถามป้าดู"ป้าผมจ่ายให้แฟนผม"ป้ากำลังสาละวนลวกเส้นลวกผักลวกลูกชิ้นอยู่พยักหน้ารับรู้ว่า"อือ"

หลังจากที่ครูปุ้ยกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จ(เพียงลำพังคนเดียว)เดินเข้าไปเลียบรั้วเขตบางขุนเท่ียนสายตาหันไปเห็นรถคันหนึ่งทั้งประเทศมีคันเดียวคือรถของนายเต๋อ (สหวัฒน์) จอดอยู่ในลานจอดรถ สักพักนายธานินทร์ ทัพมงคล (โตทับเที่ยง) นังโด่งมันเกิดปีวอกแต่มันวอกจริง ๆ มันหลอกเจ้อี๊ดรัชนูมาจดทะเบียนแต่มันบอกว่ามันยืมรถอาเค้ามาขับเล่นให้มันสบายใจ "กูแต่งงานกับเจ้อี๊ดของมึงทำไมกูผู้ร้ายนะมึงมุกดากูไม่ดันกูดันป้าอี๊ดมีอะไรมองไม" พวกเอื้อยพวกอ้ายที่ยืนอยู่ตรงนั้นทำหน้างง ๆ อะไรว่ะ "ดารานี่หว่าอ้อนี่ไอ้ผู้ร้ายค้ายาที่มันโดนตำรวจจับตอนจบเรื่องละครกันตนามุกดามะดันอะไรนั่นนะ" หลายคนมองไปมองมา "ไม่เหมาะสม คู่ที่ไม่ควร" เล่นเอามันแสร้งตีสีหน้าเจ็บปวดแปดร้าวออกมาซ้า หลายคนหันมาเห็นพลอยสงสารมันจับใจเหมือนภรรยาตามกฎหมายของมันที่ถึงขนาดโอบไหล่ปลอบโยน "โอ๋ ไม่เป็นไรพี่อี๊ดรักนะ" 

ตอนนี้มันทำงานที่นี่ทั้งนั้นแหล่ะยกเว้นป้าเค้าขอไปทำงานอยู่ที่บ้านเค้า "บอกแมวด้วยแล้วกันข้าชอบเงียบ ๆ คนเดียวไม่งั้นคิดไม่ออก" ป้าอี๊ดแกชื่อจริง ๆ ว่า นางสาวรัชนก พัวพิมล ส่วนน้องแจมแกชื่อ นายรัชนู พัวพิมล แกเป็นหลานชายไม่ใช่ลูกสาว ชื่อจริงแกชื่อ นายสมถวิล พัวพิมล อายุราวสักยี่สิบเจ็ดปีแล้ว ป้าแกไม่มีลูกเต้าแกรำคาญมีลูกกวนตัวแก มีผัวยังกวนใจทนไม่ไหวเลิกหมดแล้วทั้งน้านเล้ย ส่วนน้องมายมันเป็นสาวใหญ่อายุยี่สิบห้าแล้วเป็นลูกเลี้ยงไม่ใช่ลูกตัวของเจ้มุกชื่อเดิมที่ทุกคนหากันไม่เจอชื่อ นายพิราฬ  รักถิ่นนามสกุลเดิมรัตนพันธ์ุเป็นลูกของนายเกษม รักษ์ถิ่น แม่ชื่อนางสาวยอดอนงค์  รัตนพันธ์ุ ลูกสาวคนโตของตาเล็กยงยุทธ รัตนพันธ์ุ

"กูเจ้ยอดอนงค์นี่ละแม่มันเจ้มีลูกชายคนเดียวแต่มันบอกมันต้องการสอนต้องการสั่งว่าอาอย่ามาทำอย่างนี้กับตาของไอ้แมวมันแกล้งเค้าเจ้นี่แหล่ะยุแม่งส่งเดชส่งซังไปเห้กันอยู่ได้"

เสวยสตอไม่ดูทิศทางลม ความอายไม่เอากูเอาความตายให้มึ้งหนอยพวกมันควรจะต้องดีใจไม่งั้นมึงพากันติดคุกหลอกชาวบ้านโดยเฉพาะผู้หญิงเค้าตอนนั้นป้าอี๊ดแกเจอของจริงเอาตังค์เอาของไปให้บอกว่าสินสอดให้พ่อแกตาแกหลงดีใจพอหลายปีสามสี่ปีผ่านไปลองเอาไปตึ็งไอ้หย่ามันเป็นทองหุ้มลวด ตังค์เอาไปฝากเข้าบัญชีแต่แรกเพราะความหูไม่ใคร่จะดีแกแก่มากแล้วตอนนั้นแกฟังแล้วไม่เข้าใจว่าทำไมธนาคารมันหัวร่อกันยกใหญ๋

"กูเลยเอาไปคืนนังอี๊ดมันหลังจากนั้นมันบอกว่าเลิกกันมันเศร้าอยู่พักใหญ่ ๆ กูคิดว่าปกติมันเลิกรากันต้องเศร้าใจ"

เห็นมั้ยอ่ะครับ "ไอ้แมวไม่จัดหนักไม่ได้ กูไม่ได้อยากโดนอย่างนี้พวกมึ้งทั้งน้านเลยกูสองคนอยู่ในกลุ่มฝีตืนเข้าใจมั้ยมึงหน้าโง่กันเอง" 

ว่าแล้วทั้งกลุ่มมันนังชาบู นังแอม นังมาย นังแจม "แค่สี่คนกูต้องการผลแบบอัปมงคลคนอื่นไม่ต้อง เอ้าว่าไงว่าตามกัน สาธุขอให้แม่งโดนผ่าตัดแปลงเพศเหมือนกันกับพวกกู สาธุ โอมเพี้ยง"

คนเราต้องศึกษา ต้องดูทิศทางลม เสวยสตอยิ่งต้องดู ไม่งั้นถึงไม่เอาอาย มันก็เอาตายแถมมาให้อีกอยู่ดี ผู้ร้ายนี่คะ ๆ สันดานโจรนี่คะ ๆ รักษาตัว

อ้ายลาวกระโดดชกลม ผ้าง ๆ "กูไม่อยากตายรักษาไปใยมีประกันสังคมก็ไม่รอดกินไปก็เปลืองยาให้คนป่วยอื่นที่เค้าต้องการมีชีวิตอยู่กินไป"

ป้าภาแกหันมาเตือนด้วยหวังดีว่า

"มันไม่ถูกนะตังค์เราจ่ายไปแรมปีแล้วไม่ใช้สิทธิ์ก็ไม่ได้อะไรนอกจากค่าช่วยงานศพสองหมื่นบาทตามกฏหมายแล้วแต่ด้วยนะว่าระยะเวลาชำระเงินประกันเท่าไรแต่ไม่รู้กฏหมายใหม่เค้าคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ยังไงแต่ไม่ต่ำกว่าห้าพันบาทแล้วก็เงินสมทบที่จ่ายมาคูณสองเงินค่ารักษาพยาบาลใช้ได้อยู่แล้วไม่มีจำกัดอ่ะค่ะทำไมไม่ใช้ล่ะค๊าคุณผู้ชาย"

เสวยสตอ อยากหล่อคือวิธีการเสวยสตอแถมเอาไปให้ผู้ชมผู้ฟังเพลงเค้าช่วยรับประทานกันโดยทั่วหน้า แต่ไม่ศึกษาไม่ดูทิศทางลม พอลมหวล...มันก็ตีซ้าตาย...ไม่ผิดถมไปไม่ใช้บัดซบก็ถมเถแต่ไอ้ศัลยกรรมนี่มันยาหลอดเดียวกันสูตรเดียวกันหนีตายไม่รอด อายไม่อยากเอา จำต้องรับก่อนตายอีก...ตายด้านหน้าลาวบานเป็นกระด้งยังไม่เคียดฝรั่งเยี่ยงนี้...

จำเอาไว้บทเรียนราคาแพงถมเถไป หมาป่ากับลูกแกะ ลูกวัวกับเสือหิว "ฉันไม่ได้ทำนี่จ้ะ" มิใยลูกวัว ลูกแกะ ทั้งหลายจะเถียงจนอ่อนล้า...ผลคือมันสองตัวกลายเป็นอาหารอันโอชะของหมาป่ากับเสือหิว...ยิ่งหิวยาจนตาลาย "น่ากลัวไม่รอดแน่ เอาความตายให้มันไป เมายา มึนชีวิตโว้ย"

บทเรียนราคาแพง....