พันดาว

ก้องเดินหน้านิ่งคิ้วขมวดหลังจากเดินออกไปจากห้องทำงานแสนหรูหราประดับประดาเสียยังกับเพ้นท์เฮ้าส์ "บางทีผ๊มทำงานหนักหรือเหนื่อยเกินไปผ๊มก็นอนมันที่นี่ธรรมดาผ๊มทำงานก็ต้องได้รับสิ่งชดเชยที่ตรากตรำทำงานไม่งั้นผมจะทำงานไปเพื่ออะไร"

อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก

อันลมปากหวานหูไม่รู้หาย

หลายปีก่อนก้องเคยรู้จักผู้หญิงคราวแม่คนหนึ่งแกชอบตามเพื่อนรุ่นพี่ของแกที่ชื่อมิสเตอร์แอนดูร์ แอนเดอสัน ซึ่งเป็นลูกคนอิสานเกิดกับลูกเสี้ยวอเมริกันแต่แกตามแบบไร้สาระแบบคนป่วยบางทีถูกด่าว่ารุนแรงแกร้องไห้เหมือนคนเสียสติคลุ้มคลั่งเพ้อไข้ขึ้นว่าเป็นลูกเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินเกลียดชังพ่อแม่แท้ๆ ว่าทำให้แกต่ำไม่สูงเสมอพวกผู้หญิงที่ดูสูงสวยสง่าอย่างยายอ้อยอดีตเมียของสมยศหรือก้อง นูโว

"พูดกันตรง ๆ เธอเองก็มีผัวมาหลายผู้บ่าวแล้วก็อีเสี่ยวโคราด อุบลเหมือนข้อย ห่วยแตก ยายแก่นั่นแกไม่ปกติเลยคิดผิดมองเห็นไปว่าชีวิตพวกเจ้าดี อีนางเอ๋ย ฮะ ๆ ๆ"

ฝ่ายอีนางอ้อยแม้นจะดูสวยสง่าราวนางพญาแต่เบื้องหลังมาจากความน้อยเนื้อต่ำใจในชีวิตเพราะความสวยความน่ารักความดูดีส่วนหนึ่งและอีกส่วนหนึ่งคือพ่อแท้ ๆ ของแกที่ทำร้ายใครไปทั่วไม่เว้นแม้แต่แผ่นดิน มองเผิน ๆ มีตังค์เพียบแต่มีแค่ตัวเลขเบิกไม่ได้ใช้ประโยชน์ไม่ได้สินทรัพย์ทั้งหลายก็ไม่มีสิทธิ์ใช้อะไรนอกจากแค่ครอบครองรถ บ้านที่บุกรุกที่ดินของสาธารณะประโยชน์ รถที่มีทะเบียนปลอม มือถือที่ไม่ถูกต้อง เบอร์ผี มองดูแล้วปูพื้นฐานนังโจรีให้แก่เจ้อ้อยผู้มีความงามเรียกได้ว่านางงามหลายคนเทียบแกไม่ติด นิสัยแกก็ธรรมดาผู้หญิงหวั่นไหว หวีนได้ถ้าแกเครียดหรือโกรธแต่เรียกว่ายังใจเย็นกว่าสาวน้อยวัยใส ๆ ที่เห็นกันอยู่ในปัจจุบัน

"ทุกข์เพราะรัก ทุกข์เพราะการเกิดที่มาในที่ที่ตกระกำลำบากแต่มองเหมือนมีชีวิตที่ดี ทุกข์เพราะจำใจทำหลายอย่างที่อับอายแสนที่จะเอ่ยชื่ออ้อยทุกคนมองปรามาสหน้านี่มันช้าง...นี่มันอะไรที่มันไม่ดีมันทำร้ายจิตใจข้อย...เข้าใจมั่งสิ"

อีกหนุ่มหนึ่งนามว่านก หล่อลากดินแต่ภายหลังถูกตั้งฉายาว่า หล่อลากข้าง หมายถึง หมาหรือสุนัขเพราะคำว่าลากข้างหมายถึง สระอา เป็นคำสุภาพซ้าไม่มีแต่ทำให้เจ้าตัวแกอายแทบฆ่าตัวตายได้สำเร็จมาแล้วหลายครั้ง

"ผ๊มดื่มยาพิษ ยาฆ่าหญ้าสองสามครั้งมาแล้วแต่มีคนจับตัวส่งโรงหมอล้างท้องทัน ยายแก่นีนั่นมันไล่ ๆ กับผ๊มแหล่ะอายุ แต่มันไม่ปกติสามานย์ชนไม่ต้องไปมองไปแลให้เสียสายตาแค่ได้ยินเสียงผ๊มยังต้องรีบหนีไปให้พ้น ๆ ระคายหูโคตร" 

หลายเดือนมาแล้วเกือบปีเห็นจะได้ชายแก่ที่ชื่อนกได้นั่งคุยกับนักเรียนวัยขาโจ๋อายุราวสักสิบเจ็ดปีเห็นจะได้

"พอทีกูทนฟังไม่ไหวนี่มึงลูกครูทั้งพ่อทั้งแม่มึงเป็นครู เอ่อ ดีมิน่านังแมวถึงได้บอกว่าอาลองคุยกับเด็กนักเรียนสมัยนี้ดูแล้วจะรู้ว่า นี่กูยังไม่เห้..กูเห็นแล้วมึงนี่หนึ่งแล้ว เห้...แต่เด็กของจริงห้ามลอกเลียนแบบมันอัปรีย์เด็กจริงมึ้ง"

ส่วนหัวหน้าวงโจ นูโวไม่ต่างแถมตกหนักกว่าเมื่อ "ป๊าไปซี้ซั้วเซ็นตรวจบาญชีผ๊มบอกว่ายังไงมันบานทะโร่คุกมาแล้วเป็นไง แค่กี่ตังค์ลายเซ็นหนึ่งหลักพันปาเข้าไปปีล่ะแค่สามหมื่นไม่ถึงดีสี่สิบกว่าบริษัทฯ ทั่วตลาดหลักทรัพย์เจอของสุรวัฒน์ป๊าก็บานตะไทคุกอ่ะคร้าบบานเว้ยแต่ไม่ฉ่ำ"

บัญชีหลักของกรรมมีเดิิมตรวจบัญชีโดยหลักบัญชีถูกต้องไม่มีความยุ่งยากไม่หมกเม็ดคนตรวจก็จบอนุปริญญาบัญชี ชื่อนายยุรนันท์ รัตนพันธ์ุเจ้าของเสียงเพลงที่ทุกคนติดใจในใบหน้าของน้องชายนายยุทธชัย รัตนพันธ์ุ "ใบหน้าผมต่างหากที่เรียกคนฟังเพลงให้พี่ชายผ๊ม"

อ้ายสมยศวิ่งเอาเถิดเข้าล่อกับเจ้อ้อยอยู่พักใหญ่ หลอกใช้ผู้หญิงตามประสาแต่ไม่กล้าเข้าใกล้มือเขียนเพลงคนเดิมที่ครองใจคนฟังเค้าว่ากันมาก็เอาเถิด บ่ เป็นหยัง สุดท้ายสาวสวยจำใจหันหลังไม่กลับมาญาติดีด้วยจนมีลูกโตหน้าตาหล่อเหมือนแม่และพ่อที่หน้าตาท่าทางดูดี แต่แกกลับมาฝากรักเหตุผลเพราะ

"ก้องหรือสมยศทำร้ายลูกชายด้วยการสร้างภาพตัดต่อลงนิตยสารคู่แข่งที่ไม่ถูกกันกับทีมของแม่อ้อยของพระเอกหนุ่มที่ถูกติดดิสเบรกหัวทิ่มด้วยน้ำมือไอ้ตัวบงการคือสมยศ ดอยกาหลงนี่แหล่ะแถมไปแจ้งความว่าบิดเบือนข้อมูลอีกต่างหากคือแค่มาเป็นพยานให้ญาติผู้น้องทางแม่ที่แซ่เซียเดิมอะไรกันคุณสมยศ ระเบิดเถิดเทิง...วางระเบิดเด็กรึไง"

แต่ในเวลานั้นละครเหมือนล่มสลายแต่ไอ้เรื่องแม่ยายวุ่นวายอะไรนั่นมันกลับดังเปรี้ยงดังปร้าง อารมณ์แบบนี้ต้องมีเล่าสู่กันฟังว่ามันใช่มันทำจริง ๆ แต่อีตาตี่แซ่เซียมันไม่ยอมความเพราะเอาเรื่องเอารูปมั่วตั่วของใคร ๆ หลายคนญาติบ้างไม่ใช่ญาติบ้างมายำเองรึเปล่าไม่แน่อาจจะฝีมือสมยศอีก หลงตัวเองมากไปทำผิดกฎหมายแล้วเอาไม่อยู่ เพราะอะไร

"อ้อสมเด็จพ่อของมันกูอ้อยนี่แหล่ะจอมแฉตัวจริงวิลิศมาหราชิค...อีกแล้ว"

ท่านต้นสกุลดิสกุลนี่ล่ะค่ะ ทำให้อ้ายสมยศได้สวมบทบาทพวกท่านชาย คุณท่านอะไรเทือกเถาเหล่ากอประมาณนั้น ผู้ดีแปดสาแหรก

"ย่าผ๊มเป็นนังมารร้ายขโมยลูกเจ้ามาจากวังกลางกรุงเทพฯมาสมมตินามตามท้องนาข้าวเหนียวท่ามกลางไร่อ้อยว่าปู่เป็นแค่พ่อเลี้ยงที่ตีตัวเสมอแกยกตัวมาเป็นพ่อแท้ ๆ แทนสมเด็จเจ้าพ่อของปู่ผ๊ม ทำไมเร้อ อีนางเอื้อย อีนางอ้อย ทำไมสำมะหาอะไรกับข้อยเด้ เครียด เด้ คุกของกูก็ของพวกเฮียวัฒน์นั่นทำไมล่ะแบ่งแยกคุกแบ่งแยกทุกอย่างได้เร้อฟ่ะชิค...อีกแล้ว"

ชิค....ทั้งน้านที่เหลืออยู่แต่แม้แต่ชิคในบัดนาวเดี๋ยวนี้ก็อันตรธานหายไปไหนหมดแล่วเด้...

อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก แม้นลมปากหากหวานหูมิรู้หาย แม่นซีวิตข้อยเด้ซังกะตาย อยู่ลำพังเหงาใจเดียวดาย ได้แค่ความเงียบแลงงงัน

จากกันไปไกลไม่ได้เห็นกัน จากกันไปด้วยผ่านเวลานับปี แต่ในใจฉันรู้ดี ฉันมีเธอ...

ขนมเค้กคางคกกระโดดร่าเริงเลย เสาเอกเสาโทโง่หน่ำซ่ำตลอดซีวิต แต่งงานประหลาด บ่ แม่นผู้สาว เจ้าบ่าว บ่ มัก ฮักใคร่ บ่ มีให้เจ้า อยากบอกฮักอ้ายด้วยหนึ่งคำคำนี้ว่า ต้องดูดี หน่ำซ่ำต้องหล่อ แล้วดูตัวเจ้าสิ ดูดีนะ แต่ไม่ใคร่จะดีทานเค้กคางคกนั่งบรรจงประสมน้ำกรดกลิ่นหอมเย้ายวนใจตามปรารถนาแห่งกามรสรักเอาตามแต่ใจเด้ออีนางแม่ใหญ่แล่ว เว้า บ่ ได๋ เอิ้นป้ายังน่อยซ่ำ...