ถึงคราวนางร้าย ทะลุมิติ

 หลังจากช่วยชายหนุ่มปัญญาอ่อน จากกลุ่มของเด็กๆมาได้ พราวนภาที่ไม่ได้นำยาสมานแผลและผ้าปิดแผลอะไรติดมาเลย ด้วยไม่คิดว่าจะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น แต่เธอก็นึกอะไรบางอย่างได้จึงได้กลับเข้าไปในเกี้ยวโดยบอกกับอันหนิงสาวใช้ของตนว่าไม่ต้องตามไป  พอขึ้นมาบนเกี้ยว พราวนภาก็อธิฐานขอสิ่งของกับของวิเศษเป็นครั้งแรกเป็นอุปกรณ์ทำแผล เธออธิฐานต่อกำไลหยก ทันใดนั้นยาสมานแผลและผ้าปิดแผลก็ปรากฎขึ้น เธอจึงนำมันมาทำแผลให้กับชายหนุ่มปัญญาอ่อน ระหว่างทำแผลเธอก็ลอบสังเกตุชายหนุ่มตรงหน้าไปด้วย เธอคิดในใจ 'เฮ้อ น่าสงสารจริงแฮะคนเรา หน้าตาก็ออกจะหล่อเข้ม ผิวพรรณก็ดูเหมือนผู้ดีมีสกุล ดันปัญญาอ่อนซะได้ เวรกรรมจริงๆ'   ทางด้านชายหนุ่มเองก็เอาแต่จ้องมองหญิงสาวตาไม่กระพริบด้วยแววตาเคลื้มฝัน ปากก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พลางคิด  

'นางเป็นนางสวรรค์หรือไง? เขาเองอยู่ในวังพบสาวงามมาก็มาก แต่ไม่เคยมีใครงามจับตาจับใจเท่านี้มาก่อนผิวพรรณขาวนวลเนียน ดวงหน้างามเฉิดฉันนัยตาคมขนตางอนงาม และที่สำคัญ'  ชายหนุ่มรอบสำรวจทรวดทรงของหญิงสาว ก็อดที่จะมองเลยไปยังหน้าอกอวบนูนขนาดใหญ่ที่ล้นออกมาไม่ได้ เนื่องจากชุดของนางรัดแน่นและบางเบาครึ่งอกอวดลำคอระหงกับร่องอกโผล่พ้นผ้าออกมา ถึงแม้จะมีผ้าสีสันฉูดฉาดปิดบังอยู่ก็สามารถจินตนาการได้ไปถึงไหนต่อไหน ชวนให้ใจสั่นยิ่งนัก                  

"นางฟ้าๆ เย้ๆ ข้าเจอนางฟ้าด้วยล่ะ สวยจัง ชื่ออารายหรอ?" ชายหนุ่มทำท่าทางดีอกดีใจพร้อมตบไม้ตบมือ                                                                                                          

พราวนภาพอได้ยินชายหนุ่มชมพร้อมเอ่ยถาม ก็อมยิ้มนิดๆแต่ไม่ได้รู้สึกขัดเขินอะไร ด้วยความที่เป็นคนมั่นใจในตนเองอยู่แล้ว "ข้าชื่อ เฟิงเซียน เป็นคนไม่ได้เป็นนางฟ้ามาจากไหนหรอก แล้วเจ้าล่ะเป็นใครกัน ทำไมถูกพวกเด็กๆ รังแกเอาได้?" เธอเอ่ยถาม

"ข้าเหรอ?  อ๋อชื่อเทียนฟงนะ พลัดหลงกับสหายของข้าที่มาด้วยกันแป๊ปเดียวเอง ก็โดนเด็กพวกนั้นรังแก ปาก้อนหินใส่ข้าใหญ่เลย เด็กนิสัยไม่ดี" กล่าวเสร็จก็บุ้ยปาก                                   "งั้นหรือ? น่าสงสารจริง  แล้วเจ้าจะรอสหายของเจ้าอยู่ที่นี่คนเดียวยังไงล่ะ?  เดี๋ยวก็เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีกหรอก  พราวนภาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง        

"เอ๋? นั่นไงๆ สหายข้ามาโน้นแล้วล่ะนั่นๆ ชายหนุ่มเอ่ยเสียงดัง พร้อมชี้มือไปทาง ชายหนุ่มอีกคนที่กำลังเดินเข้ามาหา เธอพบว่าเขาเองก็เป็นชายหนุ่มหน้าตาดีอีกคนหนึ่ง ท่าทางดูองอาจสมชาย แต่งกายสุภาพเรียบร้อย สีผิวออกเข้มดูท่าทางปกติดี   "งั้นสหายเจ้ามาแล้ว ข้าทำแผลให้เจ้าเรียบร้อยแล้ว  ข้าขอตัวก่อนก็แล้วกัน  เพราะข้ามีธุระต้องไปทำ นี่ก็เสียเวลามามากแล้ว ข้าไปก่อนล่ะ

อันหนิงเราไปกันต่อเถอะ" เธอหันไปบอกกับสาวใช้ของตน    "เจ้าค่ะ คุณหนู" สาวใช้รับคำ และสองนายบ่าวสาวก็เดินไปขึ้นเกี้ยวของพวกตน  ชายหนุ่มปัญญาอ่อนตะโกนไล่หลัังไป "ขอบคุณนางฟ้าเฟิงเซียนคนสวยมากน๊า  แล้วเจอกันใหม่นะ"      

พราวนภาได้ยินก็นึกขัน ว่าทำไมชายหนุ่มถึงได้มั่นใจว่าจะได้เจอกันอีก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เดินไปขึ้นเกี้ยวของตน สักพักคนหามเกี้ยวก็ทำหน้าที่ของตนเพื่อเดินทางต่อ  หลังจากที่เกี้ยวของหญิงสาวเคลื่อนที่ไปไกลแล้ว  ชายหนุ่มก็หันมาทางชายหนุ่มอีกคนหนึ่งด้วยสีหน้าแววตาจริงจัง ต่างจากท่าทางปัญญาอ่อนที่แสดงออกเมื่อครู่ลิบลับ

"อี้หนาน เจ้าช่วยไปสืบข้อมูลของหญิงสาวนางนั้นโดยละเอียดให้ข้าทีนะ ว่านางเป็นใครมาจากไหน" ชายหนุ่มกล่าวออกคำสั่งด้้วยน้ำเสียงเรียบ พรางเผยรอยยิ้มมุมปาก

"พะยะค่ะ ฝ่าบาท" ชายหนุ่มรับคำสั่งด้วยความเคารพ