ถึงคราวนางร้าย ทะลุมิติ

"บ่าวตกใจหมดเลยเจ้าค่ะ ไม่นึกว่าจะได้เห็นคุณหนูตอบโต้และสู้ คุณหนูใหญ่" อันหนิงเอ่ยขึ้นหลังจากเหตุการณ์เมื่อครู่ผ่านไป   "ข้าก็บอกเจ้าแล้วไงล่ะว่า ไม่ว่าเมื่อก่อนข้าจะเป็นอย่างไร แต่ตอนนี้ข้าคนเก่าได้ตายไปแล้ว ต่อแต่นี้ทุกสิ่งคือตัวตนของข้าคนใหม่ที่เจ้าจะค่อยๆรับรู้"  พราวนภาเอ่ยขณะอยู่ กันตามลำพังภายในห้องกับสาวใช้ ขณะกำลังจัดเก็บของ และเสื้อผ้าที่ซื้อใส่ตู้ ในขณะนั้นก็มีเสียงเคาะประตู พร้อมเสียงบอกกล่าว  "คุณหนูรองเจ้าคะ นายท่านเรียกพบที่ห้องโถงเจ้าค่ะ"   
"ข้ารู้แล้ว อีกสักครู่ข้าจะรีบไป"   หลังจากเก็บของและเสื้อผ้าเสร็จ ก็รีบมาหาคหบดีโดยให้อันหนิง   ช่วยบอกทางไปห้องโถงเพราะยังไม่รู้จักห้องต่างๆของที่นี่เท่าไหร่นัก พอมาถึง จงไห่ก็เรียกบุตรสาวคนรองของตน "เฟิงเซียน มานั่งด้วยกันสิลูกพ่อมีเรื่องจะวานเจ้าหน่อย เออ พ่อว่าเดี๋ยวนี้เจ้าดูแปลกตาไปนะ พ่อว่าจะทักตั้งแต่แรกเห็นแล้ว ดันมีเรื่องพี่สาวเจ้าซะก่อน"                                               
"ข้าอยากลองเปลี่ยนแปลงอะไรเกี่ยวกับตัวเองดูบ้างน่ะเจ้าค่ะ ท่านพ่อ ไม่ทราบว่าข้าทำอะไรไม่ควรหรือเปล่าเจ้าคะ?" เธอรีบเอ่ยถาม   "เปล่าหรอกลูก พ่อว่าก็ดีนะ บุตรสาวของพ่อพอแต่งเนื้อแต่งตัวเข้างดงามมากจนพ่อเกรงว่า หนุ่มๆจะมาเกี้ยวหัวบันไดบ้านไม่แห้งซะล่ะสิ  ที่พ่อเรียกเจ้ามา พ่ออยากวานให้เจ้าช่วยไปเป็นตัวแทนของพ่อมอบของขวัญไปส่งให้สหายรักของพ่อสมัยหนุ่มๆหน่อย จะให้เด็กรับใช้ไปส่งมันก็ดูจะไม่เหมาะนัก เพราะสหายของพ่อคนนี้เป็นผู้ใหญ่มีหน้ามีตาไม่เหมาะที่จะให้เด็กรับใช้ไปส่งฮูหยินของเขาเพิ่งคลอดบุตร ส่วนพ่อมีบัญชีรายรับรายจ่ายต้องสะสาง เลยอยากวานให้เจ้าไปแทนพ่อหน่อย"
"ได้เจ้าค่ะ ไม่ทราบว่าสหายท่านพ่อเป็นใครเจ้าคะ?"        "ท่านเจ้ากรมการคลัง หยางเหวิน ท่านเป็นขุนนางเก่าแก่ในราชสำนัก"  "ได้เจ้าค่ะ!  อันหนิงเดี๋ยวเจ้าไปกับข้าด้วยนะ" เธอรีบรับคำแล้วหันมาบอกสาวใช้ของตน   "เจ้าค่ะ คุณหนู"  หลังจากรับคำคหบดี หรือบิดาในภพใหม่ของตน   ก็นั่งมาในเกี้ยว ในระหว่างทางที่จะไปยังจวนท่านเจ้ากรมการคลัง ก็มีเหตุการหนึ่งเกิดขึ้นก่อน พราวนภาได้ยินเสียงดังมาจากภายนอกเกี้ยว  
"เฮ้ๆ พวกเรา เจ้าปัญญาอ่อนมาแล้ว รีบแกล้งมันเร็วเข้า"     โป๊ก! นี่แหนะๆ   "โอ๊ยๆพวกเจ้ามาแกล้งข้าทามมัยอ่ะ ฮือๆ" เสียงพวกเด็กๆหลายคน  กับเสียงชายคนหนึ่งร้องโอดโอย                     พราวนภาแหวกม่านออกดู พบชายคนหนึ่งกำลังถูกเด็กๆกลุ่มหนึ่งรุมกลั่นแกล้ง ปาก้อนหินใส่  ก็รีบสั่งให้คนหามเกี้ยวหยุด แล้วรีบลงจากเกี้ยวไปช่วย  
"นี่ๆ เดี๋ยวเถอะเด็กพวกนี้นี่ นี่มันอะไรกันไปปาก้อนหินใส่คนอื่นแบบนั้นได้ยังไงกัน?" เธอรีบว่ากล่าวแล้วเข้าไปช่วยห้าม พวกเด็กๆเห็นคนห้าม ก็พากันกล่าวว่า  "ไอ้เจ้านี่มันเป็นคนปัญญาอ่อน พวกเราเลยรุมไล่มันไป"          "แบบนั้นยิ่งแย่ใหญ่เขาเกิดมาเป็นคนปัญญาอ่อนก็แย่พออยู่แล้ว ยังไปแกล้งเขากันอีก ยิ่งรู้ว่าเขาสติไม่สมประกอบก็ยิ่งสมควรจะต้องสงสารให้มาก นี่อะไรกลับรุมแกล้งเขากันซะงั้น ระวังต่อไปพวกเจ้าโตขึ้นมีลูก ลูกของพวกเจ้าจะกลายเป็นคนปัญญาอ่อนเหมือนเขา รีบไปให้พ้นกันเดี๋ยวนี้เลยนะ!"  พวกเด็กๆต่างวิ่งหนีกันไป  
หญิงสาวหันหน้ามาทางชายหนุ่มปัญญาอ่อน ก็ตะลึงไปพักหนึ่งเพราะ พบว่าชายหนุ่มจัดว่ามีรูปโฉม รูปงาม คมคายทีเดียว ชายหนุ่มสวมใส่เสื้อผ้าธรรมดา ผมเผ้ารุงรัง มีเลือดออกที่บริเวณหน้าผากบริเวณหัวคิ้ว จากการถูกรุมปาก้อนหินใส่    ทางด้านชายหนุ่มเมื่อเห็นหญิงสาวที่เข้ามาช่วยตน ก็ราวกับเวลาหยุดหมุนชายหนุ่มตะลึงตกอยู่ในพวังค์ไปชั่วขณะ เมื่อพบว่าผู้ที่มาช่วยตนไว้ คือสาวงามเฉิดฉันงามจับตาจับใจราวกับนางอัปสรสวรรค์ รูปร่างสูงโปร่งกว่าหญิงสาวทั่วไป ชุดที่นางสวมใส่รัดกระชับทุกสัดส่วน และมีบางจุดแหวกให้เห็นผิวขาวผ่องบริเวณส่วนหน้าอกที่นูนจนแทบล้นทะลักออกมา พาให้ใจสั่นยิ่งนัก