ถึงคราวนางร้าย ทะลุมิติ

"พอใจหรือยังเพคะฝ่าบาท!? เป็นอะไรขึ้นมาหรือเพคะ? สู้อุตส่าทนแสร้งปัญญาอ่อนหลอกหม่อมฉันได้ตั้งนาน ตอนนี้เกิดเป็นอะไรขึ้นมา

หนำซ้ำ...ราวกับทรงตายอดตายอยากมาจากไหน? เล่นงานหม่อมฉันไม่ยั้งมือเลยนะเพคะ!" พราวนภาเอ่ยปากถามขึ้นมาอย่างงอนๆ ส่วนเรื่องที่เขาหลอกเธอว่าเป็นคนปัญญาอ่อนเธอไม่ได้โกรธอะไรมากมาย เพราะแม้ไม่ต้องบอกก็พอจะเดาได้ถึงความจำเป็นของเขา อาจมีงอนบ้างก็เรื่องที่เขาชอบใช้ความเป็นคนปัญญาอ่อนมาหลอกเนียนเอาเปรียบเธอ แต่ที่ข้องใจก็คือ เธอสัมผัสได้ว่าเกมสวาทของเขาที่ทำกับเธอนั้น แฝงไปด้วยความกรุ่นโกรธเพราะมีแต่ความร้อนแรงใส่ไม่ยั้ง หลายต่อหลายรอบ โดยไร้ความอ่อนโยนอย่างสิ้นเชิง

 "หึ! ทำไมน่ะเหรอ? ก็ตลอดสามวันตั้งแต่เข้าวังมา ฮองเฮาของเราไปขลุกอยู่แต่ที่ตำหนัก อ๋องหย่วนฉีน่ะสิ! เห็นว่าอ๋องหย่วนฉี กำลังลุ่มหลงเจ้าหัวปักหัวปำเลยนี่"

"หม่อมฉันไปเพื่อแผนการสำหรับงานใหญ่นะเพคะ แล้วที่ทำไป มันเพื่อใครกันล่ะเพคะ? หม่อมฉันสืบจนได้ข้อมูลสำคัญที่บ่งบอกว่า อ๋องหย่วนฉีเป็นผู้อยู่เบื้องหลังผู้บงการทั้งในเรื่องอดีต และที่ส่งมือสังหารมาลอบปลงพระชนม์ฝ่าบาทก็เลยต้องวางแผนเข้าหาเพื่อล้วงความลับนี่เพคะ"

"เรารู้! แต่ระหว่างรู้เหตุผลกับความรู้สึกหึงหวง มันคนละส่วนกันนี่! หึ เรารึอุตส่าเฝ้ารอเป็นเหยื่อให้เจ้าล่อลวงเรา  แต่ที่ไหนได้ เราต้องรอเก้อแล้วยังต้องได้ยินเรื่องของเจ้ากับอ๋องหย่วนฉี ลือกันกระฉ่อนวัง เราก็เลยเป็นฝ่ายชวนเจ้าเล่นเกมเองเลยเพราะรอไม่ไหวไง แล้วก็ไม่ผิดหวังแม้แต่น้อย เราไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมอ๋องหย่วนฉีถึงหลงเจ้าจนโงหัวไม่ขึ้น" ฮ่องเต้หนุ่มว่าพลาง ซุกไซ้ซอกคอขาวปลุกเร้าอารมณ์สวาทให้เริ่มต้นอีกครั้ง   "อือ... ปล่อยนะเพคะ ฝ่าบาท อ๊ะ! อืม.."พราวนภาเอ่ยปากทั้งท้วงได้แค่นั้นก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้อีก เพราะกำลังหลงกับรสสวาทที่อีกฝ่ายปรนเปรอจนอดใจไม่ไหว 

"เจ้าจะห้ามเราทำไมล่ะ? หืม... ในเมื่อร่างกายเจ้ามันก็ตอบสนองเราอย่างร้อนแรงทุกครั้งเลยนี่นา อย่าห้ามเราอีกเลยนะฮองเฮาของข้า ทั้งเราและเจ้าต่างก็หลงใหลในรสสวาทของกันและกันจนไม่อาจหักห้ามใจได้"

"เรายอมรับว่าในตอนแรก   อารมณ์ความต้องการผสานกับความรู้สึกหึงทำให้เรามอบเกมรักให้เจ้าอย่างเร่าร้อน จนลืมมอบความอ่อนโยนให้ทั้งที่เป็นครั้งแรกของเจ้า แต่ทั้งๆที่เราทำกับเจ้าอย่างร้อนแรง เจ้ากลับตอบสนองเราอย่างร้อนแรงอย่างไม่แพ้กัน ร่างกายเจ้าตอบสนองเราอย่างกลมกลืนทำให้เรามีความสุขและรู้สึกต้องการเจ้าอย่างไม่สิ้นสุด...  ชายหนุ่มว่าพลางเลื่อนมือไปเคล้าคลึงทรวงอกอวบอิ่มล่อตาล่อใจ ประกบริมฝีปากลงดูดดื่มปลายถันพร้อมขบกัดอย่างยั่วเย้า ฝ่ายหญิงยอมแพ้ให้กับความต้องการของตัวเองเช่นกัน เธอพึ่งรู้ตัวเองว่า ทั้งเธอและเขาต่างก็เป็นประเภทความต้องการสูงเช่นเดียวกัน ไม่ว่าจะร้อนแรงแค่ไหน ทั้งที่เป็นเซ็กส์ที่ไร้ความอ่อนโยน แต่เธอกับชื่นชอบและตอบโต้ด้วยอารมณ์ร้อนแรงดิบเถื่อนสมกัน และเธอก็ไม่เคยปฎิเสธเขาได้สักครั้ง เธอผลักชายหนุ่มตรงหน้าให้เป็นฝ่ายอยู่ใต้ร่าง โดยที่อีกฝ่ายยินยอมพร้อมใจไม่ขัดขืน เคล้าคลึงติ่งบริเวณหน้าอกของเขามือค่อยๆ สัมผัสไล่จากสูงลงต่ำ มือสัมผัสถูกส่วนไหนก็จุมพิตตามไปด้วย เรียกเสียงครางจากคนใต้ร่างอย่างดี มือบางสัมผัสตรงบริเวณแก่นกลางลำตัวอีกฝ่ายบีบคลึงและรูดขึ้นลงตั้งแต่ปลายยันโคนเพิ่มความเร่งรัวเร็วจนน้ำเปียกชื้นไหลหลั่งบริเวณส่วนปลาย จากนั้นตวัดลิ้นร้อนเลียส่วนปลาย และครอบครองดูดดุนช้าสลับเร็ว สร้างความกระสัน ให้ฝ่ายชายครางกระเส่าแหบโหย เมื่อรัญจวนถึงขีดสุดก็กระตุกร่างบางให้มาอยู่ด้านร่างตามเดิม และปรนเปรอให้หญิงสาวตอบแทน ลิ้นร้อนตวัดเร็วรัวซอกซอนกลีบอ่อนไหว จนหญิงสาวกรีดร้องเมื่อถึงอารมณ์ขีดสุด ชายหนุ่มรีบสอดแก่นกายแกร่งเข้าจู่โจมทันที จังหวะกระแทกกระทั้น   รุนแรง เร่าร้อนสองกายบดเบียดประสานกันจนถึงปลายทางความสุข ทั้งสองทรุดร่างนอนทับกันด้วยความเหนื่อยอ่อนกับเกมสวาทที่เพิ่งจบลงอีกครั้ง ทั้งที่ผ่านมาหลายรอบแล้วทั้งคืน     "ข้ารักเจ้านะ ดวงดาวของข้า เจ้าเคยบอกข้าว่าชื่อของเจ้า หมายถึงดวงดาวที่่พร่างพราวบนท้องฟ้า ... เราอยากให้เจ้าเป็นดวงดาวอยู่เคียงข้างเราตลอดไป อย่าทิ้งเราไปไหนเลยนะ"

"ทรงรวบหัวรวบหางหม่อมฉันถึงขนาดนี้แล้ว จะทำไงได้ล่ะเพคะ เดิมทีหม่อมฉันคิดจะจากไปเมื่อจบเรื่อง แต่ในเมื่อไม่ทรงปล่อยหม่อมฉันเอง นับแต่นี้อย่าหวังจะมีสนมหรือหญิงอื่นเลยเพคะ! ไม่เช่นนั้น เทียนฟงน้อยถูกตัดให้เป็ดกินแน่!"

"หึๆ เรามีฮองเฮาผู้ร้ายกาจอยู่ทั้งคน ไม่กล้ามีใครอื่นหรอก เราจะมีเจ้าเป็นคู่ครองเพียงคนเดียว ไม่รับสนมอื่น"

"ขอบพระทัยเพคะฝ่าบาท แต่หลังจากนี้หม่อมฉันอาจจะไม่ได้มาหาฝ่าบาทอีกสักพัก เพราะจำเป็นต้องดำเนินการเรื่องของอ๋องหย่วนฉีต่อ ตอนนี้อาศัยความลุ่มหลงของอ๋องหย่วนฉี ที่มีต่อหม่อมฉัน นับเป็นโอกาสอันดีแล้วเพคะ"

"ฮึ่ม! จบเรื่องเมื่อไหร่ เราต้องให้อ๋องหย่วนฉี ชดใช้ให้สาสม ทั้งเรื่องในอดีตที่มันทำให้เสด็จลุงสวรรคต แล้วตอนนี้ยังต้องให้เจ้าไปขลุกอยู่กับมันอีก เราหึงเจ้าแทบบ้าแล้วรู้ไหม?"     ฮ่องเต้หนุ่มเอ่ยอย่างเข่นเขี้ยวขณะสวมกอดหญิงสาว