ถึงคราวนางร้าย ทะลุมิติ

การเปลี่ยนแปลงของพราวนภาในร่าง หลิวเฟิงเซียน ทำให้ทุกคนที่เคยรู้จักและเพิ่งรู้จักต้องตกใจ เพราะแม้จะเป็นคนที่ได้รับรู้จุดประสงค์ของเธอล่วงหน้าอย่าง หลิวจงไห่ อันหนิง  และอี้หนาน หรือผู้ที่ไม่ได้ล่วงรู้อย่าง ฮูหยินใหญ่และเหม่ยเซียน ทุกคนก็คิดเห็นตรงกันว่า หญิงสาวคนนี้เปลี่ยนแปลงไปราวกับเป็นใครอีกคนที่พวกตนไม่เคยรู้จัก ความงามที่ดูมีเสน่ห์เย้ายวน ดวงตาแฝงเล่ห์ร้ายเย็นยะเยือก น้ำเสียงทรงอำนาจ รวมไปถึงกิริยาที่สัมผัสได้ถึงรังสีแห่งความร้ายที่แผ่ออกมาจากร่างบอบบางนั้น ซึ่งความจริงความเปลี่ยนแปลงของพราวนภานั้น มันคือสิ่งที่เรียกว่าศิลปะทางการแสดง ที่เวลาที่ได้รับบทบาทนักแสดงคนนั้นๆก็จะแปรเปลี่ยนไปเป็นบุคคลที่ตนสวมบทบาทนั้น และในเมื่อเธอคือ อดีตนักแสดงนางร้ายชื่อดังที่ได้รับการยอมรับของวงการ การแสดงของเธอจึงเปลี่ยนไปจนทำให้คนดูอินกับบทบาทของเธอ ในครั้งนี้ก็เช่นกันตอนนี้เธอกำลังสวมบทบาทเป็น ฮองเฮาผู้หลงอำนาจ เย่อหยิ่ง ทะเยอทะยานที่กำลัง ล่อลวงฮ่องเต้หนุ่มปัญญาอ่อนอยู่
 
ส่วนฮ่องเต้หนุ่มที่ยินดีจะถูกล่อล่วง เพราะกำลังหลงใหลในเสน่ห์อันแสนเย้ายวนของนักแสดงนางร้ายสาว ก็ยิ้มร่าเริงพร้อมเอ่ยว่า  "อือๆ ได้ๆ ขอแค่นางฟ้ายอมไปเล่นกับเราในวังนะ ใครมันทำให้เจ้าไม่พอใจ เราจะลงโทษมันให้หมดเลย!"  "อืม... แต่เมื่อกี้เจ้าเล่นอะไรหรอ? อ๋อ เล่นจูบปากใช่ไหม?  งั้นคราวนี้เราเล่นมั้้งนะ"
กล่าวจบประโยคก็จับปลายคางของหญิงสาวแล้วประกบริมฝีปากทันที จนทำให้พราวนภาตกใจเผลออ้าปากชะงักค้าง จนเป็นโอกาสให้อีกฝ่ายตวัดลิ้นร้อนเข้าซอกซอนโพรงปากหวานล้ำ รสจุมพิตอันร้อนแรงอันแสนเย้ายวน ทำให้อารมณ์ของคนทั้งคู่ต่างอารมณ์กระเจิดกระเจิงฝ่ายฮ่องเต้หนุ่มนั้นในตอนแรกปรารถนาเพียงจะแกล้งหญิงสาวตรงหน้าเล่นๆ แต่พอได้ลิ้มรสความหวานล้ำนั้น กลับรู้สึกถึงอารมณ์พิศวาสที่ยากจะดับจนเพิ่มความร้อนแรงขึ้นสนองแรงอารมณ์ที่คลุกรุ่น ทางด้านหญิงสาวที่รู้สึกวาบหวาม รัญจวนใจ ไปกับรสจุมพิตที่ชายหนุ่มมอบให้ก็เผลอตวัดลิ้นร้อน ตอบโต้ไปด้วยความร้อนแรงไม่แพ้กัน จนคนทั้งคู่ต่างลืมตนไปชั่วขณะ
แต่แล้วก็เป็นฝ่ายหญิงที่ได้สติก่อนรีบพลักชายหนุ่มตรงหน้าออกไปอย่างแรง และแสร้งทำสีหน้ารังเกียจจุมพิตของหนุ่มปัญญาอ่อน เพราะนึกได้ว่าตนเองกำลังแสดงบทนางร้ายอยู่ทั้งที่ในความเป็นจริง ใจยังเต้นระรัว และยังไม่อยากให้จุมพิตนั้นสิ้นสุดลง เมื่อผลักไสชายหนุ่มตรงหน้าได้แล้วก็ทำทีเป็นเช็ดปากด้วยอาการรังเกียจให้คนอื่นๆได้เห็น เพื่อแสดง ให้เห็นว่าตนไม่ได้รู้สึกรักใคร่อะไรฮ่องเต้ปัญญาอ่อนสักนิด เธอต้องการเพียงล่อลวงเพื่อตำแหน่งฮองเฮาเท่านั้น ส่วนฮ่องเต้หนุ่มก็ได้สติจากการผลักของหญิงสาวตรงหน้าเช่นกัน 
'เฮ้อ..ดันตกหลุมที่ตัวเองเป็นคนขุดเสียได้ เราไม่น่าประมาทเสน่ห์ของนางเลยจริงๆ ตอนแรกกะแค่แกล้งเล่น แต่ไม่นึกเลยว่าพอได้ลิ้มลอง กลับติดใจความหวานล้ำจนเกิดความต้องการอยากครอบครองนางจริงๆ แล้วยิ่งเมื่อนางจุมพิตตอบเราอย่างร้อนแรงไม่ยอมแพ้ ก็ยิ่งเกิดความต้องการจนไม่อยากหยุด ถ้าหากนางไม่ได้สติผลักเราออกก่อนละก็   เราคงเผลอทำในสิ่งที่ยิ่งกว่าจุมพิตไปแล้ว'
 
หลังจากประกาศราชองค์การแต่งตั้ง และรับตำแหน่งฮองเฮาอย่างเป็นทางการ พราวนภาก็ได้ขึ้นเกี้ยวนั่งมากับฮ่องเต้หนุ่มส่วนเกี้ยวหลังถัดไปเป็นของเหม่ยเซียนที่นั่งมากับอันหนิงส่วนฮูหยินใหญ่ไม่ได้เข้าวังตามมาด้วย   ในขณะที่พราวนภานั่งมาบนเกี้ยวคู่กับฮ่องเต้หนุ่ม ฝ่ายชายก็กำลังคิดอย่างว้าวุ่นใจ  
'เฮ้อ! จะทำอย่างไรดีนะเรา? เราอยากได้มีโอกาสจุมพิตนางอีก ไม่สิ... เราต้องการมากกว่าจุมพิตด้วยซ้ำ ตอนที่เราจุมพิตกับนางเราเผลอคิดไปถึงความเร่าร้อนของเรากับนางบนเตียงเสียด้วยซ้ำ แต่เราจะคิดแผนอย่างไงดีนะ ที่จะทำให้เราได้ทำอย่างที่ตั้งใจ...   ส่วนทางด้านพราวนภานั้นก็กำลังคิด  
'โฮ่ย!! แย่แล้วสิเรา ไม่นึกว่าคนปัญญาอ่อนจะจูบเก่งได้ขนาดนี้ เรายอมรับอย่างไม่อายเลยว่า เราหลงใหลรสจูบของเขาเข้าให้แล้วและยังไม่อยากหยุดแค่จูบแต่จะทำยังดีล่ะ? ฝ่าบาทเพคะ ขอทรงอภัยในความคิดอกุศลของหม่อมฉันด้วยนะเพคะ ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ควร แต่จิตสำนึกฝ่ายชั่วมันดันชนะซะได้จนทำให้หม่อมฉัน ตัดสินใจทำในเรื่องผิดบาปคิดเสียว่าพระองค์โชคร้ายที่มาเจอนางร้ายจอมหื่นคนนี้ก็แล้วกันนะเพคะ ถึงกับคิดกระทำการล่อลวงคนปัญญาอ่อนเพื่อสนองความใคร่ของตัวเอง เฺฮ่อ..บาปหนาจริงๆเลยเรา เอาเถอะเราดันพ่ายแพ้ต่อความต้องการของตัวเองจนมองข้ามสามัญสำนักที่ดี ทั้งที่รู้ว่าเขาปัญญาอ่อนยังอุตส่าคิดหลอกลวงเขาได้อีก ดูเหมือนเราคงติดนิสัยนางร้ายในละครมาแล้วจริงๆ...
"ฝ่าบาทเพคะ... เอ่อ... เมื่อครู่ที่พวกเราเล่นเกมจูบปากกัน  สนุกไหมเพคะ? ...หม่อมฉันว่าพอเราไปที่วังแล้ว วันหลังเรามาเล่นกันอีกนะเพคะ แล้วไม่ใช่มีแค่จูบปากอย่างเดียวด้วย หม่อมฉันจะสอนเกมน่าสนุกยิ่งกว่าจูบปาก รับรองว่าฝ่าบาทจะทั้งสนุกและมีความสุขแน่ๆเพคะ"พราวนภาเอ่ยปากออกไปอย่างไม่เต็มเสียงด้วยความรู้สึกผิด
'หืม?...สวรรค์! นางกำลังวางแผนล่อลวงเราอยู่ เรากำลังคิดหาทางที่จะล่อลวงนางให้มาเล่นเกมสวาทกับเราอยู่เลย แต่นึกไม่ถึงว่านางจะเป็นฝ่ายเสนอมาเองโดยเราไม่ต้องเสียเวลาคิดแผนอะไรมากมายเลยแม้แต่น้อย นางคงกำลังเห็นเราเป็นเหยื่ออยู่สินะ ถ้างั้นเราก็จะถือโอกาสนี่ ทำทีเป็นเหยื่อที่ถูกนางล่อลวง เพียงเท่านี้เราก็จะหลอกให้นางปรนเปรอเกมสวาทให้เราได้อย่างที่ใจคิด การเป็นคนปัญญาอ่อนนี่มันก็เป็นข้อดีเหมือนกันนะ หึ หึ'
"อื้อๆ เอาสิ! น่าสนุกดี เราชอบ! แต่ว่านะ นางฟ้าต้องเป็นคนสอนเรานะ เราเล่นเป็นแต่เกมจูบปากอย่างเดียว นางฟ้าต้องเป็นคนสอนเกมอื่นๆให้เรานะ"
"แน่นอนเพคะ วางใจได้หม่อมฉันจะไม่ทำให้ผิดหวัง"  
'โธ่... ฝ่าบาทผู้ไร้เดียงสา ทรงรู้หรือไม่ว่าตัวเองกำลังจะถูกล่อลวงโดยผู้หญิงที่คิดไม่ซื่อคนนึงน่ะ'