Original love หยุดหัวใจนายตัวร้าย

"อือ"ฉันที่รอฟังคำพูดของเขา
"เหตุผลคือ..."อะไรล่ะย่ะ รีบๆบอกสิ"เพื่อเป็นหนุ่มเนื้อหอมไง"
"..."แดกจุดสะ"เดี๋วนะไม่นึกว่าจะเป็นเหตุผลธรรมดาแบบนี้"
"ก็บอกแล้วไงว่าทำเพื่อตัวเอง"เวกัสที่บอกแบบหงุดหงิด
"ละ...แล้วอัดเสียงเด็กผู้หญิงไว้ทำไหมล่ะฉันที่พูดขึ้นมา ใช้ทำไมต้องอัดด้วยล่ะ
"ผลลัพธ์ก็คือ เก็บหลักฐาน บันทึกสถิติ"-0- เหตุบ้าๆแบบนี้อะนะ
"พูดจริงหรอ"
"จริง" เวกัสที่เดินไปที่ประตู"เพราะงั้นเลิกยุ่มย่ามได้แล้ว"
"อะไรกัน ฉันเองก็โดนหลอกงั้นหรอ ที่เผลอใจไปรักนาย"ฉันที่รู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก
"..."ก็มีคนที่ชอบแท้ๆ อะไรกันอุตส่าห์คิดว่าในที่สุด
"เรื่องเชือกถักก็ด้วยใช้ไหมล่ะ ที่บอกน้องสาวให้นะ" ฉันที่ลดเสียงลง อยากร้องไหจัง
"...ใช้"เวกัสที่หันมาทางฉัน"เธอคงตกใจสินะที่รู้เรื่องเข้า แต่ฉันไม่ได้อยากทำให้เด็กคนอื่นเสียใจ ฉันสัญญาก็ได้ว่าจะไม่ทำอีก"
"เพราะงั้นอย่ามายุ่งกับฉันเลย" เหมือนเข็ม แทงกลางใจ อย่างบอกไม่ถูก
เวกัสที่เดินเข้ามาใกล้ๆก่อนที่มือหนาจะประคองแก้มทั้งสองข้าง แล้วเงยหน้ามองเขา เวกัสที่ประกบริมฝีปากอันบางเบาลงมา ก่อนจะบดขยี้ มันรุงแรงขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่เวกัสจะถอดริมฝีปากออกแล้วเดินออกไป
ปัง
'แต่ฉันไม่อยากทำให้เด็กผู้หญิงคนในเสียใจ ฉันสัญญาก็ได้ว่าจะไม่ทำอีก'ใช้พอลองคิดถึงเรื่องที่เขาพูดใช้ไม่เคยมีผู้หญิงคนในเสียสักคนเลยนี้นะ ร่วมถึงพริมด้วย
ใช้หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นฉันก็ไม่เคย เข้าใกล้เขาอีกเลย ได้แต่เดินผ่าน ไม่สนใจเขาอีกแล้ว ชายผู้เป็นที่รัก  ไม่ว่าเขาจะทำอะไร ถึงนั่งข้างกัน ฉันก็ไม่อยาก เห็นหน้าเขาเลย อีกอย่างฉันก็จะได้อัดเพลงด้วย แต่ยังไม่ได้แต่งเพลงเลยอะT^T แต่ตอนนี้ เอางานไปส่งก่อนดีกว่า ห้องอาจารย์ซากะอีกด้วย ฉันที่เข้าไปไหนห้องเตรียมการสอนจะบอกว่าไงดีล่ะ ห้องนี้ เด็กนักเรียนห้องเราเท่านั้นที่เข้าได้
ฉันที่เปิดประตูเข้ามา อาจารย์ไม่อยู่หรอ? ท้าจะไม่อยู่จริงๆ ฉันที่เดินไปว่างของไว้ ตรวโต๊ะ ก่อนจะเห็น กระดาษเขียนเพลง เนื้อเพลงความหมายดีจัง เห้ออยากแต่งแบบนี้มั้งจัง ว่าแต่อาจารย์แต่งเพลงแบบนี้ได้ไงกันนะ
แอ๊ดดด~
"ใครนะ" เสียงของผู้หญิง ผมดำ (เอิบ เปลี่ยนสีผมตั้งแต่เมื่อไรกัน) หย้าตาสี ซึ่งฉันพ่ายแพ้มาตลอด อ.ซากะ"อือ"ฉันที่รอฟังคำพูดของเขา
"เหตุผลคือ..."อะไรล่ะย่ะ รีบๆบอกสิ"เพื่อเป็นหนุ่มเนื้อหอมไง"
"..."แดกจุดสะ"เดี๋วนะไม่นึกว่าจะเป็นเหตุผลธรรมดาแบบนี้"
"ก็บอกแล้วไงว่าทำเพื่อตัวเอง"เวกัสที่บอกแบบหงุดหงิด
"ละ...แล้วอัดเสียงเด็กผู้หญิงไว้ทำไหมล่ะฉันที่พูดขึ้นมา ใช้ทำไมต้องอัดด้วยล่ะ
"ผลลัพธ์ก็คือ เก็บหลักฐาน บันทึกสถิติ"-0- เหตุบ้าๆแบบนี้อะนะ
"พูดจริงหรอ"
"จริง" เวกัสที่เดินไปที่ประตู"เพราะงั้นเลิกยุ่มย่ามได้แล้ว"
"อะไรกัน ฉันเองก็โดนหลอกงั้นหรอ ที่เผลอใจไปรักนาย"ฉันที่รู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก
"..."ก็มีคนที่ชอบแท้ๆ อะไรกันอุตส่าห์คิดว่าในที่สุด
"เรื่องเชือกถักก็ด้วยใช้ไหมล่ะ ที่บอกน้องสาวให้นะ" ฉันที่ลดเสียงลง อยากร้องไหจัง
"...ใช้"เวกัสที่หันมาทางฉัน"เธอคงตกใจสินะที่รู้เรื่องเข้า แต่ฉันไม่ได้อยากทำให้เด็กคนอื่นเสียใจ ฉันสัญญาก็ได้ว่าจะไม่ทำอีก"
"เพราะงั้นอย่ามายุ่งกับฉันเลย" เหมือนเข็ม แทงกลางใจ อย่างบอกไม่ถูก
เวกัสที่เดินเข้ามาใกล้ๆก่อนที่มือหนาจะประคองแก้มทั้งสองข้าง แล้วเงยหน้ามองเขา เวกัสที่ประกบริมฝีปากอันบางเบาลงมา ก่อนจะบดขยี้ มันรุงแรงขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่เวกัสจะถอดริมฝีปากออกแล้วเดินออกไป
ปัง
'แต่ฉันไม่อยากทำให้เด็กผู้หญิงคนในเสียใจ ฉันสัญญาก็ได้ว่าจะไม่ทำอีก'ใช้พอลองคิดถึงเรื่องที่เขาพูดใช้ไม่เคยมีผู้หญิงคนในเสียสักคนเลยนี้นะ ร่วมถึงพริมด้วย
ใช้หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นฉันก็ไม่เคย เข้าใกล้เขาอีกเลย ได้แต่เดินผ่าน ไม่สนใจเขาอีกแล้ว ชายผู้เป็นที่รัก  ไม่ว่าเขาจะทำอะไร ถึงนั่งข้างกัน ฉันก็ไม่อยาก เห็นหน้าเขาเลย อีกอย่างฉันก็จะได้อัดเพลงด้วย แต่ยังไม่ได้แต่งเพลงเลยอะT^T แต่ตอนนี้ เอางานไปส่งก่อนดีกว่า ห้องอาจารย์ซากะอีกด้วย ฉันที่เข้าไปไหนห้องเตรียมการสอนจะบอกว่าไงดีล่ะ ห้องนี้ เด็กนักเรียนห้องเราเท่านั้นที่เข้าได้
ฉันที่เปิดประตูเข้ามา อาจารย์ไม่อยู่หรอ? ท้าจะไม่อยู่จริงๆ ฉันที่เดินไปว่างของไว้ ตรวโต๊ะ ก่อนจะเห็น กระดาษเขียนเพลง เนื้อเพลงความหมายดีจัง เห้ออยากแต่งแบบนี้มั้งจัง ว่าแต่อาจารย์แต่งเพลงแบบนี้ได้ไงกันนะ
แอ๊ดดด~
"ใครนะ" เสียงของผู้หญิง ผมดำ (เอิบ เปลี่ยนสีผมตั้งแต่เมื่อไรกัน) หย้าตาสี ซึ่งฉันพ่ายแพ้มาตลอด อ.ซากะ