แสงไฟที่ไม่เคยดับ [1 กันยา ]

  หลังจากที่ สืบ นาคเสถียรได้จบชีวิตของตัวเองลงไป ศิลปินต่างๆ ได้มีการเขียนเพลงขึ้น ทั้งคาราบาวด้วยบทเพลง “สืบทอดเจตนา” และบทเพลง “ไม้ขีดไฟกับดอกทานตะวัน” โดย วิยะดา โกมารกุล ซึ่งได้เขียนเพลงตัวแทนสืบ นาคะเสถียร เป็นไม้ขีดไฟ ที่ยอมจุดไฟตัวเอง เพื่อให้ดอกทานตะวันหันมอง (ยอมให้รัฐบาลหรือผู้ที่เกี่ยวข้องหันมาดูแลผืนป่าอย่างจริงจัง)
———————————-

เจ้าไม้ขีดไฟ ก้านน้อยเดียวดายแอบรักดอกทานตะวันแรกแย้มยามบาน อวดแสงตะวันช่างงดงามเกินจะเอ่ย ดอกเหลืองอำพัน ไม่หันมามองแม้เหลียวมา ยังไม่เคยไม้ขีดเจ้าเอ๋ย เลยได้แต่ฝัน ข้างเดียวดอกไม้จะบาน และหันไปตามแต่แสงจากดวงอาทิตย์ จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟ ขึ้นมาเพียงปรารถนา ให้มีลำแสง สีทองจุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมาเพียงปรารถนา ดอกทานตะวัน หันมอง สักครั้งเจ้าไม้ขีดไฟ ก้านน้อยเดียวดายสาดแสงในใจ ไม่นานดอกเหลืองอำพัน จึงหันมามองและพบเพียงกองเถ้าถ่าน เจ้าไม้ขีดไฟ ก้านน้อยเดียวดายเพราะรักจริงใจ อย่างนั้นเพียงแค่เธอหัน เพียงแค่เธอมอง ก็พอดอกไม้จะบาน และหันไปตามแต่แสงจากดวงอาทิตย์ จุดตัวเอง ก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟ ขึ้นมาเพียงปรารถนา ให้มีลำแสง สีทองจุดตัวเอง ก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟ ขึ้นมาเพียงปรารถนา ดอกทานตะวัน หันมอง จุดตัวเอง ก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟ ขึ้นมาเพียงปรารถนา ให้มีลำแสง สีทองจุดตัวเอง ก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟ ขึ้นมาเพียงปรารถนา ดอกทานตะวัน หันมอง สักครั้ง
———————————-

บทเพลง “สืบทอดเจตนา” แต่งโดย ยืนยง โอภากุล หรือ แอ็ด คาราบาว (ปี 2533)เขียนเพลงนี้หลังจากที่สืบ นาคะเสถียร เสียชีวิตลงไปเพียงไม่กี่วัน ถือว่าเป็นบทเพลงแรกที่กล่าวถึง สืบ นาคะเสถียร และเป็นบทเพลงที่ทำให้คนไทยจำนวนมาก ได้รู้จักว่าโลกนี้เคยมีคนที่ชื่อสืบ นาคะเสถียรอยู่ เนื้อหาแต่ละท่อน ตั้งแต่บรรทัดแรก จนบรรทัดสุดท้ายได้บรรยายเอกลักษณ์ของความเป็นสืบ นาคะเสถียร ออกมาได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง———————————-
ดวงตาของเจ้าลุกโชน เสียงตะโกนของเจ้าก้องไพรบัดนี้เจ้านอนทอดกาย จากป่าไปด้วยดวงใจกังวลวาจาของเจ้าจริงจัง มีพลังเหมือนดังมีมนต์นักสู้ของประชาชน จะมีกี่คนทำได้ดั่งเจ้า
สืบ นาคะเสถียร เป็นบทเรียนของกรมป่าไม้หัวหน้ารักษาพงไพร จังหวัดอุทัย ณ.ห้วยขาแข้ง
สองมือเจ้าเคยฟันฝ่า อีกสองขาเจ้าย่างย่ำไปลัดเลาะสุมทุมพุ่มไม้ ตระเวนไพรให้ความคุ้มครองดูแลสารทุกข์สารสัตว์ ในป่ารกชัฎหลังห้วยลำคลองขาแข้งเหมือนดังขาน่อง สองขาเจ้าย่ำนำความร่มเย็น
สืบ นาคะเสถียร เป็นบทเรียนข้าราชการไทยถือประโยชน์ของชาติเป็นใหญ่ ถึงตัวจะตายไม่เสียดายชีวา
สืบ นาคะเสถียร เป็นบทเรียนของกรมป่าไม้หัวหน้ารักษาพงไพร จังหวัดอุทัย ณ.ห้วยขาแข้ง
เช้าวันที่หนึ่งกันยา ในราวป่าเสียงปืนกึกก้องหยาดนี้เพื่อนน้ำตานอง จากข่าวร้ายกลางป่าอุทัยวิญญาณเจ้าจงรับรู้ คนที่ยังอยู่ยังยืนหยัดต่อไปเพื่อนเอ๋ยหลับให้สบาย เจ้าจากโลกไปมิให้สูญเปล่า
สืบเอ๋ยเจ้าจากไป ไม่สูญเปล่า
———————————-
 
ขอขอบคุณข้อมูลทั้งหมด 
http://scoop.mthai.com/specialdays/2953.html