ความรักที่แสนตรงข้ามของยัย2บุคลิก

  วันต่อมา....

     วันนี้เป็นวันเสาร์ ฉันนอนอ่านหนังสือเปิดแอร์อยู่บ้าน ในห้องนอนของฉัน... ฉันน่ะ เป็นคนชอบตุ๊กตากับสัตว์เลี้ยงนะ ในห้องนอนของฉันมีแต่ตุ๊กตาน่ารักๆทั้งนั้นเลย วันนี้อากาศค่อนข้างร้อน ฉันเลยใส่เสื้อผ้าบางๆกางเกงขาสั้นๆ แล้วก็เปิดแอร์ ก็วันนี้ฉันก็ไม่ได้ออกจากบ้านอยู่แล้ว ขอพักสบายๆซักวันละกัน

  ติ่งต่อง ติ่งต่อง

เสียงเหมือนมีคนมากดกริ่งหน้าบ้าน คงมาหาแม่ล่ะมั้ง ชั่งเถอะ

  แอ้น......

เสียงประตูกำลังเปิดออก ฉันรีบหันไปดูทันที ไวท์นิ! มาทำอะไรเนี่ย!? ก่อนเข้าห้องคนอื่นก็เคาะประตูก่อนเซ้!!

"สวัสดีครับ ตุ๊กตาเยอะจังนะ -_-' " เขาพูด

"นายมาทำอะไร?" ฉันพยายามสงบสติอารมณ์ แล้วก็หันกลับมานั่งตรงหน้าเขา เขามองทั่วตัวฉันซ้ำไปซ้ำมา

"นายมาทำอะไร?" ฉันถามย้ำก่อนที่เขาจะทำมันมากกว่านี้

"อ..อ๋อ! ผมจะมาให้คุณสอนการบ้านน่ะครับ"

"โตขนาดนี้แล้วยังจะให้สอนอีกเหรอ?" ฉันถามอย่างเย็นชาและจ้องตาเขาแบบไม่กระพริบตา

"อ..อือ -_-' " เขาตอบ แล้วฉันก็สอนการบ้านเขาเป็นขั้นๆไป หล่อแต่คิดไม่เป็นก็ไม่มีคุณค่านะ (เหมือนแอบด่าว่ะ) ตอนที่ฉันสอน เขามัวแต่มองฉันตลอดเลย เขาแทบจะไม่มองหนังสือเลยด้วยซ้ำ! จริงๆแล้วฉันก็แอบอายอยู่เหมือนกันแหละ -//-

"นายลองทำข้อนี้ดูเองสิ" ฉันพูด

"อ...เอ๋!?" เขาสะดุ้ง

"ลองทำดู...." ฉันย้ำ แต่เขาก็ไม่จับปากกาเลย แล้วก็นิ่งเงียบ

"เป็นอะไร?" ฉันถาม

"ผมขอถามหน่อย...." เขาพูดเบาๆ จะถามอะไรละ? ฉันทำหน้างงๆแล้วเขาก็เงียบไป แล้วจู่ๆเขาก็คลานเข้ามาหาฉัน...

"จะทำอะไร????" ฉันถามแบบกลัวๆแต่เขาก็ไม่ตอบและยังคงคลานเข้ามาใกล้เรื่อยๆ นี่เขาจะทำอะไรเนี่ย? มันไม่ตลกนะ! ออกไปนะ ออกไป! 

     เขายังคงคลานเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนฉันต้องถอยหลังไป ฉันพยายามไม่ให้เราใกล้กันเกินไปแต่สุดท้ายฉันก็ถอยหลังไปจนหลังชนกับผนังห้องนอน... เขาเข้ามาใกล้มาก ไม่เอานะ! หยุด...หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้!!! ฉันหันหน้าหนีแล้วก็หลับตา ไม่เอา...ไม่เอา! ออกไปเลยนะ! ไม่เอา ไม่เอา ฉันไม่ใช่ของเล่น...หยุดซะที...! จู่ๆน้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมา นี่เราจะร้องไห้ง่ายไปไหม!? ไม่ไหว...กลั่นน้ำตาไม่ไหว เขาเหมือนจะตกใจตอนที่เห็นฉันร้องให้ แล้วเขาก็หยุดเข้ามาใกล้

"ทำไมละ?" เขาพูดเบาๆ ฉันค่อยๆลืมตาและหันไปมองหน้าเขา

"เธอน่ะ ดูแล้วก็เป็นคนเย็นชา ไม่ยอมใครง่ายๆ แถมยังแรงเยอะขนาดนั้น แล้วทำไมพอฉันทำอย่างนี้ด้วย ทำไมเธอถึงไม่โต้ตอบเลยล่ะ?" เขาพูดต่อ ฉันเงียบและไปตอบอะไร ไปซักพักนึง แล้วเขาก็ค่อยๆถอยออกไป พอฉันตั้งสติได้ก็เช็ดน้ำตาแล้วก็ถามกลับไปว่า....

"ทำไมนายถึงทำแบบนี้?"

"?" เขาทำหน้างงๆ ฉันเลยพูดต่อ

"นายก็เห็นแล้วนี่ ว่าฉันมีแรงเยอะขนาดไหน แล้วถ้าตะกี้ฉันเตะนายขึ้นมาจริงๆนายจะแย่เอานะ นายก็รู้แล้วทำไมนายถึงกล้าเข้ามาใกล้ฉันขนาดนี้ล่ะ?" พอฉันพูดจบเขาก็ยิ้มนิดๆแล้วก็ยืนขึ้นพร้อมหันหลังเตรียมตัวจะออกไปจากห้อง....

"ก็รู้อยู่แล้วล่ะ ว่ามันเสี่ยง แต่พ่อกับแม่ของฉันบอกว่าเธอเป็นคนเรียบร้อย แต่ไม่ว่าจะดูยังไงฉันก็ดูไม่ออกเลยว่าเธอเรียบร้อยตรงไหน แต่ก็คิดไม่ออกเลยว่าจะทำยังไงดีให้ได้เห็นเธอตอนเรียบร้อย เลยทำไปตามใจตัวเองแบบไม่รู้ตัวเลยอ่ะ แต่สุดท้าย...ก็ได้แบบที่ต้องการแล้ว...:)"

"O//O"

"แล้วก็นะ ฉันชอบเธอแบบนี้มากกว่า ;)" พอเขาพูดจบ เขาก็เปิดประตูและเดินออกไปจากห้องเลย

"คิคิ ตาบ้านี่ -//-"

     สุดท้าย.......

เดี๋ยวๆๆๆๆๆ เขาลืมการบ้านไว้นี่หนา ลายมือห่วยแตกสุดๆเลยแหะ ไม่ได้ฟังเราเลยนิ เขียนผิดทุกข้อเลย แล้วเราจะสอนทำเพื่อ!?

     ทางด้านไวท์

เฮ้ย!!!! การบ้านหายยยยยยยยยยยย!!!!!! ทำไงดี!!!!!???????