The Nightmare ฝันหลอนโรงเรียนมรณะ

     [Guitar's part]
     "เครียดเหรอฮะพี่ตาร์('^'  )" น้องชายแสนดีของผมจะสะกิดแขนผมเบาๆ น้ำเสียงใสๆนั่นเจือความห่วงใยเยอะมากจนริวสัมผัสได้ (ไม่เกี่ยวล่ะ)
     "เปล่านี่ - -)" ผมหันหน้าหนีกลบเกลื่อนความผิดอย่าง(ไม่)เนียน
     "โกหกน้องชายได้ลงคอ!" เบสทำเสียงกรีดร้องนิดๆก่อนจะเดินปลีกวิเวกไปก่อนผม
     โอเคๆ...ยกธงขาวแพ้ครับ ผมเครียดมากๆเลย จะไม่ให้เครียดได้ไงล่ะก็ดูสอ อาถรรพ์โรงเรียนตั้ง5อย่าง ถ้าไม่รีบจัดการชีวิตคนบริสุทธิ์ต้องสูญเสียมากมายนะ แน่นอนว่าผมไม่อยากให้ใครที่ไหนมาตายต่อหน้าแน่นอน
     "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
     เสียงหวีดร้องดังลั่นมาจากทางด้านหลังโรงอาหาร เเละสถานที่นั้นมันก็คือ...
     "ตึกปิดตาย!" เบสและผมรีบวิ่งไปยังจุดเกิดเหตุทันที เหมือนหาเรื่องใส่ตัวแปลกๆชอบกล 
     กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วบริเวณรอบๆเลือดสีแดงฉานเปรอะเปื้อนตามประตูและหน้าต่างของตัวอาคาร บนพื้นซีเมนต์กว้างมีร่างหนึ่งนอนหายใจรวยระรินอยู่ ริมฝีปากที่กลบด้วยเลือดใบหน้ากลมสวยแต่ตอนนี้กลับโชกด้วยเลือดสดๆ ผมจำได้!เธอคือ'ดาว'นักเรียนหญิงจอมหยิ่งดาวเด่นประจำโรงเรียน เธออยู่ห้องเดียวกับผม ผมคิดว่าเธอคงมาหาเรื่องใส่หัวเป็นแน่ ดูสิ!เงาหัวไม่มีเลยด้วยซ้ำ
     "ช...ช่วยด้วย...เบส...กีตาร์..ช..ช่วย.." ดาวเค้นคำขอความช่วยเหลืออย่างยากลำบาก ร่างบางหอบหายใจถี่ๆก่อนจะฟุบลงกับพื้นเหมือนเดิม ผมกวาดสายตาเข้าไปในตัวอาคารก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อสายตาผมปะทะเข้าจังๆกับคุณพ่อชาญผู้ก่อตั้งโรงเรียน! 
     "เจ้าเด็กจองหอง...." วิญญาณคุณพ่อชาญเอ่ยนิ่งๆก่อนจะหายวับไปทิ้งให้ผมยืนค้างอยู่ตรงนั้น 
     วูบบบบ... เพล้งงงงง!!!!
     กระถางต้นไม้ขนาดใหญ่ร่วงหล่นจากดาดฟ้าตึกราวกับมีคนจงใจผลักลงมา มันหล่นลงมาทับร่างแน่นิ่งของดาวทันทีตรงจุดกระดูกสันหลัง แน่นอนว่ากระดูกเธอหักสะบั้นเป็นแค่เศษผงกระดูก คล้ายว่ายังไม่สาแก่ใจวิญญาณผู้เข้มงวดเศษกระเบื้องจากกระถางต้นไม้นั่นพุ่งมาทางกลุ่มไทยมุงรวมทั้งผมและเบสด้วย! 
     "พี่ตาร์!!!" 
     ฉึก! 
     เศษกระเบื้อง ไม่สิ แผ่นกระเบื้องแผ่นใหญ่ที่ด้านมุมต่างก็แหลมแทงเข้าที่หน้าท้องของน้องชายผมทันทีที่เขาเอาร่างมาบังตัวผมไว้
     "ไอ้เบส!!!" 
 
     นี่มันซวยอะไรกันมากมายว่ะ!