The Nightmare ฝันหลอนโรงเรียนมรณะ

     [Guitar's part]

     "เครียดเหรอฮะพี่ตาร์('^'  )" น้องชายแสนดีของผมจะสะกิดแขนผมเบาๆ น้ำเสียงใสๆนั่นเจือความห่วงใยเยอะมากจนริวสัมผัสได้ (ไม่เกี่ยวล่ะ)

     "เปล่านี่ - -)" ผมหันหน้าหนีกลบเกลื่อนความผิดอย่าง(ไม่)เนียน

     "โกหกน้องชายได้ลงคอ!" เบสทำเสียงกรีดร้องนิดๆก่อนจะเดินปลีกวิเวกไปก่อนผม

     โอเคๆ...ยกธงขาวแพ้ครับ ผมเครียดมากๆเลย จะไม่ให้เครียดได้ไงล่ะก็ดูสอ อาถรรพ์โรงเรียนตั้ง5อย่าง ถ้าไม่รีบจัดการชีวิตคนบริสุทธิ์ต้องสูญเสียมากมายนะ แน่นอนว่าผมไม่อยากให้ใครที่ไหนมาตายต่อหน้าแน่นอน

     "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

     เสียงหวีดร้องดังลั่นมาจากทางด้านหลังโรงอาหาร เเละสถานที่นั้นมันก็คือ...

     "ตึกปิดตาย!" เบสและผมรีบวิ่งไปยังจุดเกิดเหตุทันที เหมือนหาเรื่องใส่ตัวแปลกๆชอบกล 

     กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วบริเวณรอบๆเลือดสีแดงฉานเปรอะเปื้อนตามประตูและหน้าต่างของตัวอาคาร บนพื้นซีเมนต์กว้างมีร่างหนึ่งนอนหายใจรวยระรินอยู่ ริมฝีปากที่กลบด้วยเลือดใบหน้ากลมสวยแต่ตอนนี้กลับโชกด้วยเลือดสดๆ ผมจำได้!เธอคือ'ดาว'นักเรียนหญิงจอมหยิ่งดาวเด่นประจำโรงเรียน เธออยู่ห้องเดียวกับผม ผมคิดว่าเธอคงมาหาเรื่องใส่หัวเป็นแน่ ดูสิ!เงาหัวไม่มีเลยด้วยซ้ำ

     "ช...ช่วยด้วย...เบส...กีตาร์..ช..ช่วย.." ดาวเค้นคำขอความช่วยเหลืออย่างยากลำบาก ร่างบางหอบหายใจถี่ๆก่อนจะฟุบลงกับพื้นเหมือนเดิม ผมกวาดสายตาเข้าไปในตัวอาคารก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อสายตาผมปะทะเข้าจังๆกับคุณพ่อชาญผู้ก่อตั้งโรงเรียน! 

     "เจ้าเด็กจองหอง...." วิญญาณคุณพ่อชาญเอ่ยนิ่งๆก่อนจะหายวับไปทิ้งให้ผมยืนค้างอยู่ตรงนั้น 

     วูบบบบ... เพล้งงงงง!!!!

     กระถางต้นไม้ขนาดใหญ่ร่วงหล่นจากดาดฟ้าตึกราวกับมีคนจงใจผลักลงมา มันหล่นลงมาทับร่างแน่นิ่งของดาวทันทีตรงจุดกระดูกสันหลัง แน่นอนว่ากระดูกเธอหักสะบั้นเป็นแค่เศษผงกระดูก คล้ายว่ายังไม่สาแก่ใจวิญญาณผู้เข้มงวดเศษกระเบื้องจากกระถางต้นไม้นั่นพุ่งมาทางกลุ่มไทยมุงรวมทั้งผมและเบสด้วย! 

     "พี่ตาร์!!!" 

     ฉึก! 

     เศษกระเบื้อง ไม่สิ แผ่นกระเบื้องแผ่นใหญ่ที่ด้านมุมต่างก็แหลมแทงเข้าที่หน้าท้องของน้องชายผมทันทีที่เขาเอาร่างมาบังตัวผมไว้

     "ไอ้เบส!!!" 

     นี่มันซวยอะไรกันมากมายว่ะ!