คุณเเวมไพร์ครับโปรดรับรักผมที

เเละเเล้ววันเวลาก็ช่างผ่านมาอย่างรวดเร็วเหลือเกินนะฉันดำเนินชีวิตทั้งอาทิตย์กับการที่กินอาหารอย่างมนุษ์โดยอาศัยยาเม็ดของน้าสาวเเสนสวยที่ย้ายมาอยู่ที่นี่เเละขณะเดี่ยงกันยายก็ไปเที่ยวที่ต่างประเทศโดยทิ่้งฉันเฉยเเละวันนี้นี่เองที่ฉันจะต้องออกไปเผชิญกับโลกภายนอกรั้วบ้านเเห่งนี้นั้นก็คือ... โรงเรียน นั้นเอง

     7.30 น.

     "คุณหนูค่ะเเต่งตัวเรียบรึยังค่ะเนี้ย?"เสียงของเชอร์รี่บอกให้ฉันต้องรียลงไปซินะฉันรีบคว้ากระเป๋าอย่างไวเเล้วรีบวิ่งลงบันไดไปหาเชอร์รี่เเละเมื่อฉันมองไปยังเชอร์รี่นั้นเองเธอได้เเต่อ้าปากค้างเเละพูดว่า " เอ่อนี่ คุณหนูจะไปเล่นหนังผีจูออนหรือไปโรงเรียนค่ะเนี้ย?"เธอถามในขณะที่ยังคงอึ่งกบการเเต่งตัวของฉันอยู่ ใช่ฉันคงเเต่งตัวเเปลกจริงๆนั้นเเหละสำหรับในความคิดของคนธรรมดาทั่วไป ก็ฉันเล่นเอาผมปรกหน้าเเละเอาหน้ากากอนามัยปิดเมิดชิดมาก อย่างก็ผีรักินามัยเลยล่ะ "เอ้า!ก็เเต่างตัวเรียบร้อยไง"ฉันยืนยันเเบบนั้น

     "เเต่คุณหนูเเน่ใจหรอว่าจะออกไปในสภาพเเบบเนี้ยอ่ะ?"เธอยังคงทำหน้าตกใจเเละถามเพื่อความเเน่ใจเเละเช็คดูว่าฉันจะเปลี่ยนใจหรือเปล่า

     "อือ!"ฉันก็ยังยืนยันอย่างหนักเเน่นเเบบนั้นก็จริงอ่ะฉันไม่คุ้นเคยกับการต้องออกนอกบ้านนิก็ไม่รู้จะเเต่งตัวยังไงอ่ะเเละดูเหมือนว่าการสนทนาของฉันกับเชอร์รี่คงนานมากเพราะดูเหมือนน้าจะเดินมาตามเเละเมื่อเธอเจอฉันเธอเหมือนจะยืนยันความเเปลกของฉันอีกคนว่า

     "จะออกไปแบบนี้จริงๆหรอ อลิซ?"เธอถาม

      "ค่ะ!"

      "เอ่อ...เเน่ใจนะว่าจะอกเเบบนี้ เเต่...มันเเปลกมากเลยนะ"เธอยังคงถามอีกเเละฉันคงทำอะไรให้ชัดเจนไปเลยว่าฉัน อลิช คนนี้ตัดสินใจเเล้ว

      "ค่ะ!"

      "เอ้อ งั้นคงห้ามไม่ได้สินะอ่ะเอาก็เอางั้นไปกันเถอะจ๊ะ"น้าทำสีหน้าเหนื่อยใจมากพอๆกับเชอร์รี่ ฮึ!ทำไมอ่ะเเต่งตัวออกจะเเนวซะ ดูทำหน้ากันเข้าสิไม้มัสไตล์กันในหัวใจเลย

     สิบห้านาทีผ่านไป

รถของน้าเมย์ย่าก็จอดอยู่หน้าโรงเรียนๆหนึ่งเเละฉันกับเชอร์รี่ก็ต้องลงกันเเล้วเเละวินาทีที่ฉันก้าวเท้าลงจากรถทุกสายตาก็มารวมอยู่ที่ฉันเเบบไม่ต้องนัดกันมาก่อนเลยเเละตามด้วยเสียงหัวเราะดังระเบิดเเละไม่ว่าฉันกับเชอร์รี่จะเดินไปทางไหนพวกเค้าก็ยังคงมองเเละหัวเราะกันอย่างกะฉันเป็นยัยเเปลกประหลาดอย่างงั้นเเหละ หื้อๆ ทำไมล่ะยิ่งเดินยิ่งไกลวินาทีนั้นเองฉันก็รีบวิ่งหนีออกจากเชอร์รี่อย่างไม่คิดชีวิตเเม้เชอร์รี่จะตะโกนเรียกเท่าไรฉันก็ไม่หันกลับไปมองได้แต่ก้มหน้าก้มตาวิ่งอย่างไม่สนโลก เเละดูเหมือนนรก เอ๊ะ!หรือฟ้าหว้าเเกล้งฉันสะดุดก้อนหินเวรที่บนพื้นเฉย "เฮ้ย แม่จ๋าช้่วยด้วยหน้าหนูจะจ้ำพื้นเเล้ว อ๊ายยยย!!!"ฉันคงไม่บ่าลืมตาไปจ้ำกับพื้นหรอกเเ่ ดูเหมือนมันค้างนานไปนะฉากนี้ฉันค่อยๆลืมตามองเเต่ก็พบว่าฉันไม่จ้ำกับพื้นเเละยิ่งกว่านั้นมีคนมาช่วยเเละ ใครนะที่ช่วยฉันไว้ เค้าคือ ใครน๊า?

      "นี่ เธอเป็นไรป่าวเนีย" ยังไม่ทันหันไปเจ้าของเสียงก็เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง

      "เอ่อ มะ...ไม่ฉันไม่เป็นไร ขอบใจนะ"ฉันพูดพร้อมหันไปมองเเละวินาทีนั้นฉันก็ได้เจอกับเค้าชายร่างสูง เจ้าของผมสีทอง จมูกโด่งได้รูป ดวงตาคู่นั้นก็สวยมาก กรี๊ด เทพบุตรชัดๆเลยอ่ะ(หึ ยัยเเวมไพร์ใจเเตก)ในขณะที่ฉันมัวเเต่เพ้อไปเรื่อยเปื่อยเค้าก็เอ่ยต่อว่า

      "ทีหลังอ่ะก็อย่าวิ่งเเบบนี้อีกสิยัยบ๊อง"เค้าเอ่ยพรอมส่งยิ้มบางให้ฉัน

       "อะ...อือo/////o"

      "เธอเป็นเด็กใหม่หรอ?"

      "อื้อ!ใช่ๆ"

       "อ่อถึงว่าไม่เคยเห็น ฉันชื่อ มิวนะ มิวเซียมอ่ะ เเล้วเธอล่ะ"เค้าถามชื่อฉัน อุ้ยชื่อถามชื่อหรอ กรี๊ด!!! "เอ่อ ฉันชื่อ อลิช ยินดีที่รู้จักนะมิวเซียม"

        "อื้อ เช่นกัน" เค้าตอบเเค่นั้นเเละส่งยิ้มให้ฉันอีกหนเเละเหมือนว่าเชอร์รี่ก็ตามมาอย่างติดๆเเละมาทันที่ฉันกับนายมิวเซียมคุยกนเสร็จพอดี 

      "นี่!คุณหนูวิ่งเร็วจังนะค่ะเรียกเท่าไรก็ไม่หัน เอ้า!มิวนายก็อยู่หรอ?"เชอร์รี่หันไปถาม มิวเซียม

      "อื้อ"เค้าตอบเเค่นั้นเเละเดินจากไปทิ้งไว้เเค่ฉันเเละเชอร์รี่

      "เธอรู้จักเค้าด้วยหรอ?"ฉันหันไปถามเพื่อนสาวที่เเสนรัก

      "ค่ะ เค้าอยู้ห้องเดี่ยวกับเราด้วยไงค่ะ"เชอร์รี่พูดเเละพาฉันเดินหน้า"เเต่ถึงเค้่จะไม่อยู่ห้องเดียวกับฉันเเต่ทุกคนก็รู้จักเค้าทั้งนั้นเเหละค๊า"

      "ทำไมล่ะเค้าทำความผิดอะไรหรอ?"

      "เปล่าหรอกค่ะ เค้านะป๊อปในระดับต้นๆเลยก็เลยมีเเต่พวกสาวๆชอบเเละรู้จัก"

      "อ่อ เเบบนี้เองหรอ"

      "ว่าเเต่เราอยู่ห้องไรนะ?"

      "ม.5ห้อง Bค่ะ" 

      "อ่องั้นรีบไปกันเหอะเด๋วจะสายเอา"

      "เอ่อ เเต่คุณหนูต้องทำหน้าให้เป็นปกติก่อนนะค่ะ"

      "เอ่อ....โอเค้"พูดจบเชอร์รี่ก็พาฉันไปห้องน้ำเเละเเต่งตัวใหม่ส่วนทรงผมน่ะหรอเเก้ใหม่ไม่ได้ก็ฉันจัดทรวมาจากบ้านโดยใช้น้ำยาจัดทรงทำมันจึงเเข็งเเบบนี้ไงเล้า เฮ้อเเละนี่คงเป็นเช้าวันเรกที่ฉันจะจดจำไม่มีวันลืมเลยว่าฉันเเต่งตัวได้ต่างด้าวมาก คนสวยเซ็ง

....................................................................................................................

โปรดช่วยกันติดตามตอนต่อไปด้วยนะค่ะว่าเเวมไพร์ "อลิช" จะเป็นยังไงต่อ ช่วยกันหน่อยนะค่ะ