เงารักกามเทพ

 กริ๊ง กริ๊ง ... !!  เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเมื่อบอกเวลา04.00 น. เทพ หรืออติเทพ รีบลุกขึ้น เพื่อไปดูคนงานเก็บน้ำยาง น้ำยางจากสวนยางพารา 500 ไร่ของเขา ต้องเก็บให้เสร็จก่อน 08.00 น. เพื่อเข้าสู่กระบวนการผลิตในขั้นตอนต่อไป เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยจึงกลับเข้าบ้านไปอาบน้ำแต่งตัว เข้าออฟฟิศเพื่อไปเคลียงานที่ค้างเอาไว้เมื่อไปสิงคโปร์ วันนี้เขามีนัดดูตัวว่าที่เจ้าสาว ตอน 11.00 น ชายหนุ่มอดคิดไม่ได้ว่า เจ้าสาวของเขาตัวจริงหน้าตาจะน่ารักแค่ไหน เขาเห็นเธอตามหนังสือพิมพ์กับรูปถ่ายจากคุณแม่เท่านั้น  "ฮึ ! ก็คงจะสวยสินะ"  ชายหนุ่มพึมพัมเบาๆเท่านั้น 

    ทางด้านอัปสรโสภิต เธอรับรู้แล้วว่าวันนี้เธอต้องนัดดูตัว เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มตกลงแต่โดยดี เธอก็ได้วางแผนที่จะคุยกับอติเทพเพื่อให้เขายกเลิกการแต่งงาน โดยหารู่ไม่ว่า ชายหนุ่มในความคิดของเธอนั้น เขาอยากแต่งงานกับสาวสวยอย่างเธอใจจะขาด รอเพียงแค่เวลาเท่านั้นเอง หลังจากแปดโมงเช้าเธอเข้าบริษัทเพื่อทำงานตามปกติ สิบโมงเดินทางไปสนามบินเพื่อขึ้นเครื่องบินจากกรุงเทพมุ่งหน้าสู่นครศรีธรรมราชเมืองพระ ระหว่างทางเธอนั่งครุ่นคิดเรื่องราวต่างๆมากมาย ถ้าแต่งงานเธอก็ไม่มีความสุขเราะแต่งกับคนที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมากก่อน นิสัยใจคอก็ไม่รู้แม้สักนิดเดียว จะขัดขวางบิดาก็คงจะเป็นลูกอกตัญญู เนื่องจากรับทราบแต่โดยดีว่าเหตุและผลมีมากน้อยแค่ไหน ทางเดียวของเธอคือต้องให้ฝ่ายชายเป็นผู้ยกเลิกงานแต่งงานเท่านั้น ถ้าเขาตกลงทุกอย่างก็จบแต่โดยดี แค่อธิบายให้คุณแม่คุณพ่อเข้าใจเพียงเท่านั้น แต่ถ้าเขาหวังผลกำไรในธุรกิจที่กำลังจะไปได้ดีของเธอ เขาคงจะแต่งงานกับเธอ เขาคงจะเป็นพวกหน้าเงิน เห็นแก่ตัวทั่สุด เธอได้แต่ครุ่นคิดอยู่ภายในใจ  

อากาศบนเครื่องบินถูกปรับโดยเครื่องปรับอากาศชั้นดี หญิงสาวบอบบางหล่อไหล่เล็กน้อยด้วยความหนาวเย็น  วันนี้เธอแต่งตัวด้วยชุดสีฟ้าอ่อนลายลูกไม้ ช่วงบนเป็นซีทรูเล็กน้อยดูเซ็กซี่เย้ายวนใจ เข้ากับกระเป๋ารองเท้ายิปเซ็งรุ่นล่าสุด  ผมยาวตรงสีน้ำตาลอ่อนคลอเคลียอยู่ที่หน้าอกดูละมุนละไมยิ่งนัก  เมื่อลงเครื่องแล้ว คนขับรถก็รีบพาเธอไปยังร้านอาหารที่นัดชายหนุ่มไว้ทันที  

 ....."กี่ที่คะ "  "2 ที่คะ ชืออติเทพ " หญิงสาวพูดคล่องพร้อมกับเดินมาดมั่นกิริยาไปยังโต๊ะอาหาร  เธอนั่งรอด้วยความตื่นเต้นอยู่ตลอดเวลา ด้วยคิดว่าอนาคตของเธอต้องขึ้นอยู่กับผู้ชายคนนี้ ยี่สิบนาทีผ่านไป อติเทพก็มานั่งตรงหน้าเธอ  "ขอโทษที่ปล่อยให้รอนะครับ ผมติดงานอยู่"  อติเทพเอ่ยเหตุที่ตนต้องมาช้า  "ไม่เป็นรัยคะ สั่งอาหารแล้วพูดเรื่องของเรากันดีกว่า " อัปสรโสภิตรีบเข้าเรื่อง เนื่องด้วยสายตาของเธอปประเมิณว่าชายหนุ่มไม่น่าคบหาเลยแม้แต่น้อย ไม่เป็นสุภาพบุรุษที่ปล่อยให้ผู้หญิงรอร่วม 20 นาที  เวลาเป็นเงินเป็นทองนะจ้ะ  แต่เธอไม่รู้ว่าอติเทพมาแอบมองเธออยู่ก่อนแล้ว ก็มัวแต่เหม่อลอยนี่นา 

 "ฉันคิดว่าเราไม่ควรแต่งงานกันคะ" หญิงสาวเริ่มเปิดประเด็นเมื่อเห็นเขาเสร็จทุระกับการจัดการอาหารตรงหน้า 

อติเทพฉุนกึก ไม่ติดว่าเธอจะมาไม้นี้ เหตุดใดเธอถึงไม่อยากแต่งงานกับเขา "เพราะอะไร คุณไม่อยากแต่งงานกับผม "  อติเทพถามออกไปแล้วก็อยากตบปากตัวเองซักที นี่เรางงงวยจนลืมความมั่นใจไปเลยหรอวะ 

"ฉันไม่ได้รักคุณ เราไม่เคยเจอกันมาก่อน เราไม่ได้เรียนรู้นิสัยใจคอกันเลยนะคะ แล้วคุณก็อายุมากกว่าฉันหลายปี ฉันคิดว่าคุณคงจะมีคนรักอยู่แล้ว ใช่ไหมคะ "  หญิงสาวร่ายยาว เพราะหาเหตุผลที่จะให้อติเทพไม่ตอบตกลงเรื่องงานแต่งงาน 

"ผมไม่มีคนรัก " อติเทพตอบสั้นๆ ประเมิณหญิงสาวตรงหน้าไม่ออก 

"อะไรกันคะ  คุณอายุเท่าไหร่เข้าไปแล้ว ไม่มีคนรัก ฉันว่ามันแปลกและเสี่ยงเกินไปที่ฉันจะแต่งงานกับคุณคะ คุณรักใครเป็นหรือเปล่าก็ไม่รู้"  อัปสรโสภิตกล่าวด้วยไม่คิดว่าคำพูดของตนนั้นจะทำลายมิตรภาพ เนื่องจากเธอเพิ่งกลับจากต่างประเทศ การใช้ภาษาไทยยังไม่ถนัดนักกับความหมายของคำ 

"ผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็นว่าผมรักเป็น ทำได้ทุกอย่างที่คนมีแฟนเขาทำกันนั้นแหละ จะลองมั้ยครับ" เมื่อโดนท้าทายเขาจึงโกรธมาก และสบถออกไป  "นักเรียนนอกอย่างคุณไม่คิดจะตอบแทนบุญคุณพ่อแม่หน่อยหรอครับ ท่านอุตส่าเลี้ยงคุณมา คุณถึงหลอกลวงท่านว่าคุณมาเจรจาดูตัวกับผม คุณหลอกพ่อแม่ซ้ำยังมากล่อมผมอีกคน  คุณเห็นแก่ตัวหรือเปล่า" อติเทพเผลอพูดออกมาด้วยความเจ็บใจที่โดนเธอพูดจาหยามน้ำใจเขานัก คนอะไร เขาจะช่วยเหลือแท้ๆ 

"ฉันเพียงแค่คิดว่า มันมีปัจจัยหลายๆอย่างที่เราเข้ากันไม่ได้ "  อัปสรโสภิตกล่าวด้วยน้ำเสียงนิ่ง ในใจเธอกลัวเหลือเกินผู้ชายคนนี้ ห่าม พูดจาน่าเกลียด ถึงเธอจะไปอยู่อังกฤษหลายปี แต่บางคำพูดเธอเข้าใจในความหมายมันดี   

"ผมจะเก็บไปคิดดู"  ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับเรียกบริกร ให้มาเก็บเงินค่าอาหาร 

"ผมคงไม่ไปส่งคุณนะ "  เขาพูดพร้อมกับเดินออกจากร้านอาหารไปทันที