รักได้ไหม นายนกน้อย

                              08.45
มาถึงโรงเรียนจนได้แฮะ..แต่ก็ไม่ทันอยู่ดีหวังว่าครูเวรคงจะไปแล้วนะ "เป็นไงบ้างมากินะจังสนุกรึป่าวจ๊ะ"ผู้หญิงตัวสูงหันมาถามฉัน "ก็เหนื่อยน่ะสิถามมาได้"แต่มันก็สนุกดีนะฉันเผลอยิ้มมุมปากก่อนที่ร่างเล็กของฉันจะหมดแรงและทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยกายและเหนื่อยใจแบบสุดๆพร้อมกับทุกๆคน" นี่พวกคุณที่กำลังนั่งสบายใจอยู่ตรงนั้นน่ะ"เห้อครูเวรงั้นเหรอไม่จริงใช่ไหมชีวิตวัยมัธยมของช้าน!!! เดี๋ยวก่อนนะนี่มันแปดโมงกว่าแล้วนะครูน่าจะไปแล้วนี่แถมเสียงที่ได้ยินเสียงไม่เหมือนคนแก่ชะด้วยดัดเสียงมาเหรอคะพี่ พวกเราทุกคนค่อยๆหันไปอย่างแบบว่าช้าๆแล้วนะ45องศามั้ง เงียบไปชั่วขณะจะเงียบทำมายฟระหลังจากนั้น2นาทีผ่านไปเสียงแรกถมาจะผู้หญิงตัวสูงอีกแล้วมันออกทุกซีนนะรู้ป่ะ"เอ่อคุณฮิบาริคะ" อะไรกันเสียงอ่อยเลยนะเธอเข้มแข็งหน่อยสิพอลากฉันมาเนี่ยแหกปากลั่นทางเลยเนี่ยนะพออยู่ต่อหน้าเจ้าหัวรังนกนี่เพลียเชียวนะมึง
แล้วเจ้ารังนกนั่นจะมองมาหาตรูทำแมวอะไรคะเนี่ยจะกินฉันเลยฉันไม่อร่อยหรอก..................กริ๊ง!!!!กริ๊ง!!!กริ๊ง!!! กรี๊ด!!!เห้อทำไมเสียงสุดท้ายไม่เหมือนเสียงออดเมื่อกี้เลยวะเห้อเดี๋ยวๆนั่นเสียงพวกนักเรียนหญิงนี่."ท่านฮิบาริน่ะแก หล่ออ่ะ"  "ว้ายมองมาทางนี้หน่อยสิคะ"