My love forever รักนี้...ที่ฉันรอ

ทุกชีวิต ณ ที่แห่งนี้ รีบกลับไปนั่งประจำที่ของตัวเองอย่างรวดเร็ว ราวกลับหนีภัยสึนามิที่กำลังซัดอยู่
ยังไงอย่างงั้น แต่ดูเหมือนจะมีอีกหนึ่งชีวิต ที่ยังอยู่ เหมือนว่าไม่เกรงกลัวกับพายุตรงหน้า!

"นพดล ทำไมยังไม่กลับไปนั่งประจำที่ ครูสั่ง ไม่ได้ยินรึยังไง!!!"
"ผมจะพาเธอไปห้องพยาบาลเองครับ ผมเป็นผู้ชาย ถ้าอุ้มเธอไปคงสะดวกกว่าอาจารย์ที่เป็นผู้หญิง
จริงมั้ยครับ???"

ร่างสูง แต่ไม่สูงจนเกินไป ผิวขาวใส ประกอบกับใบหน้าเรียวเข้ารูป
ปากบางอมชมพู เหมือนทาลิปสติกสีชมพูใส ผู้ชายอะไร หน้าหวานชะมัดเลย! ฉันมองใบหน้าชายหนุ่มตรงหน้า พลางคิด แต่..ทำไมนะ! ดูเหมือนจะไม่ค่อยเป็นมิตรแฮะ ใบหน้าหล่อที่ไร้ซึ่งรอยยิ้ม เห๊อะ! ขี้เก๊กชะมัด!

"งั้นก็ได้ ขอบใจมากนะ นพดล เธอนี่เป็นเด็กที่มีน้ำใจจริงๆ" พอยัยแม่มดพูดจบ ก็หันมาหาฉัน
"เดี๋ยวครูกับนพดล จะพาเพื่อนเธอไปห้องพยาบาลนะ ส่วนเธอ รออยู่ที่นี่กับเพื่อนๆ!!"
"แต่!! อาจารย์คะ!!! เพื่.." ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ
"ไม่มีแต่!!! ห้องพยาบาลน่ะ มีอาจารย์ประจำ ที่ชำนาญในการปฐมพยาบาลอยู่แล้ว เข้าใจนะ!!
แล้วก็เชิญไปลงชื่อเข้าปฐมนิเทศซะ ก่อนที่ครูจะทำโทษเธอ ในฐานที่เธอเลทไป10นาที!!! คุณปรีชญา!"

ห๊ะ??!!! รู้จักชื่อฉันด้วยหรอเนี่ย ไหนจะน้ำเสียงนั่นอีก ยิ่งกว่าแม่มดในหนังซะอีก
แล้วยัยนั่นน่ะ เพื่อนคนแรกของฉันนะ! ไหงนายหน้าหวานนั่นมาแย่งกันแบบนี้เนี่ย!!
อาจารย์นะอาจารย์ เห็นคนหล่อหน่อยทำเป็นใจอ่อน แหม...เธอเป็นเด็กที่มีน้ำใจจริงๆ.. แหวะ!!!
แค่นี้ทำเป็นชม ทีกับฉันนะ ดุเอาๆ
วันนี้ฉันก้าวขาไหนออกจากบ้านเนี่ย!??! ซวยซ้ำ ซวยซ้อนจริงๆเลย
ขอเป็นลมตามยัยเตี้ยไปได้ม้ายยยยย
นี่ฉันกำลังแสดงเรื่อง เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดอยู่รึเปล่าเนี่ย ยัยเพื่อนตัวแสบ!
เริ่มไม่สนุกแล้วนะ เห้อออออ!! ถอนหายใจอีกแล้วสิช้านนน...

"อาจารย์รัศมีครับ เดี๋ยวผมพาเธอไปห้องพยาบาลเองก็ได้ครับ ลำบากอาจารย์เปล่าๆ" เขาเอ่ย ด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"งั้นก็ได้..ฝากด้วยนะ นพดล"
จบบทสนทนา ร่างของคนตัวเล็กก็ถูกช้อนขึ้นมาด้วย2แขนของหนุ่มใบหน้าหวาน แล้วมุ่งตรงไปที่ห้องพยาบาลทันที

"เดี๋ยวจะมีอาจารย์ 3-4คน มาเป็นวิทยากร แล้วก็ดูแลพวกเธอ ในวันนี้ ขอให้สนุกกับกิจกรรมที่ทางโรงเรียนจัดให้กับพวกเธอ มัธยมศึกษาปีที่4 ครูต้องไปประชุม อ่อ...แล้วอย่าก่อเรื่องอีกล่ะ ปรีชญา! ครูไปละ"

อ้าว! ไหงเป็นงั้นล่ะ จะไปละยังมาแขวะฉันอีก ก้าวขาเข้าโรงเรียนวันแรก ก็โดนอาจารย์หมายหัวซะแระฉัน
ยัยแม่มดปีศาจ2พันปีเอ๊ย มีอาจารย์ใจดีแบบที่ฉันใฝ่ฝันบ้างมั้ยเนี่ย??!!

"มีสิ ^ ^ " ในขณะที่ฉันกำลังบ่นพึมพำกับตัวเอง ก็มีเสียงแทรกเข้ามา ใครกันนะ?
ทันทีที่ฉันหันไปมองต้นเสียงนั้น!
พรึ่บ!! "โอ้ยย นี่เธอจะลากฉันไปหนาย"
ฉันกำลังถูกใครบางคนฉุด กระชาก ลาก ถู ไปแบบไม่สนใจคนถูกลากเอาซะเลย

"มานั่งกับฉันตรงนี้ดีกว่า ฉันชื่อซินส์ ส่วนนี่เพื่อนฉัน ชื่อแอน เธอชื่ออะไรอ่ะ ทำความรู้จักกันไว้ ไหนๆ เราก็อยู่ห้องเดียวกัน เนอะๆ แอน"

อะไรของเขานะ! ลากฉันมา ยังไม่ขอโทษซักคำ แถมแนะนำตัวเสร็จสรรพเรียบร้อย ส่วนเพื่อนเธอที่ชื่อแอนอะไรนั่นน่ะ ดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าฉันซักเท่าไหร่ เพราะไม่เห็นจะตื่นเต้นดีใจ เหมือนยัยซินส์ แถมยังไม่พูดกับฉันซักคำ สองคนนี้คบกันได้ยังไงนะ นิสัยต่างกันยังกะอยู่คนละขั้วโลก 

"แกไม่เคยมีเพื่อนไงวะ ไอ้ซินส์ จะตื่นเต้นอะไรนักหนา ก็แค่เด็กใหม่ ที่ชอบเรียกร้องความสนใจ"

แกไม่เคยมีเพื่อนไงวะ ไอ้ซินส์ จะตื่นเต้นอะไรนักหนา ก็แค่เด็กใหม่ ที่ชอบเรียกร้องความสนใจ"

หือ! o_O นั่นหรอ คำพูดที่ออกมาจากปากของยัยหน้าสวยนี่ ฉันว่า อย่าให้เธอพูดอ่ะ ดีละ คนอะไรหน้าตาก็ออกจะสวยหวาน แต่คำพูดนี่ ยังกะนางมารในคราบของนางฟ้าอย่างงั้นแหล่ะ
จะว่าไปนิสัยยัยซินส์ยังน่ารักกว่ายัยแอนเยอะเลย แค่วิธีการเข้าหาเพื่อนของเธอ มันออกแนวดิบเถื่อนไปหน่อย แค่นั้นเอง ^^'

"อย่างฉันน่ะ มีคนสนใจเยอะอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องเรียกร้องความสนใจหรอก แล้วคำพูดของเธอ...ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจด้วย เคนะ ^~^ " เอาสิ ฉันก็ไม่ยอมเหมือนกัน หึหึ!

"เออๆ ยัยคนหน้าตาดีทั้ง2 หยุดทะเลาะกันก่อนได้ป๊ะ?? แล้วเธอ! ได้ยินที่ฉันถามมั้ยเนี่ย? ฉันถามว่าเธอชื่ออะไร!? ยังไม่ตอบฉันเลย" ยัยซินส์เขย่าตัวฉันที่กำลังส่งสายตาอาฆาตกับยัยแอนอยู่ เพื่อให้หันไปสนใจเธอ
"โอ๊ย! นี่ ปกติเวลาเธออยากรู้จักใคร เธอทำซาดิส แบบนี้กับทุกคนป๊ะ?"
"แฮะๆ เก๊าขอโทษก๊าฟฟฟ ก็ตื่นเต้นอ่ะ เห็นเด็กใหม่น่ารักๆแบบเธอ ก็อยากพาเข้าแก๊งไง ตกลงบอกได้ยังว่าชื่ออะไร?" ยัยนี่พูดจาดีนะเนี่ย ฉันคิด ฮ่าาๆๆ"
"ฉันชื่อเพียว ยินดีที่ด้า.." โอ๊..โอ๊ยยย เจ๊บบบ!!! อยู่ดีๆ ยัยซินส์ก็กระโดดกอดฉัน o_O
เฮ้ย!! ยัยนี่ชอบใช้ความรุนแรงอยู่เรื่อย ฉันล่ะเพลีย มีแต่เรื่องเจ็บตัวจริงๆเลย ฉันคิดถูกแล้วใช่มั้ยที่มีเพื่อนแบบแก ให้ตายเหอะ-_-'

"ฮัลโหลๆ เทสสส 1,2 โหลๆ1,2,3.... อ้าวๆ นักเรียนทุกคน หันมาฟังทางนี้ก่อนครับ เรื่องคุยพักไว้ก่อนนะ
พวกเธอยังมีเวลาคุยกันอีกทั้งเทอม" อาจารย์ชายที่ตอนนี้อยู่บนเวทีขนาดย่อมๆ ของห้องประชุมใหญ่กล่าว

"เราจะเริ่มกิจกรรมในวันนี้ ขอให้ทุกคนตั้งใจฟัง วิทยากรทุกคน และขอให้สนุกกับกิจกรรม
ที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นนะครับ"