Matilda สวย สาย สยอง

"มาธิลด้า ลูกไม่ควรเก็บแมวพวกนี้มาเพิ่มนะ แค่20ตัวก็เลี้ยงกันแทบไม่ไหว ถ้ามีมากกว่านี้เราจะเอาอะไรมากินล่ะลูก ลูกเล่นเอาอาหารกระป๋องทั้งลังไปให้พวกมันน่ะ"
     เสียงแม่บ่นตั้งแต่เช้า น่ารำคาญเสียจริง กับอีแค่แมวไม่กี่ตัว ฉันเลี้ยงคนเดียวก็ยังได้ บ้านก็รวย จ้างแม่บ้านเพิ่มอีกก็ได้นี่
"ก็มันน่าสงสารนี่คะแม่ พวกมันไม่มีแม้แต่ที่อยู่เลยด้วยซ้ำ พวกมันนอนข้างถนน ไม่มีอาหารกิน บางตัวก็บาดเจ็บพอมันหายดี พวกเราก็พามันไปปล่อยที่มูลนิธิ หรือเอาไปให้คนอื่นก็ได้นี่คะ ไม่เห็นจะยุ่งยากตรงไหน" ฉันตอบกลับไปด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดสุดๆ
"เดี๋ยวนี้เจ้าอารมณ์นักหรือไงเรา เอาแต่เถียงแม่ฉอดๆ" แม่เริ่มเดือด
"ใครกันแน่คะ"
"..."
"ไปกันเถอะ มาเบลล์ เรอาร์ ก่อนที่ฉันจะเข้าเรียนสาย" ฉันอุ้มมาเบลล์ แมวพันธุ์เปอร์เซียไว้ในอ้อมแขนข้างขวา และเรอาร์ แมวพันธุ์อเมริกัน ช็อตแฮร์ไว้ในอ้อมแขนข้างขวา ทั้งสองตัวเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน เวลาที่ฉันไม่มีใคร พวกมันก็อยู่เคียงข้างฉันตลอด ฉันยอมจ่ายเงินเพิ่มให้กับโรงเรียน เพื่อที่ฉันจะได้มีพื้นที่ส่วนตัวไว้เล่นกับพวกมัน จนเพื่อนๆแทบไม่คบกับฉันสักคน...มีไม่กี่คนเท่านั้นแหละที่เข้าใจฉัน...