นี่แหล่ะ ครอบครัว ของผม

           วันแรกในมื้อเย็น"ที่รักทุกคนพ่อว่า พ่อตกงานแล้วล่ะ"คุณพ่อพูดขณะกินข้าวกับลูกๆและภรรยา"ห๊ะ!!!" ลูกๆและคุณแม่พูดพร้อมกัน"จริงหรอพ่อ! แล้วพ่อจะได้ทำงานตอนไหน? เรื่องของเรื่องมันเป็นยังไง? ไหนบอกหนูมาสิ!"ตะขบพูด"เรื่องของเรื่องมันก็ยาวเหมือนกันน่ะนะ นายจ้างบอกว่าโรงงานจะปิดไปชั่วคราว เพราะมีบริษัทใหม่มากู้ขอพื้นที่ อะไรประมาณนี้ล่ะนะ"คุณพ่อพูดหน้าเศร้า"แล้วสรุปพ่อจะได้ทำงานไหม?"ป๋อยแป๋งพูด"เฮ้อ นายจ้างบอกว่า พ่อคงได้ทำงานอีก 2 ปี นู้น"คุณพ่อพูดแล้วถอนหายใจ"โธ่ ที่รัก ไม่ต้องเครียดไปนะ กินข้าวเถอะ เดี๋ยวกับข้าวเย็นหมด"คุณแม่พูดแล้วลูบหลัง"อื้ม ขอบใจนะที่รัก"คุณพ่อพูดแล้วยิ้ม หลังกินข้าวเสร็จลูกๆก็ต่างทำอะไรส่วนตัวของตน ขณะที่แม่ล้างจานอยู่"ไข่นุ้ย มาเอาขยะในครัวมาทิ้งที่หน้าบ้านให้แม่หน่อยซิ"คุณแม่พูดขณะล้างจานอยู่"แปปๆ เดี๋ยวผมขอฆ่าไอ้นี่ก่อน" ไข่นุ้ยพูดขณะเล่นเกมอยู่"เดี๋ยวค่อยเล่นก็ได้ มาเอาขยะในครัวไปทิ้งให้แม่ก่อน เดี๋ยวมันจะมืดเอา"คุณแม่พูด"ไม่ได้ๆ หอยทากบุกอยู่ ผมยังฆ่ามันไม่ได้เลย"ไข่นุ้ยพูดไปกดเกมไป"เฮ้ย มึงก็ไปทิ้งขยะให้แม่หน่อยไม่ได้หรือไง เกมเดี๋ยวค่อยเล่นก็ได้นิ"ตะขบพูด"แล้วทำไมอะ ก็ผมเล่นอยู่ ไม่เห็นหรือไง แบร่"ไข่นุ้ยพูดแล้วหันไปแลบลิ้นใส่"หน๋อย ไอ้ห่านี่ อยากEAT TEENกูใช่ปะ"ตะขบเริ่มโมโห           สักพัก คุณแม่ได้เอาสากกระเบือมาตีหัวไข่นุ้ย"ไอ้ไข่นุ้ย มึงจะหยุดเล่นเกมไหม หรืออยากให้แม่ทุบเกมให้พัง ห๊ะ!"คุณแม่พูดอย่างฉุนเฉียว"ฮิฮิ" ตะขบหัวเราะนิดๆ"โอ้ยยย~ อิไตโยะ โธ่ ก็ได้ๆ เดี๋ยวผมจะรีบไปเอาขยะไปทิ้งเดี๋ยวนี้แหละ"ไข่นุ้ยพูดแล้ว วางเกมเสียงดัง"อย่ามาทำเสียงดังใส่แม่นะ ไข่นุ้ย ใช้นิดใช้หน่อยไม่ได้เลย เดี๋ยวนี้หัวแข็งขึ้นใช้ไหม แม่จะตีไข่มึงให้อ่อนเลย ดีไหมห๊ะ!!"คุณแม่พูด"ครับ ผมขอโทษ ผมจะไม่ทำอีก "ไข่นุ้ยพูดแล้วยกมือไหว้ขอโทษ"ดีมาก เป็นเด็กเป็นเล็กต้องรู้จักหัดขอโทษเข้าใจไหม"คุณแม่พูดแล้วเริ่มใจเย็นลง"ครับ เดี๋ยวผมไปเก็บขยะไปทิ้งก่อนนนะครับ"ไข่นุ้ยรีบเดินไปเอาขยะไปทิ้ง           หลังจากนั้นไข่นุ้ยก็ไปเก็บขยะเสร็จแล้วมาเล่นเกมต่อ "เฮ้ย ไข่นุ้ย เมื่อกี้นี้โดนแม่แขกกระบาลเจ็บปะวะ 555"บ๊วยดองพูดแล้วขำไปด้วย"โธ่ เจ็บดิพี่ แม่น่าจะตีเบาๆก็ได้ พี่ตะขบก็มาหัวเราะเยาะผมอีก ฮึ้ย คิดแล้วอารมย์เสียเลย"ไข่นุ้ยพูด"เอาน่าๆ พี่ก็เคยเป็นเหมือนเอ็ง ทนไปเถอะน่า แม่เค้าอยากให้เราเป็นเด็กดี เชื่อฟัง เข้าไว้ พี่ขึ้นไปอาบน้ำก่อนดีกว่า "บ๊วยแดงลูบหัวไข่นุ้ยก่อนขึ้นไปอาบน้ำ"อือ"ไข่นุ้ยพูดเสร็จก็หันไปเล่นเกมต่อ           หลังจากที่ทุกคน ทำภารกิจส่วนตัว อาบน้ำเสร็จ ทุกคนก็เข้าห้องนอนพร้อมกันเรียบร้อย"เด็กๆ นอนแล้วปิดไฟด้วยนะ อย่านอนดึกกันล่ะ"คุณแม่พูดก่อนนอน"คร้าบบบ/ค้าาาาา~"ลูกๆทุกคนพูดพร้อมกัน           สักพัก....ทุกคนต่างไม่ยอมนอนกัน ยกเว้น สลิ่ม"นี่ๆ เรามาเล่นอีแก่กินน้ำกันไหม ชั้นมีไพ่อยู่" บ๊วยดองเป็นคนเริ่มพูดคนแรก"ผมเล่นๆๆ"ไข่นุ้ยพูดทันทีทันใด"อีแก่กินน้ำหรอ ดีๆ พี่อยากเล่นอยู่พอดี"ตะขบพูด"ผมขอเล่นด้วยคน"ป๋อยแป๋งตามมา"งั้น ผมเล่นด้วยล่ะกัน"ท็อปแท็ปก็ตามมา"จิ๊คาปู๊ล่ะ จะเล่นด้วยไหม"บ๊วยดองถาม"หือ อีแก่กินน้ำหรอ ไม่ล่ะ ขอเป็นกรรมการแทนแล้วกัน"จิ๊คาปู๊พูดสลึมสลือ"งั้นมาเล่นกันเถอะ กติกาคือ เปลี่ยนจากกินน้ำให้พูดความลับที่ไม่อยากจะเปิดเผย ห้ามขี้โกงกันล่ะ เคนะ"บ๊วยดองพูด"โหยย เค"ท็อปแท็ป ไข่นุ้ย ป๋อยแป๋ง ตะขบ พูด           เล่นไปเล่นมาซักพัก เสียงดังเจี้ยวจ้าวไปถึงห้องนอนของคุณพ่อคุณแม่"หือ? ที่รัก ลูกๆยังไม่นอนอีกหรอ"คุณพ่อพูดสลึมสลือ"หือ? ไหนดูเวลาซิ เที่ยงคืน!! อะไรกันพวกนี้ทำไมยังไม่นอนกันอีก"คุณแม่ตื่นทันทีเมื่อดูนาฬิกา"งั้นเดี๋ยวเค้าไปบอกลูกก่อน"คุณแม่ลุกจากเตียง"จ่ะ" คุณพ่อนอนต่อ           เมื่อเล่นอีแก่กินน้ำกันเสร็จปุ๊ป"ฮ่า ๆๆ พี่ตะขบ แพ้แล้ว บอกมาซะดีๆ"ไข่นุ้ยพูดด้วยความสะใจ"โธ่ก็ไดั งั้นชั้นจะเริ่มเล่าละนะ"ตะขบพูด"อือๆ"บ๊วยดอง ไข่นุ้ย ป๋อยแป๋ง ท็อปแท็ป พูด"ความลับของชั้นคือ...."ตะขบพูด           สักพักก็ได้มีเสียงเปิดประตูดังปัง!!"นี่ทำไมพวกแกยังไม่นอนกันอีก เล่นไรกันเนี่ย นี่เที่ยงคืนแล้วนะ นอนกันได้แล้ว"คุณแม่ยืนกอดอก"ถ้ายังเล่นกันอีก แม่จะหักเงินค่าขนมให้หมดเลย"คุณแม่พูด"ครับๆ/ค่ะๆ นอนแล้วครับ/ค่ะ "ลูกๆพูด"อย่าให้มีเสียงอีกนะ"คุณแม่พูดเสร็จแล้วเดินออกจากห้อง"โธ่ เพราะพี่พูดช้าอะแม่ถึงได้มาดุก่อนเลยเนี่ย"ไข่นุ้ยพูด"เอ้า อย่าโทษพี่คนเดียวดิ ก็เราเล่นเสียงดังกันหมดอะ พี่ก็ไม่มีสมาธิพูดนะสิ"ตะขบพูดตอบ"เอ้า ไม่เกี่ยวอะ ถ้าพี่พูดไวๆกว่านี้แม่ก็ได้ไม่ต้องมาดุก่อน"ไข่นุ้ยพูดกลับ"อะไรของมึงอะไข่นุ้ย คนเราจะให้พูดความลับของตัวเองมันก็ต้องค่อยๆพูดดิวะ หรือมีมึงคนเดียวที่พูดทันที ห๊ะ!!"ตะขบเถียงกลับ"นี่ๆ อย่าทะเลาะกันเลยน่า นอนๆๆได้แล้ว"ป๋อยแป๋งพูด"เออๆ นอนกันได้เเล้ว"ตะขบพูด           เช้าวันต่อมาลูกๆทุกคนต่างไปโรงเรียนกันเอง เมื่อมาถึงฝ่ายของไข่นุ้ย"อรุญสวัสดิ์จ่ะ ไข่นุ้ย"ลายฟ้าเดินเข้ามาทัก"อะ... เอ่อ อรุญสวัสดิ์ เช่นกัน ลายฟ้า"ไข่นุ้ยตอบกลับแล้วหน้าก็แดงขึ้น"เป็นอะไรไม่สบายรึเปล่า น่าแดงจัง"ลายฟ้าถาม"มะ..ไม่อะไรหรอก"ไข่นุ้ยหันหน้าหนี"อ่าว อรุญสวัสดิ์ยัยหน้าแก่"เสียงดังจากอาคาร"ใครหน้าแก่กันหรอ"ไข่นุ้ยถาม"ไม่มีอะไรหรอก พวกเขาก็แค่แซวเล่นๆกันน่ะ"ลายฟ้าพูด เสียงที่ดังจากอาคารก็เริ่มมีกระดาษปาลงมาใส่ลายฟ้า"นี่จะปาใส่ลายฟ้าทำไม ปากาพ่องมึงอ๋อ ห๊ะ"ไข่นุ้ยพูดฉุนเฉียว"นี่แหน่ะๆ ฮ่าๆๆ" เสียงจากอาคารหัวเราะเยาะใส่"......"ลายฟ้าไดัวิ่งหนีไปที่อื่น"เอ้ย เดี๋ยวดิ ลายฟ้า" ไข่นุ้ยพูด           เมื่อในคาบเรียน"ลายฟ้า ขอยืมปากกาหน่อยดิ พอดีลืมเอามาอะ"ไข่นุ้ยพูด"อื้ม ได้สิ"ลายฟ้ายื่นปากกาให้"ขอบใจมาก"ไข่นุ้ยพูด           สักพักมีคนเอากระดาษมาปาหัวลายฟ้า "เอ๊ะ ใครปาอีกวะเนี่ย"ไข่นุ้ยพูดแล้วหยิบกระดาษขึ้นมาอ่าน "ยัยหน้าแก่ ไปตายซะ คนอวดเก่ง ลายหมา "ไข่นุ้ยพูดเสร็จแล้วหันไปมองข้างหลัง"ฮิฮิ สมน้ำหน้า"เสียงหัวเราะจากเพื่อนหลังห้อง"ฮ่าๆ สงสัยชั้นคงเรียนเก่งไปละมั้ง ทุกคนถึงไม่ค่อยชอบชั้นอะนะ ฮ่าๆ"ลายฟ้าพูดแล้วน้ำตาเริ่มคลอขึ้นมา           ไข่นุ้ยเริ่มโมโหแล้วได้ลุกขึ้นไปหาเพื่อนหลังห้อง"เฮ้ย พวกมึงทั้งสองหยุดแกล้งลายฟ้าสักทีได้ปะ ไม่เป็นลูกผู้ชายเลยนะ"ไข่นุ้ยพูด"ทำไมวะ ก็พวกกูหมั่นไส้นิ "เพื่อนสองคนพูด"แต่ลายฟ้าเป็น ผู้หญิงนะเว้ย "ไข่นุ้ยพูดอย่างไม่พอใจ"แล้วจะทำไม หรือมึงมีปัญหากับพวกกู"เพื่อนสองคนพูด"กูไม่ไหวแล้วนะเว้ย พวกมึงกล้าดีนิ"ไข่นุ้ยต่อยเพื่อนทั้งสองไปแรงๆ และแล้วก็เกิดเหตุต่อยกันอย่างเมามันส์จนไปถึงห้องปกครอง
.......................................................................................................          โปรดติดตามตอนต่อไป (คนพิมพ์เมื่อยหนักมาก ขี้ไม่ออกแล้วเนี้ย)ยังไงๆก็ ติดตาม วิจาร์ณ ผิดพลาดตรงไหนบอกได้เลยนะคะ รักคนอ่านมาก จ๊วบ อิไต อิคึ คิมูจิ๊(เกี่ยวไหม)เจอกันในตอนต่อไปค่ะ